Gate of God - ตอนที่ 909 เสียเปรียบ

　　คลื่นที่รุนแรงก่อตัวขึ้นกลางมหาสมุทรสายลมแรงพัดกระหน่ำบนท้องฟ้าทำให้คลื่นสูงขึ้นเรื่อยๆ

　　ในตอนนั้นเองฟางเจิ้งจือสังเกตุเห็นแสงสีแดง อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่ดวงอาทิตย์บนท้องฟ้า

　　มันกำลังลุกไหม้อย่างรุนแรง

　　มันคือเพลิงพันปี!

　　ฟางเจิ้งจือจำได้ว่าตอนที่เพลิงพันปีเข้ามาในร่างกาย มันยังไม่ถูกหลอมเป็นเม็ดยา

　　หลังจากนั้นร่างกายของเขาดูดซับพลังของมันเล็กน้อยแต่เขาก็มั่นใจว่าเพลิงพันปีไม่สามารถอยู่ในร่างกายเขาได้อีกต่อไป

　　ทำไมเพลิงพันปีถึงปรากฎขึ้นอีกครั้ง

　　ฟางเจิ้งจือสับสนอย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะคิด จุดแสงมากมายก็ส่องสว่างขึ้นต่อหน้าเขาก่อนจะลอยขึ้นไปบนท้องฟ้า　　นั่นคือส่วนกิ่งก้านของสมุนไพร

　　กิ่งก้านสมุนไพรมากมายส่องสว่างบนท้องฟ้าราวกับดวงดาวพวกมันปกคลุมท้องฟ้าอย่างสมบูรณ์

　　 หรือว่าจะเป็นสมุนไพรทั้งสิบไร่ของหอคอยหยินหยาง? ฟางเจิ้งจือประหลาดใจเขาเข้าใจรูปร่างของเพลิงพันปี แต่เขาไม่สามารถอธิบายกิ่งก้านของสมุนไพรมากมายที่ปรากฎขึ้นได้

　　นั่นเพราะสมุนไพรส่วนใหญ่ถูกสกัดด้วยตัวเขาเองเขาใช้ประโยชน์จากไฟในหม้อหลอมเพื่อสกัดเป็นเม็ดยา

　　จากนั้นเขาก็กินมันเข้าไป

　　ทำไมสมุนไพรที่ถูกสกัดและถูกกินเข้าไปแล้วถึงปรากฎขึ้นอีก ฟางเจิ้งจือไม่เข้าใจสิ่งที่เห็นตรงหน้า

　　เป็นไปได้ไหมที่เขาเห็นภาพลวงตา?

　　ฟางเจิ้งจือไม่แน่ใจว่าควรอธิบายเหตุการณ์ตรงหน้ายังไง　　อย่างไรก็ตามเขาสังเหตุบางอย่าง ท่ามกลางสมุนไพรมากมายเขาเห็นบางต้นที่ส่องสว่างด้วยสีที่ต่างออกไป

　　แดงน้ำเงิน ทอง ดำ ขาว

　　เป็นดอกไม้ที่ไม่เหมือนสมุนไพรดอกไม้ทั้งห้าสีส่องสว่างเป็นประกายมากกว่าสมุนไพรอื่นๆ พวกมันเทียบเท่าเพลิงพันปีได้เลย

　　 ดอกไม้ทั้งห้าสีของหอคอยหลิงหยุน? ฟางเจิ้งจือรู้จักพวกมัน เขาพบดอกไม้พวกนั้นระหว่างต่อสู้กับเฉียนเยว่ในหอคอยหลิงหยุน

　　สถานการณ์ในตอนนั้นค่อนข้างลำบากเพื่อบังคับให้เฉียนเยว่ปรากฎตัว เขาจึงต้องขโมยสมบัติของหอคอยหลิงหยุนออกมา

　　หลังจากดอกไม้ตกอยู่ในมือของเขาเฉียนเยว่ก็ตายลง และสามารถช่วยเฉียนยู่ได้สำเร็จ นางขึ้นเป็นผู้นำคนใหม่ของหอคอยหลิงหยุน

　　จากนั้นฟางเจิ้งจือควรคืนดอกไม้ทั้งห้าสีให้กับเฉียนยู่

　　อย่างไรก็ตามสิ่งที่ไม่คาดคิดได้เกิดขึ้น

　　เพื่อบังคับให้ฟางเจิ้งจือแต่งงานกับปิงหยางนางจึงขังเขาไว้ในหอคอยหลิงหยุน ฟางเจิ้งจือจึงไม่ได้คืนดอกไม้ทั้งห้าสีให้กับเฉียนยู่ แม้ว่าเขาอยากจะคืนก็ตาม…

