God-level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 1086

ตอนที่ 1086

เรื่องภารกิจที่อานเหวยหยาได้รับให้มาสอดส่องก็เป็นอันถูกตัดจบเท่าที่นางตอบ อันที่จริงลั่วฉวนก็พอคาดเดาได้ แต่คำของอานเหวยหยาก็เป็นการช่วยยืนยัน

และก็เป็นดังที่คาดเอาไว้ว เผ่าพันธุ์มังกรคอยให้ความสนใจการเคลื่อนไหวในทวีปเทียนหลันอยู่โดยตลอด

ทว่าเรื่องนี้เขาก็ไม่อาจเข้าไปแทรกแซงอะไรได้

หลังจากที่อานเหวยหยาและปิงชวงเดินขึ้นบันไดไปยังชั้นสอง ลั่วฉวนจึงเริ่มไปหยิบสินค้าในร้านและรดน้ำต้นไม้โลกเหมือนเช่นที่ทำทุกวัน

ปู้หลี่เกื๋อมาถึงที่ร้าน พบเห็นว่าปิงชวงกับอานเหวยหยามาถึงก่อน แม้เกิดความหนักอึ้งในใจเขาก็ยังเผยท่าทีเรียบเฉยตอบรับ

ทางด้านเว่ยฉิงจู่ ซ่งฉิวหยิ่ง และหลินว่านฉวงที่ต้องการเปลี่ยนอาชีพประสบความสำเร็จด้วยดี พวกนางต่างทำงานกันผ่านโทรศัพท์วิเศษ และบันทึกทหารรับจ้างของเว่ยฉิงจู่ค่อนข้างได้รับความนิยมอย่างดีเยี่ยม

จุดประสงค์ของคนทั้งสามที่เดิมทำอาชีพทหารรับจ้างก็เรียบง่าย นั่นก็คือการหาผลึกวิญญาณมาใช้จ่าย ตอนนี้มีวิธีการที่ปลอดภัยกว่าและรวดเร็วยิ่งกว่า ทั้งสามจึงสามารถหยุดพึ่งพาอาชีพทหารรับจ้างกันได้

แน่นอนว่าหลายคนก็ยังชอบที่จะได้ใช้ชีวิตไปกับความตื่นเต้น อย่างเช่นโจวหู่ที่ยังคงอาชีพทหารรับจ้าง ตอนนี้กระทั่งว่าถ่ายทอดสดระหว่างออกทำภารกิจจนได้รับความนิยมจนเริ่มมีผู้คนทำตามบ้างก็ไม่น้อย

หลายคนในโลกต่างก็ต้องทำงานหนักเพื่อเติมเต็มชีวิตในแต่ละวัน ตารางเวลาของพวกเขาแทบเต็มแน่น พวกเขาเหล่านี้มักจะมองไปข้างหน้าเพื่ออนาคตไม่ใช่แค่เงินตราเพียงอย่างเดียว

“ฤดูฝนก็ยังคงไม่ผ่านพ้น” เว่ยฉิงจู่ยืนตรงหน้าประตูมองสายฝนที่ร่วงหล่นลงมาปกคลุมฟ้าดินด้วยอาการผิดหวัง นางยื่นมือออกไปจึงรับรู้ได้ถึงน้ำฝนเย็นที่หยาดหยดใส่ฝ่ามือ

“อืม… อรุณสวัสดิ์” ซ่งฉิวหยิ่งที่เพิ่งเปิดประตูห้องออกมาพบเห็นเว่ยฉิงจู่ยืนอยู่ก่อน นางหาวพลางกล่าวทักทาย

“อรุณสวัสดิ์” เว่ยฉิงจู่ยิ้มรับ นางไม่เคยคิดมาก่อนด้วยซ้ำว่าจะมีวันคืนที่สงบสุขเรียบง่ายเช่นตอนนี้ แม้ว่าเถ้าแก่จะดูไม่ค่อยใส่ใจกับเรื่องอื่นใด แต่ร้านต้นตำรับก็เปลี่ยนแปลงโลกนี้ไปมากอย่างแท้จริง

“ฉิงจู่ เหตุใดยิ้ม?” ซ่งฉิวหยิ่งพบเห็นเว่ยฉิงจู่เผยยิ้มขณะยื่นมือไปรับฝนที่ภายนอก

“เพราะนึกเรื่องที่น่ายินดีได้” เว่ยฉิงจู่ยิ้มรับ “ผู้คนมากมายต่างฝากข้อความเอาไว้ เหล่านั้นมีข้อแนะนำที่ดีมากมาย”

การพูดคุยถึงผลงานที่เผยแพร่ผ่านแอพนักอ่านแทบจะเป็นกิจวัตรประจำวันของทั้งสามไปแล้ว

“ฉิงจู่ บันทึกทหารรับจ้างของเจ้าได้รับความนิยมไม่น้อย ข้าคิดว่าบางทีอาจก้าวข้ามเถ้าแก่ก็ได้นะ” ซ่งฉิวหยิ่งกล่าวคำขึ้น

“ล้อกันเล่นหรือ?” เว่ยฉิงจู่กลอกตาตอบ “จะเป็นไปได้ยังไงกัน?”

