Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 454

EP 454

By loop

[การขอบคุณอย่างจริงใจจากผู้ป่วย]

[การขอบคุณอย่างจริงใจจากผู้ป่วย]

ทุกครั้งที่หลิงรันตรวจวอร์ด เขาจะได้รับหีบสมบัติด้วยความจริงใจหนึ่งหรือสองกล่องเสมอ

เมื่อไม่นานมานี้หลิงรัน ได้เริ่มทำการตรวจผู้ป่วยที่ทำการผ่าตัดตับมากขึ้นและอัตราส่วนของผู้ป่วยที่ให้กล่องสมบัติแก่เขาอย่างจริงใจและผู้ที่ไม่ให้กล่องสมบัติแก่เขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

หลิงรันเดาว่าอาจเป็นเพราะเขาได้รับผู้ป่วยจำนวนมากที่เป็นโรคตับเรื้อรังซึ่งเป็นน่าจะเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้เขาได้รับกล่องน้อยลง

ในการเปรียบเทียบผู้ป่วยที่จำเป็นต้องได้รับการปลูกถ่ายนิ้วหรือรักษาเอ็นร้อยหวายโดยทั่วไปแล้วผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บจากอุบัติเหตุ

หลายคนที่ได้รับบาดเจ็บโดยบังเอิญอาจไม่ได้จัดการข้อมูลที่ได้รับบาดเจ็บก่อนที่พวกเขาจะถูกผลักเข้าไปในห้องผ่าตัด

หลังจากการผ่าตัด ร่างกายของผู้ป่วยจะฟื้นตัวจากการทำงานเกือบทั้งหมดและ พวกเขาอาจมีความรู้ไม่เพียงพอว่าอาการบาดเจ็บของพวกเขามันหนักขนาดไหน ดังนั้นความพึงพอใจอย่างจริงใจของผู้ป่วยเหล่านั้นอาจไม่ได้มาในความถี่ที่ดีเท่ากับผู้ป่วยเก่าเหล่านั้น

หลังจากนั้นผู้ป่วยจำนวนมากที่เป็นโรคตับเรื้อรังก็ป่วยมาหลายปี แม้ว่าพวกเขาอาจจะไม่ได้เป็นหนักเท่ากับเฮียเฉา แต่พวกเขาก็มีความเข้าใจดีเกี่ยวกับอาการป่วยของตัวเอง

หลิงรันสามารถผ่าตัดได้สำเร็จและให้ผลดีกับผู้ป่วย เป็นเรื่องธรรมดาที่จะได้รับกล่องสมบัติขอบคุณอย่างจริงใจ

อย่างไรก็ตามการคาดเดานี้เป็นเพียงการคาดเดาในที่สุด หลิงรันก็ยังเปิดได้แต่เซรั่มพลังงาน

ในความเป็นจริงในเดือนที่ผ่านมา หลิงรันได้รับเซรั่มพลังงานทั้งหมดมากกว่าแปดสิบขวดของเซรั่มพลังงานและตอนนี้เขามี 625 ขวด ถึงอย่างนั้นเขาก็ใช้เซรั่มพลังงานไปมากเมื่อไม่นานมานี้และเขาก็ใช้ไปมากกว่าสิบขวดนั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงต้องเปิดกล่องสมบัติเร็วกว่าปกติ

นอกจากนี้เขายังปลดล็อกหีบสมบัติเจ็ดใบที่มอบประสบการณ์การผ่ากายวิภาคของช่องท้องซึ่งหมายความว่าประสบการณ์ของเขาในการผ่าท้องคลอดเพิ่มขึ้นจากหนึ่งร้อยครั้งเป็นหนึ่งร้อยเจ็ดสิบเท่า หีบสมบัติสี่ใบทำให้เขาได้รับประสบการณ์การผ่ากายวิภาคส่วนล่างของแขนขาซึ่ง เพิ่มประสบการณ์การผ่ากายวิภาคแขนขาส่วนล่างของเขาจากห้าสิบครั้งเป็นเก้าสิบครั้ง

ในเวลาเดียวกันประสบการณ์การผ่าเท้าของเขาเพิ่มขึ้นจากเจ็ดร้อยเป็นเก้าร้อยเนื่องจากหีบสมบัติสองใบ

