Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 628

EP 628

By loop

ภารกิจที่สองเหมือนกับภารกิจที่หลิงรันทําสําเร็จก่อนหน้านี้

หากเขาได้รับหนังสือทักษะจากหีบสมบัติระดับกลางเขาจะได้รับ มนุษย์จําลองอีกคนครั้งหนึ่งซึ่งจะอยู่ได้นานสี่ชั่วโมง

ในแง่ของการพัฒนาระยะยาวภารกิจที่สองมีศักยภาพมากขึ้น

ท้ายที่สุดมีการใช้หนังสือทักษะอย่างกว้างขวางโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการรักษาพยาบาล ไม่ว่าพวกมันจะอ่อนแอหรือแข็งแกร่งหนังสือทักษะก็ยังคงเป็นหนังสือทักษะ แต่ก็มีความครอบคลุมที่แตกต่างกัน

แม้ว่าเขาจะไม่ได้รับหนังสือทักษะ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้าย มนุษย์จําลองอีก 4 ชั่วโมงยังคงเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมและนั้นดีกว่าได้เซรั่มพลังงานขวดใหญ่เสียอีก

ดังนั้นหลิงรันจึงคิดสักพักก่อนที่เขาจะเลือกภารกิจ

ภารกิจที่หนึ่ง

หน้าจอภารกิจหายไป เขาเงยหน้าขึ้นและมองไปที่มุมซ้ายบน คําเตือนเกี่ยวกับจํานวนที่เขาต้องทําก่อนที่เขาจะเสร็จสิ้นภารกิจปรากฏขึ้น

0/100. นี่เป็นสถานการณ์ปัจจุบันของเขาและมันดูไม่เป็นใจเล็กน้อย

หลิงหรันขมวดคิ้วเล็กน้อย ถ้า 0 หารด้วย 100 ก็ควรเป็น 0 เมื่อเทียบกับ 1/100 การมี 0/100 คือคนแปลกหน้า

“ หมอหลิง” ซูเหวินและอาจารย์หวังอันจือพร้อมกับกลุ่มแพทย์ออกมาจากห้องเยี่ยม

หลิงรันพยักหน้าเบา ๆ และนั่นคือทั้งหมด

ทุกคนยิ้มและบรรยากาศก็มีความสุข

โจวซินเยียนแสดงรอยยิ้มของชายวัยกลางคนอย่างเชื่อฟังก่อนที่เขาจะหยิบน้ำยาฆ่าเชื้อที่มีส่วนผสมของแอลกอฮอล์ออกมา

ที่นั่นไม่มีถ้วยหรือใบชาดังนั้นเขาจึงได้รับการพิจารณาให้บริการแขกด้วยน้ำยาฆ่าเชื้อด้วยแอลกอฮอล์เหล่านี้แล้ว

รูปแบบของกลุ่มการรักษาของหมอหลิงในแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัวได้ฝังลึกลงไปในหัวใจของโจวซินเยียน แล้ว

แพทย์จากโรงพยาบาลแห่งที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งใช้บริการน้ำยาฆ่าเชื้อลงไปบนมือใน

“นี่หมายความว่าเราต้องทําความสะอาดตัวเองก่อนไปเยี่ยมหลิงหรันหรือไม่?

“นี่เป็นเวอร์ชั่นที่เรียบง่ายของการอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่หรือไม่?

“เราแค่เช็ดมือหรือทั้งตัว?”

“ หมอหลิงการผ่าตัดลุล่วงไปด้วยดี” หวังอันจื่อเริ่มที่จะเดินไปข้างหน้า เขาจับมือกับหลิงรันในขณะที่มีความตื่นเต้นอยู่บนใบหน้าของเขามันอยู่ที่นั่นบางส่วนเพราะเขาจงใจยื่นมันออกมา แต่มันก็ปรากฏขึ้นโดยไม่รู้ตัวมา

” ขอบคุณ.” หลิงรันตอบแบบทั่วๆไป

หวังอันจือพยักหน้าอย่างแรง “ พูดตามตรงตอนที่ซูเหวินบอกว่าเขาอยากชวนคุณมา แต่ฉันรู้สึกลังเลเล็กน้อย อายุที่มากขึ้นเป็นปัจจัยที่มีความเสี่ยงสูงและมะเร็งตับหลักก็รับมือได้ยากกว่า คุณต้องมีความกล้าหาญอย่างยิ่งที่จะเปลี่ยนเรื่องนี้ให้เป็นประเด็นได้”

ซูเหวินเชื่อฟังเจ้านายของเขาอย่างเชื่อฟังและพยักหน้าเบา ๆ

หวังอันจือมองไปที่หลิงรันอีกครั้งก่อนที่เขาจะถามว่า“ หมอหลิงมีส่วนร่วมในแผนกนี้นานแค่ไหน?”