เมื่อเข้าไปยังแอพนักอ่านจะได้เห็น ว่าหน้าปกมังกรดำอันดุร้ายยังคงยึดแถวบนของเทียบอันดับเอาไว้อย่างเหนียวแน่น มันราวกับถือครองตำแหน่งอันไร้เทียมทานที่ผู้อื่นยากจะก้าวไปให้ถึงได้

แม้ว่าจำนวนผลงานในแอพนักอ่านตอนนี้มีไม่มาก เพียงไม่กี่สิบ แต่ก็ถือว่ากำลังเติบโตไปได้ด้วยดี ส่วนผลลัพธ์ที่แต่ละคนจะได้รับก็จะขึ้นอยู่กับคุณภาพของผลงาน

หลังทานมื้อเช้าที่หลินว่านฉวงเตรียมไว้เรียบร้อย พวกนางทั้งสามจึงไปยังร้านต้นตำรับกันแต่เช้า เวลานี้ลูกค้าในร้านยังไม่มาก แต่ก็ไม่ใช่เงียบเหงาจนเกินไป

“พี่ซือหยาน เมื่อวานไม่ใช่บอกไว้หรือว่าวันนี้จะเผยแพร่ผลงาน?” เว่ยฉิงจู่เผยยิ้มกล่าวถามขณะเดินมาถึงตรงหน้าโต๊ะกลาง

“เพิ่งขึ้นเมื่อครู่นี้เอง” เหยาซือหยานหันหน้าจอโทรศัพท์วิเศษให้ทั้งสามรับชมพร้อมชี้ให้เห็น

หน้าปกนั้นคือตัวละครทั้งหลายของกลอรี่และภาพทวีปที่ไม่คุ้นเคยเป็นพื้นหลัง ทั้งคณะราวกับกำลังเผชิญหน้าต่อกัน

“ภาพค่อนข้างดี” หลินว่านฉวงเบิกตากว้างรับชม

“เถ้าแก่ช่วยทำให้” เหยาซือหยานหันมองทางลั่วฉวนที่กำลังเล่นโทรศัพท์วิเศษ ได้ยินคำเรียกตนเองเขาจึงพยักหน้าตอบรับเล็กน้อย

เรื่องนี้ไม่ควรนึกอิจฉาออกไป

“พี่ซือหยานเขียนเรื่องราวของตัวละครในกลอรี่งั้นหรือ?” เว่ยฉิงจู่ได้เห็นรายละเอียดไม่ใช่น้อยจากหน้าปก

ลูกค้าส่วนใหญ่ของร้านต่างทราบเรื่องที่เหยาซือหยานกำลังเขียนผลงานอยู่ แต่หาได้มีใครทราบไม่ว่าเป็นเรื่องราวเกี่ยวกับอะไร จะยกเว้นก็เพียงลั่วฉวน

เหยาซือหยานพยักหน้ารับ “แต่ละตัวละครจะมีเรื่องราวที่แยกกันออกไป เรื่องราวเหล่านั้นเมื่อผ่านไปจะเชื่อมโยงและกลายเป็นผลงานหลัก”

“อย่างนั้นแล้วเมื่อใดเถ้าแก่นำเสนอตัวละครใหม่ ก็ต้องปรับเปลี่ยนเนื้อหาด้วยงั้นหรือ?” เว่ยฉิงจู่กล่าวถาม

“ก็อาจจะ” เหยาซือหยานยิ้มรับ “หวังว่าจะเป็นเช่นนั้นน่ะนะ”

“ผลงานที่พี่ซือหยานเขียนขึ้นต้องได้รับความนิยมแน่” หลินว่านฉวงกล่าวบอก

หลังพูดคุยกันอีกหลายคำ ทั้สามจึงเดินกลับไปเลือกหาที่นั่งเล่นเกม จากนั้นจึงเอาโทรศัพท์วิเศษออกมาเพื่อเริ่มอ่าน “กลอรี่”

