Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 552

EP 552

By loop

จางอันหมินยืนอยู่ที่บันไดโดยที่เขายืนดูดบุหรี่อยู่ เขาจ้องมองไปในอากาศที่ว่างเปล่าและเขาเหนื่อยมากจนไม่รู้สึกอยากพูดอะไร

แม้ว่าผู้ช่วยคนแรกจะทำหน้าที่ที่ง่ายกว่าเมื่อเทียบกับหัวหน้าศัลยแพทย์ แต่จางอันหมินนั้นทำงานตลอดทั้งวันแล้ว นอกจากนี้ยังมีเคสผ่าตัดเกี่ยวกับถุงน้ำดีเข้ามาอีกสองเคส แน่นอนตัวของเขาเองก็ไม่ใช่เด็กวัยรุ่น หลังและเข่าของเขาเกิดอาการล้าจนเกินจะบรรยาย

เมื่อเขาคิดว่าตัวเองจะเป็นอย่างไร เขาจึงตัดสินใจดื่มนมเพื่อเสริมโปรตีนสักหน่อย ก่อนที่จะผ่าตัดอีกครั้งในภายหลังวันรุ่งขึ้นจะเหนื่อยเท่าวันนี้ได้อย่างไรและเขาจะต้องเดินทางไปโรงพยาบาลสาขาไบ๋ไห่เซียน สามชั่วโมงอีกในวันมะรืนนี้อย่างไร อันมินรู้สึกว่าเขาอาจจะสิ้นหวัง

* เสียงดังเอี๊ยด. *

มีคนเปิดประตูทางขึ้นลงบันได

จางอันหมิน ไม่แม้แต่จะหันศีรษะไปรอบ ๆ เขาพ่นควันอีกก้อนอย่างเงียบ ๆ

เขาจะต้องทำความสะอาดช่องปากด้วยน้ำยาบ้วนปากก่อนกลับไปที่ห้องผ่าตัดหรือมิฉะนั้นเขาอาจจะโดนนางพยาบาลไล่ตะเพิดออกจากห้องผ่าตัดไป

ปกติเขาเองก็ไม่สูบบุหรี่มาก อย่างไรก็ก่อนหน้านี้ด้วยงานที่เยอะมากๆของเขาทำให้เขาเริ่มล้าและเหนื่อยมาก และเขาพบว่าสายตาเขาเริ่มจะพร่ามัวแล้ว

“ น้องจาง นายได้ไปพักผ่อนบ้างไหม” เสียงของเหอหยวนเจิ้งดังออกมาจากด้านหลังเขา

“ฮะ?” จางอันหมินตกใจมากจึงทิ้งบุหรี่ลง

“อ่ะลองนี้ดูสิ” เหอหยวนเจิ้งสูบซิการ์แทนบุหรี่และส่งให้จางอันหมิน จากนั้นเขาก็ใช้ไฟแช็กและกรรไกรคู่หนึ่งของจางอันหมิน

จางอันหมินเพิ่งรู้ว่ามีซิการ์สั้น ๆ หนาเท่านิ้วชี้อยู่ระหว่างริมฝีปากของเหอหยวนเจิ้ง

“มันเป็นซิการ์โคโนราแบสั้น นายจะสูบมันหมดได้แบบสบายๆ” เหอหยวนเจิ้งแกว่งซิการ์ในมือสองสามครั้งจางอันหมินก็หยิบมันทันที

ภายใต้คำแนะนำของเหอหยวนเจิ้ง จางอันหมินตัดมุมด้านหนึ่งของปลายซิการ์ออกอย่างระมัดระวัง จากนั้นเขาก็หมุนไฟแช็กรอบซิการ์เพื่อจุดไฟ เขาหายใจเข้าเบา ๆ และหายใจออกควันเล็กน้อย

“ จุดมันอีกครั้ง ท่อนกลางมันไม่ไหม้จริงๆ” เหอหยวนเจิ้งพูดต่อ “ นายไม่เคยสูบบุหรี่ใช่ไหม”

“ผมเองก็ไม่ได้สูบบุหรี่มากมาย แต่ผมก็สูบบุหรี่”

“ ช่วงนี้คุณสูบบุหรี่มากขึ้นหรือเปล่า”

“ใช่.”