สำหรับหลิงหรันการได้มาซึ่งประสบการณ์ทางกายวิภาคเหล่านี้เป็นแรงผลักดันโดยตรงที่สุดสำหรับเขาในการทำงานหนักขึ้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อไม่นานมานี้เขาได้ทำการตรวจวอร์ดผู้ป่วยตับมากขึ้นและประสบการณ์การผ่าทางกายวิภาคของช่องท้องทำให้ความสามารถในการผ่าตัดดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ดังคำกล่าวที่ว่า“ เมื่อบุคคลนั้นมีประสบการณ์นกับสิ่งต่างๆมากขึ้นบุคคลนั้นก็มีความรู้มากขึ้น”

หากต้องการใส่ไว้ในบริบทของการผ่าตัดตับก็จะยิ่งเห็นหลอดเลือดดำพอร์ทัลหลอดเลือดแดงในตับท่อน้ำดีกลีบหางซึ่งแสดงให้เห็นถึงการเปลี่ยนแปลงที่หลากหลาย – กลีบที่ต่ำกว่าด้านซ้ายและกลีบหน้าขวาที่เห็นชัดมากขึ้น สามารถทำงานได้อย่างอิสระเมื่อทำการผ่าตัด

หลังจากได้รับหีบสมบัติมากมายจากวอร์ดของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินแล้วหลิงรันก็ใช้นิ้วของเขาสร้างวงกลม คนอื่นๆก็กลับไปที่แผนกของตนเอง มีเพียง โจซินเยียนที่ติดตามหลิงรันและไปที่ห้องไอซียู

ในห้องไอซียู ฉีไป๋ชิงอายุรแพทย์หนุ่มเห็นหลิงรัน เขายิ้มด้วยความปวดร้าวและทักทายหลิงหรัน“ หมอหลิงคุณมาที่ห้องไอซียูแล้ววันนี้คุณมาตรวจรอบวอร์ดหรอ?”

“ วันนี้เรามาให้คำปรึกษากับเหล่าผู้ป่วยด้วยตัวเอง” โจวซินเยียนหัวเราะเบา ๆ ทันทีที่เขาพูดฉีไป๋ชิง รู้สึกยินดีมากและหัวเราะ

ที่โรงพยาบาลในห้องไอซียูหยุนหัว เป็นแผนกอิสระและมีการจัดระบบนี้ทำให้ห้องไอซียูสามารถมีประสิทธิภาพมากขึ้น พวกเขาสามารถขอคำปรึกษาร่วมการให้คำปรึกษาแบบสหวิทยาการหรือการให้คำปรึกษาในกรณีฉุกเฉิน แต่เมื่อผู้ป่วยถูกส่งโดยแผนกอื่นผู้ป่วยเหล่านี้จะกลายเป็นผู้ป่วยของพวกเขา

ดังนั้นหลิงรันจึงไม่สามารถมาที่ห้องไอซียูเพื่อทำวอร์ดได้แม้ว่าเขาจะเพิ่งผ่าตัดตับของผู้ป่วยเนื่องจากผู้ป่วยเป็นผู้ป่วยไอซียู อยู่แล้วก็ตาม

อย่างไรก็ตามเมื่อเทียบกับระบบการพยาบาลของไอซียู แล้ว หลิงรันมีแนวคิดและแผนการรักษาของตัวเอง ในกรณีนี้เขาไม่ได้มองไปที่ระบบและปรับเปลี่ยนแผนการของเขาตามแต่ละบุคคล

หลิงรันตรวจดูวอร์ดในแผนกของเขาและต้องการมาตรวจที่ห้องไอซียูในบ้างครั้ง แพทย์ของห้องไอซียูไม่สามารถหยุดเขาได้ แต่พวกเขาเลือกที่จะไม่ฟังเขาหรือทักทายเขาได้ พวกเขาสามารถพูดเหน็บแนมเขาได้

