Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2011 ตบหน้าด้วยอุ้งเท้าหมี (5)

　　“จับหมีสีน้ำตาลตัวนั้นให้ข้าเดี๋ยวนี้!” เมิ่งอีเหลียงตะโกน
วิญญาณมนุษย์หลายสิบคนกระโจนเข้าใส่พวกหมีหยินหยางทันที!
แต่ด้วยความได้เปรียบด้านขนาดตัว พวกหมีหยินหยางไม่จำเป็นต้องทำการโจมตีพิเศษใดๆ แค่ใช้กำลังล้วนๆก็ตบเหล่าวิญญาณมนุษย์กระเด็นออกไปได้แล้ว
ท่าทางของวิญญาณสัตว์อสูรพวกนั้นดูเหมือนพวกมันกำลังไล่แมลงวันที่น่ารำคาญ ตบแต่ละทีก็โดนวิญญาณมนุษย์ทุกที เห็นแล้วรู้สึกดีจริงๆ!
ร่างกายของงูกระดูกสองหัวเป็นอาวุธที่ใหญ่ที่สุด หางขนาดมหึมาของมันกวาดไปทั่วพื้น ป้องกันไม่ให้ใครเข้าใกล้จงจงได้แม้แต่ก้าวเดียว!
ลิงใหญ่ใช้ความว่องไวของมันให้เกิดประโยชน์ มันกระโดดไปรอบๆเหล่าวิญญาณมนุษย์ มือขนาดใหญ่จับซ้ายจับขวา คว้าวิญญาณมนุษย์สองดวงขึ้นมากระแทกกันอย่างแรงจนพวกเขาหมดสติไป
วิญญาณสัตว์อสูรขนาดใหญ่สามตัวควบคุมสนามรบทั้งหมดเอาไว้ แม้แต่เมิ่งอีเหลียงก็ไม่สามารถหยุดการโจมตีอันบ้าคลั่งของลิงใหญ่ได้ รอบๆตัวจงจงจึงเกิดพื้นที่ปลอดภัยเป็นบริเวณกว้าง…ไอลีนโนเวล
เจียงอวิ๋นหลงอยากแยกตัวออกไปช่วย แต่น่าหลานเยว่ไม่ปล่อยให้เขาทำเช่นนั้น
“ศิษย์หลาน เรายังแลกเปลี่ยนคำชี้แนะกันไม่เสร็จเลย เจ้าจะไปแล้วหรือ?” น่าหลานเยว่ยืนขวางเจียงอวิ๋นหลง ไม่ยอมเปิดโอกาสให้เขาหนีไปได้แม้แต่ก้าวเดียว
สถานการณ์พลิกกลับแล้ว เจียงอวิ๋นหลงเกลียดความจริงที่เขาไม่สามารถฉีกน่าหลานเยว่ให้เป็นหมื่นๆชิ้นได้ในตอนนี้!
แต่พลังของเขาอยู่ในระดับใกล้เคียงกับน่าหลานเยว่ เมื่อกี้น่าหลานเยว่ไม่สามารถสลัดหลุดจากเขาได้ ตอนนี้เขาก็ไม่สามารถสลัดตัวเองให้หลุดจากน่าหลานเยว่ได้เช่นกัน
เมื่อไม่ได้รับการสนับสนุนจากเจียงอวิ๋นหลง เมิ่งอีเหลียงและศิษย์วิญญาณมนุษย์คนอื่นๆก็ตกอยู่ในสภาพที่ขมขื่นและเลวร้ายที่สุด พวกเขาคิดไม่ถึงเลยว่าจะเจอกับวิญญาณสัตว์อสูรระดับ 8 ที่นี่ พวกเขาถูกทุบตีซะจนกรีดร้องหาแม่เลยทีเดียว
เมิ่งอีเหลียงติดอยู่ใต้เท้าลิงใหญ่ที่กระทืบลงมาอย่างบ้าคลั่ง เสือชีตาห์ที่ได้รับบาดเจ็บและโดนเมิ่งอีเหลียงกระทืบติดพื้นเมื่อครู่ ตอนนี้นอนมองเมิ่งอีเหลียงโดนกรรมสนอง มันแยกเขี้ยวยิ้มกว้างอย่างเยาะเย้ย
เมิ่งอีเหลียงที่จนปัญญาต่อต้านการระดมต่อยรัวๆของลิงใหญ่ คลำหาเม็ดยาที่สะโพกของเขาในระหว่างที่ดิ้นรน เขาขยี้เม็ดยานั้นและควันสีเขียวก็พ่นออกมาจากเม็ดยาที่แตกลอยขึ้นไปในอากาศ
จวินอู๋เสียที่ซ่อนอยู่กลางฝูงชนหรี่ตามองควันสีเขียวนั้น
“สมน้ำหน้า! โดนลิงใหญ่ของเจ้าอัดซะเละเลย” เฉียวฉู่ที่เฝ้ามองอยู่ด้านข้างรู้สึกสะใจอย่างมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเขายังฝึกไม่ถึงขั้น เขาคงจะอดใจไม่ไหววิ่งไปสู้เคียงข้างหมีหยินหยาง กระทืบไอ้พวกสารเลวนั่นจนฉี่ราดกางเกงให้หมด!
เฟยเหยียนเลิกคิ้ว ความคิดของจวินอู๋เสียทำให้พวกเขาพบความแข็งแกร่งใหม่ แม้ว่าพลังของพวกเขาจะไม่แข็งแกร่งพอ แต่พลังของภูติประจำตัวของพวกเขาไม่ได้รับผลกระทบอะไร เนื่องจากภูติประจำตัวของพวกเขาเป็นวิญญาณอยู่แล้ว สิ่งที่พวกเขาต้องทำก็แค่เรียกพวกมันออกมา
“ให้พวกโรลลี่เตรียมถอยได้ ช่วยจงจงกับวิญญาณสัตว์อสูรพวกนั้นแล้วหนีทันที” จวินอู๋เสียพูดขึ้น
“หา? ถอยตอนนี้เนี่ยนะ? เราซัดพวกมันจนเละแล้วนี่!” เฉียวฉู่มีสีหน้าไม่พอใจ เขาไม่ชอบเมิ่งอีเหลียงและเจียงอวิ๋นหลงตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอแล้ว และอยากให้เจ้าลิงใหญ่ต่อยเมิ่งอีเหลียงให้มากกว่านี้
“เสี่ยวเสียพูดถูก ได้เวลาถอยแล้ว เมิ่งอีเหลียงส่งสัญญาณแล้ว อีกเดี๋ยวคนของพวกนั้นก็คงมาถึง” หรงรั่วยกมือขึ้น ผีเสื้อนรกเกาะอยู่ที่ปลายนิ้วของนาง ท่ามกลางท้องฟ้าที่มืดสลัว มีผีเสื้อนรกซ่อนอยู่มากมาย แม้ว่าผีเสื้อนรกจะไม่ใช่ภูติประจำตัวที่เหมาะสำหรับการต่อสู้ระยะประชิด แต่มันเป็นผู้สังเกตการณ์ที่ดีที่สุดในสนามรบ