Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 616

EP616

By loop

“ หมอหลิงนี่คือทั้งหมดที่เราทําได้ เขากําลังจะตัดใจใช่หรือไม่?” หลิวซิงหานจากโรงพยาบาล ประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินเป็นหัวหน้าแพทย์ที่เชี่ยวชาญด้านการผ่าตัดตับและตับอ่อน แน่นอนว่าก่อนที่เขาจะพบกับหลิงรันเขาไม่กล้าทําการผ่าตัดตับใด ๆ เขาทําการผ่าตัดเกี่ยวกับถุงน้ําดีเป็นหลักและเขียนงานวิจัยเกี่ยวกับตับ

นับตั้งแต่ที่หลิงรันเริ่มทําการผ่าตัดตับในโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินเป็นประจํา หลิวซิงหานและเพื่อนร่วมงานของเขาก็มีความชํานาญมากขึ้น ปัจจุบัน หลิวซิงหานมีความสามารถในการทําหน้าที่เป็นหัวหน้าศัลยแพทย์สําหรับการผ่าตัดเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เกี่ยวข้องกับตับ และตับอ่อน อย่างไรก็ตามยังจําเป็นต้องมีการดูแลของหลิงรันเนื่องจากพวกเขาจะไม่สามารถส่งผู้ป่วยไปยังโรงพยาบาลหยุนหัวได้ทันเวลาหากเกิดอุบัติเหตุขึ้น

ด้วยบุคลิกของหลิงรันแม้ว่าเขาจะได้รับค่าตอบแทนจากการทําศัลยกรรมที่มีไกด์แนะนําเขา ก็ยังคงพูดอะไรก็ตามที่อยู่ในใจของเขา ในช่วงแรกสิ่งนี้มักทําให้แพทย์ในโรงพยาบาลประชาชนแห่งแรกของเมืองอู๋ซินไม่พอใจ แต่ในปัจจุบันหลิวซิงหานและเพื่อนร่วมงานของเขาเคยชินกับการไม่มีความสุขเช่นนี้อยู่แล้ว

เมื่อใดก็ตามที่ หลิวซิงหานผ่าตัดคนไข้ร่วมกับหลิงรันเขาเคยถามหลิงรัน ไม่ว่าจะถามอะไรก็ตามที่อยู่ในใจของเขา

ในฐานะหัวหน้าแพทย์ผู้ช่วยซึ่งมีอายุเกือบห้าสิบปีเขาก็มุ่งเป้าไปที่การรักษาผู้ป่วยที่เป็นมะเร็งตับเช่นกัน

หลิงรันตอบคําถามของหลิวซิงหานอย่างตรงไปตรงมาว่า “พยายามตัดเนื้อเยื่อปกติ ออกให้น้อยที่สุดเพราะจะดีกว่าสําหรับการฟื้นตัวหลังผ่าตัด”

หลิวซิงหานไม่คุ้นเคยกับเรื่องนี้จริงๆ “ แต่…เราจะไม่สามารถล้างตับออกจากเซลล์มะเร็งทั้งหมดได้ด้วยวิธีนี้ใช่ไหม?”

“มารอดูผลการตรวจกัน”

หลิวซิงหานคิดว่าเขาได้ยินผิดในสิ่งที่หลิงรันพูด เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “เราจะทําอย่างไร ถ้าผลการตรวจพบว่ายังมีเซลล์มะเร็งอยู่ในตับอยู่”

“ เราจะผ่าตัดมันอีกครั้งและส่งไปตรวจทางพยาธิวิทยาอีกครั้ง”

“ ถ้าเป็นเช่นนั้นแล้วยังมีเซลล์มะเร็งอยู่ในตับ?”

