God-level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 1126

ตอนที่ 1126

หลังพูดคุยกับชายชราที่แผงหนังสือพิมพ์ ลั่วฉวนที่ได้ทราบข้อมูลแล้วจึงเดินกลับออกมา

เทศกาลไนการ่า เป็นงานประจำปีที่เซ็นน่า ทุกปีจะมีการรวมดอกไม้นานาชนิดจากหลายประเทศมาจัดแสดงประดับตกแต่งไว้ด้วยกัน

นอกจากนิทรรศการนี้แล้วก็ยังมีอีกหลายอย่างที่รวมอยู่ด้วย เช่นการแลกเปลี่ยนสายพันธุ์ดอกไม้ ทว่าข้อมูลเหล่านี้น้อยคนที่ทราบ

ลั่วฉวนเดินไปตามทาง พบเห็นผู้คนสัญจรมากมายพร้อมรถยนต์เวทมนตร์ เขาเกิดคิดขึ้นมา ว่าหากทวีปเทียนหลันมีรถยนต์เวทมนตร์เหล่านี้ใช้งานคงน่าสนใจไม่ใช่น้อย

แนวทางการพัฒนาทวีปเทียนหลันเป็นไปโดยอาศัยค่ายอาคมเสียส่วนใหญ่ ดังนั้นอุปกรณ์ใดก็ตามที่สร้างขึ้น มันจะประกอบด้วยค่ายอาคมหลากหลายอย่าง และด้วยเหตุผลทางด้านฝีมือและมูลค่า ลั่วฉวนจึงแทบไม่เคยเห็น

สองฟากข้างของถนนในยามนี้เผยสีเขียวประดับงดงาม กลิ่นดอกไม้ลอยฟุ้งกระจายทั่วบริเวณ ไม่ว่าใครที่เดินสัญจรไปมาต่างเกิดรู้สึกผ่อนคลายขึ้นมา

ลั่วฉวนเดินไปเรื่อยตามทางอย่างไร้จุดหมาย ครั้งนี้เขาไม่ขึ้นโดยสารรถรางเวทมนตร์ แต่เลือกที่จะเดินเพื่อหาประสบการณ์ใหม่ในเซ็นน่า

หลังเดินอยู่พักหนึ่ง รูปแบบสิ่งก่อสร้างรอบด้านก็แปรเปลี่ยน พวกมันดูวิจิตรบรรจงมากขึ้น สุดสายตาของลั่วฉวนตอนนี้ เขาได้เห็นสำนักงานสร้างฝันอยู่ไม่ไกล

หากจำไม่ผิด มันมีการกล่าวถึงในข่าวจากหน้าหนังสือพิมพ์เมื่อสองวันก่อน สำนักงานสร้างฝันได้ร่วมมือกับทางการสืบสวนหาสาเหตุของการระเบิด

แต่ก็ผ่านไปตั้งสองวันแล้ว ความคืบหน้าคล้ายไม่มี ไม่ทราบว่าตอนนี้สืบสวนถึงขั้นตอนใดแล้ว

ที่ด้านในสำนักงานสร้างฝัน เฮอร์แมนเดินมาพร้อมถ้วยชาร้อนกรุ่นสองถ้วยในมือ หนึ่งนั้นส่งให้เออร์ฮาร์ต

“สองวันตั้งแต่เหตุระเบิด การสืบสวนเป็นยังไงบ้าง?” เออร์ฮาร์ตรับไว้พร้อมสอบถามถึงความคืบหน้า

“เพิ่งแค่สองวันเท่านั้นเอง” เฮอร์แมนยิ้มรับพลางนั่งลง “มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นยอดฝีมือแห่งตำนาน ร่องรอยที่เหลือไว้หาได้ยากมาก การสืบสวนเป็นไปอย่างยากลำบาก”

“เรื่องนี้ก็ทราบอยู่” เออร์ฮาร์ตถอนหายใจ เขาเข้าใจคำของเฮอร์แมน “แต่ตอนนี้เทศกาลไนการ่าใกล้มาถึงแล้ว หากเรื่องนี้ไม่คลี่คลายโดยเร็ว เกรงว่าทั้งเมืองอาจได้รับผลกระทบ”

