Gate of God - ตอนที่ 918 การต่อสู้ที่ไม่มีทางชนะ

　　เต๋าซิงไม่รู้ว่าเป็นความบังเอิญหรือไม่อย่างไรก็ตามถ้าเป็นเช่นนั้น ฟางเจิ้งจือคงจะพบกับความบังเอิญมากเกินไปแล้ว

　　เมื่อกระแสสงครามเปลี่ยนไปนางไม่สามารถพาคนหลบหนีได้อีกต่อไป

　　เต๋าซิงเข้าใจอย่างชัดเจน

　　แม้ว่าเต๋าซิงไม่ได้กล่าวเตือนออกมาเต๋าฮุนก็รู้ในทันทีว่าต้องทำอะไรต่อไป อย่างไรก็ตามมันยากสำหรับเขาที่จะกลับคำพูด

　　มันอึดอัดใจอย่างมาก

　　อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะน่าอึดอัดแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถหลบหนีต่อไปได้อีก

　　เมื่อถอยไปจนถึงฐานต้นไม้เขาทิ้งเหยียนซิวให้กับเต๋าซิงก่อนจะพุ่งกลับขึ้นไปอีกครั้ง

　　เต๋าฮุนค่อนข้างน่ากลัวเมื่อเขากำลังโกรธเขาฝ่าเหล่าราชาอสูรไปราวกับดาวตกที่พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า　　 ผู้นำมู่ผู้นำโม่ ผู้นำเฉียน ข้ามาช่วยแล้ว! ในชั่วพริบตาเขาก็มาถึงยอดต้นไม้เทพเจ้า

　　 … หลังจากได้ยินเสียงนั้นเหล่าศิษย์ต่างก็หันมองกัน

　　นอกจากพวกเขาแล้วแม้แต่มู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือก็มึนงงเช่นกัน

　　อย่างไรก็ตามในสถานการณ์ดังกล่าวการที่มีเต๋าฮุนเพิ่มเข้ามาก็ถือว่าเพิ่มโอกาสชนะมากขึ้น ดังนั้นพวกเขาคงจะไม่ปฏิเสธความช่วยเหลือนี้อย่างแน่นอน

　　หยานหยิงที่กำลังฟื้นอาการบาดเจ็บอยู่กัดฟันแน่นและตามเต๋าฮุนไป

　　ร่างทั้งสองเคลื่อนที่อย่างรวดเร็วและเข้าถึงตัวไป่ฉือพร้อมๆกัน

　　ตูม!

　　ตูม!

　　เสียงระเบิดดังขึ้นสองครั้ง

　　ไป่ฉือถูกแรงระเบิดทั้งสองแม้ว่าการโจมตีทั้งสองจะไม่ส่งผลกับไป่ฉือมากนักแต่ก็ทำให้นางบาดเจ็บเล็กน้อย

　　 นี่เป็นโอกาสของเรา! เมื่อเห็นสีหน้าที่เจ็บปวดของไป่ฉือเต๋าฮุนก็มั่นใจว่าคิดถูกแล้วที่กลับมา

　　ดวงตาของหยานหยิงก็สว่างขึ้นเช่นกัน

　　ในตอนที่เข้าต่อสู้กับไป่ฉือเขารู้สึกถึงพลังป้องกันที่แข็งแกร่งของนางได้อย่างชัดเจนอย่างไรก็ตามพลังป้องกันของนางลดลงไปมากในตอนนี้

　　เขาสามารถทะลวงการป้องกันของนางได้!

　　 ผู้นำมู่ผู้นำโม่ ผู้นำเฉียน นี่เป็นโอกาสที่จะฆ่าไป่ฉือและคืนความสงบสุขให้กับโลกอีกครั้ง! เต๋าฮุนกำมอแน่นและจ้องมองอย่างเยือกเย็น

　　 ฆ่าไปฉือ? โม่ฉานฉือตกตะลึง

　　เขาไม่เคยคิดจะทำเช่นนั้นแม้แต่น้อยเขาคิดว่าไม่สามารถเอาชนะไป่ฉือได้ด้วยซ้ำ　　อย่างไรก็ตาม…

　　เป็นอย่างที่เต๋าฮุนพูดถ้าพวกเขาฆ่าไป่ฉือเหตุการณ์แบบนี้จะไม่เกิดขึ้นซ้ำอีก

　　ถ้าไป่ฉือตายราชาอสูรหลายสิบตนจะไม่เป็นภัยคุกคามอีกต่อไป

　　เช่นเดียวกันกับพวกปีศาจ!

