Gate of God - ตอนที่752 ใครว่ามันไร้ประโยชน์

　　มันเร็วมาก แสงทั้งสองพุ่งเข้าไปถึง ฟาง เจิ้งจือ ในทันที

　　 ตูม! 

　　จากนั้นกำแพงสีเขียวผสมขาวก็ปรากฎขึ้นมันเป็นผนังที่ดูแข็งแกร่งเป็นอย่างมาก

　　 มันจะหยุดฟาง เจิ้งจือ ได้ไหม? 

　　 ข้าคิดว่าน่าจะได้นะ.. 

　　เหล่าศิษย์อดไม่ได้ที่จะกังวล

　　อย่างไรก็ตาม…พวกเขาต้องรู้สึกผิดหวัง

　　นั่นเป็นเพราะพวกเขาได้ยินเสียงเหยียดหยามลอดออกมา ทำไมท่านต้องทำเป็นเจ๋งขนาดนั้นด้วย? 

　　 ทำเป็นเจ๋ง… 

　　เสียงดังก้องไปทั่วอากาศ　　ท่าทีของผู้อาวุโสหกและคนอื่นๆเปลี่ยนไปพวกเขารู้สึกทำให้อัปยศเป็นอย่างมาก

　　พวกเขามีจำนวนมากแต่ไม่สามารถหยุด ฟาง เจิ้งจือ ที่อยู่แค่ระดับจุติได้ง่ายๆ

　　หากข่าวนี้รั่วไหลออกไปชื่อเสียงของศาลาเต๋าสวรรค์ต้องป่นปี้แน่นอน

　　 เจ้าเด็กเหลือขอเจ้าจะไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!  ใบหน้าของผู้อาวุโสกลายเป็นสีแดงด้วยความอับอาย

　　สัตว์ร้ายของผู้อาวุโสหกพุ่งลงมาทันทีเช่นกันผู้อาวุโสหกกระโดดขึ้นหลังมันไปทันที

　　 จับเขา! 

　　 เราจะปล่อยให้เขาหนีไปไม่ได้! 

　　 เร็วเขาตามไปที่ตีนเขา! 

　　ทุกคนต่างกระโดดตามผู้อาวุโสหกลงไปจากเขา

　　 โฮก… 

　　 โฮก!  　　เสียงคำรามของสัตว์ร้ายดังก้องไปทั่วศาลาเต๋าสวรรค์ก่อนที่ร่างของสัตว์ร้ายจำนวนมากจะปรากฎขึ้นบนท้องฟ้า

　　 เจ้าสารเลวนั่นรับมือได้ยากจริงๆ! ผู้อาวุโสสองพูดออกมาพร้อมถอนหายใจ

　　 อืมแต่พวกเราไม่สามารถให้อภัยเขาที่ทำลายบ่อน้ำศักดิ์สิทธิ์ได้!  ผู้อาวุโสสี่พยักหน้าก่อนจะพูดออกมา

　　 ไล่ตามเขาไปเราจะปล่อยเขาหนีไปไม่ได้! 

　　 อืม! 

　　…

　　ฟางเจิ้งจือ คิดว่าเขาเร่งรีบมากเกินไป

　　เขาไม่คิดว่าจะต้องออกมาจากศาลาเต๋าสวรรค์แบบนี้ตามแผนเดิมเขาตั้งใจว่าจะถือสมบัติเต็มมือขณะขี่นกอินทรีย์ตัวใหญ่ออกมาจากศาลาเต๋าสวรรค์ ขณะที่มีคนจำนวนมากมองเขาจากไป

　　มันน่าเสียดายที่ความจริงไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคาดไว้

