Gate of God - ตอนที่ 824 หลังที่ว่างเปล่า
ความสามารถของฟาง เจิ้งจือ น่ากลัวขนาดไหนกัน? ปิง หยาง ไม่สามารถจินตนาการได้
ฟางเจิ้งจือ ไม่รู้ว่า ปิง หยาง รู้สึกอย่างไร หรือเขาควรจะบอกนางว่า
ถ้าเจ้ารู้เต๋าจำนวนมากมันก็สามารถเกิดขึ้นได้!
มันเหมือนกับการที่คนบนโลกได้อ่านหนังสือพวกเขาจะสามารถเข้าใจเนื้อหาต่างๆได้อย่างรวดเร็วและรู้ว่ามันอยู่ไหนหนังสือเล่มไหน
ฟางเจิ้งจือ ติดอยู่ในหม้อหลอมที่เก้าขุนเขา เขาแก้ปริศนาศิลาเซียนทั้ง 23 ก้อนในทุกๆวัน มันทำให้เขาเข้าใจเต๋าที่สลักไว้บนศิลาเซียนและทำให้ความสามารถของเขาเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด
เขาต้องแก้ปริศนากว่า2000 ชั้นในการเข้าถึงเต๋า
เต๋ามากกว่า2000 ประเภท
มันเป็นเรื่องบ้าอะไรกัน?
ฟางเจิ้งจือ ตอนแรกไม่รู้ว่ามันเป็นไปได้ยังไง ที่เก้าขุนเขา เข้าสามารถเข้าใจเต๋าผลึกน้ำแข็งของผู้อาวุโสหยิงยู่ได้ภายในเวลาอันสั้น
เขาประหลาดใจกับตัวเอง
ตอนนี้…
เขาสามารถเจ้าถึงเต๋าของผู้หญิงทั้งห้าในเวลาอันสั้นเช่นกัน
ฟางเจิ้งจือ ไม่จำเป็นต้องคิดมากอีกต่อไป เขาเอามือหนึ่งไขว้ไว้ด้านหลัง และอีกมือถือดาบไร้ร่องรอย จากนั้นเงยหน้ามองท้องฟ้า
เห้อ…มันช่างอ้างว้าง เรื่องแบบนี้ข้าคงทำได้แค่ผู้เดียว! ฟาง เจิ้งจือ ไม่สนใจท่าทีตะลึงของผู้หญิงทั้งห้าคนแม้แต่น้อย
ในตอนนี้ฟาง เจิ้งจือ เต็มไปด้วยท่าทีหยิ่งผยอง อย่างไรก็ตามหญิงทั้งห้าและคังเยว่ยังคงนิ่งเงียบ
พวกนางไม่เชื่อคำพูดใดทั้งนั้น
ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้สิ่งที่เห็นนั้นไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
ไม่มีใครคาดคิดว่าคนๆหนึ่งจะสามารถเข้าถึงวิชาของฝ่ายตรงข้ามได้ภายในเวลาสั้นๆ
ทำไมถึงเป็นแบบนี้?!
เป็นไปไม่ได้!
ไม่มีใครทำอย่างนั้นได้!นี่มันบังเอิญแน่นอน!
มีคำพูดหนึ่งว่าคนที่รู้มากกว่าย่อมสับสนได้ง่าย หญิงทั้งห้าภาคภูมิใจในเต๋าที่พวกนางเรียนรู้ และไม่อยากจะเชื่อว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นต่อหน้าต่อตา
คังเยว่ก็ไม่เชื่อสายตาตัวเองเช่นกัน
นางได้รับบาดเจ็บสาหัสและไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากจ้องมอง ปิงหยาง ค่อยได้สติคืนมาหลังจากได้ยิน ฟาง เจิ้งจือ พูด
มันช่างอ้างว้างงั้นเหรอ? เขาไร้ยางอายขนาดไหนกันถึงกล้าพูดอะไรไร้สาระแบบนั้นขึ้นมา? ปิง หยาง มองอย่างดูถูก แต่ก็ไม่ต้องการเถียงอะไร