　　ด้วยปีศาจที่แข็งแกร่งเพียงสิบตนถ้าไม่ได้รับความช่วยเหลือจากเหล่าอสูรก็ไม่ใช่ปัญหาอีกต่อไป!

　　โม่ฉานฉือไม่ได้คิดเรื่องนี้แม้แต่น้อยเพราะตอนนั้นไป่ฉือแข็งแกร่งเกินไปแต่ตอนนี้มันต่างกัน

　　 เฒ่าโมผู้นำเฉียน ข้าคิดว่าเป็นไปได้ พวกเจ้าคิดยังไง? มู่ฉิงเฟิงพูดดวยสายตาที่เย็นชา

　　 โจมตี! โม่ฉานฉือตะโกนออกมาทันที

　　 แน่นอน เฉียนยู่พยักหน้า

　　 ฮ่าฮ่าฮ่า…จะฆ่าข้างั้นหรือ?! ไป่ฉือได้ยินการพูดคุยเบื้องล่างและมองด้วยสายตาที่เย็นชา  ด้วยแผนสกปรกของพวกเจ้า คิดจริงๆหรือว่ามนุษย์จะชนะและกลายเป็นผู้ปกครองสวรรค์และโลกได้ โลกใบนี้ต้องการความยุติธรรม! 

　　 ฮ่าฮ่ายุติธรรม? เจ้าหมายความว่าอะไร?! โลกนี้คือโลกของผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด ไม่ว่าจะเป็นชาติกำเนิดหรือระดับพลัง ไม่มีอะไรที่ยุติธรรมบนโลกใบนี้! หรือเจ้าจะคิดว่าคนที่ไร้ตัวตน ไร้ผู้สนับสนุนจะกลายมาเป็นผู้ที่แข็งแกร่งได้งั้นหรือ? เต๋าฮุนพูดเยาะเย้ยหลังจากได้ยินคำพูดขอไป่ฉือ

　　 ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?ผู้ที่แข็งแกร่งก็เกิดจากครอบครัวที่ยากจนเช่นกัน! เสียงของฟางเจิ้งจือดังขึ้น มันทำลายคำพูดของเต๋าฮุนได้อย่างสิ้นเชิง

　　 ฟางเจิ้งจือเจ้า… เต๋าฮุนตกใจมาก เขาต้องการพูดบางอย่างแต่เมื่อเห็นแสงสีม่วงของดาบไร้ร่องรอยก็กลืนคำพูดไปทั้งหมด

　　 ถึงข้าจะไม่ชอบยัยแก่นั่นแต่ข้ารู้สึกว่านางพูดถูกเกี่ยวกับความยุติธรรมของโลกใบนี้! ฟางเจิ้งจือพูดอย่างเฉยชา

　　 … 

　　 … 

　　มู่ฉิงเฟิงและโม่ฉานฉือกระตุกริมฝีปากเล็กน้อยและต้องการพูดบางอย่าง อย่างไรก็ตามพวกเขาตัดสินใจที่จะเงียบต่อไป เพราะสุดท้ายมันก็เป็นอย่างที่พวกเขาพูดโลกใบนี้เป็นของผู้ที่แข็งแกร่งที่สุด

　　มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องแล้ว

　　 หืมเจ้าเด็กเหลือขอ ข้าไม่ต้องการให้เจ้าเห็นด้วย! ไป่ฉือมองฟางเจิ้งจือก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างเย็นชา  พวกเจ้าคิดว่าจะชนะจริงๆงั้นหรือ? 

　　 แล้วเจ้ายังมีโอกาสชนะอีกหรือไง? ในที่สุดเต๋าฮุนก็ได้โอกาสพูดอีกครั้ง

　　 เอาล่ะข้าจะรอดูว่าพวกเจ้าจะทำได้หรือไม่! นางพูดพร้อมขยายร่างใหญ่อีกครั้งในขณะที่หางทั้งเก้ามีขนาดเล็กลง

　　ร่างของไป่ฉือกลายเป็นใหญ่ยักษ์อย่างรวดเร็วกรงเล็บของนางส่องประกายพร้อมกับขนหนาสีขาวปกคลุมทั่วร่าง

　　 ขยายร่างอีกครั้ง? เต๋าฮุนจ้องมองอย่างเย็นชา

　　 ไป่ฉือไม่มีประโยชน์ที่จะดิ้นรนอีกแล้ว! หลังจากมองดูร่างที่ขยายใหญ่ โม่ฉานฉือก็ตกตะลึงเช่นกัน

　　สุดท้ายแล้วพวกเขาต้องใช้เวลาในการฆ่าไป่ฉือมากขึ้น

　　 ฮึ่ม! ไป่ฉือตะโกนอย่างเยือกเย็นในขณะที่หยุดพูดนางได้ฟาดหางจิ้งจอกทั้งเก้าไปรอบๆเพื่อป้องกันการโจมตี