　　ดังนั้นดอกไม้ทั้งห้าสีจึงยังอยู่กับฟางเจิ้งจือ

　　อย่างไรก็ตามดอกไม้พวกนี้ต่างไปจากสมุนไพรและเพลิงพันปีเพราะเขาไม่ได้สกัดดอกไม้ให้เป็นเม็ดยาและไม่ได้กินเข้าไป

　　และนั่นทำให้เขารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าไม่ใช่ภาพลวงตาเพราะสิ่งที่เขาไม่ได้กินเข้าไปจะเป็นภาพลวงตาได้ยังไง?

　　ฟางเจิ้งจือสับสนอย่างมาก

　　อย่างไรก็ตามเขาตัดสินใจเลิกคิดไป ท้ายที่สุดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นและทำไมมันถึงเกิดขึ้น ไม่ใช่เรื่องสำคัญอีกต่อไป ในตอนนั้นเองท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง　　แสงจากดอกไม้ทั้งห้าสีแผ่กระจายไปทั่วท้องฟ้าแสงทั้งห้า แดง น้ำเงิน ทอง ดำ ขาว ส่องสว่างล้อมรอบกิ่งก้านสมุนไพร

　　จากนั้นแสงนับล้านก็ตกลงมาจากท้องฟ้าเหมือนเม็ดฝนพวกมันตกลงสู่มหาสมุทรและหายไป

　　มันเป็นฝนแสง

　　หลังจากที่ฝนแสงตกลงมาคลื่นในมหาสมุทรค่อยๆรวมตัวกันราวกับว่าถูกแสงฝนดึงดูดเข้ามา คลื่นมากมายรวมตัวกันจนเกิดเป็นน้ำวนขนาดยักษ์

　　ตูม!เสียงฟ้าร้องดังก้อง ฝนฟ้าคะนองก่อตัวขึ้นฉับพลัน

　　น้ำวนขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

　　เป็นฉากที่แปลกประหลาด

　　แต่สิ่งที่แปลกประหลาดที่สุดคือใจกลางน้ำวนยักษ์มีจุดสีดำขนาดเท่าฝ่ามือปรากฎขึ้น

　　อาทิตย์ตกและดวงจันทร์ขึ้นอีกครั้ง

　　เมื่อแสงฝนตกลงสู่มหาสมุทรแสงบนท้องฟ้าก็ลดน้อยลง จนสุดท้ายเหลือเพียงสายฝน ระลอกคลื่นและน้ำวนยักษ์ใจกลางมหาสมุทร

　　จากนั้นไม่นานสายฝนเริ่มซาลงใจกลางน้ำวนจุดสีดำขนาดเท่าฝ่ามือขยายใหญ่จนมีขนาดเท่าก้อนหิน และขยายใหญ่จนมีขนาดเท่ากับเกาะ

　　เมื่อเกาะก่อตัวขึ้นระลอกคลื่นค่อยๆลดลง น้ำทะเลใสขึ้น ใหความรู้สึกราวกับว่าทุกสิ่งทุกอย่างไหลเข้าหาเกาะ

　　ต้นหญ้าแรกงอกเงยบนผืนเกาะตามด้วยต้นที่สอง และสาม ..จนกระทั่งมันเติบโตเป็นพุ่มดอกไม้ จากนั้นไม้พุ่มก็เติบโตเป็นต้นไม้ ดอกไม้ผลิบานส่งกลิ่นหอม

　　เวลาเหมือนกับผ่านพ้นไปนับพันปีแต่พวกมันเกิดขึ้นในพริบตา

　　น้ำทะเลกลายเป็นสีใส

　　ความคิดของฟางเจิ้งจือชัดเจนเขารู้สึกถึงระลอกคลื่นที่ซัดกระทบฝั่ง　　ต้นไม้ทั้งหมดบนตัวเกาะเชื่อมต่อกับจิตวิญญาณของเขาเขาได้ยินเสียงต้นไม้กระซิบหากันและสัมผัสได้ถึงความสุขของพวกมัน

　　เมื่อความรู้สึกพลั่งพรูมากขึ้นฟางเจิ้งจือก็ตระหนักว่าโลกที่อยู่ตรงหน้าเป็นโลกของเขา โลกที่เขาสามารถควบคุมได้

　　ใช่แล้ว…

　　มันคือมิติพิเศษของเขา!

