Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 571

EP 571

By loop

“ เช็ดเหงื่อหน่อย” เสียงของเหอหยวนเจิ้งนั้นดังราวกับเสียงที่สะท้อนออกมาจากหุบเขา แม้ว่าท่าทางในการจับมีดของเขาจะดูมั่นคงแต่ตัวเขาเองไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเลยกับการผ่าตัดในครั้งนี้

พยาบาลที่หมุนเวียนใช้แหนบหนีบผ้ากอซแล้วตบที่หน้าผากของเหอหยวนเจิ้ง จากนั้นเธอก็เช็ดเหงื่อที่ศีรษะของผู้ช่วยคนแรกของเขาซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่งของโต๊ะผ่าตัด

ไม่กี่นาทีต่อมากล้ามเนื้อแน่นของเหอหยวนเจิ้งก็เริ่มคลายตัว

“เกือบเสร็จแล้วปล่อยที่หนีบ”

ในขณะที่เหอหยวนเจิ้งออกคำสั่งผู้ช่วยคนแรกก็ตั้งใจรอสองสามวินาทีก่อนที่เขาจะถอดที่ยึดหลอดเลือดที่หลอดเลือดดำของตับออก

เลือดเริ่มไหลไปยังส่วนของตับที่เคยขาดเลือดในทันที

เหอหยวนเจิ้งสามารถผ่อนคลายได้ประมาณสิบวินาทีเท่านั้น หลังจากนั้นไม่นานพวกเขาก็เข้าสู่ช่วงเวลาที่เข้มข้นซึ่งต้องยัดผ้าก๊อซในช่องท้อง

เลือดเริ่มไหลออกจากส่วนที่ถูกขาดเลือดของตับเป็นนี้เป็นส่วนที่ท้าทายที่สุดในการผ่าตัดตับ

เหอหยวนเจิ้งสามารถผ่านมันไปได้ แต่ก่อนหน้านี้ในการผ่าตัดครั้งก่อนๆเขาก็มีบางเคสที่ล้มเหลว นั่นทำให้เขาไม่สบายใจเมื่อทำการผ่าตัดตับทุกครั้ง

โชคดีสำหรับเขาวันนี้เมื่อเขาผ่านส่วนนั้นมาได้งานที่ต้องทำในเวลาต่อมาก็ผ่อนคลายมากขึ้น

ใช้เวลาไม่นานก่อนที่เหอหยวนเจิ้งจะทำหน้าที่หัวหน้าศัลยแพทย์เสร็จสิ้น เขายังฝากงานที่เหลืออยู่ไว้กับผู้ช่วยของเขา

ในอดีตนอกจากการปิดหน้าท้องแล้วเขาจะไม่ให้รางวัลกับแพทย์ที่ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของเขาอีกเลย เหอหยวนเจิ้งอายุเพียงสี่สิบเศษ เขายังคงฝึกฝนและพยายามพัฒนาทักษะของเขาให้สูงมากยิ่งขึ้น และเขาเองไม่ได้สนใจที่จะทำงานที่เหลืออยู่ที่เป็นงานเล็กๆน้อยเหมือนกับที่ผู้ช่วยของเขากำลังทำอยู่

อย่างไรก็ตามเขาไม่สามารถที่จะไม่ให้งานได้ในตอนนี้จางอันหมิง เริ่มเชี่ยวชาญทักษะของเขาแล้วหลังจากติดตามหลิงรัน เหอหยวนเจิ้งยังกังวลว่าจะมีการเข้ากะของแพทย์ที่อยู่ในแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อน

ผู้ช่วยของเขาที่อายุสามสิบเก้าปีแปดเดือนขอบคุณเขาด้วยความตื่นเต้น

เหอหยวนเจิ้งเพียงฮัมเพลงตอบกลับก่อนที่เขาจะหันหลังกลับและออกจากห้องผ่าตัดไป

เขาถอดชุดผ่าตัดและถอดหมวกออก แต่ไม่ได้ออกจากพื้นผ่าตัดทันทีเหอหยวนเจิ้งเดินต่อไปและมาถึห้องผ่าตัดที่อยู่ติดกัน

เขาสามารถมองเห็นรายละเอียดด้านข้างของหลิงรันผ่านกระจกทรงกลมที่อยู่ตรงกลางประตูห้องผ่าตัดขณะที่หลิงรันยืนอยู่ข้างในโดยหันข้างไปที่ประตู

หลิงรันสวมหน้ากาก แต่ครึ่งหนึ่งของใบหน้าเหลือให้เห็นเพียงดวงตา เขามีสีหน้าจริงจังและมีความมั่นใจ เขาเหมือนกันทุกประการในระหว่างการผ่าตัดที่เขาทำการสาธิตให้เห็นเมื่อไม่กี่วันก่อน