“ความเครียดการนอนดึกและการสูบบุหรี่สาเหตุหลัก 3 ประการที่ทำให้คนเราเป็นมะเร็ง” เหอหยวนเจิ้งเงยหน้าขึ้นมองจางอันหมินและพูดว่า “คุณช่วยคลายความเครียดจากการเป็นผู้ช่วยของหลิงรันได้ไหม”

จางอันหมินหยิบซิการ์อีกอันและหายใจออก ควันทำให้มุมมองของเขาฟุ้ง

“ ผมไม่มีทางเลือกอื่น” ขณะที่จางอันหมินจ้องมองไปที่เหอหยวนเจิ้งจู่ๆเขาก็รู้สึกเหมือนเป็นพวกคนซื่อ “ความก้าวหน้าในสายงานของผมช้าที่สุดในบรรดาแพทย์ที่เข้ามาในรุ่นเดียวกันกับผม 3 คนที่อายุใกล้เคียงกับผม ผมต้องทำอะไรซักอย่างถึงจะทำให้ผมมีความก้าวหน้ามากกว่านี้?“

คน ๆ หนึ่งมักจะถูกจับผิดทุกครั้งที่มีคนอื่นเทใจให้เขาในทันที

แม้ว่าเหอหยวนเจิ้งจะมีอายุมากกว่าสี่สิบปีแล้ว แต่เขาก็ถอนหายใจเช่นกัน

แม้ว่าสิ่งที่จางอันหมินพูดจะไม่น่ากังวลมากสำหรับคนที่ไม่ได้อยู่ในสาขาการแพทย์สำหรับแพทย์ แต่มันเป็นสิ่งที่โหดร้ายและหลีกเลี่ยงไม่ได้ หากมีแพทย์อายุใกล้เคียงกันมากกว่าหนึ่งคนในแผนกหนึ่งมีโอกาสสูงที่พวกเขาจะต่อสู้เพื่อชิงตำแหน่งผู้อำนวยการแผนกในอนาคต

เนื่องจากมีผู้อำนวยการแผนกเพียงคนเดียวคนที่ประสบความสำเร็จจะได้รับชื่อเสียงและเงินทองทั้งหมด ในขณะเดียวกันหากผู้ที่ล้มเหลวไม่มีสิ่งนี้ในการยอมจำนนต่อความอัปยศอดสูพวกเขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องออกจากโรงพยาบาลและเริ่มต้นใหม่อีกครั้ง

เหอหยวนเจิ้งเองก็ไม่จำเป็นต้องผ่านขั้นตอนนี้เพื่อเป็นผู้อำนวยการแผนก แต่เขาได้เห็นและมีส่วนร่วมในการแข่งขันประเภทนี้มากกว่าหนึ่งครั้งในอาชีพของเขา

เหอหยวนเจิ้งเหลือบมองจางอันหมินอีกครั้ง ‘มันเป็นเรื่องจริงที่เขาจะไม่สามารถชนะได้ เว้นแต่…

‘เว้นแต่เขาจะอยู่ภายใต้การแนะนำของแพทย์อย่างหลิงรัน‘

“ ถ้านายตั้งเป้าที่จะเป็นผู้อำนวยการแผนกสักวันฉันจะต้องเตือนนายเกี่ยวกับบางอย่าง” เหอหยวนเจิ้งมองไปที่จางอันหมินและพูดว่า “หลิงหรันอายุน้อยกว่านายเสียอีก”

จางอันหมินไม่ได้พูดอะไร เขาหยิบซิการ์ขึ้นมาอีก

“ มีเหตุผลว่าทำไมความอาวุโสจึงสำคัญในโรงพยาบาล” เมื่อเหอหยวนเจิ้งสังเกตเห็นว่าจางอันหมินกำลังมองมาที่เขาเขาก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเบา ๆ “ทำไมคุณคิดว่าฉันไม่อยู่ในฐานะที่จะพูดถึงความอาวุโส”