“ ผมเพิ่งเริ่มมาได้ไม่นานนี้เอง” หลิงรันยังรู้สึกลังเล เป็นที่ถกเถียงกันว่าเขามีส่วนร่วมในแผนกตับนี้จริงหรือไม่

หวังอันจื่อรู้สึกตื่นเต้นมาก “ โรงพยาบาลที่หกของเราสามารถช่วยคุณประชาสัมพันธ์การรักษาเหล่านี้ได้”

หากใครบางคนต้องการวิธีการผ่าตัดหรือแผนการผ่าตัดสําหรับทุกคนการส่งเสริมการขายเป็นสิ่งที่จําเป็นจริงๆ อย่าลืมทุกคนแม้ว่าผู้อํานวยการแผนก ฟางพิงซูจากแผนกสูตินรีเวชในโรงพยาบาลหยุนหัวต้องการดําเนินการตรวจภาวะเส้นเลือดอุดตันในน้ำคร่ำแบบครบวงจร แต่ก็สามารถทําได้เฉพาะในแผนกของเธอเท่านั้นเนื่องจากแผนกอื่น ๆ ในโรงพยาบาลเดียวกันไม่รู้จักจากสิ่งนี้เพียงอย่างเดียวจะเห็นได้ว่าการส่งเสริมทักษะนั้นยากเพียงใด

ถ้าโรงพยาบาลที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งช่วยส่งเสริมแผนการผ่าตัดมะเร็งตับของหลิงรัน… พูดตามตรงมันคงไม่ได้รับประโยชน์ใดๆเลย

โรงพยาบาลที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งไม่ได้รับการจัดอันดับให้อยู่ในอันดับต้น ๆ ของปักกิ่งด้วยซ้ำ ดังนั้นจึงไม่มีทางที่พวกเขาจะได้รับการโปรโมตจากปักกิ่งและขยายไปทั่วประเทศ

ในแง่ของขนาดหรือจํานวนประชากรบางที่เมืองหยุนหัวอาจให้ความครอบคลุมได้ดีกว่า

นั่นเป็นความยากลําบากที่ต้องเผชิญกับโรงพยาบาลโดยเฉลี่ย แต่ยังคงดีในปักกิ่ง ถ้าถามว่ามีฝีมือดีมั้ย? โรงพยาบาลแห่งที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งนั้นดีกว่าโรงพยาบาลหยุนหัวมากในแง่ของทักษะโดยรวมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการสร้างแผนกสําคัญ ๆ โรงพยาบาลในปักกิ่งมีข้อได้เปรียบอย่างมากในเรื่องนี้ ประเภทของผู้ป่วยที่ต้องการโดยหลิงรัน- มะเร็งตับระดับขั้นพื้นฐานที่ไม่มีการแพร่กระจายต้องการการผ่าตัดไม่ดีและไม่สามารถรักษาให้หายได้โดยใช้แผนปกติ – หาได้ไม่ยาก

โรงพยาบาลหยุนหัวมีปัญหาในการหาเคสทางการแพทย์อื่นที่เหมาะสม อย่างไรก็ตามที่โรงพยาบาลแห่งที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งพวกเขาสามารถรับผู้ปวยได้ง่ายกว่า

แม้ว่าโรงพยาบาลที่ 6 ของมหาวิทยาลัยปักกิ่งอาจจะดี แต่เมื่อเทียบกับโรงพยาบาลดีๆอื่น ๆ มันก็ไม่ได้โดดเด่นมากนัก ที่สําคัญที่สุดคงเป็นเรื่องยากสําหรับพวกเขาที่จะใช้ทรัพยากรของโรงพยาบาลในปักกิ่ง

ตัวอย่างเช่นหากโรงพยาบาลหยุนหัวจัดการประชุมเช่นการประชุมระดับนานาชาติของ XXX ในจังหวัดฉางซีพวกเขาสามารถทําได้อย่างรวดเร็ว แต่โรงพยาบาลที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งไม่สามารถทําได้ ขั้นตอนเหล่านี้จะทําให้ผู้สมัครยอมแพ้เกือบตลอดเวลา