　　การต่อสู้ทวีความรุนแรงขึ้นอีกครั้ง

　　อย่างไรก็ตามเห็นได้ชัดว่าไป่ฉือเคลื่อนไวช้าลง แม้นางจะสามารถป้องกันการโจมตีที่รุนแรงได้ แต่ก็ไม่สามารถโจมตีกลับไปได้เช่นกัน

　　นางทำได้เพียงแค่ป้องกัน

　　 เจ้าเด็กเหลือขอแสดงพลังให้พวกเราเห็น! โม่ฉานฉือพูดกับฟางเจิ้งจือ เขามั่นใจมากว่าปัจจัยสำคัญในการฆ่าไป่ฉือคือฟางเจิ้งจือ

　　 ถ้าเจ้าฆ่าไป่ฉือได้เจ้าจะกลายเป็นวีรบุรุษของมนุษยชาติ มู่ฉิงเฟิงพูดเสริม

　　แม้สถานการณ์จะเป็นที่ชัดเจนแล้วก็ตามแต่เขาไม่มั่นใจว่าฟางเจิ้งจือมีความคิดอะไรแผลงๆอยู่อีกไหม

　　 วีรบุรุษ? ฟางเจิ้งจือเบะปากเล็กน้อย

　　เขารู้ถึงความหมายที่อยู่เบื้องหลังคำพูดนั้นแต่เขารู้สึกแปลกๆที่ไป่ฉือขยายร่างใหญ่อีกครั้ง

　　 ขยายใหญ่! 

　　นั่นทำให้นางสามารถต่อสู้ได้นานขึ้น

　　อย่างไรก็ตามถึงแม้จะสู้ได้นานขึ้นเล็กน้อยแต่เสียโอกาสที่จะชนะไปอย่างสมบูรณ์

　　ทำไม?

　　ทำไมไป่ฉือถึงตัดสินใจเช่นนี้กัน? 　　ฟางเจิ้งจือไม่แน่ใจเขารู้ว่าไป่ฉือไม่มีความตั้งใจที่จะแพ้อย่างแน่นอน

　　ไม่ยอมแพ้?แต่กลับใช้วิธีการตั้งรับ?

　　เกิดอะไรขึ้น?

　　มีบางอย่างผิดปกติ?

　　ฟางเจิ้งจือขมวดคิ้วและครุ่นคิดอย่างหนักสถานการณ์ไม่มีอะไรผิดปกติ ไป่ฉือถูกพวกเขาปิดล้อม..

　　เหลือเพียงแค่รอเวลาที่พวกเขาจะชนะ

　　อย่างไรก็ตามชัยชนะครั้งนี้ทำให้รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ

　　นางพยายามถ่วงเวลางั้นหรือ?

　　เดี๋ยวก่อน!

　　หยุนชิงวู!

　　ทันใดนั้นฟางเจิ้งจือก็ตระหนักและหันมองหยุนชิงวูจากนั้นท่าทีของเขาก็เปลี่ยนไป

　　ข้างๆหยุนชิงวูมีร่างๆหนึ่งสวมชุดคลุมสีขาวที่โชกไปด้วยเลือด　　 หนานกงเฮา! ฟางเจิ้งจือไม่ตกใจที่หนานกงเฮายืนอยู่ข้างหยุนชิงวูแต่เขากำลังถือผลไม้สีดำและผลไม้สีเขียวอยู่ในมือ

　　เดี๋ยวก่อน!

　　ไป่ฉือถูกพวกเขาปิดล้อมนางจะไปควบคุมหนานกงเฮาได้ยังไง เกิดอะไรขึ้นกันแน่?

　　 โอ้ไม่!เสน่ห์เย้ายวนที่เกิดขึ้นและ’วิชาขโมยวิญญาณ’ ไม่ใช่วิชาที่ไป่ฉือเป็นคนใช้! ความคิดวิ่งผ่านหัวใจของฟางเจิ้งจือ

　　 อะไรนะ?! มู่ฉิงเฟิงได้ยินฟางเจิ้งจือและรู้สึกตกใจอย่างเห็นได้ชัดอย่างไรก็ตามเขาเข้าใจความหมายทั้งหมด

　　 หยุนชิงวูคือคนที่ควบคุมหนานกงเฮา! ในที่สุดฟางเจิ้งจือก็เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้นได้

　　ไป่ฉือใช้วิธีต่อสู้ที่ไม่มีทางชนะเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจและถ่วงเวลาให้หยุนชิงวู

