Gate of God - ตอนที่ 982 ค้อนและค้อน

　　ทุกอย่างพร้อมแล้วชายร่างผอมรีบกลับไปด้านในกองทัพและสวมชุดคลุมสีดำในทันที

　　สิ่งสำคัญที่สุดคือคำว่า’เทพเจ้า’ ที่ปักอยู่และมันดูเหมือนกับของเมิ่งเทียนเป็นอย่างมาก

　　 น้องหลินดูดีไม่น้อย! ชายคนหนึ่งพูดอย่างเห็นชอบ

　　 ฮึ่มข้าจะทำตัวให้กลมกลืนและดูว่าพวกมันจะหาข้าเจอไหม! ชายร่างผอมตะโกนอย่างมั่นใจ

　　ภายใต้ท้องฟ้ายามค่ำคืนชายร่างผอมพุ่งเข้าป่าอย่างรวดเร็วการเคลื่อนไหวของเขาค่อนข้างแปลก เขาเลือกเคลื่อนไหวภายใต้เงาของต้นไม้เท่านั้น

　　ราชาอสูรมีพลังที่แข็งแกร่งก่อนที่ประตูเทพเจ้าจะถูกเปิดออก ราชาอสูรหนึ่งตนก็สามารถครอบครองเขตแดนได้ด้วยตัวคนเดียว

　　ชายร่างผอมมีความมั่นใจมาก

　　นั่นไม่ใช่ความเย่อหยิ่งแต่เป็นความมั่นใจ มันเป็นเรื่องไร้สาระที่จะถูกพวกมนุษย์พบตัวเข้า มันจะเป็นไปได้อย่างไร

　　 เจ้าเป็นใครมาจากกลุ่มไหนกัน?! ในขณะนั้นเองชายร่างผอมที่เคลื่อนไหวอย่างมั่นใจก็หยุดเพราะเสียงหนึ่ง

　　 … สีหน้าของชายร่างผอมกลายเป็นซีดขาวทันทีเกล็ดสีขาวภายใต้ชุดคลุมของเขาขยับเล็กน้อย

　　ราชาอสูรเช่นเขาถูกพบตัวได้อย่างไร?

　　เกิดอะไรขึ้น?!

　　ชายร่างผอมไม่สามารถเข้าใจได้ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไงเขาเลือกเคลื่อนไหวตามเส้นทางที่เงียบสงบเพื่อป้องกันไม่ให้ถูกพบตัว

　　เว้นแต่ว่า…

　　มีพวกมนุษย์ซ่อนตัวอยู่ในป่ามากเกินไป! 　　เขาควรทำยังไง?

　　ฆ่ามันเลย?

　　ไม่!

　　ถ้ามีสายลับในป่าจำนวนมากตัวตนของเขาจะถูกเปิดเผยทันทีที่โจมตี

　　ชายร่างผอมไม่ได้กลัวที่จะต้องหนีหลังจากตัวตนถูกเปิดเผยแต่เขาไม่รู้ว่าพวกมนุษย์วางกับดักไว้ที่ไหนบ้าง ความจริงแล้วเขาไม่เห็นแม้แต่เงาใครตลอดทางที่ผ่านมา

　　อยู่ดีๆเขากลับถูกพบตัวอย่างกระทันหัน!

　　มันค่อนข้างแปลก

　　อย่างไรก็ตามหากเขากลับไปมือเปล่าจะต้องพบกับความอับอายเป็นแน่

　　ชายร่างผอมไม่ต้องการกลับไปมือเปล่า

　　เดี๋ยวก่อน!

　　มาจากกลุ่มไหน!