“เราจะทําการผ่าอีกหนึ่งครั้งและสิ้นสุดการผ่าตัด” หลิงรันไม่ได้หลงผิด หากพวกเขาไม่สามารถล้างตับของผู้ป่วยออกจากเซลล์มะเร็งทั้งหมดได้แม้จะทําการตัดไป 3 ครั้งก็เห็นได้ชัดว่า แม้ว่าพวกเขาจะพยายามรักษาส่วนต่างๆของอวัยวะไว้มากขึ้นอย่างดื้อรั้นในตอนนั้น แต่ก็ไร้ผล

อย่างไรก็ตามหากพวกเขาลงเอยด้วยการตัดอวัยวะของผู้ป่วยในปัจจุบันมากเกินไปเขาก็อาจจะไม่ทําให้มันออกจากโรงละครที่ยังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นศัลยแพทย์ทุกคนต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่ยุ่งยาก

อย่างจริงจังเหมิงฉางจากโรงพยาบาลตะวันออก พบว่าผู้ป่วยที่สมบูรณ์แบบที่ทําให้ชีวิตของหลิงรัน ยากลําบาก

ถ้าหลิงรันทํางานได้ดีเขาจะได้รับโบนัสจากโรงพยาบาล ถ้าเขาคาดคั้นโรงพยาบาลก็คงจ่ายค่าเลิกจ้างให้เขา

ในขณะเดียวกันศัลยแพทย์ทุกคนในห้องผ้าตัดต่างก็จ้องมองไปที่อีกคนหนึ่ง

จากมุมมองของพวกเขาหลิงรันดูเฉยเมยเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันหากพวกเขาไตร่ตรองอย่างรอบคอบก็อาจเป็นเพราะเขาจริงจังเกินไป

หลิวซิงหานกล่าวด้วยน้ําเสียงที่แผ่วเบา “แต่การผ่าตัดตับมักไม่ให้เวลาเราเพียงพอในการส่งตัวอย่างเพื่อตรวจทางพยาธิวิทยาหลาย ๆ ครั้งสามารถทําได้ครั้งหรือสองครั้ง แต่เป็นไปไม่ได้สามครั้งใช่หรือไม่?”

โดยปกติเลือดที่ไปเลี้ยงตับจะถูกตัดออกเพียงหนึ่งชั่วโมงหรือน้อยกว่านั้น และจะใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการส่งตัวอย่างไปตรวจทางพยาธิวิทยาสามครั้ง นอกจากนี้การผ่าตัดตับยังเป็นการผ่าตัดที่ซับซ้อนมาก ทุกครั้งที่ตับถูกตัดออกการควบคุมเลือดออกและการเย็บต้องใช้เวลามาก

หลิงรันกล่าวว่า “ผมพูดสามครั้งเพราะผมต้องการทําการรักษาอย่างปลอดภัย โดยปกติผมจะกําจัดเซลล์มะเร็งทั้งหมดเพียงสองครั้งเท่านั้น”

“ ฉันไม่เข้าใจแล้ว” เห็นได้ชัดว่าหลิวซิงหานได้รับการศึกษาไม่เช่นนั้นเขาจะไม่กล้าแสดงความไม่เข้าใจเช่นนี้

ในขณะที่พวกเขาได้ทําการตัดครั้งแรกไปแล้วแพทย์ทุกคนก็รอผลการตรวจทางพยาธิวิทยาด้วยลมหายใจซึ้ง หลิงรันเริ่มอธิบายสิ่งต่างๆให้แพทย์คนอื่น ๆ ฟัง “ผู้ป่วยหยูชวน อายุเจ็ดสิบสามปีและการทํางานของตับของเขาค่อนข้างอ่อนแอแม้ว่าหลังจากที่เราใช้มาตรการในการดูแลตับ ของเขาดัชนีทั้งหมดของเขาก็แทบจะไม่ถึงค่าปกติด้วยเหตุนี้เราจึงต้องพยายามตัดเนื้อเยื่อปกติ ของเขาออกให้น้อยที่สุดในขณะเดียวกันเราต้องพยายามอย่างดีที่สุดในการกําจัดเซลล์มะเร็งทั้งหมดเนื่องจากผู้ป่วยจะไม่สามารถรับเคมีบําบัดได้จริง ๆ ดังนั้นวิธีเดียวที่จะสิ่งนี้คือการพึ่งพาผล การตรวจทางพยาธิวิทยาและตัดเนื้อเยื่อปกติของเขาออกให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทําได้ในขณะที่กําจัดเซลล์มะเร็งทั้งหมดของเขา”

