Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 594

EP 594

By loop

“การฟื้นตัวของคุณดูเหมือนจะดีมาก แค่คุณพักผ่อนให้เพียงพอทุกอย่างก็จะดียิ่งขึ้น” หลิงรันเข้าไปในห้องตรวจคนไข้สักครู่แล้วพยักหน้า

ตอนนี้มีคนอยู่เต็มห้องก็และดูเหมือนจะเป็นพวกนักศึกษาสาว พวกเขายืนอยู่ข้างๆอย่างเชื่อฟังมองไปที่หลิงรันในขณะที่รอการวินิจฉัยของเขา หลังจากนั้นทุกคนก็คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติ

นี้คือการตรวจสุขภาพ?

พวกเธอสามคนตอบช้าๆ เมื่อพวกแธอยืนขึ้นและหัวเข่าของพวกเธอก็ยังคงงอเพื่อแสดงว่า พวกเธอพร้อมจะลุกขึ้นแล้ว แต่รอให้หมอลุกออกไปก่อน

“คุณหมอโปรดใช้ความพยายามอีกนิดในเรื่องนี้” นายทหารวัยกลางคนลุกขึ้นยืน ดูเหมือน เขาจะเข้ากับคําพูดของเขาได้ดีมาก เขาดูจริงจังเป็นพิเศษในขณะที่เขาพูด “โปรดตรวจสอบอีกค รั้งอย่าต่วนสรุปโปรดตรวจดูให้ดีอีกครั้ง”

หลิงรันอดไม่ได้ที่จะจําสีหน้าของอาจารย์และสีหน้าของเขาก็จริงจังเช่นกัน เป็นไปได้ ไหมว่าจะมีข้อผิดพลาดในการตรวจร่างกายของเขาเอง?

นั้นอาจจะยากมาก หลิงรันมองไปข้างหน้าเล็กน้อย ทักษะการตรวจร่างกายของเขาอยู่ในระดับปรมาจารย์แล้วในขณะนี้ หากมีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้นในการตรวจร่างกายนั้นไม่ได้หมายความว่ามี บางอย่างที่พิเศษมากเกี่ยวกับอาการป่วยของผู้ป่วยหรือไม่?

ในยุคปัจจุบันนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะพบผู้ป่วยที่มีโครงสร้างทางร่างกายที่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับคนธรรมดา มันจะหายากยิ่งกว่าการได้เห็นมนุษย์ต่างดาว แต่พวกมันสนุกกว่าการเจอมนุษย์ต่างดาวด้วยซ้ํา

ใครจะรู้ว่ามนุษย์ต่างดาวมีโครงสร้างทางกายภาพแบบใด? เป็นไปได้ไหมที่พวกเขาเป็นทรานสฟอร์มเมอร์? เนื่องจากมีหลายเคสที่แพทย์อาจตกงานอย่างกะทันหันและเคสที่จะทําให้แพทย์ถูกไล่ ออกคือร่างกายของผู้ป่วยนั้นพิเศษกว่าร่างกายของผู้ป่วยทั่วไป

หลิงรันเช็ดปาก

“ผมจะตรวจดูเขาอีกครั้ง” หลิงรันหยิบเจลทําความสะอาดมือที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ ออกมาอีกครั้งและตรวจสอบ เฉาลู่ ตั้งแต่หัวจรดเท้าอีกครั้ง หลังจากนั้นรูปลักษณ์ที่งงงวยก็ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขา

มันเป็นสีหน้างงงวยมากและเขาก็คิดอย่างจริงจังและจริงจัง

แน่นอนว่าเหตุการนี้ทําให้เฉาลู่ถึงกับทําตัวไม่ถูก

“หมอหลิงโปรดบอกเราโดยตรงหากมีปัญหาใดๆ “ นายกเทศมนตรีตําบลเฉินจูเฟิง ยังคงต้องรับแรงกดดันได้

เฉาลู่ พยายามทําตัวแข็งกร้าว “คุณสามารถบอกต่อหน้าฉันมันเป็นแค่ความเจ็บป่วยทั่วไปไม่มีอะไรพิเศษเกี่ยวกับเรื่องนี้มนุษย์ต้องกินเพื่อความอยู่รอดและไม่มีใครที่อยากจะป่วยหรอก”

เธอรู้สึกแตกต่างเล็กน้อยเมื่อพูดอย่างนั้น

การล้มปวยเป็นเหมือนภัยพิบัติที่ไม่สิ้นสุดสําหรับญาติของผู้ป่วย แต่สําหรับผู้ป่วยมันก็เหมือนกับวันสิ้นโลก

หลิงรันขมวดคิ้วเล็กน้อยและกล่าวว่า “ผมไม่พบปัญหาใดๆ ”

เฉินจูเฟิงมองไปที่หลิงรันที่แสดงออกมา เพราะเขาไม่เข้าใจคําพูดของหลิงรัน

เฉาลู่ถึงกับเบิกตากว้างขณะที่เธอคว้าผ้าปูเตียง “ หมอหลิงคุณบอกว่าคุณไม่ปัญหาใช่ไหม?”

– หลิงรันหันไปมองชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะรู้คําพูดของเขาและถามว่า “ส่วนใหนที่คุณคิดว่ามีปัญหา?”

“ ฉัน…ฉันเองจะรู้ได้อย่างไร?” ชายวัยกลางคนพูดไม่ออกก่อนที่เขาจะพูดว่า ” ฉันไม่ใช่ หมอ”

หลิงรันดูเหมือนกําลังคิด “ถ้าเราไม่พบในระหว่างการตรวจร่างกายเป็นไปได้ไหมว่าสิ่งนั้นแสดงให้เห็นในระหว่างการตรวจทางคลินิก”

โจวซินเยียนคุ้นเคยกับหลิงรันมากเกินไป เขามองไปที่สองฝ่ายและเข้าใจสถานการณ์ได้เร็วมาก เขาไอสองสามครั้งข้างๆและอธิบาย “หมอหลิงญาติของคนไข้ต้องการให้คุณตรวจคนไข้ ให้ละเอียดกว่านี้ไม่ใช่ว่าพวกเขาต้องการให้คนไข้พบปัญหาหรอก”

ตอนหลิงรันเข้าใจแล้ว แต่เขาพยักหน้าให้เฉาลู่ที่กําลังนอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลและ กล่าวว่า “ขอโทษผมอาจเข้าใจผิดและอาจทําให้คุณเสียเวลา”

จากมุมมองของหลิงรันนั้นเป็นการเสียเวลาเพียงไม่กี่นาทีโดยไม่มีเหตุผลและมันก็ไม่เหมาะสมอย่างแน่นอน

ญาติของผู้ปวยและผู้ปวยพบว่าตัวเองไม่เข้าใจ

“เมื่อหมอหลิงทําการตรวจรอบวอร์ดเขาได้ข้อสรุปว่าไม่มีปัญหากับคนไข้คนใดเลย แต่คุณขอให้เขาตรวจผู้ป่วยอีกครั้งและหมอหลิงคิดว่าผู้ป่วยมีโรคประจําตัวบางอย่างอยู่แล้ว” โจวซินเยียน อธิบายสิ่งต่างๆ ให้กับผู้ป่วยและญาติของเธอและเขาบอกเป็นนัยว่าตอนนี้ผู้ป่วยเองก็ยังปกติดี

ทุกคนมองไปที่ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะรู้คําพูดของเขาในเวลาเดียวกัน

” พักผ่อนให้ดีอย่าลืมทําแบบทดสอบหลังจากนี้” หลิงรันหันกลับมาและเดินออกจากประตูห ลังจากเห็นว่าสถานที่นั้นไม่จําเป็นต้องให้ความสนใจ

ไม่มีอะไรต้องตรวจอาการอักเสบเยื่อบุที่ข้อเข่า แต่ไม่ควรมองข้ามการฟื้นฟูสมรรถภาพและการป้องกันตนเองหลังการผ่าตัด ในขณะเดียวกันในทีมของหลิงรันงานส่วนนี้ได้ถูกส่งไปให้พยาบาลเป็นส่วนหนึ่งของการทดสอบแล้ว

ประเด็นหลักเกี่ยวกับคําสั่งของแพทย์ไม่ใช่เพื่อให้ผู้ปวยเพียงแค่รู้เกี่ยวกับพวกเขา แต่พวกเขาต้องจําไว้ด้วย

ครอบครัวของเฉาลู่ พยักหน้าอย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่สนใจว่าหลิงรันจะเห็นพวกเขาพยักหน้าหรือไม่

เฉินจูเฟิง พยายามส่งสัญญาให้กับลูกชายของเขาด้วยสายตาของเธอ

เฉินเต๋อกัวลุกขึ้นยืนโดยไม่เต็มใจและออกไป เขาสอดมือเข้าไปในกระเป๋าและสัมผัสเงิน 5,000 หยวนที่อยู่ข้างใน

เขามักจะเห็นและรับอั่งเปา แต่การมอบให้เป็นสิ่งที่เขาไม่เคยทํา ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนี้ พ่อของเขาไม่สะดวกที่จะทําเช่นนั้น แต่เขายังต้องการให้ใครสักที่เป็นคนในครอบครัวมอบสิ่งนี้ให้กับหลิงรัน เฉินเต๋อกัวเองก็จะไม่มีโอกาสได้ทําเช่นนั้น

