God-level Store Manager เถ้าแก่ขั้นเทพ! - ตอนที่ 1145

ตอนที่ 1145

ตี้อู๋ปาเต๋าชะงัก

เขาค่อยนึกขึ้นได้ ว่าอาวุธที่มีขายภายในมิติขายอาวุธของร้านต้นตำรับ มันแทบจะเรียกได้ว่ามีทุกสิ่งอย่าง

ไม่ว่ากระบี่กร่อนวิญญาณเป็นสิ่งหาได้ยากเพียงใด มันสมควรมีขาย

“ขอบคุณท่าน” ตี้อู๋ปาเต๋ากล่าวขอบคุณ

เดิมเขาคิดส่งข้อความหาฉู่หยางช่วยเข้าร่วมประมูลซื้อหามาแทน

แต่ที่ร้านของเถ้าแก่สมควรมีขาย เพราะแบบนั้นเขาไม่ควรจำเป็นต้องจ่าย นี่เท่ากับช่วยประหยัดผลึกวิญญาณไปได้มาก

“ก็แค่กล่าวบอกไปเรื่อย” ผู้อาวุโสที่สามหุบเขาโอสถไม่คล้ายใส่ใจ

และหากตี้อู๋ปาเต๋าร้องขอให้ฉู่หยางเสนอราคาแทนตนเอง ก็คงจะต้องมีลูกค้าบางคนกล่าวบอกให้เขาทราบอย่างแน่นอน

เมื่อเซี่ยเมิ่งอู๋กล่าวราคาประมูลออกไปแล้ว ไม่ช้าก็มีคนเข้าร่วมการประมูลโดยทันที

“หกแสนผลึกวิญญาณ”

เป็นชายตาเดียวที่ลุกขึ้นยืน เขาสำรวจมองรอบ น้ำเสียงเผยความดังชัดเจนพร้อมออร่าขอบเขตทดสอบเต๋าที่แผ่ขยาย

“เจ็ดแสน”

ก่อนจะสิ้นเสียงชายตาเดียว คนหนึ่งขานราคาใหม่ขึ้นมา

“แปดแสน!”

“เก้าแสน!”

“เก้าแสนห้าหมื่น!”

เพียงไม่กี่ถ้อยคำ ราคาประมูลกระบี่กร่อนวิญญาณทะลุไปกว่าล้านผลึกวิญญาณ

เรื่องนี้เป็นผลให้เหล่าลูกค้าของร้านต้นตำรับที่รับชมการถ่ายทอดสดต้องเดาะลิ้นกันออกมา พร้อมกล่าวออกว่าคนของเมืองแห่งความโกลาหลช่างร่ำรวยกันจริงแท้

“เคี๊ยกเคี๊ยก ตาเฒ่าคนนี้เสนอสองล้านสามแสนผลึกวิญญาณ!” เสียงหัวเราะอันแปลกหูดังภายในห้องที่ฉู่หยางอยู่

อีกฝ่ายเป็นชายชราร่างผอมบาง เบ้าตาค่อนข้างลึก สวมใส่ชุดขาดวิ่น ออร่าค่อนข้างแปลกประหลาด

“หือ นั่นตาเฒ่าอสูรโลหิตไม่ใช่หรือ? ไม่นึกเลยว่าจะได้เห็นตัว”

“ข่าวลือกล่าวว่าได้เป็นใหญ่เป็นโตไปแล้ว ออร่าที่เผยนั่นชวนสะพรึงโดยแท้!”

“ทั้งยังร่ำรวยมหาศาล ขานราคาสองล้านผลึกวิญญาณได้หน้าตาเฉย…”

ลั่วฉวนที่รับชมการถ่ายทอดสดอยู่นึกประหลาดใจ

เสียงหัวเราะ และก็ชื่อ… ไม่ผิดแน่ ตัวตนอีกฝ่ายต้องเป็นตัวร้ายในภาพยนตร์สักเรื่อง

หากเขาจำไม่ผิด อีกฝ่ายเป็นตัวร้ายที่หาเรื่องตัวเอกเพราะความบังเอิญหลายครั้ง

และเหมือนว่าจะยังคอยตาราวีตัวเอกหลายครั้ง รวมถึงแย่งชิงสตรีก็ด้วย

แน่นอนว่าเรื่องราวทั้งหมดคงไม่เหมือนกัน ลั่วฉวนเพียงคิดว่านี่ก็เป็นอีกหนึ่งผลกระทบจากความผิดเพี้ยนของข้อมูลที่เกิดขึ้น

บางทีภายหน้าหากพบเจอตัวตนอะไรที่คุ้นเคย ถึงตอนนั้นอาจไม่มีอะไรให้ต้องประหลาดใจแล้วก็เป็นได้

ก็ประมาณนี้…

ในห้องถ่ายทอดสดของฉู่หยาง ข้อความแชทสดเริ่มเปลี่ยนไป

“เสียงหัวเราะนั่น ทำเอาข้าตัวสั่น”

“นั่นขอบเขตราชันจริงหรือ? รูปลักษณ์ไม่คล้ายใช่เลย+.