　　เขายังไม่ได้รับสมบัติอะไรแม้แต่น้อย

　　สิ่งที่น่าอับอายที่สุดคือไม่มีคนโบกมือลาเขาแม้แต่น้อย

　　แต่กลับมีคนจำนวนมากพร้อมจะไล่ตามเขาจนตัวตายทุกอย่างดูสับสนไปหมด

　　วิ่ง…นั่นคือทางเลือกเดียวที่ฟาง เจิ้งจอ ทำได้ในขณะนี้

　　หลังจากกระโดดลงจากภูเขาเขายังคงตรงไปที่ตีนเขาอย่างต่อเนื่อง เขาไม่กล้าชะลอความเร็วลงแม้แต่น้อย

　　โดยเฉพาะตอนนี้ผู้อาวุโสหกอยู่ห่างจากเขาไม่ถึงยี่สิบก้าวแล้วต้องขอบคุณความเร็วของสัตว์ร้ายที่ผู้อาวุโสหกขี่จริงๆ

　　 ผู้อาวุโสหกมันไม่เป็นสุภาพบุรุษเลยนะที่จะโจมตีจากข้างหลังใครบางคน!  ฟาง เจิ้งจือ ตะโกนขึ้นมาด้วยความกังวล

　　 หึ!เจ้าคิดว่าข้าจะหลงกลเจ้างั้นรึ? เจ้าไม่มีทางหยุดไม่ให้ข้าโจมตีได้!  ผู้อาวุโสหกยิ้มเยาะ

　　 เชี่ยเอ้ย…ท่านมันเป็นตาเฒ่าสารเลวจริงๆ! ฟาง เจิ้งจือ หงุดหงิดเล็กน้อยที่ผู้อาวุโสหกรู้ทัน แต่มันก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีอย่างอื่นอีก

　　แม้เขาจะไม่มีเวลาสร้างระเบิดแสงหรือระเบิดควัน แต่เขายังมีตะปูจำนวนมากอยู่

　　เขาโบกมือออกไปเพียงครั้งเดียวตะปูจำนวนมากลอบขึ้นไปบนอากาศราวกับดอกไม้ไฟทันที

　　 เจ้าชาติชั่ว!! ผู้อาวุโสหก สบถออกมา

　　แต่เขาไม่อาจะขอให้ฟาง เจิ้งจือ เลิกขว้างตะปูได้

　　เขาจึงทำได้แค่หลบเลี่ยงมันแม้ว่าตะปูจะไม่สามารถทำร้ายเขาได้ แต่มันก็ทำให้เขาพุ่งไปข้างหน้าได้ช้าลง

　　ผู้อาวุโสหกหลบตะปูได้อย่างง่ายดายแต่ใช่ว่าคนที่อยู่ด้านหลังจะหลบได้…

　　 โฮก!  　　 อ้าก!!นี่มันอะไรกัน?! 

　　 ระวังมันเป็นตะปู! 

　　 โฮก!! 

　　เหล่าศิษย์ศาลาเต๋าสวรรค์และสัตว์ร้ายต่างร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด

　　 เยี่ยม! ฟาง เจิ้งจือ ยินดีที่เห็นพวกเขาเริ่มทิ้งห่างออกไปเรื่อยๆ เขาไม่ลังเลที่จะขว้างตะปูต่อไปเรื่อยๆ

　　มีคนเคยบอกว่าตะปูหรืออาวุธลับเมื่อเจอกับผู้ที่ทรงพลังนั้นก็ไร้ความหมาย

　　แต่เห็นได้ชัดว่าตอนนี้มันสามารถช่วยชีวิตฟาง เจิ้งจือ ไว้ได้!

　　…

　　ขอบคุณตะปูของฟาง เจิ้งจือ ที่ทำให้ผู้อาวุโสกหกไม่สามารถเข้ามาใกล้ได้ เขาสามารถตามมาได้อย่างห่างๆเท่านั้น

　　ศิษย์ที่อยู่ด้านหลัง…พวกนั้นยิ่งแย่กว่าบางคนล้มลงกับพื้น บางคนถูกตะปูทิ่มด้วยความเจ็บปวด　　แน่นอนว่าเหล่าสัตว์ร้ายต้องเป็นผู้ที่ทรมารที่สุดเนื่องจากพวกมันมีขนาดใหญ่จึงไม่สามารถหลบเลี่ยงตะปูได้ง่ายๆ

　　บางตัวนั้นทั้งร่างโชกไปด้วยเลือด

　　 อ้ากกก!เจ้ามันไร้ยางอาย! 

