Genius Doctor Black Belly Miss - ตอนที่ 2349 วิถีชีวิตของผู้แข็งแกร่ง (5)

　　รอยยิ้มของเซวี่ยหรงฮวายิ่งสดใสมากขึ้น

　　 ก็น่าจะเป็นข้าล่ะมั้ง 

　　 อะไรคือคำว่าน่าจะ…….  เฟยเหยียนหดหู่กับคำตอบที่คลุมเครือ

　　 เจ้าไม่แตะเขาจะดีกว่า เสี่ยวเซวี่ยฉิวไม่ใช่อะไรที่จะเล่นด้วยได้หรอก เขาถนัดมากเรื่องให้เมล็ดของตัวเองเข้าไปเป็นกาฝากในร่างกายของสิ่งมีชีวิตอื่น และใช้เลือดของสิ่งมีชีวิตนั้นเป็นสารอาหารหล่อเลี้ยง ถ้าถูกฝังเมล็ดไปแล้วก็ไม่มีทางเอาออกได้ ทำได้แค่ปล่อยให้มันเติบโตขึ้นในร่างกายจนกว่าจะโตและออกดอก พอดอกไม้บานเจ้าของร่างก็จะเหี่ยวแห้ง เสี่ยวเซวี่ยฉิวจะสีสวยสะดุดตามากที่สุดก็ตอนที่ไม่มีเลือดเหลืออยู่ในตัวเจ้าของร่างแล้ว  อิงซู่ยักไหล่

　　 ………..  ทันใดนั้น เฟยเหยียนก็ถอยห่างจากเซวี่ยหรงฮวาห้าเมตรทันที! 　　เชี่ย!

　　เจ้านี่ไม่มีพิษ ไม่กินคน แต่ผลของมันน่ากลัวกว่าพวกกินคนอีก!

　　ความรู้สึกที่มีพืชเติบโตขึ้นในร่างกายของเขา ใช้เนื้อของเขาเป็นดิน เลือดของเขาเป็นสารอาหาร……แค่คิดก็ทรมานแล้ว!

　　 อิงซู่ ถ้าเจ้าใส่ร้ายข้าแบบนั้น ข้าเจ็บปวดนะ  เซวี่ยหรงฮวามองอิงซู่ด้วยสีหน้ากลัดกลุ้ม รอยยิ้มบนใบหน้าของอิงซู่แข็งค้างทันที

　　คนอื่นไม่รู้ แต่พวกเขารู้ดีถึงนิสัยใจคอของเซวี่ยหรงฮวา เขาดูเป็นมิตรและเข้ากับคนง่าย ไม่ใจร้อนขี้โมโห มีรอยยิ้มสดใสตลอดทั้งวัน แต่ความจริงแล้วโหดร้ายกระหายเลือด ในบรรดาภูติประจำตัวทั้งหมด ไม่มีใครโหดเหี้ยมเท่าเซวี่ยหรงฮวาแล้ว

　　 ดูเหมือนข้าจะเข้าใจแล้วว่าทำไมพวกเราถึงไม่เคยเจอพวกเขามาก่อน  หรงรั่วจับคางอย่างครุ่นคิด　　กลิ่นเหม็นเน่าจากดอกซากศพนั้น อย่าว่าแต่พวกเขาเลย แม้แต่พืชตนอื่นๆก็ทนไม่ได้ ลักษณะการเติบโตตามธรรมชาติของสุ่ยจิงหลานก็ทำให้วิญญาณพืชตนอื่นๆถอยห่างจากเขาทุกครั้งที่เจอ ส่วนเซวี่ยหรงฮวา……คงไม่จำเป็นต้องพูดแล้ว

　　โชคดีที่สามคนนี้ไม่เคยปรากฏตัวออกมา ไม่เช่นนั้นก็ไม่รู้ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นบ้าง

　　พอเทียบกับพวกเซวี่ยหรงฮวาแล้ว พวกหรงรั่วก็รู้สึกขึ้นมาทันทีว่าตู๋เถิงเป็นแค่ต้นอ่อนเล็กๆท่ามกลางวิญญาณพืชพวกนี้ ฟาดแส้สองสามทีจะนับเป็นอะไรได้?

　　หลังจากทำความรู้จักกับภูติประจำตัวตนใหม่ของจวินอู๋เสียแล้ว ทัศนคติสามด้านของพวกเฉียวฉู่ก็ถูกปรับใหม่อีกครั้ง จวินอู๋เสียจะเข้าสู่เส้นทางการฆ่าคนอย่างเลือดเย็นไปตลอดกาลสินะ!

　　 อะแฮ่ม……นี่คือทั้งหมดแล้วใช่ไหม?  ฟ่านจั๋วกระแอมในลำคอ คนสงบนิ่งอย่างเขาก็ยังถูกภูติประจำตัวของจวินอู๋เสียที่เรียงแถวกันมาอย่างโดดเด่นทำให้ตาพร่าไปหมด

　　จวินอู๋เสียพยักหน้า

　　เป็นเพราะเจียวหลงและเมล็ดของต้นวิญญาณ ทำให้วิญญาณของนางไม่ถูกจำกัดอยู่ที่ภูติประจำตัวแค่ตนเดียว เมื่อพลังของนางเพิ่มขึ้น จิตวิญญาณของนางก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ แม้แต่ผลกระทบจากเจียวหลงก็ปรากฏออกมา พวกเซวี่ยหรงฮวาปรากฏตัวขึ้นในช่วงห้าปีที่ผ่านมาตามความแข็งแกร่งของจวินอู๋เสียที่พัฒนาขึ้นอย่างต่อเนื่อง แม้แต่งูทะยานที่กินเข้าไปก็ถูกย่อยจนหมดไม่มีเหลือ

　　 งั้น……เราไปกันพรุ่งนี้ไหม?  ฟ่านจั๋วถาม

　　 ได้  จวินอู๋เสียก็ไม่ได้รีบร้อน

　　หลังจากกินข้าวเสร็จ จวินอู๋เสียก็ถูกจวินเสี่ยนพาไปถามเพิ่มเติมว่านางผ่านพ้นช่วงเวลาห้าปีนี้มาได้อย่างไร นางลำบากหรือเป็นทุกข์อะไรหรือไม่ ส่วนใหญ่นางจะฟังและตอบบ้างเป็นครั้งคราว แต่ความอบอุ่นจากความห่วงใยของครอบครัวได้ไหลเข้าสู่หัวใจของนาง และทำให้หัวใจที่เย็นชาของนางเริ่มละลายไปทีละน้อย นางไม่สามารถปฏิเสธความห่วงใยของครอบครัวได้ แม้ว่าในใจลึกๆจะรู้ว่านางโลภเกินไป แต่ด้วยสถานการณ์ที่ใกล้เข้ามาทำให้นางไม่สามารถผ่อนคลายได้

　　ถ้ายังไม่ได้ช่วยจวินอู๋เหยาออกมา ยังไม่ได้แก้แค้นให้เยี่ยนปู้กุยและเหรินหวง นางก็ไม่สามารถยอมรับความอบอุ่นนี้ได้อย่างสบายใจ