“สองล้านผลึกวิญญาณ แค่คิดยังนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าจะมากขนาดไหน”

“…”

“สองล้านสามแสนผลึกวิญญาณ​ ผู้เฒ่าอสูรโลหิตเป็นคนขานราคา” เซี่ยเมิ่งอู๋เผยยิ้มแย้ม

“ผลึกวิญญาณก็แค่ของนอกกาย หากจะใช้จ่ายกับอาวุธที่ชอบก็ไม่เห็นจะเป็นไร” ตัวร้าย…​ แค่ก หมายถึงเสียงของผู้เฒ่าอสูรโลหิตที่ค่อนข้างแหบแห้งดังปรากฏ ทำเอาผู้รับฟังทั้งหลายต่างเกิดความไม่สบายใจกันขึ้นมา

“นั่นก็เป็นเรื่องที่ถูกต้อง” เซี่ยเมิ่งอู๋พยักหน้าตอบรับ ดวงตางดงามของนางหรี่ลงเล็กน้อย “แต่หากมีใครใช้กำลังเข้าแย่งชิงหลังการประมูลนั่นก็อีกเรื่อง…”

ทหารรักษาการณ์ในชุดเกราะซึ่งกระจายตัวอยู่ทั่วโรงประมูลเผยออร่าเล็กน้อยออกมา พวกเขาแข็งแกร่ง ผู้คนต่างรับรู้ เสียงในโรงประมูลตอนนี้ค่อยเงียบลง

ฉู่หยางขมวดคิ้ว เขาตระหนักได้ถึงออร่าอันตรายจากหุ่นกลในชุดเกราะเช่นเดียวกัน

ภัยคุกคามจากขอบเขตราชันระดับสูง นั่นคือคำอธิบายถึงความชวนสะพรึงจากร่างในชุดเกราะ

“ข้าเชื่อว่าคงไม่มีใครอยากให้เกิดเรื่องราวผิดพลาดขึ้น” เซี่ยเมิ่งอู๋ยังคงเผยยิ้ม ทว่าเนื้อความนั้นเรียกเหงื่อเย็นของเหล่าผู้เข้าร่วมประมูลได้ดีเยี่ยม “และขอย้ำอีกครั้ง เมื่อใดการประมูลสิ้นสุดลง อย่าได้ลืมเลือนเรื่องห้ามต่อสู้ในเมืองแห่งความโกลาหล”

หากเพิ่งซื้อของจากโรงประมูล แค่เดินออกไปก็โดนปล้นได้แล้ว ถึงตอนนั้นคงมีผู้ฝึกตนกว่าครึ่งที่เข้าร่วมเป็นผู้ต้องสงสัย

หากเกิดเรื่องดังกล่าวขึ้นจริงคงไม่มีการเสนอราคาแล้ว เพียงแต่ยืนสังเกตการณ์ตรงทางเข้าออกโรงประมูล ดูว่าคนไหนที่ชนะซื้อสินค้าไปแล้วค่อยปล้นชิงเอาไม่ดีกว่าหรือยังไง?

เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องราวเช่นนั้นเกิดขึ้น ทางคฤหาสน์จ้าวเมืองได้ออกกฎที่ใช้งานเป็นการชั่วคราว ระยะเวลาการใช้งานกฎนี้ไม่นาน เพียงแค่สิบวัน

แน่นอนว่าหากพ้นช่วงบังคับใช้กฎ หากเกิดการปล้นชิงขึ้นในเมืองก็ไม่ถือว่าเกี่ยวข้องกับคฤหาสน์จ้าวเมือง

“ตาเฒ่าผู้นี้ย่อมทราบ” ผู้เฒ่าอสูรโลหิตไม่กล้าเห็นต่าง ต่อให้เขาคือขอบเขตราชันก็ไม่ใช่กล้าหาเรื่องเซี่ยเมิ่งอู๋