หากแพทย์สามารถกําจัดเซลล์มะเร็งของ ฉี่หยูชวนได้ทั้งหมดเขาก็ไม่ต้องใช้เคมีบําบัดมากนัก โดยมากเขาจะต้องได้รับเคมีบําบัดเชิงป้องกันในปริมาณต่ําเพียงครั้งหรือสองครั้ง

อย่างไรก็ตามหากพวกเขาไม่สามารถล้างเซลล์มะเร็งทั้งหมดออกจากตับของ ฉี่หยูชวนได้เขาจะต้องได้รับเคมีบําบัดในปริมาณและความถี่ที่สูงขึ้นหลิงรันไม่เชื่อว่าร่างกายของฉี่หยูชวน จะสามารถรับมันได้

แพทย์จากโรงพยาบาลอื่น ๆ ลังเลอย่างมาก มีหลายสิ่งที่พวกเขาอยากจะพูด แต่พวกเขาไม่กล้าพอที่จะทําเช่นนั้น

“ เป็นเพราะคนไข้แบบนี้ไม่เหมาะกับการผ่าตัดเลย!”

ในห้องประชุมในโรงพยาบาลวิทยาศาสตร์ตะวันออกกลุ่มแพทย์กําลังดูสตรีมสดของการผ่าตัดและหัวเราะ

“คุณพูดถูกศาสตราจารย์เป่า” เหมิงฉางพูดอย่างเมินเฉย

ศาสตราจารย์เปาซึ่งนั่งอยู่ตรงข้ามกับเหมิงฉางเป็นแพทย์คนแรกที่เหมิงฉาง ให้คําปรึกษา อย่างไรก็ตามไม่เหมือนกับเหมิงฉางศาสตราจารย์เป่า ยังคงทํางานอยู่ในโรงพยาบาลของรัฐ เขามาที่โรงพยาบาลวิทยาศาสตร์ตะวันออกซึ่งเป็นโรงพยาบาลเอกชนทุก ๆ ครั้งเมื่อใดก็ตามที่ผู้ป่วยต้องการเขา

นี่เป็นวิธีที่แพทย์ส่วนใหญ่ทํางานในโรงพยาบาลเอกชน พวกเขาจะรักษาคนไข้ธรรมดาที่โรงพยาบาลของรัฐและรักษาคนไข้รวยที่โรงพยาบาลเอกชน ในขณะที่พวกเขาจะรักษาผู้ป่วยที่มีพลัง ในอาคารผู้ปวยวีไอพี คุณสามารถพูดได้ว่ามันเหมือนจริงมาก

ศาสตราจารย์เบ้าเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมทั่วไป เขาพูดขณะจ้องไปที่หน้าจอ “ครอบครัวของฉี่หยูชวน เป็นเจ้าของเหมืองเป็นเหมืองที่ใหญ่มากนี่คือเหตุผลว่าทําไมหลังจากที่เขาป่วย เขาจึงปรึกษาแพทย์ในโรงพยาบาลต่างๆหลายแห่งหากโรงพยาบาลในสหรัฐอเมริกาจะเสนอให้ผ่าตัด เขาคงจะไปสหรัฐอเมริกาแล้วเขาไม่จําเป็นต้องไปโรงพยาบาลหยุนหัวด้วยซ้ํา”

“ หมอในสหรัฐอเมริกาไม่กล้าผ่าตัดเขาด้วยซ้ํา”