　　อย่างไรก็ตามมันไม่เหมือนเมื่อก่อนมิติพิเศษไม่ใช่ทะเลสาบอีกแล้ว แต่กลายเป็นมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ ต้นไม้สูงกลางทะเลสาบกลายเป็นเกาะ

　　เกาะที่มีต้นไม้อุดมสมบูรณ์จำนวนมาก

　　นอกจากนี้ทั้งเกาะยังมีพืชพันธุ์และบรรดาสัตว์มากมาย ทั้งก้อนหิน ทรายละเอียดสีขาวโพลน รวมไปถึงโลหะแข็ง

　　มันเป็นโลกที่อุดมสมบูรณ์

　　เกือบจะเหมือนกับโลกแห่งความจริงมีความแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือผลไม้สีทองรูปร่างคล้ายกุญแจที่ลอยอยู่บนท้องฟ้าเหนือเกาะ

　　มันคือผลไม้เทพเจ้า

　　รอบๆผลไม้เทพเจ้าคือดอกไม้ทั้งห้าสีพวกมันลอยไปรอบๆราวกับเป็นผู้พิทักษ์

　　ในขณะที่สมุนไพรมากมายและเพลิงพันปีหายไป

　　แน่นอนว่าพวกมันไม่ได้หายไปเพราะบนเกาะมีภูเขาสูงที่มีควันสีดำลอยออกจากยอด

　　มันคือภูเขาไฟ

　　ในมิติพิเศษเมื่อก่อนมีต้นไม้เพียงต้นเดียวต้นไม้ที่มีผลเต๋ามากมาย

　　แต่ตอนนี้ผลเต๋าทั้งหมดกลายเป็นสุกงอมและก่อตัวเป็นสิ่งต่างๆมากมายไม่ว่าจะเป็นดอกไม้ ต้นไม้ เปลวไฟที่ลุกไหม้ สายลมที่โบกพัด แม้กระทั่งดวงอาทิตย์และดวงจันทร์บนท้องฟ้า

　　 มหาสมุทรที่รัก…ทำไมโลกของเจ้าถึงโอบอุ้มไปด้วยกระแสน้ำ ม้าที่รัก …ทำไมเจ้าถึงมีเพียงสี่ขาใช้ยืนบนโลก! จู่ๆฟางเจิ้งจือก็มีอารมณ์อยากแต่งกลอนขึ้น

　　…

　　ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ณ ยอดภูเขาสวรรค์

　　การต่อสู้ที่รุนแรงยังคงดำเนินต่อไปหลังจากเฉียนยู่เข้าร่วมสู้ ก็ลดแรงกดดันของมู่ฉิงเฟิง โม่ฉานฉือ และหยานหยิงลงได้มาก

　　มันแทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเอาชนะจักรพรรดินีอสูรไป่ฉือในร่างจิ้งจอกเก้าหางยิ่งกว่านั้นเมื่อเวลาผ่านไปความเหนื่อยล้าของมนุษย์ก็จะกลายเป็นจุดอ่อน

　　โม่ฉานฉือเป็นคนแรกที่พบปัญหานี้

　　เขาใช้พลังออกไปอย่างบ้าคลั่งรวมไปถึงอายุที่ชราของเขาทำให้ไม่สามารถทนแรงกดดันระดับนี้ได้นานมากนัก

　　เขามีสีหน้าที่ซีดขาวทั้งยังหายใจติดขัดและมีเหงื่อไหลเต็มหน้าผาก

　　จนในที่สุดภาพที่เขาเห็นก็เริ่มพร่ามัวและใกล้จะหมดสติ ในขณะที่หางจิ้งจอกยักษ์ใกล้เข้ามา เขายกค้อนขึ้นเพื่อป้องกันโดยไม่รู้ตัว

　　อย่างไรก็ตามตอนที่ค้อนสีดำกำลังจะสัมผัสกับหางจิ้งจอก จู่ทิศทางของมันก็เปลี่ยนจากด้านล่างไปด้านข้างแทน

　　นั่นทำให้มันเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะป้องกันหางจิ้งจอก

　　ตูม!

