Gate of God - ตอนที่ 995 ความหวังที่พังทลาย

ตอนที่ 995 ความหวังที่พังทลาย

　　ยิ่งไปกว่านั้นปิงหยางไม่รู้ว่าจะหนีไปที่ไหน

　　ฟางเจิ้งจือก็กำลังจะตายถ้าเขาไม่ได้รับการรักษาเร็วๆนี้ ไม่มีใครรรู้ว่าอาการของเขาจะเป็นอย่างไร

　　ปิงหยางไม่รู้ว่าควรทำเช่นไร

　　ไม่ใช่ว่านางโง่แต่นางหาวิธีช่วยชีวิตฟางเจิ้งจือในสถานการณ์ฉุกเฉินเช่นนี้ไม่ได้จริงๆ

　　อย่างไรก็ตามนางนึกออกทันทีว่าเสียงนั่นไม่ใช่ของใครอื่นนอกจากผู้นำหุบเขาฟู่ซี่โม่ฉานฉือ

　　 ท่านโม่ตอนนี้เมิ่งเทียนกำลังจะ… 

　　 หนี!เร็วเข้า!  โม่ฉานฉือยิ่งกังวลมากกว่าเดิมเมื่อเห็นปิงหยางยืนนิ่งอยู่กับที่ อย่างไรก็ตามมันสายเกินไป

　　ตอนที่โม่ฉานฉือกำลังตะโกนร่างหนึ่งพุ่งเข้าไปหาฟางเจิ้งจือด้วยความเร็วอันน่าหวาดหวั่น เขาขวางทางปิงหยางเอาไว้

　　 หนี?ฮ่าฮ่า…เจ้าจะหนีไปไหนได้? 

　　เป็นชายคนหนึ่งที่สวมชุดสีทองพร้อมกับหมวกสีทองที่ทำขึ้นจากหยก

　　ต้องบอกว่าเป็นชายหนุ่มที่งดงามมาก

　　ทำไมเขาถึง’งดงาม’นั่นเป็นเพราะของแสดงออกถึงความงดงามแบบผู้หญิง ทั้งรูปร่าง ใบหน้าที่ได้รูป สิ่งเดียวที่แปลกคือผมของเขาเป็นสีขาวยาวจนไปถึงหน้าอก

　　 เจ้า… ปิงหยางมองไปที่ชายคนนั้นและโม่ฉานฉือที่ปลอมตัวเป็นเมิ่งเทียน

　　นางได้สติในทันที

　　นั่นเพราะมีร่างแปลกๆจำนวนหนึ่งอยู่รอบๆโม่ฉานฉือเป็นเมิ่งเทียนที่ไม่เหมือนมนุษย์ปกติ

　　พวกเขาทั้งน่าขนลุกและเย็นชา

　　ปิงหยางสามารถสัมผัสได้ถึงบรรยากาศของความแตกต่างบนร่างเหล่านั้น　　ตัวตนระดับเทพเจ้า!

　　พลังอันแข็งแกร่ง

　　ร่างของปิงหยางเปียกโชกไปด้วยเหงื่อในที่สุดนางก็เข้าใจว่าทำไมโม่ฉานฉือถึงบอกให้นางวิ่ง

　　 ดูเหมือนคนอื่นจะเข้าไปก่อนพวกเรา เสียงเบาๆดังขึ้น

　　จากนั้นร่างหนึ่งก็กระโดดลงมาจากสัตว์ขี่สีทองและเดินมาด้านหน้าของทุกคน

　　ด้านหลังของนางคือชายสวมชุดดำพร้อมกับใบหน้าที่เย็นชา

　　 หยุนชิงวู! ปิงหยางจำนางได้ดี

　　 นายน้อย! 

　　 จักรพรรดินีน้อย! 

　　 … 

　　หลังจากร่างที่ล้อมรอบโม่ฉานฉือและคนที่ขวางปิงหยางเอาไว้ทักทายหยุนชิงวูในทันที

　　 เป็นหยุนชิงวู!  　　 ตัวตนระดับเทพเจ้าอีกคน?!หกคน…ตัวตนระดับเทพเจ้าหกคน! 