อย่างไรก็ตามห้องไอซียูเป็นแผนกที่อ่อนแอ แพทย์ที่เข้ารับการรักษาตัวน้อยอย่างฉีไป๋ชิงสามารถพูดติดตลกได้ว่า หลิงรันจะมาตรวจรอบวอร์ดจริงหรือไม่นั้นเขาไม่อาจรู้ได้ แต่สิ่งที่เขารู้เขาไม่สามารถห้ามหลิงรันได้แน่นอน

เขารู้จักชื่อเสียงของ ผู้อำนวยการฮวงไม่ใช่เรื่องยากที่ผู้อำนวยการแผนกฉุกเฉินมาที่ห้องไอซียูจะมาดุด่าเขาถ้าหากเขาห้ามหลิงรันไม่ให้เข้าไปตรวจรอบวอร์ด ถ้าลองคิดดูให้ดีไม่มีใครกล้าที่จะต่อกรกับผู้อำนวยการฮวงร่วมถึงเรื่องของบุคลากรที่จะสามารถทำงานในห้อง ICU ได้

ในทางกลับกันเมื่อเขาทิ้งความคิดเรื่อง“ ความรุ่งโรจน์ของแผนก” ซึ่งอาจมีอยู่หรือไม่มีอยู่จริงฉีไป๋ชิงไม่ได้ต่อต้านหลิงรัน ที่มาดูรอบ ๆ เขาจะจำคำว่า“ ทำรอบวอร์ด” ไม่ได้ แต่เขาบอกแพทย์ในแผนกไอซียู ได้เท่านั้นว่าพวกเขาไม่สามารถปล่อยให้คนในแผนกอื่นเคยชินกับกาตรวจวอร์ดรอบในห้องไอซียูได้เช่นกัน เมื่อเทียบกับหมอคนอื่น ๆ ที่จู้จี้หลิงรันมักจะพูดสั้น ๆ และกระชับและเขามักจะพูดตรงประเด็น

การวินิจฉัยของผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดก็ดีมากเช่นกัน

ในฐานะแพทย์ของห้องไอซียู ฉีไป๋ชิงสามารถสัมผัสถึงจุดนี้ได้ชัดเจนเป็นพิเศษ

ในบางครั้งหลังจากดูผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดตับโดยแพทย์จากแผนกศัลยกรรมตับแล้วเปรียบเทียบผลลัพธ์กับผู้ป่วยที่หลิงรัน ดำเนินการฉีไป๋ชิง จะคิดถึงคำถามเชิงปรัชญาโดยไม่ได้ตั้งใจ

‘ชีวิตมนุษย์เปราะบางขนาดไหนและปัจจัยอะไรที่ทำให้มันเปราะบางขนาดนี้?’

“ เตียงห้าเตียงสามารถย้ายกลับไปที่หอผู้ป่วยทั่วไปได้” หลิงรันยืนอยู่หน้าเตียงในโรงพยาบาลทันใดนั้นก็ถามขึ้นฉีไป๋ชิง เขาติดอยู่ในคำถามปรัชญานี้ เขาจมอยู่ในขณะที่เขาทำงาน

ฉีไป๋ชิง ถอนหายใจ เขารู้สึกรำคาญที่สุดเมื่อถูกรบกวนจากงาน

หมอในห้องไอซียูจะยุ่งแค่ไหน? แพทย์ประจำแผนกอื่น ๆ ส่วนใหญ่จะต้องทำรอบวอร์ดประมาณหนึ่งหรือสองวันต่อครั้ง แพทย์ในห้องไอซียูก็ทำรอบวอร์ดเกือบตลอดเวลา

ผู้ป่วยส่วนใหญ่ในห้องไอซียูไม่สามารถพูดคุยได้ดังนั้นคนหลักที่สามารถพูดคุยได้คือเจ้าหน้าที่ทางการแพทย์คนอื่น ๆ

“ ผู้อำนวยการแผนกของเราจะตัดสินใจว่าจะย้ายไปห้องปกติได้เมื่อใด” ฉีไป๋ชิงเหลือบมองไปที่หลิงรัน และพูดว่า“ เราเคยคุยกันมาก่อนแล้ว”

