Gate of God - ตอนที่ 868 กดพลัง

　　ขณะเดียวกันหนานกงมู่กำหมัดแน่นดูเหมือนเขากำลังสับสนและดิ้นรนกับบางอย่างอยู่

　　 บางสิ่งก็ต้องทำแม้มันจะผิดใช่ไหม? ฉือกูเหยียนมองหนากงมู่พร้อมพูดออกมา

　　 ข้าเห็นด้วยกันเจ้าแต่ข้ายึดมั่นในจุดยืนนี้!  หนานกงมู่พยักหน้าและไม่พูดอะไรอีก เขายกดาบสีฟ้าและเขียวขึ้น

　　ฉือกูเหยียนเองก็ไม่พูดอะไรอีกเช่นกันนางดึงดาบยาวที่มีรูปร่างธรรมดาและไม่มีแสงเปล่งประกายแต่อย่างใดออกมา แต่เมื่อนางดึงดาบทุกคนต่างรู้สึกหวาดกลัวในหัวใจ

　　ศิษย์ที่อยู่รอบๆต่างลืมหายใจ

　　แม้หนานกงมู่หรือฉือกูเหยียนจะไม่ได้บอกให้อีกฝั่งเริ่มการต่อสู้แต่ทุกคนนั้นรู้ดีว่าการต่อสู้ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

　　ในที่สุดหนานกงมู่ก็เคลื่อนไหวเขาปรากฎตัวต่อหน้าฉือกูเหยียนในพริบตา ใบดาบค่อยๆเคลื่อนไหวเข้าหานาง บนใบดาบไม่ได้ส่องแสงเป็นประกายแต่กลับมีเกล็ดน้ำแข็งบางๆเกาะอยู่

　　ในเวลาเดียวกันดาบของฉือกูเหยียนก็เคลื่อนไหวใบดาบของนางนิ่งสงบแต่ก็ไปถึงคอของหนานกงมู่อย่างรวดเร็วก่อนที่ดาบของหนานกงมู่จะถึงตัวนาง

　　นางใช้การโจมตีเป็นการป้องกันหรือพูดง่ายๆนางไม่คิดจะป้องกันการโจมตีของหนานกงมู่แต่เลือกที่จะโจมตีสวนกลับ

　　 ทำไมศิษย์พี่ถึงได้… 

　　 พี่หญิงระวัง! 

　　ศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์เป็นกังวลเพราะมันเหมือนกับตอนที่ชิวจิ้งเฟิงโจมตีสวนกลับและทำให้ตัวเองแพ้ไปในที่สุด

　　ผู้คนที่อยู่รอบๆต่างกลั้นหายใจทำไมนางเลือกที่จะเสี่ยงทำแบบนี้ไม่มีใครรู้

　　สุดท้ายสิ่งที่เกิดกับชิวจิ้งเฟิงก็เกิดขึ้นอีกครั้งเกล็ดน้ำแข็งบนดาบเขียวฟ้าปะทะเข้ากับดาบของฉือกูเหยียนมันหยุดดาบของนางได้

　　อย่างไรก็ตามดาบของหนานกงมู่ไม่หยุด

　　มันทะลุผ่านดาบของฉือกูเหยียนและอยู่ห่างจากคอนางเพียงไม่กี่นิ้ว

　　 จบแล้ว?! 

　　 ฉือกูเหยียนก็แพ้หนานกงมู่งั้นหรือ? 

　　 การต่อสู้กำลังจะจบลงแล้ว? 

　　ทุกคนต่างมีความคิดเช่นเดียวกัน

　　อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาสำคัญฉือกูเหยียนกลับกระโจนเข้าหาดาบเขียวฟ้าของหนานกงมู่

　　 ฉือกูเหยียนทำอะไร?! 

　　มันเป็นความคิดแรกในใจของทุกคนทุกคนรู้สึกตกตะลึง

　　นั่นเพราะฉือกูเหยียนไม่ได้ถูกโจมตีโดยดาบเขียวฟ้าร่างของนางกลายเป็นแสงสีชมพูและลอดผ่านช่องว่างระหว่างดาบและตัวของหนานกงมู่ออกไป ก่อนที่จะปรากฎตัวขึ้นด้านหลังของเขา

　　ฉือกูเหยียนฟาดไปที่หลังของหนานกงมู่ส่งเขากระเด็นลงไปบนพื้นในทันที

　　มันเป็นฉากที่แปลกมากทุกคนไม่เข้าใจจนเห็นดอกไม้สีขาวปรากฎขึ้นกลางอากาศ

　　 นางใช้พลังจากดอกไม้! 

　　 ถูกต้องนางใช้ปลายดาบกดเข้ากับดอกไม้ นางจึงสามารถใช้มันเป็นเดือยเพื่อควบคุมการเคลื่อนไหวของร่างกายในอากาศและหลบดาบของหนานกงมู่ได้อย่างแม่นยำ! 

　　 น่ากลัวมาก…ความสามารถของนาง! 