　　 เข้าใจแล้ว! ชายร่างผอมสงบใจลงอย่างรวดเร็วจากนั้นก็ค่อยๆหันมองไปทางขวาและเห็นร่างที่สวมหน้ากากสีดำหลบซ่อนอยู่ตามพุ่มไม้  มีไม่มากนัก อย่างน้อยก็ 25 คน 

　　ชายร่างผอมกวาดสายตามองพุ่มไม้โดยรอบและก้มหัวลงเล็กน้อย

　　 พวกเจ้ามาจากกลุ่มไหน? ชายร่างผอมไม่สามารถตอบกลับได้อย่างแน่นอนในขณะที่พูดเขาพุ่งเข้าหาร่างที่อยู่ในพุ่มไม้

　　 เรากำลังถามเจ้าอยู่! ร่างในพุ่มไม้ไม่หลงกลคำถามของเขา

　　 กล้าดียังไง! ชายร่างผอมเร่งความเร็วขึ้นและไม่นานก็ปรากฎตัวห่างจากพุ่มไม้สามก้าว เจ้าไม่รู้หรือว่าข้าเป็นถึงผู้นำสำนัก? บอกข้ามาเร็วเข้าว่าพวกเจ้ามาจากกลุ่มไหน! 

　　 ผู้นำสำนัก? ร่างในพุ่มไม้ตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้นและเดินออกมาจากพุ่มไม้ทันที  ขออภัย พวกเราบางคนเข้าใจผิดและทำให้ท่านไม่พอใจ โปรดยกโทษให้ด้วย ท่านเป็นผู้นำของสำนักไหนงั้นหรือ?  　　 เข้าใจผิด?เอาแผนที่มาให้ข้า ชายร่างผอมไม่ได้ตอบกลับและขอแผนที่ในทันที

　　 เร็วเข้าเอาแผนที่ออกมา ร่างนั้นตอบสนองอย่างรวดเร็วและไม่มีใครสังเกตุความผิดปกติแม้แต่น้อย

　　ชายร่างผอมเยาะเย้ยกับฉากนี้

　　มนุษย์จากหลายสำนักมารวมตัวกันเขาคิดว่าพวกมันอาจจะกำลังวางแผนอะไรอยู่

　　ที่แท้ก็เป็นแค่พวกโง่!

　　ชายร่างผอมก้มหัวลงในขณะที่ศิษย์คนหนึ่งเอาแผนที่มาให้

　　20คน!

　　เขานับจำนวนคนได้อย่างแม่นยำ

　　ในสถานการณ์ตอนนี้เขาสามารถจัดการทุกอย่างได้ภายในสามลมหายใจ

　　ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้รับแผนที่มาแล้วด้วย

　　ทำไมเขาต้องรอต่อไป?

　　เขาสามารถฆ่าทั้ง20 คนได้ภายในครั้งเดียวและใช้แผนที่ทำภารกิจให้สำเร็จ

　　มีอะไรง่ายกว่านี้อีกไหม

　　ชายร่างผอมเผยเหยียดยิ้มกรงเล็บได้ปรากฎขึ้นที่หลังมือขวา

　　 ใกล้อีกนิด! 

　　 อีกนิดเดียว.. 

　　 สมบูรณ์แบบตอนนี้แหละ! 

　　ชายร่างผอมคำนวนระยะห่างของพวกมนุษย์แต่ละคนให้อยู่ห่างจากเขาไปครึ่งฟุตและในที่สุดเขาก็โจมตี

　　สายตาที่เย็นชาแฝงไปด้วยความเย้ยหยัน

　　 ตาย… ชายร่างผอมวางแผนจะฆ่าศิษย์ทั้งหมดและโยนศพไปยังศิษย์อีกห้าคนที่เหลือ

　　เพื่อใช้จังหวะที่พวกเขากำลังตกใจฆ่าพวกเขาทั้งหมดด้วยความรวดเร็วและรุนแรงที่สุด　　อย่างไรก็ตามความเป็นจริงนั้นโหดร้าย

　　เขาไม่สามารถพูดจนจบประโยคและรู้สึกถึงพลังบางอย่างที่มาจากด้านหลัง ก่อนที่เขาจะทันได้รู้ตัว พลังอันรุนแรงได้ปะทะเข้ากับแผ่นหลังของเขา หัวของเขากระแทกพื้นอย่างรุนแรง

　　มันเร็วเกินไป!

　　ระเบิดรุนแรงเกินไป!