　　สีหน้าของเหล่าศิษย์ที่ยืนอยู่ใกล้ๆโม่ฉานฉือเปลี่ยนไปทันทีเมื่อเห็นหยุนชิงวูและหลินยู่เดินออกมา

　　แค่เพียงตัวตนระดับเทพเจ้าถึงห้าคนพวกเขาก็มีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีแล้วอย่างไรก็ตามพวกเขาไม่คาดคิดว่าหยุนชิงวูจะมาพร้อมกับตัวตนระดับเทพเจ้าอีกคน

　　ใบหน้าของโม่ฉานฉือกลายเป็นน่าเกลียดทันที

　　เขารู้ว่าต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นตั้งแต่ที่เต๋าฮุนบีบบังคับให้เขาเฝ้าอยู่ด้านนอก

　　อย่างไรก็ตามเขาไม่คาดคิดว่าเผ่าอสูรและเผ่าปีศาจจะมาถึงเร็วขนาดนี้ยิ่งกว่านั้นตัวตนระดับเทพเจ้ายังมาถึงหกคนในคราเดียว

　　นับรวมกับเทพปีศาจที่เฝ้าอยู่ในศาลาเต๋าสวรรค์ตั้งแต่ต้นก็รวมเป็นเจ็ดคน

　　เจ็ดคน! 　　แทบจะเป็นจำนวนทั้งหมดของตัวตนระดับเทพเจ้าที่มีอยู่ตอนนี้

　　มันแสดงให้เห็นว่าหยุนชิงวูคิดจะใช้โอกาสนี้ในการล้างบางประชากรมนุษย์ทั้งหมด!

　　 ทำไมนางถึงมาเร็วขนาดนี้?จากข่าวที่ข้าได้นางน่าจะมาถึงตอนเที่ยงหรือไม่ก็พรุ่งนี้ตอนเช้า!  โม่ฉานฉือปฏิเสธที่จะยอมรับความจริงตรงหน้า

　　ในแผนการของเขาหยุนชิงวูควรมาถึงในอีกสองชั่วโมงข้างหน้า

　　สองชั่วโมง…

　　มันเพียงพอให้กลุ่มพันธมิตรของมนุษย์บรรลุเป้าหมายหลายอย่าง

　　แต่ดูสิ่งที่เกิดขึ้นตอนนี้ต่อให้เขาพยายามป้องกันจะถ่วงเวลาได้มากแค่ไหนเชียว

　　ยิงไปกว่านั้นเทพสงครามเมิ่งเทียนความหวังสุดท้ายของมนุษยชาติยังได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง! 　　โม่ฉานฉือรู้สึกว่าเรื่องบังเอิญเหล่านี้เกิดขึ้นกระทันหันมากเกินไปแผนการทั้งหมดพลันกลายเป็นยุ่งเหยิง

　　 กองทัพฟู่ซี่ทั้งหมดจงฟังข้า!สู้ พวกเรายอมเอาความตายเข้าแลกเพื่อเปิดทางให้ผู้อาวุโสเมิ่งเทียน!  โม่ฉานฉือไม่คิดอะไรอีกต่อไป

　　นั่นเป็นเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นตรงหน้าเขาได้บอกเขาว่าไม่มีความหวังสำหรับมนุษย์อีกต่อไป

　　ดังนั้นเขาไม่จำเป็นต้องคิดอะไรอีกสิ่งเดียวที่เขาทำได้คือ’เสียสละ’ เพื่อแสงแห่งความหวังสุดท้ายของเผ่าพันธุ์มนุษย์

　　เขาต้องช่วยเมิ่งเทียนต่อให้ทุกคนในกลุ่มพันธมิตรสวรรค์ต้องตาย เขาต้องทำให้มั่นใจว่าเมิ่งเทียนจะสามารถหลบหนีไปได้

　　 รับทราบ! ทุกคนรับคำสั่งของโม่ฉานฉือ ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความแน่วแน่เช่นเดียวกับโม่ฉานฉือ　　ทุกคนกลัวความตาย!

　　อย่างไรก็ตามแม้แต่คนที่ขี้ขลาดที่กลัวยังต้องการทำบางอย่างให้สำเร็จ

　　มันรวมไปถึงมิตรภาพความรัก ความอยู่รอดของมนุษยชาติ พวกเขาไม่สามารถหนีความจริงเหล่านี้ไปได้

　　 โจมตี! 

　　 ตาย! 