จางอันหมินฝืนยิ้ม

“ในตอนท้ายของวันนี้ฉันต้องยอมรับว่าแพทย์วัยหนุ่มสาวเป็นสาเหตุที่ทำให้แผนกตับและท่อทางเดินปัสสาวะและการผ่าตัดตับอ่อนอ่อนแอมาก” เห็นได้ชัดว่าเหอหยวนเจิ้งคิดถึงเรื่องนี้มานานแล้ว เมื่อเขาพูดถึงเรื่องนี้ในตอนนี้เขาสามารถสื่อความคิดของเขาได้อย่างราบรื่น “โรงพยาบาลหยุนหัวถือว่ามีชื่อเสียงพอสมควรและแม้ว่าแผนกของเราจะเพิ่มข้อกำหนดในการเข้าศึกษาและจ้างเฉพาะผู้ที่จบปริญญาเอก แต่เราก็ยังได้รับใบสมัครมากมาย แต่ไม่ว่าเราจะเสนอหัวหน้าแพทย์ที่มีความสามารถจริง ๆ พวกเขาไม่เห็นด้วยที่จะทำงานกับเราคุณรู้ไหมว่าทำไม? “

จางอันหมินไม่พูดอะไร เขาไม่จำเป็นต้องทำอย่างที่แพทย์ของภาควิชาตับและตับอ่อนได้พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เป็นการส่วนตัวมาก่อน “หัวหน้าแพทย์ร่วมทั้งหมดที่ไม่ปรารถนาจะเป็นผู้อำนวยการแผนกนั้นเป็นขยะและโรงพยาบาลหยุนหัว ไม่เคยจ้างพวกขยะ”

“ ฉันเองก็ยังเด็กเกินไปและหัวหน้าแพทย์ทุกคนที่เต็มใจจะออกจากโรงพยาบาลเพื่อไปทำงานในโรงพยาบาลหยุนหัวก็อายุมากกว่าฉันทำไมพวกเขาถึงมาที่นี่เพื่อประหยัดเวลาเกษียณอย่างงั้นหรอ” เหอหยวนเจิ้งยิ้ม จากนั้นเขาก็มองไปที่จางอันหมินและพูดต่อ “ หลิงรันอายุแค่ยี่สิบกว่า ๆ ไม่ใช่เหรอถ้าเขาจะเข้ารับตำแหน่งเหมือนผู้อำนวยการฮวงในอนาคตศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินจะต้องผ่านการเปลี่ยนแปลงมากมายในอนาคต”

“เว้นแต่หลิงรันจะขึ้นอันดับอย่างรวดเร็วจนเขาไม่ต้องกังวลกับการเป็นผู้อำนวยการแผนก” จางอันหมินไม่สนใจเสียงนกเสียงกาที่คอยฉุดความหวังของเขาไว้ เขาดูดควันเข้าปอดของเขาและเขาก็เริ่มไอ

เหอหยวนเจิ้งยังอดไม่ได้ที่จะหยิบซิการ์ของเขา

เขารู้ว่าจางอันหมินหมายถึงอะไร หลิงรันอาจไม่พอใจกับการเป็นผู้อำนวยการแผนกเท่านั้น

เอาจริงๆ เหอหยวนเจิ้งอาจเชื่อในเรื่องนี้มากกว่าจางอันหมิน

แม้ว่าทักษะจะไม่ใช่เครื่องมือที่ทรงพลังเมื่อพูดถึงระบบของโรงพยาบาล แต่ก็มีประโยชน์มากกว่าเมื่อเทียบกับเงิน

เมื่อหมออยู่ในระดับเหอหยวนเจิ้ง เขาจะสามารถสอดแนมโรงพยาบาลที่เหมาะสมขอให้อีกฝ่ายมอบหมายแผนกทั้งหมดให้เขาและขอเงินได้ถึงสิบล้านหยวนต่อปี แล้วจะทิ้งหลิงรันซึ่งมีความเชี่ยวชาญในการตัดตับมากกว่าที่ไหนเมื่อเทียบกับผู้อำนวยการฮวงอย่างงั้นหรอ?