อาจเป็นเพราะหลิน มู่ไป่ ได้รับบาดเจ็บ นางจึงไม่ค่อยสนใจ ฟาง เจิ้งจือ นัก หรืออาจเป็นเพราะนางไม่มีคำพูดที่จะเถียง ฟาง เจิ้งจือ ได้
ข้าประเมิณเขาต่ำไป! หลินมู่ไป่ จ้องมองที่ ฟาง เจิ้งจือ
ฟางเจิ้งจือ เป็นความหวังสุดท้าย
ในตอนนั้นเองแสงสว่างปรากฎขึ้นบนหอคอยหลิงหยุน มันเหมือนกับแสงอาทิตย์
มันเป็นแสงธรรมดา
อย่างไรก็ตามมันทำให้หญิงสาวทั้งห้าต่างสั่นกลัว พวกนางหันมองหน้ากัน
ร่ายรำ! หญิงสาวในชุดสีแดงกัดฟันแน่นและตะโกนออกมา
หญิงสาวทั้งห้าเคลื่อนไหวและแสงสีน้ำเงินเข้มส่องสว่างขึ้นมาอีกครั้งสีน้ำเงินเข้มในดวงตากลายเป็นสีดำสนิท
นางมองดูอยู่จริงๆ ฟาง เจิ้งจือ เหลือบมองไปที่หอคอยหลิงหยุน
เมื่อเขาเห็นแสงที่หอคอยหลิงหยุนเขาก็อดไม่ได้ที่จะเผยยิ้มออกมา
ฟางเจิ้งจือ ค่อนข้างมั่นใจว่าผู้คุมหอคอยกำลังมองดูพวกเขาอยู่ตลอดเวลา
สิ่งที่ทำให้ฟาง เจิ้งจือ ประหลาดใจจริงๆก็คือ …
ผู้คุมหอคอยหลิงหยุนมีความอดทนในระดับสูงนางยังคงปล่อยให้หญิงสาวทั้งห้าทดสอบ ฟาง เจิ้งจือ ต่อไป
ความจริงแล้วหญิงสาวทั้งห้าคนนั้นแข็งแกร่งพวกนางมีพลังที่ไม่ซ้ำกัน โดยเฉพาะการผสานพลังของพวกนางนั้นแข็งแกร่งมาก พวกนางจะดันทุรังต่อไปแบบนี้จริงหรือ?
ฟางเจิ้งจือ พอแล้วกับเรื่องนี้ ถ้าเขาเอาชนะพวกนางทั้งห้าคนได้ หอคอยหลิงหยุนจะส่งคนอื่นมาอีกไหม
ไม่มีใครรู้ได้
เมื่อฟาง เจิ้งจือ คิดถึงเรื่องนี้ บริเวณรอบๆของเขาก็กลายเป็นมืดมิด หญิงสาวทั้งห้าโจมตีเขาอีกครั้ง
ความมืด? ฟางเจิ้งจือ หรี่ตาลงเล็กน้อย
จากค่ายกลก่อนหน้านี้และวิชาของพวกนางทำให้ ฟาง เจิ้งจือ คิดว่าพวกนางใช้เต๋าน้ำแข็ง
อย่างไรก็ตามดูเหมือนจะไม่เป็นแบบนั้น
ตอนนี้พวกนางใช้สิ่งที่ต่างออกไป…
วูบ แสงดับลง
ฟางเจิ้งจือ ไม่สามารถเห็นอะไรได้อีกนอกจากความมืด เขารู้สึกได้ถึงการรุกรานของเงามืด เปลวไฟสีดำลุกไหม้บนร่างของเขาอีกครั้งมันเป็นปฏิกิริยาต่อเต๋าประเภทอื่น และเพื่อป้องกันอันตรายจากรอบนอก
เปลวไฟสีดำลุกไหม้ในความมืดและเริ่มมีเสียงดังขึ้น ฟาง เจิ้งจือ รู้สึกถึงข้อมูลที่หลั่งไหลเขามาในใจของเขา
แรงดึงดูด!
นี่อาจจะเกี่ยวกับเต๋านรก!
ฟางเจิ้งจือ รู้สึกว่ามีบางอย่างกำลังลุกไหม้เช่นกัน
พื้นฐานของความมืดนี้ดูเหมือนจะคล้ายกับเต๋านรกแต่ไม่ได้ยากและรุนแรงนัก
ชื่อของมัน?
น่าจะมีชื่อว่า…
เต๋าเพลิงหยิน!
ฟางเจิ้งจือ เข้าใจเต๋านี้แต่ไม่รู้ชื่อของมัน เขาจึงตั้งชื่อมันแบบลวกๆ
แครก! กลิ่นอายที่เยือกเย็นจู่โจมฟาง เจิ้งจือ จากด้านหลัง
มันเหมือนกับดาบเล่มหนึ่ง!
ไม่ใช่!
มันเป็นดาบห้าเล่ม!