ขณะที่เขาเดินออกจากประตูอย่างช้าๆ เฉินเต่อกัวไม่พบหลิงรัน หลังจากลากเรื่องนี้ออกไป ครั้งแล้วครั้งเล่า เฉินเต๋กัวทําได้เพียงแค่ถามคนรอบ ๆ ตอนนี้หลิงรันอยู่แถวไหน

เมื่อเขาพบหลิงรันอีกครั้งเขาเห็นว่ามีเงาที่คุ้นเคยสองเงาพาดผ่านหลิงหรัน คนหนึ่งยืนและอีกศนนั่งอยู่

ผู้ที่ยืนอยู่คือ หลิวเหวยนักกีฬาลู่และสนามที่มีชื่อเสียงของประเทศ ในขณะเดียวกันคนที่อยู่ในรถเป็นคือนักฟุตบอลทีมชาติหลี่เทียนอง

เฉินเต๋อกัวถึงกับพูดไม่ออก แต่ยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง เขาไม่ได้เดินไปข้างหน้าทันที

ในฐานะชายหนุ่มรุ่นที่สองที่ยอดเยี่ยมที่สุดในประเทศของเขา เฉินเต๋อกัวรู้สึกว่าตัวเองนั้นภาคภูมิใจกับประเทศของเขาโดยไม่รู้ตัว เนื่องจากพวกเขาเป็นคนเก่งที่สุดในประเทศอยู่ตรงหน้าเขา เฉินเต๋อกัวเลือกที่จะยังไม่เข้าไป อีกทั้งส่วนตัวเฉินเต๋อกัวเป็นพวกไม่ออกไปเที่ยวต่างประ เทศ ซึ่งเป็นสิ่งที่คนรุ่นใหม่ชื่นชอบในยุคปัจจุบัน

ในเมื่อเขาได้เห็นนักกีฬาระดับประเทศด้วยตาของเขาเอง เขาจึงคิดว่าต่อให้เขาเข้าไปในวง สนทนาเขาก็จะถูกไล่ออกมาอยู่ที่

ในฐานะคนดังเช่นกันเฉินต่อกัวจึงรู้ว่าเขาควรทําเช่นไรต่อ

สําหรับคนดังในประเทศไม่ว่าพวกเขาจะยอดเยี่ยมแค่ไหนเฉินเต่อกัวจะมองพวกเขาในระดับ สายตาเท่านั้นเพราะเขาเองค่อนข้างสนิทกับคนดังหลายคนๆในเมืองนี้ แต่เมื่อพูดถึงคนดังระดับประเทศ เฉินเต่อกัวจะต้องทําตัวให้มีมารยาทมากกว่านี้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพูดถึงหลิวเหว่ยและ หลี่เทียนฮงซึ่งเป็นคนดังที่มีชื่อเสียงไปทั่วประเทศ เฉินเต๋อกัว จะไม่เต็มใจที่จะทําให้พวกเขาขุ่นเคืองเขาไม่เต็มใจที่จะทําความรู้จักกับพวกเขาด้วยซ้ํา ท้ายที่สุดหากเขาทําผิดพลาดเขาอาจกลายเป็นที่นิยมในการค้นหาบนเว่ยป๋อ

อย่างไรก็ตามผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจชซึ่งอยู่ตรงข้ามกับหลี่เทียนฮง และ หลิวเหว่ย ดูมีความสุขมากจนดูเหมือนว่าเขาเป็นแฟนกัน

ทางโรงพยาบาลยินดีต้อนรับดาราที่มีชื่อเสียงมารับการรักษาพยาบาลจากพวกเขาเสมอ

ไม่มีโฆษณาที่ดีไปกว่าพวกเขา นอกจากนี้ดาราที่มีชื่อเสียงก็ต้องจ่ายเงินรักษาในราคาปกติเช่นกัน มีเขตข้อมูลไม่มากนักที่สามารถใช้ประโยชน์จากการเป็นแอมบาสเดอร์ดังกล่าวได้

“ คุณหนูหลี่คุณสามารถมั่นใจได้ว่าหยุนหัวมีประสบการณ์เพียงพอในการรักษาเส้นเอ็นร้อยหวายคุณไม่จําเป็นต้องกังวลเกี่ยวกับทักษะของหมอหลิง” ผู้ช่วยผู้อํานวยการโจว พูดถึงหลิงรัน

หลีเทียนองยิ้มเล็กน้อย “ ฉันเชื่อในพี่หลิวของฉัน”