　　ถ้าศิษย์จากสำนักอื่นๆรู็ว่านางคือ’ผู้ที่ถูกเลือก’ มาก่อน พวกเขาคงรู้ว่าฉือกูเหยียนน่ากลัวขนาดไหน

　　ไม่ใช่เพราะความแข็งแกร่งของนาง..

　　แต่เป็นเพราะความสามาถในการคำนวณและคาดเดาของนางบวกกับความมั่นใจ

　　การตัดสินใจอันชาญฉลาดของนางทำให้นางเป็นคนที่น่ากลัวมากในแดนศักดิ์สิทธิ์

　　 นางมาจากอาณาจักรเซี่ยใช่ไหม? เฉียนยู่ไม่สามารถรักษาความสงบได้อีกต่อไป

　　 ใช่แล้วพี่เหยียนเป็นองค์หญิงของกองตรวจการศักดิ์สิทธิ์นางยังเป็นผู้ชนะบนทำเนียบทั้งสองอีกด้วย!  ปิงหยางพยักหน้า มีความไม่พอใจเล็กน้อยท่ามกลางความตื่นเต้นของนาง

　　 หืมอายุแค่17…น่าทึ่งมาก ความสามารถและจิตใจของนางช่างสมบูรณ์แบบ เฉียนยู่พยักหน้าหลังจากได้ยินคำพูดของปิงหยาง

　　 ใช่พี่หญิงเก่งมาก! ฉือกูเหยียนพูดขึ้นด้วยความภาคภูมิใจ

　　 โอ้แล้วถ้าเปรียบเทียบกับฟางเจิ้งจือล่ะ? 

　　เฉียนยู่ถามโดยไม่ได้สนใจมากนัก

　　 มันไม่เหมือนกัน! ปิงหยางตะโกน

　　 ฮ่าฮ่าใช้แล้ว คนหนึ่งสมบูรณ์แบบ ส่วนอีกคนนั้นไร้ยางอาย เอ…ดูเหมือนว่าเจ้าเด็กจากตระกูลหนานกงจะรู้จักฟางเจิ้งจือด้วยเหมือนกันใช่ไหม? 

　　 ใช่แล้วยิ่งกว่านั้นเขายังเป็นเพื่อนอันน้อยนิดของหนานกงมู่อีกด้วย หนานกงมู่บอกว่าเขาเป็นหนี้ชีวิตของฟางเจิ้งจือ อย่างไรก็ตามเจ้าไร้ยางอายนั่นทำตัวน่ารังเกียจตลอดเวลา เขาจะทำอะไรให้กับหนานกงมู่ได้? 

　　 ฮ่าฮ่าบางอย่างนั้นสำคัญกว่าเรื่องเงิน 

　　 … ปิงหยางไม่ได้พูดอะไรอีก

　　ด้านหนานกงมู่เขาลุกขึ้นยืนอีกครั้ง เขาจ้องมองฉือกูเหยียนพร้อมกับจับดาบในมือแน่น

　　 มู่เอ๋อร์อย่าสู้กับฉือกูเหยียนด้วยวิชาใช้พลังทั้งหมด!  หนานกงเทียนดูเหมือนจะกังวลเล็กน้อยเช่นกัน

　　 พลังทั้งหมด? 

　　 เขากำลังจะบอกว่าหนานกงมู่ไม่ได้ใช้พลังทั้งหมดงั้นหรือ?  　　ผู้คนที่อยู่รอบๆต่างรู้สึกแปลกใจเพราะตอนนี้หนานกงมู่ก็ถือว่าแข็งแกร่งมากๆแล้ว

　　’เขาไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด?’

　　’ไม่มีใครเชื่อเรื่องนั้น!’

　　แต่ความคิดของพิสูจน์ในทันทีว่าผิดเพราะหนานกงมู่เริ่มร้องคำรามออกมาเมื่อหนานกงเทียนพูด

　　 อ้าก!! ดูเหมือนเขาจะเจ็บปวดมาก ราวกับบางอย่างกำลังจะออกมาจากร่างกายของเขา

　　ตูม!!

　　เสื้อของหนานกงมู่ฉีกขาดเผยให้เห็นร่างกายส่วนบนของเขาที่เต็มไปด้วยรอยบาดแผลสัญลักษณ์สีขาวปรากฎขึ้นบนร่างของเขาในทันที

　　 นั่นมัน… มู่ฉิงเฟิงลุกขึ้นยืนในทันทีเขาไม่สามารถปกปิดความตกใจบนใบหน้าไว้ได้

　　แม้แต่โม่ฉานฉือที่นั่งอยู่ก็เบิกตากว้างเขากำหมัดแน่น　　 นั่นมันพลังสายเลือด! 

　　 หนานกงมู่ก็มีขีดจำกัดทางสายเลือดงั้นหรือ? 

　　 เกิดอะไรขึ้นก่อนหน้านี้เขายังไม่มีมันเลย! 