ไม่ว่าหลิงรันจะแย่แค่ไหนในการผ่าตัดถุงน้ำดี แต่ก็จะไม่ส่งผลกระทบต่อคุณค่าของเขาในแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อน เป็นไปไม่ได้ที่แพทย์จะเชี่ยวชาญในวิธีการผ่าตัดทุกวิธีที่แผนกเสนอ แม้ว่าหลิงรันจะไม่มีความพร้อมพอที่จะดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อน แต่โรงพยาบาลก็ไม่มีปัญหาในการจัดตั้งแผนกศัลยกรรมตับแห่งใหม่ ด้วยทักษะของหลิงรันเขาอาจสามารถเปลี่ยนแผนกให้เป็นศูนย์ศัลยกรรมตับในอนาคตได้เลย

“ฉันดีใจที่นายมีความคิดเห็นเช่นนี้” เหอหยวนเจิ้งไม่อยู่ในอารมณ์ที่ไม่อยากจะจะสูบบุหรี่อีกต่อไป เขาหันหลังและออกจากบันได

จางอันหมินค่อยๆพิงกำแพง เขาจ้องมองไปข้างหน้าขณะที่เขาสูบซิการ์ในมืออย่างช้าๆ

เขาคิดว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่เหอหยวนเจิ้งให้ซิการ์กับเขา

หลังจากพักผ่อนอีกเล็กน้อยจางอันหมินก็ดับซิการ์และมุ่งหน้าไปที่ห้องผ่าตัด

เขาเปิดประตูที่ปิดสนิท ในขณะที่เขาเข้าไปในโรงละครเขาเห็นว่าหลิงรันยังคงขัดข้องอยู่

“ขอบคุณพระเจ้าที่ผมไม่ได้มาสาย” จางอันหมินยิ้มอย่างรู้สึกผิด

“คนอื่น ๆ ยังไม่มาที่นี่” หลิงรันกล่าว

“หือเราไม่ควรเตรียมการล่วงหน้าหรือ” จางอันหมินประหลาดใจ

“ฉันไม่เห็นใครเลย” หลิงหรันตอบ

จางอันหมินรับทราบและกล่าวว่า “วันนี้มีผู้ช่วยคนที่สองจากแผนกตับและตับอ่อนหรือไม่คุณไม่ได้นำลูกมือของคุณมาเอง”

“ โจวซินเยียนและคนที่เหลือกลับบ้านไปพักผ่อนเถอะ”

“ คุณควรพาลูกน้องของคุณไปด้วยจะสะดวกกว่า” จางอันหมินตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเหอหยวนเจิ้ง กำลังแสดงให้หลิงรัน เห็นว่าเขายืนอยู่ที่ไหน

โดยไม่ลังเลหลิงรันเหลือบมองจางอันหมินแล้วพูดว่า “ฉันไม่พาคุณไปด้วยเหรอ”

จางอันหมินตัวแข็งเพราะถูกจับได้

“ ล้างมือแล้วหรือยังเตรียมตัวให้พร้อมสำหรับการผ่าตัด” หลิงรันเงยหน้าขึ้นและแสดงท่าทางให้พยาบาลใส่ชุดผ่าตัดให้เขา

จางอันหมินเดินไปข้างหน้าอย่างไม่รู้ตัวและสวมชุดผ่าตัด อารมณ์ในดวงตาของเขาเปลี่ยนไปเรื่อย ๆ

หลังจากนั้นครู่หนึ่งจางอันหมินก็ตัดสินใจ เขาเดินไปหาหลิงรันและพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเฉย“ หมอหลิงผู้อำนวยการแผนกเขามาคุยกับผมเมื่อกี้ เขาอยากจะหยุดผม”

“หยุดนายจาก?” หลิงหรันวางผ้าม่านอย่างรวดเร็วและฆ่าเชื้อเตียงผ่าตัดด้วยความช่วยเหลือของพยาบาล

วิสัญญีแพทย์หน้าตาธรรมดาที่จางอันหมินไม่คุ้นเคยกับการจ้องมองจางอันหมินและหลิงรันในขณะที่เขาทำงาน เขาดูเหมือนเขาพร้อมสำหรับการนินทา

จางอันหมิงกัดฟันและพูดว่า “ผู้อำนวยการแผนกเขาคงไม่พอใจที่คุณกำลังผ่าตัดตับและถุงน้ำดี”

“ แต่วันนี้เขาพูดกับฉันว่าแผนกตับและตับอ่อนกำลังมีปัญหาหนัก”