　　 ฟางเจิ้งจือ เจ้ามันไร้ยางอาย! 

　　 อั้ก… 

　　ทุกคนต่างกรีดร้องออกมาด้วยความโกรและเจ็บปวด

　　ฟางเจิ้งจือ ไม่ได้สนใจอะไรกับพวกเขามากนัก

　　ในที่สุดก็มีบ้านเล็กๆสีขาวด้านหน้าห้าหลังปรากฎในสายตาของฟาง เจิ้งจือ

　　ตาของฟาง เจิ้งจือ สว่างด้วยความตื่นเต้น

　　 เหยียนซิว วิ่ง!  ตามปกติ เหยียน ซิว ต้องอ่านหนังสืออยู่ที่ริมทะเลสาบ แต่ ฟาง เจิ้งจือ ต้องการจะแน่ใจ　　ถ้าเหยียน ซิว กำลังหลับอยู่ในบ้านละ…พวกเขาอาจจะมีปัญหาได้

　　ดังนั้นเขาจึงเลือกที่จะตะโกนออกมาให้ดังที่สุด

　　อย่างไรก็ตามไม่มีปฏิกริยาตอบสนองจากบ้านสักหลังเลยแม้แต่น้อย

　　นั่นหมายความว่าเหยียน ซิว น่าจะอยู่ที่ทะเลสาบ มันทำให้การหลบหนีของเขาน่าจะราบลื่นกว่า

　　ในความจริงที่ฟาง เจิ้งจือ ไม่ต้องการออกจากศาลาเต๋าสวรรค์นั่นเพราะสภาพของ เหยียน ซิว นั้นพิเศษเล็กน้อย ไอรีนโนเวล

　　กล่าวอย่างตรงไปตรงมาตอนนี้ เหยียน ซิว นั้นไม่ต่างจากคนปกติ

　　แน่นอนว่าร่างกายของเขาจะแข็งแกร่งแต่พลังของเขาถูกปิดผนึกไว้อยู่

　　จากข้อมูลที่ได้มากจากฉือ กูเหยียน ตอนนี้นั้น เหยียน ซิว นั้นอยู่ในระดับวิกฤติแล้ว เมื่อเขากลายเป็นอาชูร่าคลั่งแล้ว แม้แต่ฉือ กูเหยียน ก็ไม่สามารถช่วยให้เขากลับมาเป็นปกติได้ นางทำได้แค่ปิดผนึกอาชูร่าคลั่งไว้เท่านั้น

　　ซึ่งมันเป็นเพียงชั่วคราวเท่านั้น

　　อาจจะได้แค่สามเดือนถึงหนึ่งปีที่อาชูร่าคลั่งจะไม่ส่งผลอะไรกับเหยียน ซิว

　　ฟางเจิ้งจือ ยินดีที่จะรับผลลัพธ์นี้

　　แต่เหยียน ซิว ยังคงกังวล เขาตั้งใจจะฟื้นตัวในสามเดือนให้ได้

　　ตามที่เหยียน ซิว กล่าว  สามเดือนเป็นช่วงเวลาสั้นๆ!

　　สามเดือนเป็นช่วงเวลาที่เหลืออยู่สุดท้ายของฟาง เจิ้งจือ รวมถึงระยะเวลาที่ เหยียน ซิว คาดไว้ว่าจะฟื้นตัว

　　…

　　ตอนที่ฟาง เจิ้งจือมาถึงหน้าผาเล็กๆอีกลูก เขาเลือกที่จะกระโจนออกไปข้างหน้าอย่างไม่ลังเล

　　เมื่อผู้อาวุโสหกเห็นเช่นนี้เขาก็กัดฟันและตามไป

　　อย่างไรก็ตาม…เมื่อเขามองไปข้างหน้า ตะปูอันวิบวับจำนวนมากก็ลอยมาที่หน้าเขา

　　 บ้าเอ้ย! ผู้อาวุโสหกไม่สามารถเปลี่ยนทิศทางเพื่อหลบอย่างรวดเร็วได้ทางเลือกของเขาคือใช้ดาบปัดมันเท่านั้น

　　..