โจวซินเยียนที่ยืนอยู่ข้างหลังหลิงรันไอเบา ๆ ก่อนที่เขาพยายามจะให้หวังอันลือล้างมือ เขายิ้มและพูดว่า “ ผมเห็นว่าคุณไม่ชอบใช้อันก่อนหน้านี้ ผมยังคงมีรสเชอร์รี่และส้มอยู่ที่นี่”

เขากางแขนออก มีเจลทําความสะอาดมืออยู่สองสามหลอด

หลิงรันใช้เวลาหนึ่งในขณะที่เขาอยู่ที่นั่นและกล่าวว่า “ ผมเพิ่งเริ่มจัดการกับการผ่าตัดมะเร็งตับเมื่อไม่นานมานี้ ผมยังไม่ถึงขั้นที่จะดําเนินการซับซ้อนขนาดนั้นได้”

หากไม่มี ร่างกายหมุษย์จําลอง แล้วจะเหลืออะไรเป็นตัวช่วยให้เขาล่ะ?

ดวงตาของหวังอันซื่อสว่างขึ้น “ คุณเพิ่งเริ่มต้นในแผนกการรักษานี้เหรอ”

สายตาของเขาขยับไปที่ซูเหวินและดูเหมือนว่าเขาจะถามคําถามเขา

ซูเหวินพยักหน้าเบา ๆ และกล่าวว่า “ หมอหลิงเคยผ่าตัดตับมาหลายเคส เขาเปิดรับการผ่าตัดมะเร็งตับน้อยลงมากในช่วงนี้”

เมื่อเขาพูดอย่างนั้นวังอันจือก็จําได้ทันที เขาพยักหน้าและพูดว่า “ คุณใช่ไหมที่ผ่าตัดผู้อาวุโสเหม่ย”

“ใช่” ซูเหวินพยักหน้าและกล่าวว่า “ หมอหลิงได้ทําการผ่าตัดตับมากกว่าสามร้อยเคสใช่ไหม”

โจวซินเยียนที่ยืนหัวเราะอยู่ด้านข้าง “ ประมาณ 500”

หวังอันจื่อแสดงความเคารพทันทีและกล่าวว่า “ ถ้าอย่างนั้นเราขอหลักฐานก่อนได้ไหม? เราจะดูแลผู้ป่วย หมอลิงคุณต้องการนําทีมของคุณเองหรือคุณต้องการรับแพทย์สองสามคนจากฝั่งของเรา?”

หมอหนุ่มมองไปที่หวังอันจื่อ

โจวซินเยียนไม่ได้ไอในครั้งนี้ แต่เขาชื่นชมทักษะการพูดของหวังอันจือ เขาพยายามจูงใจหลิงรัน เพียงแค่การใช้ศิลปะการพูดของเขา

น่าเสียดายที่หลิงรันไม่สนใจที่จะพิสูจน์ความสามารถของเขาเลย เขาสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงและพูดอย่างใจเย็นว่า“ เราจะไม่ทําการผ่าตัดมะเร็งตับเป็นเวลาสองวัน ผมอยากทําอย่างอื่นก็โอเคไหม”

“อื่น ๆ อีก? คุณอยากจะผ่าตัดแบบไหน” หวังอันลื่อนั้นมีอํานาจค่อนข้างมากในฐานะรองผู้อํานวยการโรงพยาบาล

“ การจัดการรักษาในแผนกฉุกเฉินการเกี่ยวกับ อาการบาดเจ็บที่เกิดจากการแตกหักของข้อต่อ หรือการให้คําปรึกษากับผู้ป่วยอื่นๆ” หลิงรันไม่ได้อธิบายรายละเอียด ท้ายที่สุดถ้าเขาสามารถรักษาคนได้หนึ่งร้อยคนที่โรงพยาบาลที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งเขาก็จะทําได้ แม้ว่าเขาจะไม่สามารถทําได้จริงๆ แต่เขาก็ยังคงทําเช่นนั้นเมื่อเขากลับมาที่โรงพยาบาลหยุนหัว

หวังอันจือมีสีหน้าแปลก ๆ คําขอนี้เป็นแบบไหน?

