Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2348 วิถีชีวิตของผู้แข็งแกร่ง (4)

　　ถ้าฟ่านจั๋วไม่อธิบายรายละเอียดคงจะดีกว่า คำพูดของเขายิ่งทำให้เฉียวฉู่ตกใจกลัวมากขึ้น

　　พวกสุ่ยจิงหลานเป็นวิญญาณพืช พวกมันก่อร่างขึ้นมาจากพืช สำหรับมนุษย์ นั่นคือต้นไม้ใบหญ้า แต่สำหรับวิญญาณพืช นั่นคือเผ่าพันธุ์เดียวกัน

　　การบอกว่าสุ่ยจิงหลานเอาซากพืชที่ตายแล้วมาเป็นสารอาหารก็เหมือนกับบอกว่ามนุษย์กินศพมนุษย์เป็นอาหารไม่ใช่หรือ?

　　ในฐานะผู้ที่ชื่นชอบคนหน้าตาดี เฉียวฉู่ตกใจมากกับตัวตนของสุ่ยจิงหลาน

　　หน้าตาดีขนาดนี้แท้ๆ ทำไม……

　　 เดี๋ยวนะ เสี่ยวเสีย……ภูติประจำตัวของเจ้า……ไม่มีใครปกติธรรมดาบ้างเลยหรือ?  เฉียวฉู่รู้สึกขึ้นมาเลยว่าโรลลี่ของเขาช่างน่ารักเหลือเกินท่ามกลางภูติประจำตัวพวกนี้ เป็นความบริสุทธ์ที่ไม่สามารถบริสุทธิ์ไปมากกว่านี้ได้แล้ว มันไม่กินเนื้อและไม่กินพวกเดียวกันด้วย แค่ได้แทะไผ่มันก็พอใจแล้ว

　　ฮัวเหยาเห็นเฉียวฉู่ฟุบลงบนโต๊ะอย่างหมดเรี่ยวแรงด้วยสีหน้าหวาดกลัว แล้วเขาก็ได้แต่แอบส่ายหัว

　　จิตใจอ่อนไหวเหลือเกิน!

　　 ข้าคิดว่านะ……คนนี้ไม่น่าจะโหดใช่ไหม?  เฟยเหยียนเหลือบมองเด็กหนุ่มผมแดงที่ยิ้มสดใสอยู่ตลอดเวลา ภูติประจำตัวตนนี้ดูเด็กมาก เหมือนจะอายุรุ่นราวคราวเดียวกับบัวเมา ดูไม่เย็นชาเหมือนสุ่ยจิงหลาน และไม่สูงใหญ่กำยำเหมือนดอกซากศพ ดูเป็นคนที่อันตรายน้อยที่สุดในบรรดาภูติใหม่ทั้งสาม

　　เนื่องจากเฟยเหยียนรู้สึกว่าเด็กหนุ่มคนนี้ค่อนข้างเป็นมิตรและใกล้ชิดได้ง่าย เขาจึงยื่นมือออกไปเพื่อจะแตะเสื้อผ้าสีแดงเพลิงของเขาโดยไม่รู้เลยว่าบัวน้อยและพวกภูติประจำตัวตนอื่นๆที่ยืนอยู่ด้านข้างพากันมองมาที่เขาอย่างสยดสยองราวกับมองเห็นผี　　 ถ้าข้าเป็นเจ้า ข้าจะไม่แตะเขา  เสียงของจวินอู๋เสียดังเข้าหูของเฟยเหยียน มือที่ยื่นออกไปของเฟยเหยียนชะงักค้างกลางอากาศ เขาหันไปมองจวินอู๋เสียที่มีสีหน้าเฉยเมย แล้วถามว่า  เขามีพิษหรือ? 

　　จวินอู๋เสียส่ายหน้า

　　 เขากินคน?  เฟยเหยียนเดา

　　จวินอู๋เสียยังคงส่ายหน้า

　　เฟยเหยียนไม่เข้าใจ ในเมื่อไม่ได้กินแล้วก็ไม่มีพิษ แล้วทำไมจวินอู๋เสียถึงห้ามเขา เฟยเหยียนสับสนมาก เขาหันไปมองภูติประจำตัวตนอื่นๆ เหมือนอยากจะหาคำใบ้ แต่พวกบัวน้อยกลับมองไปที่เฟยเหยียนด้วยแววตาสงสาร

　　สายตาเหล่านั้นเหมือนจะบอกว่า ‘ไปสู่สุคติเถอะนะ’

　　สายตาของพวกเขาทำให้เฟยเหยียนขนลุก เขาดึงมือของตัวเองกลับมาโดยไม่รู้ตัวและรักษาระยะห่างจากเด็กหนุ่มผมแดงคนนั้นแต่โดยดี เขาแกล้งทำเป็นสงบนิ่งและถามขึ้นว่า  คือว่า……ข้าขอถามชื่อเจ้าได้ไหม? 

　　เด็กหนุ่มผมแดงส่งรอยยิ้มไร้เดียงสาที่สดใสกว่าเดิมไปให้เขา  ข้าคือเซวี่ยหรงฮวา 

　　 เสวี่ยหรงฮวา?  เฟยเหยียนกะพริบตาปริบๆ ชื่อนี้ฟังดูน่ารักมากไม่ใช่หรือ?

　　 เซวี่ยที่หมายถึงเลือดน่ะ  จวินอู๋เสียช่วยแก้ให้เพื่อนที่เข้าใจผิดว่า ‘เซวี่ย’ (เลือด) เป็น ‘เสวี่ย’ (หิมะ)

　　 เซวี่ย……เลือด……  เฟยเหยียนรู้สึกว่าพืชที่มีคำนี้อยู่ในชื่อไม่ควรที่จะไปล้อเล่นด้วย

　　อิงซู่มองดูสีหน้าที่เปลี่ยนไปมาของเฟยเหยียนแล้วอดหัวเราะคิกคักไม่ได้  จำตอนที่ไปโลกวิญญาณครั้งแรกได้ไหม ที่ข้าบอกเรื่องผู้นำทั้งสามของวิญญาณพืช 

　　 จำได้ เจ้า, ตู๋เถิง……แล้วก็มีอีกคนที่พวกเราไม่เคย……  คำพูดของเฟยเหยียนขาดหายไปอย่างกะทันหัน เขาหันหน้าช้าๆไปมองเซวี่ยหรงฮวาที่ยืนยิ้มหวาน แล้วชี้นิ้วแข็งทื่อไปที่เขาพร้อมกับพูดว่า

　　 อีกคนนั่น……คงไม่ใช่เจ้าใช่ไหม? 

　　เป็นไปได้ยังไง?

　　ไม่ว่าจะมองยังไง เด็กหนุ่มคนนี้ก็ดูไม่โหดเหมือนตู๋เถิงกับอิงซู่เลยนี่!