“ เพราะไม่มีทางไปต่อได้เมื่อพูดถึงโรคมะเร็งบางคนสามารถรักษาได้ด้วยการผ่าตัด แต่สําหรับผู้ป่วยรายอื่นมันเป็นไปไม่ได้เลยไม่มีอะไรที่เราสามารถทําได้เพื่อเปลี่ยนแปลงสิ่งนั้นได้” ศาสตราจารย์เป่า กล่าวอย่างใจเย็นๆ น้องชาย ผู้คนมักคิดว่าพวกเขาสามารถเคลื่อนย้ายภูเขาได้ ต้องบอกความจริงบางครั้งคุณต้องยอมรับความพ่ายแพ้เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่ยิ่งใหญ่ ”

“ คุณพูดถูกแน่นอน” เหมิงฉางชอบประจบอาจารย์เหล่านี้เสมอ

อาจารย์นอกเวลาจะได้รับเงินตามภาระงาน เนื่องจากโรงพยาบาลเอกชนมีผู้ปวยไม่มากนักจึงต้องดีกับอาจารย์นอกเวลาเหล่านี้เพื่อให้พวกเขาอยู่ได้

แน่นอนว่าผู้อํานวยการโรงพยาบาลประจําอย่างเหมิงฉาง จะได้รับเงินจํานวนมหาศาลทุกเดือน ดังนั้นเขาจึงไม่รังเกียจที่จะประจบเพื่อนร่วมงานของเขาเลยสักนิด

ศาสตราจารย์เปามีความสุขมากเมื่อได้ยินคําพูดของเหมิงฉาง เขากล่าวต่อว่า “ในฐานะศัลยแพทย์เราควรรู้ขีดจํากัด ของตัวเองด้วยสภาพสุขภาพของฉี่หยูชวน และอายุของเขาเราสามารถให้การรักษาแบบประคับประคองได้เท่านั้นแน่นอนว่าเด็กหนุ่มคนนี้ชื่อว่าหลิงรัน ออกมาด้วยความคิดที่ดีโดยการตัดสินใจที่จะอุ้ม ออกไปตรวจทางพยาธิวิทยาระหว่างการผ่าตัดเหมือนกับที่เราทํากับคนไข้ที่เป็นมะเร็งลําไส้ แต่ฉันสงสัยว่าทําไมเขาถึงไม่คิดว่าคนอื่นจะทําแบบเดียวกันนี้มานานแล้วถ้าเป็นไปได้ … “

“ เป็นไปไม่ได้แน่นอน” หมอที่นั่งข้างศาสตราจารย์เป่ายังเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านศัลยกรรมทั่วไป และเขาก็ถือโอกาสประจบประแจงศาสตราจารย์เป่า

ศาสตราจารย์เป่าพยักหน้า “ พวกเขาแค่เสียเวลาไปกับการทําสิ่งนี้ด้วยวิธีที่พวกเขากําลังดําเนินไปมันจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์มากถ้าคนไข้สามารถทํามันออกมาจากห้องผ่าตัดที่มีชีวิตอยู่ได้ร่างกายของชายวัยเจ็ดสิบสามปีจะเป็นไปได้หรือไม่ทนต่อการผ่าตัดที่ยืดเยื้อขนาดนี้?”

“มีความจําเป็นในการผ่าตัดก็ต่อเมื่อมีความเป็นไปได้ที่อวัยวะนั้นจะถูกล้างเซลล์มะเร็งทั้งหมดออกไปมิฉะนั้นจะเป็นอันตรายต่อผู้ป่วยโดยไม่มีเหตุผล”

“ งั้นเขาคงต้องตัดเนื้อเยื่อปกติส่วนเกินออกแน่ ๆ ”

ทันทีที่ศาสตราจารย์เป่าพูดจบทุกคนก็ได้ยินผ่านสตรีมสดว่าโทรศัพท์ในห้องผ่าตัดดังขึ้น