ฟางเจิ้งจือ ไม่สามารถมองเห็นในที่มืดได้ อย่างไรก็ตาม เขายังคงสัมผัสได้ถึงกลิ่นอาย
ฟางเจิ้งจือ หลับตาลงชั่วขณะ ก่อนที่จะลืมตาขึ้นอีกครั้ง
ไฟสีดำที่ลุกไหม้ในดวงตาของเขาดับลงและกลายเป็นสีดำเข้มสนิท
เมื่อดวงตากลายเป็นสีดำสนิทเขาก็เห็นหญิงสาวทั้งห้ากำลังใกล้เข้ามาดาบทั้งห้ารวมเป็นหนึ่งเดียว หญิงสาวทั้งห้ายืนเรียงเป็นแถวตอนลึกพวกนางเลิกใช้ค่ายกล
ข้าเข้าใจแล้ว! ฟางเจิ้งจือ เข้าใจการโจมตีของพวกนาง แต่อย่างไรก็ตาม มันกำลังเข้าใกล้เขาเต็มทีแล้ว
พวกนางเลิกพยายามเลิกกดดันเขาเต๋าด้วยเต๋า
พวกนางพยายามเข้าประชิดตัวและฆ่าเขาแทน
แน่นอนว่าก่อนที่พวกนางจะลงมือสังหารพวกนางจะใช้เต๋าเพลิงหยิน
และฟาง เจิ้งจือ ไม่สามารถมองเห็นเต๋าเพลิงหยินได้
ตอนแรกเขาคิดว่าพวกนางต้องโจมตีเข้ามาจากห้าทิศทาง
ความจริงแล้ว…
การจะฆ่าใครสักคนไม่จำเป็นต้องเล็งถึงห้าจุด
แค่จุดเดียวก็เพียงพอแล้ว!
หญิงสาวทั้งห้ามีประสบการณ์ในการต่อสู้พวกนางเลือกใช้เต๋าเพลิงหยินในการโจมตี พวกนางจะโจมตี ฟาง เจิ้งจือ เข้าไปที่จุดเดียว
ถ้าเป็นไปตามแผนของพวกนางฟาง เจิ้งจือ ไม่มีทางสัมผัสได้จนกระทั่งสายเกินไป แผนการประสบการณ์ และบุคคลที่ยอดเยี่ยม รวมถึงการผสานพลัง นั่นหมายความว่าการโจมตีครั้งนี้มีโอกาสสำเร็จสูงมาก
ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์มีใครบ้างที่จะเข้าใจเต๋าเพียงแค่มองครั้งเดียว?
ไม่มี!
ยกเว้นฟาง เจิ้งจือ ดังนั้นเขาจึงสามารถจึงมองแผนการของพวกนางออกได้อย่างง่ายดาย
ฟางเจิ้งจือ หัวเราะ
มันเป็นเสียงหัวเราะที่สดใส
ดาบของหญิงสาวทั้งห้าพุ่งมาถึงตัวเขาแล้ว
เขาบิดตัวหลบอย่างรวดเร็ว
ร่างของฟาง เจิ้งจือ หายไปทันที ตอนนี้เขาเข้าใจเต๋าเพลิงหยินแล้ว มันจึงไม่มีผลต่อเขา
เขาไม่ต้องลังเลอะไรอีกต่อไปจบกันเสียที หญิงสาวทั้งห้าตั้งใจจะโจมตีใส่จุดตายของเขาแต่ฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้ยืนอยู่ตรงนั้นแล้ว ร่างของเขาไปปรากฎอยู่ที่ด้านหลังของพวกนางแทน
หญิงสาวทั้งห้าปลดปล่อยพลังทั้งหมดไปในการโจมตีครั้งเดียวมันจะทรงพลังที่สุดเท่าที่พวกนางจะทำได้
แต่การโจมตีแบบนี้มีจุดอ่อนอยู่อย่างหนึ่ง
ด้านหลังของพวกนางปล่อยว่าง
เหตุผลที่พวกนางทั้งห้ามายืนเรียงเป็นแนวตรงนั่นเพื่อเพิ่มความเร็วในการโจมตี
เพราะแบบนั่นการมองเห็นของพวกนางจะลดลงเพราะมันเป็นแถวตรง หญิงสาวอีกสี่คนด้านหลังจะไม่สามารถมองเห็นด้านหน้าได้
และตำแหน่งของฟาง เจิ้งจือ ในตอนนี้ …
อยู่ด้านหลังของพวกนางทั้งห้าคนดวงตาของเขาดำสนิท
แม้ว่าดวงตาของฟาง เจิ้งจือ จะมืดสนิท แต่ดาบไร้ร่องรอยยังคงส่องสว่าง ความจริงแล้วในตอนที่เขาได้มายืนอยู่ด้านหลังพวกนาง จิตสังหารก็พวยพุ่งขึ้นในจิตใจของเขา
อย่างไรก็ตามเขาระงับมันอย่างรวดเร็ว
การฆ่าพวกนางดูไม่ใช่เรื่องดีเท่าไรนัก
……………………………………..