เหอหยวนเจิ้งไม่สงบจริงๆ เขารู้สึกโมโหขึ้นมาเล็กน้อย

อย่างไรก็ตามเมื่อเขามองไปที่หลิงรันถึงแม้เขาจะโมโหขนาดไหนก็ไม่สามารแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวเหล่านี้ออกมาได้เลย การผ่าตัดสาธิตไม่เพียง แต่มีประโยชน์ต่อแพทย์ของโรงพยาบาลอื่น ๆ เท่านั้น แต่ยังสร้างความตกใจให้กับแพทย์ในแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนของโรงพยาบาลหยุนหัวในทุกพื้นที่

เหอหยวนเจิ้งเคยเห็นหลิงรันทำการผ่าตัดมาหลายครั้ง แต่มันก็เหมือนกับนักเรียนประถมที่ดูห้องของพวกเขานักเลงตอบคำถามในการทดสอบย่อยเช่นเดียวกับนักเรียนมัธยมปลายที่เห็นเครื่องหมายของเขาหรือเธอ สำหรับการสอบวิทยาลัยแห่งชาติ

เป็นการสาธิตการผ่าตัดเพื่ออวดโฉมอย่างเป็นทางการและผลลัพธ์ของมันก็ดีมาก

“นี่เป็นการผ่าตัดครั้งที่สามในวันนี้” แพทย์จากแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนที่กำลังรอการผ่าตัดได้รวมตัวกันอยู่ข้างหลังเขา

เขารู้ว่ามัน เหอหยวนเจิ้งกล่าวว่า “เขาได้รับการผ่าตัดตั้งแต่เช้ามืด?”

“วันนี้พวกเขาเริ่มผ่าตัดอะไรบางอย่างหกอย่าง”

“ตั้งแต่หกโมงจนถึงตอนนี้?” เหอหยวนเจิ้งมองดูนาฬิกาที่ทางเดิน เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยอย่างช่วยไม่ได้

“ใช่ฉันคิดว่าน่าจะเป็นเพราะพวกเขามีคนไข้ไม่เพียงพอ”

“ คนไข้ไม่พอ…” เหอหยวนเจิ้งอยากจะหัวเราะ แต่พบว่ามันเป็นไปไม่ได้

โรงพยาบาลเช่นโรงพยาบาลหยุนหัวซึ่งเป็นโรงพยาบาลอันดับต้น ๆ ในภูมิภาคของพวกเขาจะไม่เคยประสบกับสถานการณ์ที่พวกเขามีผู้ป่วยไม่เพียงพอ บอกความจริงแม้แต่แผนกเล็ก ๆ เช่นแผนกตับและตับอ่อนก็สามารถเติมเตียงในโรงพยาบาลกับผู้ป่วยได้อย่างง่ายดายทำให้ผู้คนต้องพึ่งพาการเชื่อมต่อก่อนหากพวกเขาต้องการเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาล

ท้ายที่สุดแล้วโรงพยาบาลหยุนหัวไม่เพียง แต่รักษาโรคต่างๆเช่นโรคตับและโรคนิ่วเท่านั้น หากพวกเขาเต็มใจที่จะรับผู้ป่วยจำนวนมากที่มีอาการเจ็บป่วยใด ๆ ก็ตามที่พวกเขาต้องการจัดการจากมณฑลฉางซี

มีผู้ป่วยเพียงไม่กี่รายที่สามารถไปปักกิ่งเซี่ยงไฮ้กวางโจวหรือเซินเจิ้นเพื่อรับการผ่าตัดได้ โรงพยาบาลหยุนหัวเป็นโรงพยาบาลที่ดีที่สุดที่พวกเขาสามารถหาได้

ดังนั้นคลินิกผู้เชี่ยวชาญแต่ละแห่งจึงอยู่ในสถานะที่ไม่สามารถให้บริการได้เพียงพอกับความต้องการของคนไข้

ยกตัวอย่างภาควิชาศัลยศาสตร์ตับและตับอ่อน เหอหยวนเจิ้งจำเป็นต้องผ่าตัดในคลินิกเพียงครึ่งวันสัปดาห์ละครั้งเพื่อที่จะรับคนไข้เข้ารับการผ่าตัดเป็นเวลาหนึ่งสัปดาห์ หากมีสถานการณ์ที่มีผู้ป่วยไม่เพียงพอสิ่งที่เขาต้องทำคือให้คำปรึกษาอีกครึ่งวัน

อย่างไรก็ตามเหอหยวนเจิ้งรู้ดีว่าคนไข้ของหลิงรันเข้ารับการรักษาจากทุกสถานที่

ขณะนี้หลิงรันกำลังทำการผ่าตัดแบบอิสระในโรงพยาบาลใหญ่ ๆ ทุกแห่งทั่วจังหวัดส่งผลให้มีผู้ป่วยจำนวนมากมาที่โรงพยาบาลในพื้นที่เพื่อรับการรักษา