หลิวเหว่ยดึงกางเกงขึ้นขณะที่เขายิ้มเผยให้เห็นรอยแผลเป็นที่ด้านข้าง เขายิ้มและพูดว่า “หลังจากที่หมอหลิงทําการผ่าตัดให้ฉันแล้วนอกจากแผลเป็นจะยาวขึ้นเล็กน้อยทุกอย่างที่ดีแล้ว คราวนี้ฉันเองก็ไว้วางใจในทักษะของหมอหลิงมาก”

พวกเขาเคยถามนักวิชาการรู้ก่อนหน้านี้และในฐานะแพทย์ที่มุ่งเน้นไปที่การวิจัยความต้องการของนักวิชาการจู้ต่อคนไข้ที่มีชื่อเสียงไม่ได้สูงขนาดนั้น ดังนั้นเขาจึงแนะนําให้พวกเขาไปหาหลิงรันเพื่อรับการรักษาที่โรงพยาบาลหยุนหัว

แน่นอนว่านั้นคือหลิวเหว่ยพาผู้ป่วยไปตัวยไม่เช่นนั้นนักวิชาการจู้ ก็มักจะส่งต่อให้คนที่อยู่ด้านล่างเพื่อดําเนินการกับเขา เขามีแพทย์อย่างเป็นทางการมากกว่าสามสิบคนและแพทย์ที่เข้ารับ การฝึกอบรมซึ่งมีจํานวนใกล้เคียงกับแพทย์อย่างเป็นทางการในศูนย์เวชศาสตร์ออร์โธปิดิกส์และ การกีฬาและพวกเขาทุกคนร้องให้อย่างน่าอนาถเพื่อขอให้เขารักษา

หลิงรันเพิ่งอ่านผลการสแกน เขาเพียงแค่พยักหน้าเรียบๆตามคําตอบของเขา

หลิวเหว่ยมองไปที่การแสดงออกของหลี่เทียนองและหัวเราะ “ หมอหลิงก็เป็นแบบนั้นอ้อโดยรองผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวคุณอาจต้องหาห้องที่เงียบกว่านี้อย่าให้นักข่าวมาขวางทางเรา”

ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจว ตอบโดยไม่ลังเลแม้แต่น้อย

เฉินเต๋อกัว ที่ต้องการหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายภาพเปลี่ยนใจเมื่อมือสัมผัสโทรศัพท์ เขาไม่ต้องการที่จะนํามันออกไปอีกต่อไปในขณะที่เขาสะท้อนอยู่ในใจของเขา “ฉันเป็นอะไรไปเนี่ยฉันไม่ใช่แฟนคลับพวกเขาสักหน่อยแล้วทําไมฉันต้องมาทําอะไรเช่นนี้กับพวกเขาว่าพวกเขาจะผ่าตัดขา หรือตัดอวัยวะเพศของพวกเขาก็เรื่องของเขาสิ?”

ในขณะนั้นเขาได้ยินผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจว พูดคุยเกี่ยวกับหลิงรัน “ การเลือกโรงพยาบาลหยุนหัวเป็นทางเลือกที่ถูกต้องที่คุณเลือกฉันรับรองได้ว่าเทคนิคการรักษาเส้นเอ็นร้อยหวาย ของหมอหลิงเป็นอันดับหนึ่งของทั้งประเทศเขายังเป็นอันดับสามของโลกด้วยซ้ํา…”

” ที่ห้า” หลิงรันแก้ไขและกล่าวว่า

ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวถูกขัดจังหวะเมื่อเขาโอ้อวดเกี่ยวกับหลิงรัน เขามองไปที่หลิงรันด้วยสายตาที่ไม่พอใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะบอกว่าใครเก่งที่สุดในเรื่องนี้ ใครในโลกที่สามารถผ่า ตัดเอ็นร้อยหวายสองเส้นที่เหมือนกันทุกประการและให้คนเหล่านั้นแข่งขันกันเอง?

หลิงรันยังคงพูดตามความเป็นจริง “ในแง่ของการรักษาเอ็นร้อยหวายผมอยู่ที่อันดับห้า เท่านั้นผมไม่ได้อยู่ในสามอันดับแรกด้วยซ้ํา”

หลิวเหว่ยและหลีเทียนฮง ไม่รู้จะพูดอะไร เฉินเต๋อกัว ที่แอบฟังอยู่ข้างหน้าก็รู้สึกเสียใจ เล็กน้อยที่ไม่ได้ดึงโทรศัพท์ของเขาออกมา คงจะดีมากถ้าเขาสามารถบันทึกภาพ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้ได้