　　ราวกับมีค้อนยักษ์ทุบลงที่หัวของเขาจนร่างชาไปทั้งร่าง

　　แน่นอนวว่าชายร่างผอมมีสัมผัสที่แม่นยำ

　　สิ่งที่ทุบลงมาคือค้อนยักษ์สีดำที่ส่องประกายแสงสีม่วงราวกับมีสายฟ้าล้อมรอบ

　　 การโจมตีของรองผู้นำโม่นั้นแข็งแกร่งจริงๆ! ผู้คนโดยรอบต่างชื่นชมโม่ฉานฉือหลังจากเห็นฉากตรงหน้า

　　 อะไรกัน!รอง …รองผู้นำ? สกุลคือ …โม่? โม่ฉานฉือ? ชายร่างผอมหัวแทบจะระเบิดออกเพราะการโจมตีนั้น เขาเห็นเงาดำทมึนยืนอยู่ด้านหลัง

　　ในขณะที่กำลังคิดเขารู้สึกได้ถึงการโจมตีที่รุนแรงตกกระทบร่างของเขาราวกับสายฝนที่ตกลงมาอย่างต่อเนื่อง การโจมตีแต่ละครั้งทำให้พื้นดินสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

　　 รองผู้นำ?ทำไมข้าถึงเป็นได้แค่รองผู้นำ? ถ้าเต๋าฮุนไม่ทำเรื่องบัดซบเช่นนั้น ถ้าเขาไม่ใช้โอกาสนั้นทำให้เหยียนซิวเป็นผู้ชนะบนภูเขาสวรรค์ ข้าจะยอมรับเต๋าฮุนในฐานะผู้นำกลุ่มพันธมิตรได้ยังไง? ไปตายซะ! 

　　ตูม!

　　ตูม!

　　ด้วยการโจมตีอย่างต่อเนื่องค้อนยักษ์ทุบลงบนหลังของชายร่างผอมจนเกือบหักและเขารู้สึกราวกับว่าร่างกายส่วนบนและส่วนล่างแตกออกเป็นสองส่วน

　　 โม่ฉานฉือ!!เขาคือโม่ฉานฉือจริงๆ! ชายร่างผอมไม่รู้จักใครแต่เขารู้ว่าโม่ฉานฉือคือผู้นำสำนักหุบเขาฟู่ซี่　　อสูรถูกขังให้อยู่แต่ในหนองน้ำยักษ์เพราะห้าสำนักใหญ่

　　ไม่!

　　เขาต้องหนี!

　　ชายร่างผอมคิดได้ในทันที

　　แม้เขาจะไม่รู้ว่าทำไมโม่ฉานฉือถึงมาอยู่ในป่าได้และเล่นละครราวกับเป็นศิษย์แค่คนหนึ่งแต่เขารู้ว่าเขาไม่มีทางชนะโม่ฉานฉือได้แน่นอน

　　นอกจากนี้เขายังถูกลอบโจมตี

　　หัวของเขาแหลกละเอียดไปครึ่งหนึ่งร่างกายถูกแยกออกเป็นสองส่วน เขาคงตายไปแล้วถ้าไข่มุกอสูรไม่ได้อยู่ที่หน้าอก

　　เขาต้องหนีเท่านั้น!

　　โดยไม่ลังเลชายร่างผอมเริ่มเคลื่อนไหว เขาเอามือหนึ่งทุบลงไปที่พื้น รอยแยกขนาดใหญ่ปรากฎขึ้น

　　แขนที่หักของเขาพยายามจะขุดลึงลงไปในพื้นดิน　　ตูม!ขณะที่แขนของเขากำลังขุดลงไป แสงดาบสีทองส่องประกายและพุ่งลงมาที่พื้น

　　แขนข้างนั้นกระเด็นขึ้นไปบนอากาศทันที

　　 พยายามหนี?ไปไหนงั้นรึ?  ร่างที่ถือดาบสีทองพูดออกมาด้วยความหยิ่งยโส แววตาของเขาเต็มไปด้วยความดูถูก

　　 เซียนอีกคน?!ข้าไม่มีทาหนี…  ร่างที่แท้จริงของชายร่างผอมนั้นถูกซ่อนไว้ใต้ชุดคลุม หลังจากเห็นว่าด้านหน้าถูกขวาง เขากลายร่างเป็นอสูรสีขาวและกระโจนออกไปในทันที

　　รูปร่างของมันราวกับม้าที่มีเขาทั้งร่างปกคลุมไปด้วยเกล็ดสีขาว

　　 ว้าวเจ้าคิดว่าข้าจะขี่มันได้ไหม?  คนทั้งหกเริ่มหัวเราะเมื่อเห็นราชาอสูรหนีไปทางซ้าย

　　 เป็นแค่มนุษย์ชั้นต่ำกล้าดียังไง!ไปตายซะ!  ราชาอสูรตะโกนด้วยความโกรธเกรี้ยว ในเวลาเดียวกันกรงเล็บที่แหลมคมทั้งสองได้โจมตีไปยังกลุ่มคนที่หัวเราะเขา

　　 โอ้?ดูสิ มันดูถูกพวกเราด้วย! 