เหยาซือหยานใช้ชื่อของเกมเป็นชื่อผลงานโดยตรง ซึ่งนี่ก็เป็นอีกจุดหนึ่งที่จะช่วยเชื่อมโยงและดึงดูดความสนใจได้

แม้ว่ายังไม่ได้รับความนิยมในเวลานี้ แต่ลูกค้าหลายคนต่างก็พบเห็นกันแทบจะทันทีที่เหยาซือหยานเผยแพร่

ขณะผลงานขึ้นที่หน้าแรกของแอพ มันจะมีจำนวนผู้ติดตามจากกระดานสนทนาและชื่อของเหยาซือหยานปรากฏ เหล่านี้เป็นการยืนยันได้อีกทางว่าผู้ประพันธ์ผลงานคือใคร หลายคนต่างเข้ามาฝากความคิดเห็นกันเอาไว้

“โซฟา”

กลุ่มคนได้เห็นลั่วฉวนที่ทิ้งความคิดเห็นปริศนาเอาไว้ แอพกระดานสนทนาและแอพแชทตอนนี้จึงกลายเป็นร้อนแรงขึ้นมา

“น่าตกใจนัก! อีกหนึ่งผลงานอันน่าสนใจของแอพนักอ่านปรากฏตัวขึ้นแล้ว!”

“อะไรกันนี่? หน้าปกสะดุดตาชวนให้เข้าไปอ่านมาก”

“เหยาซือหยานเผยแพร่ผลงานกลอรี่บนแอพนักอ่านแล้ว”

“กลอรี่? นั่นไม่ใช่ชื่อของเกมที่ร้านต้นตำรับหรอกหรือ?”

“ใช่ ผลงานนี้อ้างอิงตัวละครทั้งหลายของกลอรี่”

“ว่าอะไร?! ข้าขอตัวไปอ่านก่อนแล้ว!”

“…”

ความนิยมของเกมเสมือนจริงเช่นกลอรี่ของร้านต้นตำรับนั้นมากเกินจะกล่าวถึง เหล่าลูกค้าผู้ใช้งานเครื่องเล่นเกมเสมือนจริงที่ร้านต่างต้องเคยได้เล่น

ทางด้านปู้คังเฉียง เขากระทั่งมองว่านี่เป็นสมรภูมิรบแบบห้าปะทะห้า ตอนนี้ขุนนางใต้ยังนำมิตรสหายมาร่วมใช้งานเครื่องเล่นเกมเสมือนจริงอยู่นาน เขากล่าวว่ามันไม่ต่างอะไรกับการได้ฝึกในสมรภูมิรบของจริง

ด้วยฐานะผู้สร้างกลอรี่ ลั่วฉวนมองว่าการประยุกต์ใช้ถือเป็นสิ่งที่ดี หากทุกคนได้รับทั้งประโยชน์และสนุกไปกับมันด้วยก็ยิ่งดี

เขากระทั่งเพิ่มตัวเลือกระดับความเจ็บปวดในกลอรี่เข้าไปด้วย แต่ลูกค้าส่วนมากมักปิดเอาไว้ มีเพียงส่วนน้อยที่เลือกเปิดใช้งาน เหล่านั้นที่เปิดใช้ก็เพื่อต้องการเพิ่มความท้าทายและอาการตอบสนองต่ออันตรายที่สมจริง

หลังผ่านพ้นไปหลายชั่วโมงในช่วงเช้า ชิงหยวนก็แวะมาที่ร้านต้นตำรับ

เหยาซือหยานพบเจอสหายที่โผล่มาด้วยท่าทีราวกับมึนงง นางอดไม่ได้ที่จะต้องเอ่ยถาม “นี่เจ้าคงไม่ได้หลงอีกแล้วกระมัง?”

ชิงหยวนเผยท่าทีเขินอายพร้อมเปลี่ยนเรื่องโดยทันควัน “แค่กแค่ก อย่าได้กล่าวถึงแล้ว ได้ยินมาว่าซือหยานเผยแพร่ผลงานบนแอพนักอ่านงั้นหรือ?”

น้ำเสียงในถ้อยคำคือความประหลาดใจ นางไม่เคยคาดคิดว่ามิตรสหายผู้นี้จะมีพรสวรรค์ในด้านผลงานวรรณกรรมด้วย

วันนี้คือวันที่สามตั้งแต่นางมาถึงนครจิ่วเหยา และมันก็มากพอให้นางได้ทราบหลายสิ่งอย่างที่เกี่ยวข้องกับร้านต้นตำรับ

“ไปรับชมและช่วยอุดหนุนเป็นไร?” เหยาซือหยานยิ้มตอบรับ