　　ทุกคนที่อยู่รอบๆต่างแปลกใจ

　　แม้แต่หยานฉิงที่ยืนอยู่กับวู่จวี้เอ๋อร์ก็ไม่สามารถปกปิดความตกใจเอาไว้ได้

　　 พวกเรามีข้อมูลเกี่ยวกับพลังสายเลือดของหนานกงมู่หรือไม่? วู่จวี้เอ๋อร์หันไปถามกลุ่มคนด้านหลังของนาง

　　 ไม่เรื่องนี้ไม่เคยมีใครรู้มาก่อน! 

　　 แปลกมากเกิดอะไรขึ้นกับหนานกงมู่ในช่วงไม่กี่เดือนมานี้กันแน่? 

　　วู่จวี้เอ๋อร์เชื่อในสายข่าวของนิกายเงามาก

　　 ไม่นะดูเหมือนหนานกงมู่จะทะลวงพลังได้แล้ว!  　　 ทะลวงพลัง?!ระหว่างการต่อสู้เนี่ยนะ? 

　　 เป็นไปได้ยังไง? 

　　ขณะที่วู่จวี้เอ๋อร์กำลังสับสนทุกคนที่อยู่รอบๆต้องตกตะลึงอีกครั้ง สัญลักษณ์ที่ปรากฎขึ้นบนร่างของหนานกงมู่รวมกันและไปปรากฎบนหน้าผากของหนานกงมู่

　　 เขาเข้าสู่ระดับเซียนแล้ว! 

　　 เป็น…เป็นไปได้ยังไงกัน?ระดับเซียน…มันเข้าถึงกันได้ง่ายๆขนาดนี้เลยงั้นหรือ?! มันไม่สมเหตุสมผลมาก! 

　　 ไม่เคยมีใครเข้าถึงระดับเซียนระหว่างการต่อสู้มาก่อน!ยกเว้นเขาจะกดพลังเอาไว้ 

　　 กดพลังเอาไว้?เพื่ออะไรกัน? 

　　 ถ้าข้าเดาไม่ผิดอาจจะเกี่ยวของกับพลังสายเลือดของเขา บางที่เขายังอาจจะควบคุมพลังไว้ไม่ได้… ผู้คนต่างคาดเดาไปต่างๆนาๆ แต่ไม่มีใครรู้เหตุผลที่แท้จริง

　　 ข้า…ข้าแพ้ไม่ได้… หนานกงมู่กลายเป็นสีขาวรวกับหิมะทั่วร่างกายของเขาส่งความเย็นอันผิดปกตออกมา

　　มีเกล็ดหิมะจำนวนมากปกคลุมบนร่างกายของเขาจากนั้นมันก็รวมกันกลายเป็นชุดเกราะสีขาว

　　เกล็ดหิมะหล่นลงมาจากท้องฟ้าไม่หยุดหย่อนทั้งๆที่ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูร้อน

　　มู่ฉิงเฟิงมองหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าเช่นกันริมฝีปากเขาสั่นเล็กน้อยเมื่อเห็นเงาขนาดใหญ่บนท้องฟ้า

　　ความจริง..

　　เขาเคยเห็นเงานั้นครั้งหนึง

　　ตอนที่หนานกงมู่แทงชิวจิ้งเฟิงเงานี้ก็ปรากฎขึ้นบนท้องฟ้าชั่วครู่ แต่ครั้งนี้มันชัดเจนเป็นพิเศษ ราวกับเงาขนาดใหญ่กำลังมองพวกเขาอย่างดูถูกลงมาจากท้องฟ้า

　　มันเป็นต้นไม้ต้นไม้ขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยดอกไม้ แต่ละดอกใสราวกับแก้ว

　　 มู่เอ๋อร์ฉือกูเหยียนเอาชนะหนานกงเฮาได้ด้วยความแตกต่างของการเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียว ถ้าเจ้าสามารถเอาชนะฉือกูเหยียนได้ นั่นหมายความว่าจ้าสามารถเอาชนะเฮาเอ๋อร์ได้!  หนานกงเทียนเองก็กำลังมองไปที่เงาขนาดใหญ่บนท้องฟ้า ร่างกายของเขาสั่นอย่างไม่สามารถควบคุมได้

　　 ถ้าข้าเอาชนะฉือกูเหยียนได้นั่นหมายความว่าข้าสามารถเอาชนะพี่ใหญ่ได้? พี่ใหญ่…ข้าจะชนะ ข้าต้องชนะ เพราะข้าคือหนานกงมู่ ข้าชื่อหนานกงมู่!  ร่างของหนานกงมู่สั่นสะท้าน

　　เกล็ดหิมะบนร่างของเขาหายไปสัญลักษณ์มากมายปรากฎขึ้นบนชุดเกราะในเวลาเดียวกัน

　　ฉือกูเหยียนยกดาบขึ้นช้าๆแสงดวงดาวปรากฎขึ้นในดวงตาของนาง

　　นางไม่พูดหรือเคลื่อนไหวอะไรนางเพียงยืนเงียบๆท่ามกลางพายุราวกับภูเขาลูกใหญ่ที่ไม่หวั่นเกรงต่อลมหนาว!

　　……………………………………..