Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2296 พวกเรามารับเจ้า (4)
เฉียวฉู่แอบส่งสัญญาณแห่งชัยชนะให้พวกฮัวเหยา เมื่อเห็นเช่นนั้นพวกเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกและพากันเดินเข้าไปหาจวินอู๋เสีย พวกเขาพยักหน้าให้หมีหยินหยาง เจ้าหมีใหญ่คลายอ้อมแขนออกอย่างไม่เต็มใจ
ยินดีต้อนรับกลับนะ หรงรั่วเดินเข้ามากอดจวินอู๋เสีย พวกเขาแสดงความรู้สึกไม่เก่ง แถมยังรู้สึกผิดอย่างมหันต์ โชคดีที่ในกลุ่มพวกเขามีคนที่หน้าหนาและไร้ยางอายมากพอที่จะแก้ไขความอึดอัดระหว่างพวกเขา
ยินดีต้อนรับกลับ เฟยเหยียนก้าวเข้ามาและกางแขนโอบทั้งจวินอู๋เสียและหรงรั่ว
ฮัวเหยากับฟ่านจั๋วก็เดินเข้ามาหาพวกเขาพร้อมรอยยิ้มโง่ๆ ทั้งสองกางแขนโอบกอดเพื่อนที่หายตัวไปห้าปี
ยังมีข้าอยู่นะ! เสี่ยวเสีย! ยินดีต้อนรับกลับ! เฉียวฉู่เช็ดน้ำตาแล้วกระโจนเข้าหาเพื่อนๆ
หกสหายกอดกันโดยไม่พูดอะไรอีก พวกเขาอยู่ในอ้อมกอดที่อ่อนโยนแต่มั่นคง ปลดปล่อยตัวเองจากความเจ็บปวดที่แยกจากกันเป็นเวลาห้าปี
เย่ฉายืนมองจวินอู๋เสียที่มีเพื่อนๆล้อมรอบ แล้วก็ยิ้มออกมาอย่างพอใจโดยไม่รู้ตัว เขาจงใจปล่อยข่าวให้รั่วไหลไปยังเก้าอารามตามคำสั่งของจวินอู๋เสีย แต่ก็แอบส่งข่าวเดียวกันไปยังกองทัพรุ่ยหลินด้วย แล้วสิ่งที่เขาหวังเอาไว้ก็เกิดขึ้นจริงๆ
คุณหนูทนทุกข์ทรมานมาห้าปี นางแบกรับทุกอย่างเอาไว้คนเดียว แม้ว่าเขา เย่เม่ย เย่กู และกองทัพราตรีจะพยายามเต็มที่แล้ว แต่ก็ไม่สามารถเปิดใจนางได้เลย เขารู้ว่านางต้องการพวกเฉียวฉู่ ต้องการเพื่อนๆกลุ่มนี้ที่ผ่านความเป็นความตายมาด้วยกัน
มันเป็นการกลับมาพบกันที่อบอุ่นหัวใจ พวกเขาร้องไห้ด้วยกัน ผู้เยาว์ในอดีตได้เติบโตขึ้นเป็นบุคคลที่โดดเด่นในช่วงหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาแข็งแกร่งขึ้นและเชื่อถือได้มากขึ้น พวกเขาปกป้องความเชื่อในหัวใจของตนอย่างแน่วแน่และเติบโตขึ้นท่ามกลางความสิ้นหวัง
ดวงตาของทุกคนแดงก่ำ พวกเขาพยายามกลั้นน้ำตาที่ทำท่าจะไหลลงมาอีกครั้ง เป็นเรื่องที่น่ายินดีเหลือเกินที่ได้กลับมาพบกันอีก
หลงฉีเข้าเมืองมาพร้อมกับกองทัพรุ่ยหลิน เสียงสะอึกสะอื้นเบาๆดังขึ้นจากชายฉกรรจ์ที่อยู่ข้างหลังเขาทีละคน พวกเขาแอบเช็ดน้ำตาพร้อมกับมองไปที่จวินอู๋เสีย
คุณหนูของพวกเขากลับมาแล้ว
หลงฉีและเย่ฉามองหน้ากันแล้วพยักหน้าให้แก่กัน ทั้งสองเป็นคนฉลาด เมื่อรู้ว่าทุกอย่างในวันนี้เป็นการจัดการของเย่ฉา หลงฉีก็รู้สึกขอบคุณเขา ไม่ว่าจวินอู๋เสียจะผ่านห้าปีนี้มาได้อย่างไร อย่างน้อยนางก็ยังมีพวกเย่ฉาอยู่ด้วย นางไม่ได้ตัวคนเดียว นางยังมีคนคอยดูแลและปกป้องอยู่ข้างๆ เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว เย่ฉาไม่อยากรบกวนช่วงเวลาอันอบอุ่นที่หาได้ยากของจวินอู๋เสีย เขาแอบบอกให้ซูจิ่งเหยียนพาผู้รอดชีวิตของเก้าอารามออกไป จวินอู๋เสียเปลี่ยนไป นางเย็นชามากขึ้น โหดเหี้ยมมากขึ้น แต่นางยังมีหัวใจอยู่ ไม่เช่นนั้นพวกซูจิ่งเหยียนคงไม่รอด
ซูจิ่งเหยียนเต็มไปด้วยความรู้สึกขอบคุณและความคาดหวังถึงอนาคต เขาจากไปพร้อมผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ เมื่อพวกเขาไปถึงประตูเมือง เขาก็อดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองจวินอู๋เสียที่อยู่ในอ้อมกอดของเพื่อนๆ ความไม่สบายใจและความกลัวในหัวใจของเขาก็ค่อยๆหายไป
เขามีลางสังหรณ์ว่าในอนาคตอันใกล้นี้ จวินอู๋เสียจะกวาดล้างอาณาจักรบนด้วยพายุที่รุนแรง ใครที่ทำให้นางต้องทุกข์ทรมานในตอนนั้นจะต้องชดใช้อย่างเจ็บปวด
อาณาจักรบน พวกเจ้าเตรียมพร้อมแล้วหรือยัง?
เตรียมพร้อมที่จะพบกับการแก้แค้นของจวินอู๋เสียแล้วหรือยัง?