“ โอเค แต่สามารถย้ายผู้ป่วยกลับได้แล้ว” หลิงรันพยักหน้าและเขาไม่เถียงต่อไป

ฉีไป๋ชิงเหลือบมองไปที่จอภาพและพบว่าตัวบ่งชี้ลดลงอย่างแน่นอน

เขาแอบทำบันทึกในสมุดบันทึกและมองไปที่โจวซินเยียน เขากล่าวว่า“ นี่เป็นเพราะผู้อำนวยการแผนกของเราไม่อยู่ที่นี่ ถ้าเขาได้ยินว่าคุณมาที่นี่อีกครั้งเพื่อเข้าไปยุ่งคุณจะไม่สามารถเข้ามาได้ง่ายๆในครั้งต่อไป”

“ หมอหลิงเป็นคนใจร้อนไปหน่อยคุณก็รู้ดี” โจวซินเยียน หัวเราะเบา ๆ เสียงของเขาอู้อี้หลังหน้ากากของเขาและฟังดูชั่วร้ายเล็กน้อย

ฉีไป๋ชิงไม่รู้ว่าเขาได้ยินผิดหรือเปล่า แต่เขาไม่มีแรงที่จะคิดถึงมันมากขึ้น

งานของแพทย์ส่วนใหญ่เกี่ยวกับการควบคุมตัวเองมันเป็นเรื่องปกติในการทำงานอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตามสำหรับแพทย์ที่สามารถกำหนดชีวิตและความตายของบุคคลได้อย่างแท้จริงพวกเขาจะพิจารณาว่าอะไรจะถือว่าเป็นเรื่องปกติในชีวิตการทำงานของพวกเขา

ยกตัวอย่างเช่นเรื่องว่าผู้ป่วย 5 จะถูกย้ายหรือไม่ ถ้าแพทย์ที่เป็นพวกงี่เง่า จะโววายถ้าได้มาเป็นเป็นแพทย์ที่ต้องคอยดูแลในห้องไอซียูแน่นอน แต่ถ้าเป็นหลิงรันมันอาจจะแตกต่างออกไป …

ฉีไป๋ชิงจำได้อย่างชัดเจนว่ามีแพทย์จากแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อนต้องการมาหาเรื่องหลิงรัน ก่อนหน้านี้… แต่เมื่อไม่นานมานี้เมื่อหลิงรันก็มาปรากฏตัวในห้องไอซียู กลับกันแพทย์จากแผนกตับอ่อนและตับอ่อนของโรงพยาบาลหยุนหัวไม่เคยแม้จะกล้าเข้ามาในห้องไอซียูเลย

แม้ว่าพวกเขาจะถูกปล้นจเคสผ่าตัดพวกเขาไป แต่พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่ได้คิดแค้นอะไรฉีไป๋ชิงเดาว่าไม่ใช่เพราะแพทย์จากแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อนมี EQ สูงหรอก แต่เพราะไม่กล้าจะสู้หน้าหมอหลิงเสียมากกว่า

ความประทับใจที่ลึกซึ้งที่สุดอย่างหนึ่งของฉีไป๋ชิง ก็คือผู้อำนวยการแผนกของเขาซึ่งเป็นผู้อำนวยการห้องไอซียูได้นำเคสทางการแพทย์ที่ทำ CPR เป็นเวลานานซึ่งเป็นเคสที่หมอหลิงเป็นคนรักษานำไปอ้างอิงในงานของเขา แต่เขาแทบจะไม่เคยเจอหน้าหมอหลิงเลย .

บางทีนิสัยของหลิงรันนั้นอาจอยู่เหนือเหตุผลที่จะหาคำอธิบายได้

ฉีไป๋ชิงเงยหน้าขึ้นมองและมองไปที่หลิงรันเขารู้สึกว่าการคาดเดาของเขาน่าเชื่อถือมาก

* เสียงบี๊บบี๊บบี๊บ *

ทันใดนั้นจอภาพของเตียง 3 ก็ดังขึ้น

ฉีไป๋ชิงหันหน้าไปมองที่จอภาพก่อนที่เขาจะวิ่งไปทันที

“ ผู้ป่วยเกิดอาการช็อก” ในเวลาเดียวกันที่ฉีไป๋ชิงพูดเขาก็กดไปที่หน้าอกของผู้ป่วย

การทำ CPR ยังเป็นหลักสูตรภาคบังคับในห้องไอซียูและเกือบทุก ๆ สองสามวันจะมีหลายเคสที่ต้องทำ CPR