มีผู้ป่วยเก่าบางรายที่ต้องทรมานจากโรคตับและยังคงต้องรักษาอาการเจ็บป่วยไว้เป็นเวลาสามถึงห้าปีโดยปฏิเสธที่จะรับการผ่าตัด สิ่งเหล่านี้เป็นเรื่องธรรมดา แต่ถ้าเมื่อผู้ป่วยเห็นเพื่อนที่ป่วยเป็นโรคเดียวกันและได้รับการผ่าตัดและมีผลการรักษาที่ดีมันจะดึงดูดผู้ป่วยเหล่านั้นมาทำการผ่าตัดทันที

แต่โรงพยาบาลอื่น ๆ ในจังหวัดไม่มีความสามารถในการผ่าตัดสูงขนาดนี้ โดยปกติพวกเขาจะรักษาผู้ป่วยสองถึงสามคนที่มีอาการทั่วไปสำหรับตัวเองและผู้ป่วยที่เหลือจะกลายเป็นของหลิงรันทั้งหมด เมื่อเขาทำการผ่าตัดอิสระหรืออาจจะถูกย้ายตัวเข้าไปที่โรงพยาบาลหยุนหัว ทันที

ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้การที่หลิงรันทำเช่นนี้คล้ายกับการเปิดคลินิกหลายแห่งที่ให้ประสิทธิภาพต่ำในเวลาเดียวกัน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังมีคนไข้ไม่เพียงพอและนั่นเป็นสิ่งที่เหอหยวนเจิ้งไม่คุ้นเคย

“ ฉันจะเข้าไปดู” เหอหยวนเจิ้งก้าวเปิดประตู

แพทย์หนุ่มจากแผนกตับและตับอ่อนและการผ่าตัดตับอ่อนมองซ้ายและขวาก่อนที่เขาจะเดินตามหลังหมอเหอ

วันนี้มีเพียงพยาบาลหมุนเวียนที่ปฏิบัติหน้าที่เท่านั้นที่มองไปที่เหอหยวนเจิ้งและรายงานต่อหลิงรัน “หมอหลิงผู้อำนวยการแผนกจะขอเข้ามาดูการผ่าตัดของคุณ”

“ ผู้อำนวยการฝ่ายเหอ เหรอครับ.” หลิงรันเงยหน้าขึ้นมองหลังจากนั้นไม่กี่วินาที เขามองไปที่เหอหยวนเจิ้งครู่หนึ่งก่อนที่เขาจะลดศีรษะลงอีกครั้ง

“หมอหลิงฉันได้ยินมาว่าคุณมีผู้ป่วยไม่เพียงพอ?”ภายในใจของเหอหยวนเจิ้งนั้นเต็มไปด้วยความโกรธ แต่เขาไม่รู้ว่าจะสะกดคำที่แสดงถึงความโกรธของเขาได้อย่างไร

หลิงรันมองไปที่เหอหยวนเจิ้งก่อนที่เขาจะนึกถึงเตียงในโรงพยาบาล ดังนั้นเขาจึงถามอย่างเป็นธรรมชาติ “พวกคุณมีเตียงในโรงพยาบาลเพียงพอหรือป่าว?“

เหอหยวนเจิ้งตะลึงไปชั่วขณะ จากนั้นเขาก็พูดด้วยหน้าตาบูดบึ้ง “ไม่เคยมีครั้งไหนที่เรามีเตียงในโรงพยาบาลเพียงพอ”

“โรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินและโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินก็มีเตียงในโรงพยาบาลไม่เพียงพอเช่นกัน แต่ทั้งสองโรงพยาบาลมีพื้นที่เพียงพอเมื่อจัดตั้งแผนกผ่าตัดตับและตับอ่อนอิสระแล้วคุณจะมีที่ว่าง” หลิงรันคิดถึงวิธีที่เขาใช้เตียงโรงพยาบาลจำนวนมากสำหรับแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อนมาก่อนหน้านี้แล้ว เขาจึงตัดสินใจที่จะพูดคุยกับเหอหยวนเจิ้งเพิ่มเติม

อย่างไรก็ตามเหอหยวนเจิ้งตกใจกับข้อมูลใหม่ๆเหล่านี้ เขาถึงกับทำตัวไม่ถูก แต่พยายามถามหลิงรันไปว่า “แผนกตับและตับอ่อน แพทย์ทั้งสองกลุ่มนี้จะต้องแยกแผนกกันอย่างงั้นหรอ?”