　　แม้พลังของพวกเขาทั้งหมดจะสู้กับตัวตนระดับเทพเจ้าทั้งหกไม่ได้กองทัพฟู่ซี่ก็ไม่ถอย

　　เหล่าศิษย์หุบเขาฟู่ซี่เริ่มโจมตีก่อน

　　นี่เป็นสงครามที่ไม่อนุญาติพวกเขาถอยหนีสงครามที่ต้องจบด้วยการนองเลือด

　　 บางครั้งมนุษย์ก็โง่มาก หนึ่งในร่างที่ยืนอยู่กล่าวขึ้นเมื่อเห็นศิษยจำนวนหนึ่งพุ่งตรงมาทางเขา

　　เขามีประสบการณ์ในสงครามโบราณเขาเคยเห็นเหตุการณ์นองเลือดและเคยฆ่าผู้คนมามากมาย

　　ดังนั้นกลุ่มคนตรงหน้าอีกสักร้อยสองร้อยคนจะมีความหมายอะไร?

　　 พวกเขาไม่ได้โง่พวกเขาเพียงละเลยความจริงไป 

　　 พลังของพวกเราจะบอกพวกเขาเองต่อให้ตายไปแล้วความกลัวก็จะยังฝังลึกอยู่ในจิตใจของพวกมัน 

　　 จำเป็นต้องพูดเรื่องไร้สาระเช่นนี้ก่อนฆ่าพวกมันด้วยงั้นรึ?รีบทำให้มันจบเร็วๆได้ไหม? ต่อให้พวกเจ้าพูดไปพวกมันก็ไม่เข้าใจหรอก 

　　ตัวตนระดับเทพเจ้าทั้งสามล้วนมีบุคคลิกที่แตกต่างกัน

　　ฉั้วะ!

　　ฉึก!ฉั้วะ!

　　สายลมอ่อนๆพัดผ่านบางคนมีใบหน้าที่สดใส บางคนไม่แม้แต่จะลืมตาขึ้นมาด้วยซ้ำ

　　อย่างไรก็ตามด้านหน้าพวกเขามนุษย์จำนวนมากได้ล้มตายเศษเนื้อกระเด็นไปทั่ว　　มันเป็นฉากที่โหดร้าย…

　　ด้านชายชุดขาวที่ยืนอยู่ด้านหน้าปิงหยางเขาเพียงมองร่างที่อยู่ในอ้อมแขนของปิงหยางด้วยความเงียบสงบ

　　 นี่คือเทพสงครามเมิ่งเทียนงั้นหรือ? ชายตรงหน้ากล่าวพร้อมเดินเข้าไปหาปิงหยางช้าๆ

　　 ไม่ใช่! ปิงหยางยืนกราน

　　 ่ฮ่าฮ่าแต่ข้าได้ยินที่เจ้าพูดก่อนหน้านี้?  ชายหนุ่มนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะหัวเราะออกมาเผยให้เห็นลักยิ้มทั้งสองข้าง

　　 นั่นมันก่อนหน้านี้แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว อย่าเข้ามาใกล้นะ! ข้าเทพสงครามเมิ่งจะฆ่าเจ้าทิ้งแน่นอน!  ปิงหยางพูดพร้อมก้าวถอยหลัง

　　 เจ้าเนี่ยนะเทพสงคราม? ฮ่าฮ่า  ชายหนุ่มหัวเราะอีกครั้ง

　　 ใช่แล้วข้าสามารถจัดการเจ้าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว!  ปิงหยางพยักหน้าและแอบเอามือข้างหนึ่งไว้ด้านหลัง

　　 โอ้?ดูเหมือนเจ้าจะเก่งกาจมาก ฆ่าข้าด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว?  ชายหนุ่มตรงหน้าดูไม่รีบร้อนเท่าไรนัก

　　เห็นแบบนี้หลินยู่ที่ยืนอยู่ด้านข้างหยุนชิงวูขมวดคิ้วมองด้วยดวงตาอันเย็นชา

　　 ฉินเซียนจบการต่อสู้เดี๋ยวนี้! 

　　 หลินยู่เจ้ายังทำตัวเหมือนครั้งอดีตเสมอ พวกปีศาจเลยไม่ชอบเจ้าไง เจ้ารู้ไหมข้าใช้เวลาเดินทางมาที่นี่นานแค่ไหน? ไม่ต้องกังวลไปหรอก เจ้าคิดจริงๆงั้นรึว่านางจะสามารถหนีไปได้?  ฉินเซียนผู้สวมชุดสีขาวดูไม่พอใจเท่าไรนัก

　　 เจ้า… หลินยู่ต้องการพูดอะไรบางอย่าง แต่เขาไม่สามารถพูดออกไปได้เพราะสถานะของปีศาจและอสูรด้านหน้าเขา

　　พูดตรงๆคือไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะควบคุมตัวตนระดับเทพเจ้าเพราะแต่ละคนล้วนมีบุคคลิกที่แตกต่างกันมีแต่หยุนชิงวูที่สามารถรวบรวมพวกเขาไว้ด้วยกันได้