ฉีไป๋ชิงคุกเข่าเตียงผู้ป่วยและเขาเริ่มทำการกดหน้าอกขณะที่เขาก็นับจังหวะไปด้วย

โอกาสที่จะประสบความสำเร็จในการทำ CPR ในโรงพยาบาลนั้นสูงกว่าผู้ที่อยู่นอกโรงพยาบาลมาก ฉีไป๋ชิงทำการกดหน้าอกเพียงสามสิบครั้งและหลังจากการเกิดอาการช็อกผู้ป่วยก็จะรับการช่วยเหลือ

ในเวลานี้ฉีไป๋ชิงมองย้อนกลับไปโดยไม่รู้ตัวและมองไปที่หลิงรัน

หลิงรันยิ้มให้เขาและพยักหน้า

ตอนนี้ฉีไป๋ชิงยืดอกที่เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

ด้านนอกห้องไอซียู มีต้นลิ้นจี้ที่มีตะชาบเกาะอยู่ขอบหน้าต่าง น้ำหวานของมันขังอยู่ตามกิ่งก้านและใบไม้ กิ่งก้านและใบไม้ร่วงหล่นบนขอบหน้าต่าง ปลายใบม้วนงอดูเขียวขจีและดูอ่อนโยน

ศาสตราจารย์หวางหันกลับมาและมองไปที่ประตูห้องไอซียูก่อนที่เขาจะมองไปที่ลิ้นของตะขาบเป็นครั้งคราว

เมื่อหลิงหรันออกมาศาสตราจารย์หวางก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

“ หมอหลิงในที่สุดผมก็เจอตัวคุณสักที” ศาสตราจารย์หวางเดินไปข้างหน้าและมองไปที่ทั้งสองด้าน เขาพูดในลักษณะที่เป็นปริศนา “ผมได้รับเคสมาเคสหนึ่งและผมคิดว่าจะขอให้คุณทำเคสนี้ให้”

“ตกลง.” หลิงรันตกลงทันทีโดยไม่เล่นตัวใดๆ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเขาได้รับเคสการผ่าตัดที่เกี่ยวข้องกับตับจากศาสตราจารย์หวาง และเขาได้เข้ารับการผ่าตัดตับในโรงพยาบาลไปแล้วประมาณครึ่งหนึ่ง เขาเริ่มคุ้นเคยกับมันแล้ว

ศาสตราจารย์หวางกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึมเป็นพิเศษ“ ผู้ป่วยของผมคุณต้องเอาใจใส่มากหน่อยนะ”

“ตกลง.” หลิงรันเป็นคนจริงจังมาโดยตลอด แต่เขาจะไม่บอกคนอื่นว่าเขาจริงจัง

ศาสตราจารย์หวางเองก็รู้สึกตกใจที่หลิงรันไม่ได้ถามรายละเอียดเพิ่มเติม เขาถามว่า“ คุณไม่อยากรู้เหรอ? เมื่อผมขอให้คุณทำการผ่าตัดที่ผ่านมาผมไม่เคยขอให้คุณเอาใจใส่ผู้ป่วยก่อนหน้านี้เป็นพิเศษเลย”

“ ผู้ป่วยพิเศษ?” หลิงรัน ถาม

“ เขาถือว่าค่อนข้าง…” ศาสตราจารย์หวางยิ้มและกล่าวว่า“ เขาค่อนข้างพิเศษ”

“ ค่อนข้างพิเศษ?” การแสดงออกของหลิงหรันกลายเป็นความเลว

“ ใช่ผู้ป่วยพิเศษ” ศาสตราจารย์หวางรู้สึกพอใจกับการตอบสนองของหลิงรันมาก เขาให้ความสำคัญอย่างมากกับคำว่า “ใช่” ของเขาและเขาก็แสดงให้เห็นถึงความตั้งใจจริง “ มีอะไรอีกไหมที่คุณอยากรู้”

หลิงรันครุ่นคิดเล็กน้อยและมองไปที่ศาสตราจารย์หวางและถามว่า“ เขาเป็นมนุษย์หรือเปล่า”