Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2090 ตบหน้าด้วยฝ่ามือวิญญาณสลาย (17)

“เอาหมีวิญญาณออกไปเร็ว” อูจิ่วพูดอย่างเย็นชา วิญญาณมนุษย์หลายคนเคลื่อนกรงเหล็กไปทางด้านหลังทันที จงจงที่ถูกขังอยู่ในกรงพุ่งกระแทกกรงเหล็กแข็งๆนั่นไม่หยุด แต่โซ่ตรึงวิญญาณได้ผนึกพลังวิญญาณของมันเอาไว้ แค่กำลังอย่างเดียวไม่สามารถทำลายที่คุมขังนั่นได้!
“โฮก!” จงจงยื่นอุ้งเท้าทั้งสองออกนอกกรงเหล็ก ทางที่อุ้งเท้ายื่นไปคือน่าหลานเยว่ที่นอนอยู่บนพื้น ดวงตาที่เปิดอยู่ครึ่งหนึ่งสูญเสียประกายแสงไปแล้ว มันสะท้อนภาพของจงจงที่ค่อยๆห่างออกไป……
หลังจากจวินอู๋เสียผ่าครึ่งเจียงอวิ๋นหลงแล้ว นางก็พุ่งตรงเข้าใส่อูจิ่วทันที อูจิ่วดูเหมือนจะเตรียมพร้อมอยู่แล้ว พลังวิญญาณพวยพุ่งออกจากร่างของเขา และปะทะเข้ากับจวินอู๋เสียที่พุ่งเข้ามาจู่โจม!
ในวินาทีที่ทั้งสองปะทะกัน ร่างของจวินอู๋เสียก็หายวับไป!
อูจิ่วดึงตัวกลับไม่ทัน เขาเซถลาไปข้างหน้า พอเท้าเหยียบพื้นมั่นคงแล้ว เขาก็หันหน้ากลับไปมองจวินอู๋เสียทันที.ไอลีนโนเวล.
จากนั้นเขาก็เห็นว่า บนอากาศ ชุดเกราะภูติไม้บนร่างจวินอู๋เสียได้งอกปีกสีเงินออกมา!
ปีกเหล่านั้นพานางบินไปด้วยความเร็วสูงผ่านอูจิ่วตรงไปยังจงจงที่กำลังถูกลากตัวออกไป!
วิญญาณมนุษย์ที่กำลังผลักกรงเหล็กเพื่อเคลื่อนย้ายมันออกไปสังเกตเห็นจวินอู๋เสียบินลงมาที่พวกเขาจากบนอากาศ พวกเขาต่างตกใจจนตัวสั่นไปทั้งร่าง และทำทุกอย่างที่ทำได้เพื่อผลักกรงเหล็กให้ไกลออกไป แต่ขาของพวกเขาไม่สามารถเทียบความเร็วกับปีกสีเงินพวกนั้นได้!
ในขณะที่จวินอู๋เสียกำลังดิ่งลงมา ปีกสีเงินบนหลังของนางก็ระเบิดออกเป็นพายุเฮอริเคน สายลมอันรุนแรงพัดวิญญาณมนุษย์รอบๆกรงเหล็กปลิวกระเด็นออกไป!
‘ตุบ!’
เท้าของจวินอู๋เสียเหยียบลงที่ด้านบนของกรงเหล็ก รองเท้าสีเงินกระทบกับกรงเหล็กส่งเสียงดังชัดเจน!
วิญญาณมนุษย์จำนวนมากล้มลงกับพื้น ทุกคนต่างมองขึ้นไปยังร่างสีเงินศักดิ์สิทธิ์บนกรงเหล็กด้วยความหวาดกลัว ชุดเกราะส่องประกายแวววาว ทำให้หัวใจของพวกเขาสั่นสะท้าน ไม่กล้าสู้กับนาง
จวินอู๋เสียใช้เท้ากระแทกกรงเหล็กด้านล่างเบาๆ กรงเหล็กสั่นสะเทือนไปทั้งกรง แล้วทันใดนั้น กรงเหล็กที่แข็งแรงก็แตกเป็นเสี่ยงๆ กระจัดกระจายไปทั่วพื้น จวินอู๋เสียลอยขึ้นไปในอากาศด้วยปีกสีเงินของนาง เมื่อจงจงเป็นอิสระ ปีกของจวินอู๋เสียก็สะบัดทันที!
ขนนกสีเงินนับไม่ถ้วนพุ่งออกมา ใบมีดแหลมคมโจมตีเข้าใส่โซ่ตรึงวิญญาณบนตัวจงจงอย่างไม่มีผิดพลาด!
จงจงมองโซ่บนตัวมันค่อยๆสลายไปทีละนิด แล้วเงยหน้าขึ้นมองจวินอู๋เสียอย่างประหลาดใจ
จวินอู๋เสียยกมือขึ้น เหล็กหมาดอันเล็กกับกระดาษแผ่นหนึ่งตกลงมาจากมือของนาง จงจงรีบคว้ามันไว้
“แกะสลักนั่นไว้รอบๆน่าหลานเยว่” จวินอู๋เสียพูด
จงจงจ้องดูกระดาษในอุ้งเท้ามันอย่างตกใจ อักขระเสริมวิญญาณบนกระดาษถูกเขียนไว้เป็นวงกลม วงอักขระนั้นใช่ว่าจงจงจะไม่คุ้นเคย เนื่องจากมันได้พลังกลับมาก็ด้วยสิ่งนี้!
“ได้!” จงจงตอบรับทันที
เมื่อเห็นเช่นนั้น จวินอู๋เสียก็ไม่รอช้าอีกต่อไป นางหันกลับไปและพุ่งตรงเข้าใส่อูจิ่ว!
จงจงไม่สนใจบาดแผลบนตัวของมันแม้แต่น้อย มันวิ่งสี่ขาตรงไปหาน่าหลานเยว่ด้วยความเร็วสูง มันใช้อุ้งเท้าหน้าลากน่าหลานเยว่ไปยังที่ปลอดภัยกว่านี้เล็กน้อย แล้วอุ้งเท้าทั้งสองของมันก็จับเหล็กหมาดที่เล็กกว่ากรงเล็บของมันอย่างเก้ๆกังๆ พยายามอย่างที่สุดที่จะแกะสลักอักขระเสริมวิญญาณตามที่เขียนไว้บนกระดาษลงบนพื้นรอบๆตัวน่าหลานเยว่ทีละนิด
“อย่าตายนะ……ขอร้องล่ะ อย่าตาย……” จงจงแกะสลักอักขระไปพลาง อ้อนวอนด้วยเสียงสะอื้นไปพลาง มันไม่อยากให้ใครตายเพราะมันอีกแล้ว
วิญญาณของน่าหลานเยว่อ่อนแอลงเรื่อยๆ จนเกือบโปร่งแสงแล้ว เขาพยายามลืมตาขึ้นมองใบหน้าที่มีคราบน้ำตาของจงจง แต่ก็สู้ความอ่อนล้าไม่ไหวและหลับตาลงในที่สุด