ตัวตนของเซี่ยเมิ่งอู๋ทราบกันดีกว่าเป็นคนดูแลเรื่องราวของคฤหาสน์จ้าวเมือง ตัวจ้าวเมืองไม่ได้ปรากฏมายาวนานแล้ว เรื่องราวทั้งหลายในเมืองแห่งความโกลาหลจะเป็นนางจัดการดูแล

ทัพรักษาการณ์คฤหาสน์จ้าวเมืองยังมีความแข็งแกร่งชวนสะพรึง ทั้งยังเป็นตัวตนลึกลับที่อยู่ภายใต้การบัญชาของนาง

นอกจากนี้แล้วลำพังแค่ความแข็งแกร่งของเซี่ยเมิ่งอู๋ก็มากล้น ดังนั้นในเมืองแห่งความโกลาหลและใกล้เคียง สถานะของนางจึงเปรียบดังผู้ไร้เทียมทาน

หลังผ่านไปครู่หนึ่ง การประมูลกลับคืนสภาพเดิม บรรยากาศไม่ได้หนักอึ้งเช่นก่อนหน้า

ตี้อู๋ปาเต๋าเข้าไปยังมิติขายอาวุธ หลังค้นหาข้อมูลอาวุธที่ต้องการซื้ออยู่พักหนึ่งก็ได้พบ

“ชื่อ : กระบี่กร่อนวิญญาณ ระดับ : ศักดิ์สิทธิ์ ราคา : สองแสนผลึกวิญญาณ”

พบเห็นข้อมูลบนม่านแสง ตี้อู๋ปาเต๋าถึงขั้นชะงัก

สองแสนผลึกวิญญาณ มันถูกเสียยิ่งกว่าราคาเริ่มประมูลเสียด้วยซ้ำ หากให้กล่าวคือถูกกว่าราคาขายประมูลไปถึงสิบเท่า!

ไม่ทราบว่าหากผู้เฒ่าอสูรโลหิตทราบเรื่องจะเผยสีหน้าเช่นไร แค่นึกก็น่าตื่นเต้นแล้ว

ด้วยไม่คิดลังเล เขากดยืนยันการซื้อ และไม่เลือกแผนการผ่อนชำระแต่อย่างใด

สำหรับเขาแล้ว สองแสนผลึกวิญญาณเป็นจำนวนที่นำมาใช้จ่ายได้โดยไม่คิดอะไรมาก

โทรศัพท์วิเศษปรากฏหน้าจอแจ้งผลึกวิญญาณที่ถูกหักไปจากบัญชี แสงขาวปรากฏขึ้นตรงหน้า กระบี่กร่อนวิญญาณถูกวางเอาไว้บนแท่นยกสูงพร้อมฝักกระบี่

“มีฝักกระบี่ด้วย?” ตี้อู๋ปาเต๋าเผยความประหลาดใจ พร้อมอดไม่ได้ที่จะนึกเปรียบเทียบกับอาวุธวิญญาณที่ผ่านโลกมามากราคาสองล้านของผู้เฒ่าอสูรโลหิต

ด้วยถือกระบี่กร่อนวิญญาณในมือ มันรู้สึกราวกับเป็นแขนของเขา

ดังที่เคยบอกเล่าไปแล้ว อาวุธทุกระดับที่ขายในมิติขายอาวุธ ทั้งหมดสามารถจดจำเจ้าเอง และสามารถเรียกออกมาใช้งานได้โดยง่าย

วูบ!

เพียงดึงกระบี่ออกมา สายลมเย็นเยือกฉับพลันปรากฏ

ดวงตาตี้อู๋ปาเต๋าเผยความประหลาดใจ กระบี่เล่มนี้ถึงขั้นดียิ่งกว่ากระบี่ที่เขาใช้งานอยู่

พลังวิญญาณถูกถ่ายเทเข้าใส่ตัวกระบี่ ร่องรอยสีแดงตรงกลางด้ามจับเริ่มเคลื่อนไหว มันเผยแสงสีแดงสว่างเจิดจ้าปกคลุมทั้งตัวกระบี่

จับให้มั่น และสับฟันออก

เสียงตัดอากาศเคลื่อนตัว ร่องรอยปรากฏเล็กน้อยก่อนจะเลือนหาย

“มิติแห่งนี้น่าทึ่งเกินไปแล้ว” ตี้อู๋ปาเต๋าอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจก่อนเก็บกระบี่กร่อนวิญญาณเข้าฝัก