ข่าวนั้นถือว่าไม่ดีหรือไม่ดีสำหรับเหอหยวนเจิ้งซึ่งมาจากแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อนของโรงพยาบาลหยุนหัว แต่แน่นอนว่ามันจะส่งผลกระทบต่อเขาเพียงเล็กน้อย

สามารถนับจำนวนโรงพยาบาลที่มีแผนกตับทางเดินปัสสาวะและการผ่าตัดตับอ่อนได้ด้วยมือข้างเดียวในจังหวัดฉางซี นอกจากนี้เมืองอู๋ซินยังเป็นเมืองที่ใหญ่เป็นอันดับสองในจังหวัดฉางซี จะมีแผนกเพิ่มเติมอีกสองแผนกของการผ่าตัดตับและตับอ่อนที่เกิดขึ้นในพื้นที่ในครั้งเดียว นั่นหมายความว่าในอนาคตพวกเขาอาจก่อตัวเป็นวงกลมขนาดใหญ่ แต่ในขณะเดียวกันพวกเขาก็อาจแย่งตลาดของพวกเขาไปได้มากมาย

ในทันใดเหอหยวนเจิ้งอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องอื่น เขาจึงถามหลิงหรันว่า “หมอหลิงคุณทำศัลยกรรมอิสระให้กับโรงพยาบาลในเมืองอู๋ซินใช่ไหมมาตรฐานของพวกเขาเป็นอย่างไร”

“ผู้อำนวยการแผนกหลี่จากโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินอาจมีความเชี่ยวชาญพอ ๆ กับคุณในแง่ของการผ่าตัดตับสำหรับโรคตับโตผู้อำนวยการแผนก” หลิงรันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและเขากล่าวว่า “ผมให้เขารวบรวมเคสทางการแพทย์ที่เป็นโรคตับชนิดอื่น ๆ ก่อนหน้านี้แล้ว และ น่าจะไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาเท่าไรนักที่จะเป็นผู้เชียวชาญการรักษาด้านนี้สำหรับเขา”

“เขาเรียนรู้สิ่งนั้นจากคุณป่าว”

“เขาเรียนรู้การตัดตับจากฉันในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา” หลิงรันยิ้ม

เหอหยวนเจิ้ง ก็ยิ้มเช่นกัน เพียงแค่รอยยิ้มของเขาดูเจ็บปวดเล็กน้อย

ในคำพูดของผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์โรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินและโรงพยาบาลประชาชนแห่งที่สองของเมืองอู๋ซินเป็นโรงพยาบาลที่ได้รับการปลูกฝังโดยหลิงรันเอง อาจกล่าวได้ว่าเขาพยายามสร้างมาตรฐานใหม่ให้กับโรงพยายาลแหง่นนี้ ตราบใดที่หลิงรันยังพยายามจะป้อนงานให้กับแผนกการผ่าตัดตับและตับอ่อนของทั้งสองโรงพยาบาลจะเข้าใกล้มาตรฐานของโรงพยาบาลหยุนหัวมากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย

“ ฉันจะปล่อยให้คุณทำงานของคุณก่อน…ฉันยังมีธุระต้องไปจัดการ อย่างงั้นฉันขอตัวก่อนล่ะกัน” ความโกรธที่เดือดพล่านในอกของเหอหยวนเจิ้ง ได้หายไปในทันที

หลิงรันไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นขณะที่เขาตอบด้วยเสียงฮัม หลังจากนั้นไม่นานเขาก็นึกถึงบางสิ่งบางอย่างและเขาก็พูดว่า “ผู้อำนวยการแผนกเหอ ผมคิดว่าจะส่งคนไปรวบรวมข้อมูลมากกว่านี้คุณช่วยจัดการเคลียร์ห้องเล็ก ๆ ในแผนกของคุณให้ผมได้ไหมครับ”

ถ้าเขาพูดคำเหล่านั้นเมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมาคำถามที่หลิงรันถามขึ้นมาน่าจะเป็นตัวจุดชนวนระเบิดที่ฝังลึกลงไปในหัวใจของเหอหยวนเจิ้ง ในขณะนั้นเหอหยวนเจิ้งลังเลอยู่สองสามวินาทีก่อนที่เขาจะถามว่า “คุณต้องการรวบรวมข้อมูลประเภทใด?”

“สำหรับเอกสารวิจัยเกี่ยวกับการตัดตับ” หลิงรันกล่าว

“ อ๋อ…เอาล่ะถ้าอย่างนั้นคุณก็ลองหาคนมาสำรวจห้องไว้เบื้องต้นก่อนล่ะกัน” เหอหยวนเจิ้งยิ้ม เขาคิดกับตัวเอง ‘อย่าคิดมาก ถ้าหลิงรันสามารถเติมความปราณนาในการผ่าตัดจนเต็มแล้ว เขาก็จะจากไป ‘