　　ในขณะเดียวกันหยุนชิงวู…

　　นางอดทนรอให้ทุกคนจะหันไปสนใจไป่ฉือก่อนที่จะเข้าควบคุมหนานกงเฮา

　　ช่างเป็นความคิดที่น่าสะพรึงกลัว

　　ที่สำคัญที่สุดดูเหมือนทุกอย่างจะถูกกำหนดไว้แล้วโดยหยุนชิงวูหรือก็คือหยุนชิงวูไม่ได้มองเห็นอนาคต แต่ความชาญฉลาดในการวิเคราะห์เหตุการณ์ของนางทำให้คนเข้าใจผิด

　　ไป่ฉือแข็งแกร่งมากจริงๆอย่างไรก็ตามนางจึงตกเป็นเป้าหมายเพราะพลังที่แข็งแกร่งนั้น

　　หยุนชิงวูรู้เรื่องนี้

　　นางจึงขึ้นไปบนยอดต้นไม้เทพเจ้า

　　เมื่อปีศาจอาวุโสทั้งสิบใช้ค่ายกลปีศาจเพลิงเพื่อป้องกันหยุนชิงวูและหลบซ่อนจากสายตาของผู้คน

　　ทั้งหมดที่เกิดขึ้นทำให้ไม่มีคนสงสัยในตัวนาง

　　เหตุผลที่ฟางเจิ้งจือนึกเรื่องนี้ออกไม่ใช่เพราะเขาฉลาดกว่าหยุนชิงวูแต่เพราะเขามีประสบการณ์กับภาพลวงตาของหยุนชิงวู

　　 หยุนชิงวูรู้จักวิชาขโมยวิญญาณ! 

　　 อะไรนะหยุนชิงวูก็ใช้วิชาขโมยวิญญาณได้เช่นกัน?! เมื่อได้ยินเช่นนั้นโม่ฉานฉือก็ประหลาดใจทันที

　　 เป็นไปได้ยังไง? เต๋าฮุนไม่เชื่อหูตัวเอง

　　 หยุดนาง! มู่ฉิงเฟิงพูดขึ้น

　　ในขณะเดียวกันนั้นเองหยานหยิงและเฉียนยู่ก็พุ่งเข้าหาหยุนชิงวูด้วยความเร็วสูง

　　 อย่าทำร้ายนายน้อย! เมื่อเห็นหยานหยิงและเฉียนยู่ปีศาจอาวุโสทั้งสิบเริ่มเคลื่อนไหว

　　ฟุ่บ!เปลวไฟสีดำลุกโชกยิ่งขึ้นก่อเกิดเป็นกำแพงป้องกันขนาดใหญ่ปิดล้อมหยุนชิงวูและปีศาจอาวุโสเอาไว้

　　 ฟางเจิ้งจือเร็วเขา รีบฝ่าค่ายกลปีศาจเพลิงเข้าไป! มู่ฉิงเฟิงกลายเป็นกังวลเมื่อเห็นการก่อตัวของค่ายกลปีศาจเพลิง

　　ฟางเจิ้งจือเองก็รู้เช่นกัน　　ความจริงแล้วเมื่อเห็นหนานกงเฮาปรากฎตัวข้างหยุนชิงวู เขาก็เริ่มเคลื่อนไหวแล้ว เขากลายเป็นลำแสงพุ่งเข้าหาหยุนชิงวูในทันที

　　อย่างไรก็ตามมันสายเกินไป

　　หยุนชิงวูเตรียมทุกสิ่งทุกอย่างพร้อมหมดแล้วนางเดินไปข้างหนานกงเฮา

　　 ฟางเจิ้งจือเจ้าแพ้แล้ว! หยุนชิงวูหันมองฟางเจิ้งจือด้วยท่าทีนิ่งสงบ

　　หลังจากสิ้นคำพูดของนางหนานกงเฮายกมือขึ้นและผลไม้ทั้งสองก็หายไปในอากาศ

　　 หายไป? มู่ฉิงเฟิงตกตะลึงและเบิกตากว้างด้วยความตกใจ

　　 มันเกิดอะไรขึ้น? โม่ฉานฉือสับสนเช่นกัน

　　อย่างไรก็ตามความสับสนของเขากลายเป็นความตกใจ นั่นเพราะทันทีที่ผลไม้ทั้งสองหายไป แสงสีดำและแสงสีเขียวปรากฎขึ้นบนร่างของหนานกงเฮา

　　ตูม! 　　แสงทั้งสองส่องสว่างออกมาจากร่างของเขาราวมันพุ่งขึ้นไปยังประตูสีดำและประตูสีเขียวบนท้องฟ้า

　　……………………………………..