　　อย่างไรก็ตาแม้แต่นางก็ไม่สามารถออกคำสั่งให้พวกเขาทำตามได้ทั้งหมดมันต้องใช้เวลาและความพยายามเป็นอย่างมาก

　　นั่นเป็นเหตุผลที่หยุนชิงวูค่อยๆวางแผนทุกอย่างช้าๆ

　　หากไม่ใช่เพราะข่าวเรื่อง’แหล่งพลังเทพเจ้า’ที่แพร่กระจายไปทั่วอย่างกระทันหันนางคงไม่ออกมาจากหนองน้ำยักษ์และเรียกรวมตัว เหล่าตัวตนเทพเจ้ามากมายขนาดนี้

　　เหตุผลนั้นง่ายๆ…

　　ทั้งปีศาจและอสูรยังมีความต้องการฆ่าไม่เพียงพอ

　　โจวฉีนั้นเป็นข้อยกเว้นเขานั้นชอบการเข่นฆ่าเป็นพิเศษ ไม่รู้มีผู้ที่ตายในเงื้อมมือของเขามาแล้วกี่คน

　　ในทำนองเดียวกันก็มีผู้ที่ไม่ชื่นชอบการเข่นฆ่า

　　ฉินเซียน! 　　เขาเป็นหนึ่งในนั้น

　　ตูม!ทันใดนั้นเสียงระเบิดจากสายฟ้าดังขึ้น ร่างหนึ่งวิ่งมาถึงด้านหน้าของปิงหยางทันที

　　มันเป็นการโจมตีด้วยสายฟ้าสีม่วง

　　ค้อนยักษ์ดังกึกก้องพุ่งเข้าไปหาหัวของฉินเซียน

　　โม่ฉานฉือตัดสินใจเข้าโจมตี

　　ที่น่าแปลกคือตัวตนระดับเทพเจ้าอีกสี่คนไม่มีใครสนใจโม่ฉานฉือพวกเขากำลังยุ่งอยู่กับการเข่นฆ่ามนุษย์

　　ฉินเซียนเงยหน้าขึ้นมองค้อนยักษ์ที่พุ่งเข้ามาด้วยรอยยิ้ม

　　จากนั้นเขาก็เอนตัวไปด้านหน้าด้วยท่าทีอันงดงาม

　　เวลาดูเหมือนจะหยุดลง

　　เขาเอนตัวลงเรื่อยๆมันช้ามากจนคนที่อยู่รอบๆเห็นทุกท่วงท่าของเขาอย่างชัดเจน　　ที่แปลกกว่านั้นคือโม่ฉานฉือก็ดูเหมือนจะช้าลงเช่นกัน

　　 ท่านโม่! ราวกับโม่ฉานฉือต้องใช้เวลาชั่วนิรันด์ในการโจมตี ปิงหยางมองดูด้วยความกังวลและตกใจ

　　ถ้าฉินเซียนยังเอนตัวไปด้านหน้าเรื่อยๆหัวของเขาต้องโดนกับค้อนของโม่ฉานฉือแน่นอนอย่างไรก็ตามเขากลับหลบมันไปได้อย่างง่ายดาย

　　ปิงหยางไม่เข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น

　　นางเห็นโม่ฉานฉือพยายามอย่างหนักเพื่อจะโจมตีแต่ด้วยเหตุผลบางอย่างร่างของเขากลับเคลื่อนที่ช้ามาก

　　นางแทบจะไม่เชื่อสายตาตัวเอง

　　ยิ่งไปกว่านั้นการแสดงออกในดวงตาของโม่ฉานฉือเผยให้เห็นถึงความหงุดหงิด

　　ราวกับโม่ฉานฉือนั้นอยู่ในอีกมิติหนึ่งที่เวลาเดินไม่เท่ากัน

　　ด้านฉินเซียนหลังจากหลบค้อนของโม่ฉานฉืออย่างง่ายดายเขาก็เอนตัวกลับเหมือนเดิมพร้อมกับดอกไม้ป่าที่เหี่ยวเฉาในมือมันเหมือนกับดอกไม้ทั่วๆไปที่ใกล้ตายในช่วงฤดูหนาว

　　 ดอกไม้ผลิบานขึ้นอีกครั้งหนึ่ง ขณะที่ปิงหยางกำลังสับสน เสียงหนึ่งดังขึ้น

　　……………………………………..