　　ร่างของโม่ฉานฉือลอยออกไปเขากระอั่กเลือดออกมาคำใหญ่

　　 เฒ่าโม่! เมื่อเห็นฉากนั้นมู่ฉิงเฟิงก็เป็นห่วงอย่างมาก ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อโม่ฉานฉือลอยออกไปหางจิ้งจอกอีกข้างหนึ่งกำลังจะฟาดที่หัวของเขา

　　เห็นได้ชัดว่าไป่ฉือพยายามฆ่าโม่ฉานฉือในตอนที่เขาเสียเปรียบ

　　มู่ฉิงเฟิงต้องโจมตีเพื่อไม่ให้โม่ฉานฉือโดนโจมตีอีกครั้งอย่างไรก็ตาม ด้วยสัญชาตญาณของไป่ฉือ นางรู้ชัดเจนว่ามู่ฉิงเฟิงคิดจะทำอะไร　　เมื่อพลาดแล้วครั้งหนึ่งจะนำไปสู่การพลาดครั้งต่อๆไป

　　ไป่ฉือมีชีวิตอยู่มาอย่างยาวนานนางยัยแก่อย่างที่ฟางเจิ้งจือพูด

　　และยัยแก่คนนี้มีจิตใจที่แข็งแกร่งรวมถึงประสบการณ์มากมาย

　　การโจมตีจากทั้งสี่คนนั้นมีความได้เปรียบเนื่องจากตำแหน่งและพลังที่แตกต่างกัน

　　อย่างไรก็ตามความเสียเปรียบจะเกิดขึ้นเมื่อมีความผิดพลาด ด้วยความผิดพลาดเพียงครั้งเดียว จะก่อเกิดความผิดพลาดอีกมากมายจนถูกทำลายหมดสิ้น

　　ไป่ฉือรู้เรื่องนั้นเป็นอย่างดี

　　นางจึงให้โอกาสมู่ฉิงเฟิงช่วยโม่ฉานฉือ

　　 จับได้แล้ว! ไป่ฉือยิ้มเยาะในเวลาเดียวกันนางก็เคลื่อนไหวทันทีและมุ่งไปหามู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือโดยทิ้งหยานหยิงและเฉียนยู่เอาไว้แบบนั้น　　ตูม!มู่ฉิงเฟิงถูกโจมตีที่หลังเต็มๆ เอวของเขาเกือบหักเพราะการโจมตีที่รุนแรงของหางจิ้งจอก

　　 ผุ้นำศาลา! ท่าทีของหยานหยิงเปลี่ยนไปเขาอยากเข้าไปช่วยอย่างไรก็ตามหางจิ้งจอกปิดกั้นหนทางโดนสมบูรณ์

　　เขาตบที่หลังของไป่ฉืออย่างหมดหวังเป็นการโจมตีที่เต็มไปด้วยความกังวล มันไม่มีพลังหรือความแม่นยำแม้แต่น้อย

　　ด้านของมู่ฉิงเฟิงเขากำลังทรมานเพราะการโจมตี ทำให้เลือดไหลออกมาอย่างต่อเนื่อง ใบหน้าของเขากลายเป็นซีดขาว

　　 คมดาบจันทรา! เฉียนยู่ขมวดคิ้ว จู่ๆสถานการณ์ก็เปลี่ยนไป แต่เมื่อมันเกิดขึ้นแล้วก็ไม่สามารถโทษใครได้ นางทำได้เพียงพยายามอย่างเต็มที่เพื่อไม่ให้สถานการณ์แย่ลงไปมากกว่านี้

　　แสงดาบนับล้านพุ่งออกมาจาดวงจันทร์ทั้งแปดแสงทั้งหมดราวกับดาบที่แหลมคม　　ครืน…

　　แสงที่ส่องสว่างเปล่งเสียงดังก้องขณะที่พุ่งใส่ไป่ฉือก่อเกิดเป็นเสียงคล้ายดาบที่ปะทะกัน

　　อย่างไรก็ตามไม่เป็นไปตามที่คาด เลือดของไป่ฉือไม่ได้สาดกระเซ็นแม้แต่น้อย เพราะร่างกายของอสูรแข็งแกร่งเกินไป เมื่อแสงดาบกระทบกับขนสีขาวพวกมันเหมือนกับกระทบเหล็ก และนั่นทำให้การโจมตีไม่เป็นผลแม้แต่น้อย

　　……………………………………..