เทศกาลไนการ่าคือเหตุการณ์ครั้งสำคัญที่เกี่ยวข้องกับนักบุญนิโคล และอาณาจักรโรสก็ให้ความสำคัญกับเรื่องนี้อย่างใหญ่หลวง หลายประเทศต่างส่งตัวแทนเดินทางมา ครั้งนี้ต้องไม่มีใดผิดพลาด

“ทางเราก็พยายามอยู่” เฮอร์แมนพยักหน้าตอบรับ จากนั้นจึงกล่าวแนะนำกับเออร์ฮาร์ต “กลิ่นของชาเริ่มบางลงแล้ว ลองดื่มดูก่อน”

เออร์ฮาร์ตสูดดมกลิ่นชาก่อนจะลิ้มรสดื่มลงไป ภายในช่องปากและปอดของเขาตอนนี้กลับกลายเป็นสดชื่น ความพะว้าพะวงในใจเลือนหายไปมาก กลิ่นหอมอ่อนของดอกไม้ยังฟุ้งกระจายในปากของเขาอยู่นาน

“กลิ่นชาที่ดี ขอเติมหน่อยแล้ว” เออร์ฮาร์ตเผยดวงตาเป็นประกายบ่งบอกว่าชื่นชอบ

“นั่นคงไม่ได้” เฮอร์แมนปฏิเสธไร้เยื่อใย “ทราบหรือไม่ว่ากว่าจะชงมันได้ยุ่งยากเพียงใด? มีให้ลิ้มลองสักครั้งก็ดีถมแล้ว”

เออร์ฮาร์ตหัวเราะรับ ทั้งสองเป็นมิตรสหายที่คุ้นเคยต่อกัน เรื่องใดล้วนพูดคุยกันได้

ตอนนี้เองที่เฮอร์แมนเหมือนตระหนักถึงบางอย่าง เขามองออกไปยังภายนอก คนหนุ่มในชุดแปลกประหลาดเดินผ่านหน้าประตูสำนักงานของเขาไป

“มีเรื่องอะไรกัน?” เออร์ฮาร์ตหันมองออกไปด้านนอกเช่นกัน แต่ร่างของชายหนุ่มคนนั้นเลือนหายไปแล้ว

“พอดีเห็นชุดแปลกตาในเซ็นน่าเข้าน่ะ” เฮอร์แมนจิบชาไปอีกหนึ่งอึกก่อนจะหลุบตาลง สีหน้าของเขาตอนนี้ประหนึ่งมีม่านหมอกบดบัง ส่วนว่าทำไมเขาตระหนักทราบได้… คงเป็นเพราะสัญชาตญาณของนักสืบ

“งั้นก็คงเป็นคนจากประเทศอื่น เทศกาลไนการ่าใกล้เข้ามาแล้ว หลายคนหลายท้องที่ต่างมาเยือนเซ็นน่ากันทั้งนั้น” เออร์ฮาร์ตไม่คิดใส่ใจ “สองวันนี้งานล้นมือเกินไป ยุ่งมากเกินไป แทบไม่มีเวลาได้พัก”

“แต่ก็ยังมีเวลาแวะเวียนมาดื่มชาที่นี่?” เฮอร์แมนเผยยิ้มเอ่ยคำถาม

“มาเพื่อสอบถามความคืบหน้าทางการสืบสวนต่างหาก ไม่งั้นป่านนี้ไม่รู้ว่าต้องไปประจำการที่ใดแล้ว” เออร์ฮาร์ตเผยท่าทีอ่อนล้าพลางดื่มชาลงไป

เฮอร์แมนรับชมเขาที่ดื่มไปอย่างไร้ความละเมียดละไมจนหางตากระตุก สีหน้าภายนอกไม่ได้แปรเปลี่ยน นี่คือความเชี่ยวชาญการควบคุมกล้ามเนื้อที่ใบหน้า

ลั่วฉวนมองกลับไปยังสำนักงานสร้างฝัน เขาได้มองเมื่อครู่ตอนเดินผ่าน ภายในประดับตกแต่งหรูหราแบบเรียบง่าย และมีสองคนกำลังนั่งสนทนาพลางดื่มชา

หากคาดเดาไม่ผิด บุคคลที่เผยยิ้มบางสมควรเป็นนักสืบเฮอร์แมนที่หนังสือพิมพ์กล่าวถึง ซึ่งก็ไม่ค่อยแตกต่างจากคนทั่วไปเท่าใดนัก

แต่อีกฝ่ายที่พูดคุยด้วยไม่เห็นรูปลักษณ์ ลั่วฉวนตอนนี้ก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป เว้นแต่ว่าจะดึงดูดเพราะหน้าตาดีอยู่บ้าง นอกนั้นก็ไม่ได้เผยด้านที่ว่าเป็นผู้แข็งแกร่งแต่อย่างใดออกไป

ลั่วฉวนย่อมไม่คิดกลับไปรับชมให้แน่ใจ สำนักงานสร้างฝันอยู่ระหว่างการสืบสวนสอบสวน เขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับเรื่องราว เช่นนั้นจะให้เข้าไปพูดคุยกับคนแปลกหน้าหรือยังไง?