　　 ขนาดบาดเจ็บแล้วแต่ยังปากดีขนาดนี้? 

　　ศิษย์สองคนหัวเราะเยาะราชาอสูรที่เขามาใกล้ดาบสีเขียวและแดงปรากฎขึ้นตามลำดับ

　　ตูม!

　　ตูม!

　　ดาบทั้งสองกระทบกับร่างราชาอสูรในเวลาเดียวกันมันลงล้มกับพื้นเกล็ดแตกออกพร้อมกับเลือดสดๆที่ไหลออกมา

　　 เซียน?เซียนอีกแล้ว? เป็นไปได้ยังไง? ราชาอสูรยังคงไม่เชื่อสายตาตัวเอง

　　 ราชาอสูรผู้โง่เขลาพึ่งจะรู้เรื่องนี้งั้นหรือ? 

　　 ดูเหมือนจะเป็นเช่นนั้น 

　　 มันคงไม่คิดว่าจะมีเซียนถึงยี่สิบคนโจมตีพร้อมกัน? 

　　 หยุดพูดไร้สาระฆ่ามันแล้วไปได้แล้ว!  โม่ฉานฉือขัดเหล่าศิษย์ที่กำลังพูดคุยกัน เขายกค้อนยักษ์สีดำขึ้น  เปิดเผยร่างจริงออกมาเช่นนี้? ข้าอยากรู้จริงๆครั้งนี้เจ้าจะรอดไปได้อีกไหม? 

　　 ไม่!! ราชาอสูรกรีดร้องขณะที่ค้อนยักษ์สีดำฟาดมาที่เขา

　　ตูม!

　　ร่างราชาอสูรสีขาวร่วงลงบนพื้นไข่มุกอสูรกระเด็นออกมา

　　มันหยุดลงที่เท้าของโม่ฉานฉือ

　　ราชาอสูรได้แต่มองไข่มุกอสูรด้วยดวงตาเบิกกว้างเขาไม่รู้ว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นได้ยังไง

　　มนุษย์จัดตั้งกลุ่มที่มีเซียนถึงยี่สิบคน?รออยู่ในป่าเพื่อฆ่าเขา? ยิ่งไปกว่านั้นพวกมันยังปลอมตัวเป็นศิษย์ธรรมดาๆ

　　ที่สำคัญที่สุดคือโม่ฉานฉือก็อยู่ที่นี่ด้วย　　ทำไมพวกมนุษย์ต้องลงทุนขนาดนี้!

　　 ทำไมทำไมกัน?!  ความหวาดกลัวเกาะกินไปทั่วหัวใจของเขา เลือดไหลออกมาจากทั้งทางปากและจมูก

　　 มันตายหรือยัง? เสียงหนึ่งดังขึ้น

　　 ไร้สาระข้าฟาดมันด้วยค้อนแล้ว มันจะรอดได้ยังไง?  โม่ฉานฉือกล่าวด้วยความมั่นใจ

　　 แล้วยังไงต่อ?พวกเรารอต่อไปดีไหม? หลังจากราชาอสูรนี่ตาย บางทีราชาอสูรอีกคนอาจจะเข้ามาพร้อมกับทหารปีศาจ จากนั้นพวกเราจะได้ฆ่าพวกมันทั้งหมด?  อีกเสียงหนึ่งดังขึ้น

　　 ข้าเห็นด้วยในที่สุดพวกเราก็ได้ออกมาจากภูเขาหลิงเซียวซักที ข้าไม่คิดว่าที่นี่จะมีอันตรายขนาดที่พวกเรารับมือไม่ได้! 

　　……………………………………..