โจวซินเยียนกล่าวข้าง ๆ ว่า “ เมื่อหมอหลิงว่างเขาชอบทําการผ่าตัดที่แผนกฉุกเฉิน ก็เหมือนกับการเดินเล่นของคนทั่วๆไป ซึ่งจะช่วยให้เขาคิดถึงปัญหาบางอย่างและจัดระเบียบอารมณ์ได้”

เขาได้รับการพิจารณาแล้วว่าสมองของเขาน่ากลัว เมื่อเขาเห็นภรรยาของเขาลงมาจากรถของผู้นําในอดีตเขาก็ไม่ได้คิดมากขนาดนี้

หวังอันจือมองไปที่หลิงรัน จากนั้นโจวซินเยียน และซูเหวิน แล้วเขาก็พูดว่า “คุณคิดอย่างไร”

“ ถ้าคุณต้องการพักผ่อนสักสองสามวันในแผนกฉุกเฉินหมอหลิงผมสามารถคุยกับผู้อํานวยการแผนกฉุกเฉินได้” ซูเหวินบังคับตัวเองเพื่อขอความเห็นของหลิงหรัน

หลิงหรันพยักหน้า “ จะเป็นการดีถ้าคุณมีเวลาสักสามวัน”

โดยเฉลี่ยแล้วในการแก้ปัญหาความเจ็บปวยหรือการบาดเจ็บของผู้ปวยหนึ่งร้อยคนเขาจําเป็นต้องจัดการผู้ป่วยสามสิบสามรายทุกวัน ด้วยประสิทธิภาพของแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัว สามวันน่าจะเกินพอ

ซูเหวินพยักหน้าและพูดคุยกับแผนกฉุกเฉิน

ซึ่งแตกต่างจากแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัวที่ผู้อํานวยการฉวง ดูแลอยู่แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่งเป็นแผนกที่อ่อนแอกว่ามากและพวกเขาก็ค่อนข้างง่ายเช่นกัน หลังจากซูเหวินอธิบายสถานการณ์แล้วพวกเขาก็อนุญาตให้หลิงรันเข้ามาที่แผนกฉุกเฉินเพื่อ “ทํางานเป็นเวลาสามวัน”

เนื่องจากแผนกฉุกเฉินสามารถโฮสต์แพทย์ฝึกหัดและแพทย์ประจําบ้านได้จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะทําให้หลิงรันนั้นอยู่ที่นะต่อไปได้

เมื่อหลิงรันได้รับโทรศัพท์จากซูเหวินเขาไม่รอช้าแม้แต่วินาทีเดียว เขาย้ายจากแผนกตับและตับอ่อนไปที่แผนกฉุกเฉินทันที

แพทย์สองสามคนจากแผนกการผ่าตัดตับอ่อนและตับอ่อนก็เดินตามหลังหลิงรันไปโดยไม่รู้ตัว

แพทย์หญิงถึงกับหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมาและบันทึกเสียงหลิงรันเพื่อส่งไปยังกลุ่มแชท

สิบนาทีต่อมา หลิงรันได้รับผู้ป่วยที่นิ้วได้รับบาดเจ็บจากกรงเล็บปูในโรงพยาบาลที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง ตอนนี้มันอักเสบและบวมเนื่องจากการรักษาที่ไม่ถูกต้อง

หลิงรันทําการเครปและเดือยทันทีก่อนที่เขาจะใช้ยาฆ่าเชื้อและยา สุดท้ายเขาพาคนไข้ไปหโจวซินเยียน เพื่อพันแผลอย่างมีความสุข พวกเขาสองคนร่วมมือกันอย่างชํานาญและราบรื่น

เมื่อการบาดเจ็บของผู้ปวยถูกห่อหุ้มไว้หลิงหรันก็เรียกระบบออกมา เขาเห็นว่าตัวเลข 1/100 เขียนไว้ที่มุมซ้ายบนของการมองเห็นโดยไม่พูดอะไร

หลิงรันอดไม่ได้ที่จะแสดงรอยยิ้มที่พึงพอใจ

เขาจําเป็นต้องจัดการกับอาการบาดเจ็บเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นนี้อย่างถูกต้องและความเจ็บปวดของผู้ปวยจะได้รับการรักษา

โจวซินเยียนห็นว่า หลิงรันพอใจและเขาก็ยิ้มด้วยความพึงพอใจมากขึ้น

แพทย์หญิงที่กําลังถ่ายทําแพทย์จากแผนกตับและตับอ่อนและแพทย์จากแผนกฉุกเฉินมองไปที่หลิงรัน และ โจวซินเยียนซึ่งกําลังยิ้มและพวกเขาก็รู้สึกงุนงง

หมอจากโรงพยาบาลหยุนหัวมีความสุขขนาดนั้นเลยหรอในการรักษาผู้ป่วย?