ระหว่างเดินเที่ยวเล่นในเซ็นน่าไปเรื่อย สิ่งหนึ่งที่ทราบคือมันเป็นเมืองขนาดใหญ่ ลำพังแค่ตอนนี้ลั่วฉวนก็ไม่ทราบแล้วด้วยซ้ำว่าอยู่ตรงไหนของเมือง เพียงแต่เดินไปเรื่อยตามใจ

“ระวังด้วย ดอกไม้พวกนี้จะนำไปเข้าร่วมเทศกาลไนการ่า หากเสียหายพวกเจ้าจ่ายไม่ไหวแน่!” เสียงเบาค่อยของบุรุษตะโกนออกมา

ที่ตรงหน้ามีรถยนต์เวทมนตร์จอดอยู่ ภายในอัดแน่นด้วยดอกไม้ คนงานกำลังขนย้ายอย่างระมัดระวังเข้าไปยังด้านในสิ่งปลูกสร้าง

ตรงบริเวณนั้นมีกลิ่นดอกไม้ค่อนข้างรุนแรง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังอยู่ในระดับที่ทำให้เกิดสดชื่นชวนสูดดม แต่เพียงเหลือบมองลั่วฉวนก็เดินผ่านไป เพราะเขาเกิดรู้สึกแปลกขึ้นมา

ระหว่างทางที่เดินมา ลั่วฉวนคิดมาโดยตลอดว่าเหตุใดตนเองเกิดรู้สึกแปลก

เหมือนว่ามันจะมีพลังประหลาดคงอยู่ แต่มันประหลาดก็เพียงน้อยนิด ราวกับ… เป็นพลังเวทมนตร์ที่กลายพันธุ์

ใช่ พลังเวทมนตร์

ลั่วฉวนค่อยนึกสาเหตุออก ภายในกลิ่นหอมของดอกไม้เหล่านั้นมีเวทมนตร์แฝงอยู่

และไม่ใช่เพียงแค่ดอกไม้เหล่านั้น กระทั่งที่เบ่งบานสองฟากข้างของถนนก็มีพลังเวทมนตร์คงอยู่ไม่มากก็น้อย เหล่านั้นจะหลุดลอยออกมาพร้อมกลิ่นของดอกไม้

ทว่าพลังเวทมนตร์เหล่านั้นนจะเลือนหายในอากาศอย่างรวดเร็ว บางทีอาจเป็นปรากฏการณ์ปกติของโลกแห่งนี้

ด้วยดอกไม้เวทมนตร์ ลั่วฉวนยิ่งเกิดสนใจเทศกาลไนการ่ามากขึ้น

หลังเดินผ่านอีกหลายถนน ลั่วฉวนค่อยพบว่าสิ่งปลูกสร้างรอบด้านเริ่มหรูหราขึ้นอย่างชัดเจน ตรงแถบนี้สมควรเป็นพื้นที่อยู่อาศัยของผู้มั่งมี

เขายังได้เห็นป้ายน้อยบนถนนเขียนเอาไว้ชัดเจน “เขตเมเปิ้ลแดง” อย่างโดดเด่นสะดุดตา

แถบนี้มีผู้คนสัญจรน้อยนิด หากจะมีอะไรมาก เห็นจะเป็นกองอัศวินที่เดินลาดตระเวน ลั่วฉวนเข้าใจถึงสาเหตุเมื่อเดินเข้ามาใกล้

สิ่งปลูกสร้างที่อยู่ในสภาพอันน่าเวทนา ราวกับเผชิญเหตุการณ์ระเบิดครั้งใหญ่มา ชั้นล่างสุดยุบตัวพังทลายโดยสมบูรณ์

เหมือนว่าตรงนี้จะเป็นจุดที่เคยเกิดเหตุการณ์ระเบิด