　　ตอนนั้นเองที่ฟาง เจิ้งจือ ได้กระโจนเข้าไปในป่าแล้ว

　　 ความเร็วของเขา…   ผู้อาวุโสหกคิดว่า ฟาง เจิ้งจือ จะช้าลงหลังจากลงกับพื้น

　　แต่ความจริงคือเขากลับเร็วขึ้นมาก

　　ตอนนี้เขาเข้าใจแล้วว่าทำไมฟาง เจิ้งจือ ถึงออกจากป่าแห่งความลึกลับได้ภายในหนึ่งชั่วโมง

　　เขารู้สึกโกรธแค้นมาก

　　อย่างไรก็ตามแทนที่ฟาง เจิ้งจือ จะเงียบเขากลับตะโกนโวยวายตลอดเวลา   เหยียน ซิว หนีเร็วเข้า, เหยียน ซิว!  มันทำให้ผู้อาวุโสหกสามารถระบุตำแหน่งของเขาได้อย่างง่ายดาย

　　 หืมเขาจะเรียกหาเหยียน ซิว ทำไม ในเมื่อเดี๋ยวเขาก็ตายแล้ว!  ผู้อาวุโสหกเยาะเย้ย

　　 ตูม! 

　　ด้วยกำหมัดของฟาง เจิ้งจือ ต้นไม้ข้างหน้าถูกแยกเป็นสองส่วน

　　อย่างไรก็ตามฟาง เจิ้งจือ ไม่ได้กังวลเกี่ยวกับมัน

　　ในขณะเดียวกันด้านข้างทะเลสาบเหยียน ซิว หันไปด้านหลังเมื่อได้ยินเสียง ฟาง เจิ้งจือ แต่เขาไม่ได้ตอบในทันที

　　นั่นเป็นเพราะมีชายชุดดำคนหนึ่งยืนอยู่ด้านหน้าเขาร่างนั้นมีผ้าคลุมนหน้าอยู่

　　 ในที่สุดเจ้าก็เปิดเผยตัวออกมา เหยียน ซิว พูดเรียบๆ

　　 ฮ่าฮ่าเจ้าเป็นแค่คนธรรมดา ไม่ต้องทำเป็นรู้หรอก  ร่างนั้นหัวเราะเบาๆกับคำพูดของเหยียน ซิว

　　 เจ้าต้องการอะไร? ริมฝีปากของ ฟาง เจิ้งจือ กระตุก แต่ท่าทีของเขากลับสงบราวกับแผ่นน้ำ

　　 อืม…ข้าไม่ได้ต้องการจะฆ่าเจ้า แต่ข้าได้ยินวาเจ้าเป็นเพื่อนของ ฟาง เจิ้งจือ 

　　 เจ้าจะจับข้าเป็นตัวประกันงั้นหรือ? 

　　 ถูกต้องข้าได้ยินมาว่าเจ้าสนิทกันมาก ข้าอยากรู้ว่าวันนี้เขาจะเลือกที่จะช่วยเจ้าหรือตัวเองเหลือเกิน!  ร่างนั้นพยักหน้าเบาๆ

　　 ดูเหมือนเจ้าจะไม่มีเพื่อนเลยสินะ 

　　 หมายความว่าอะไร? 

　　 ถ้าเจ้ามีเพื่อนที่แท้จริงเจ้าควรจะรู้ไว้ว่าข้าจะไม่มีทางปล่อยให้เขาต้องเลือกหรอก!  ขณะที่ เหยียน ซิว พูด เขาก็ยกมือขวาขึ้นก่อนจะโจมตีไปที่หัวตัวเอง

　　……………………………………..