จางอันหมินยิ้มออกมา “ นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาหมายถึงผู้อำนวยการแผนกเขาเองก็ต้องการที่จะผ่าตัดผู้ป่วยมากขึ้นเช่นกัน”

“ฉันเข้าใจสิ่งที่นายพยายามจะพูดตอนนี้” หลิงรันรู้ดีว่าแพทย์ที่ต้องการผ่าตัดผู้ป่วยจำนวนมากรู้สึกอย่างไร เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันจะทำผ่าตัดอิสระเพิ่มเติมเมื่อต้องผ่าตัดตับ”

“การทำศัลยกรรมฟรีแลนซ์เป็นความคิดที่ดีทีเดียว” จางอันหมิงถูกดึงดูดอีกครั้ง

สำหรับการผ่าตัดอิสระแต่ละครั้งที่ หลิงรันทำผู้ช่วยของเขาจะได้รับเงินไม่กี่ร้อยหยวน เขาจะสามารถทำเงินได้มากขึ้นในการทำศัลยกรรมอิสระกับหลิงรัน หนึ่งวันเมื่อเทียบกับการเดินทางไปที่สาขาโรงพยาบาลไบ๋ไห่เซียน

หลิงรันพยักหน้าและกล่าวว่า “คุณสามารถพูดคุยกับโจวซินเยียนเกี่ยวกับโรงพยาบาลที่เหมาะสมสำหรับเรื่องนี้ในภายหลังเมื่อพูดถึงการผ่าตัดตับเราต้องไปโรงพยาบาลที่สามารถให้การดูแลหลังผ่าตัดได้ดี”

“เอาล่ะไม่ต้องห่วง” จางอันหมิงตกลงตามคำขอของหลิงรันจากนั้นเขาก็คิดอะไรบางอย่าง มีเพียงโรงพยาบาลหลายสิบแห่งในเขตรอบนอกของจังหวัดฉางซีที่มีความพร้อมเพียงพอสำหรับการผ่าตัดตับและสามารถให้การดูแลหลังการผ่าตัดได้อย่างเพียงพอ หากหลิงหรันต้องทำการผ่าตัดแบบอิสระในทุกคนผู้คนจะพูดอย่างไรเกี่ยวกับแผนกตับและตับอ่อนของโรงพยาบาลหยุนหัว

จางอันหมิงไม่ต้องสงสัยเลยว่าด้วยทักษะของหลิงรันตราบใดที่เขาทำงานเกี่ยวกับผู้ป่วยในโรงพยาบาลที่ไม่มีอุปกรณ์ครบครันเขาก็จะสามารถแสดงโชว์ที่ดีได้ เขาจะได้แสดงความสามารถของเขาที่เกินกว่าของเหอหยวนเจิ้ง สิ่งนี้จะทำให้เหอหยวนเจิ้งคิดว่าหลิงรันพยายามแสดงความเหนือกว่าของเขาหรือไม่?

ขณะที่จางอันหมินคิดถึงเรื่องนี้เขาก็มองไปที่หลิงรันอีกครั้ง เขาเห็นว่าฝ่ายหลังกำลังจ้องมองที่จอภาพอย่างเดียวดาย

ด้วยเหตุผลบางอย่างสิ่งนี้ทำให้จางอันหมินสงบลง ไม่ใช่แค่เพราะว่าหลิงรันหล่อ แต่ยังเป็นเพราะหลิงรันสามารถแสดงให้เหอหยวนเจิ้งเห็นความเหนือกว่าของเขาได้โดยไม่ต้องทำอะไรเลย

“สิ่งที่แตกต่างกันคือฝีมือเท่านั้น” เมื่อจางอันหมินเห็นว่าวิสัญญีแพทย์กำลังมองมาที่เขาเขาก็รู้สึกว่า สิ่งที่เขาทำอยู่เหมือนเป็นการประจบหลิงรันหรือเปล่า เขาขยิบตาให้วิสัญญีแพทย์ขณะที่เขาพูด

วิสัญญีแพทย์ที่ผอมแห้งและหน้าตาธรรมดาตัวแข็งไปชั่วขณะ ทันใดนั้นดวงตาของเขาก็สว่างขึ้น

จากนั้นเขาก็ขยิบตาให้จางอันหมิน

จางอันหมิน: O_O