“ห้องผ่าตัดที่ 1. “ พยาบาลหมุนเวียนรับสาย

ไม่กี่วินาทีต่อมานางพยาบาลที่หมุนเวียนก็วางสายและส่ายหัวไปที่หลิงหรัน ”เขตแดนไม่ชัดเจน”

ทุกคนในห้องผ่าตัดถอนหายใจโดยพร้อมเพรียงกัน

แพทย์จากทั่วประเทศที่เฝ้าดูสตรีมแบบสดไม่สามารถรักษาความสงบได้เลย

หมอลู่และหมูหยวนซึ่งทําหน้าที่เป็นผู้ช่วยของหลิงรันมองไปที่หลิงรันอย่างไม่สบายใจเล็กน้อย

“เราต้องตัดใจอีกหน่อยก็น่าจะดี” หลิงรันเพียงแค่ยิ้มและพูดซ้ํากับสิ่งที่เขาทําก่อนหน้านี้ เขาตัดตับของผู้ป่วยออกเป็นชิ้นบาง ๆ

ตอนนี้เขากําลังตัดเข้าใกล้เขตแดนมาก อย่างไรก็ตามในระหว่างการผ่าตัดจริงเขาต้องผ่าตัดโดยอาศัยสิ่งที่เขาจําได้จากการจําลอง หากเขาไม่ระมัดระวังเพียงพอเขาอาจตัดตับของหยูชวนออกไป 0.3 นิ้ว และสําหรับผู้ป่วยอย่างฉีหยูชวน การมีเซลล์ตับเพิ่มขึ้น 0.3 นิ้วทําให้โลกแตกต่าง

ดังนั้นหลิงรันจึงผ่าตัดได้อย่างปลอดภัย เขาไม่รังเกียจที่จะไม่สามารถล้างตับออกจากเซลล์มะเร็งทั้งหมดได้ในครั้งแรก เลือดที่ไปเลี้ยงตับได้ถูกตัดออกไปแล้วและตราบใดที่เขาเก็บของภายในหนึ่งชั่วโมงก็จะไม่แตกต่างกันมากนัก

ตอนนี้หลังจากที่หลิงหรันตัดตับของ นี่หยูชวนออกไปอีกเล็กน้อยไม่เพียง แต่เขาจะมั่นใจได้ว่า เซลล์มะเร็งทั้งหมดหายไป แต่เขายังสามารถรักษาเนื้อเยื่อตับของหยูชวนได้มากขึ้น

หลิงรันผ่าตัดตับอย่างมั่นใจและขอให้พยาบาลส่งไปตรวจทางพยาธิวิทยา เขาเงยหน้าขึ้นหลังจากทําเสร็จและเห็นว่าทุกคนในห้องผ่าตัดแสดงสีหน้าเป็นกังวล

“ หมอหลิงทําไมไม่ผ่าตัดให้เซฟหน่อยแล้วผ่าตัดตับเพิ่มอีกหน่อย”

“อย่าส่งไปตรวจทางพยาธิวิทยาครั้งที่สอง”

“ชิ้นนั้นบางเกินไปทําไมคุณไม่ตัดอีกล่ะ?”

แพทย์ส่วนใหญ่พยายามตรวจสอบให้แน่ใจว่าเซลล์มะเร็งทั้งหมดหายไป เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถเข้าถึงการจําลองร่างกายของฉีหยูชวนพวกเขาจึงทําได้เพียงให้คําแนะนําของหลิงรันตาม สิ่งที่พวกเขารู้

หลิงในกอดอก มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและไม่มีใครสามารถเปลี่ยนความคิดของเขาได้

ฉากดังกล่าวเกิดขึ้นซ้ําแล้วซ้ําเล่าในชีวิตของเขาและตอนนี้หลิงรันก็เคยชินกับมันแล้ว