Great Doctor Ling Ran - ตอนที่ 643

EP 643

By loop

เมื่อหลิงหรันได้ช้อนส้อมชิ้นนั้นมาแล้วเขาก็ขี้เกียจที่จะเลือกชิ้นอื่น เขาก็เล่นกับมัน

นักวิชาการดูมีความกระตือรือร้นสูง เขาต้องการที่จะไล่หาชิ้นส่วนอื่นเมื่อเจ้าของร้านไม่ว่าง แต่เขาไม่สามารถเลือกหินดีๆได้หลายครั้ง

ในขณะเดียวกันชายชราที่มีผมสีขาวอมเทาทําให้เจ้าของร้านนําสเปสซาร์ทีนออกมาอีกสองสามชิ้น เขาหยิบชิ้นส่วนที่มีขนาดใกล้เคียงกับของหลิงรันก่อนที่เขาจะแอบจ่ายเงินโดยใช้โทรศัพท์ของเขา เขาไม่ได้แจ้งให้นักวิชาการดู่ทราบจํานวนเงิน

เพราะชื่อเสียงของนักวิชาการคู่ทําให้มีคนมาล้อมรอบเขา มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่เลือกอย่างจริงจัง พวกเขาส่วนใหญ่แค่มาเพื่อความสนุกสนาน

มีคนเข้ามามากขึ้นจึงมีคนพูดมากขึ้น

เจ้าของร้านคงเบื่อหน่ายกับพวกเขาเขาจึงเหวี่ยงแขนของเขาที่ใส่หินดิบทั้งหมดบนเคาน์เตอร์เหล็กลงในที่ตักขยะก่อนที่เขาจะพูดว่า “ถึงเวลาที่ฉันต้องปิดร้านแล้วโปรดมาแต่เช้าวันพรุ่งนี้”

“ ฉันยังเลือกไม่เสร็จ..” นักวิชาการคู่เงยหน้าขึ้น

เจ้าของร้านโบกมือบ๊ายบาย “ เราควรพักผ่อนเมื่อถึงเวลาพักค่อยมาใหม่เมื่อตอนที่คุณว่าง”

นักวิชาการด้ตะลึงไปชั่วขณะและระหว่างนั้นเขาก็ถูกไล่ออกจากร้าน

แสงแดดที่ถนนสว่างไสวและดูเหมือนว่าจะไม่ถึงเวลาที่เจ้าของร้านต้องปิดร้าน

“ลืมมันไปอย่าขายถ้าคุณไม่ต้องการ” ขณะที่นักวิชาการด่พูดเขายิ้มให้หลานชาย“ เจ้าของร้านคนนี้เป็นพวกใจป๊อดจริงๆ”

“ เขาไม่ใช่แค่แปลก” หลานชายร่างท้วมพูดและมองไปที่หลิงรัน เขายิ้มและพูดว่า “ฉันไม่ได้คาดหวังว่าหมอหลิงจะสามารถได้ชิ้นส่วนที่ดีในการล่าสมบัติครั้งแรกของคุณสเปสซาร์ทีน ของคุณมีขนาดเล็ก แต่ก็เป็นเรื่องปกติถ้าคุณขายได้ในราคามากกว่า 1,000 หยวน 880 หยวน ก็ เช่นกัน ต่ําหากคุณขายในภายหลังราคาอาจเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ”

แต่นักวิชาการดูไม่พอใจมาก ” สเปสซาร์ที่นคือหินที่หมอหลิงเลือกเองหมอหลิงขอโอกาสอีกครั้งฉันจะเอาชิ้นส่วนให้คุณ … “

“เราควรกลับไปตอนนี้เรายังต้องเตรียมการก่อนการผ่าตัดอีกมาก” หลิงรันพูดอย่างจริงจัง“หลังจากที่คุณปลดประจําการแล้วก็ยังไม่สายเกินไปที่คุณจะเลือกหิน”

“ใครจะไปรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากฉันปลดประจําการ” นักวิชาการ กล่าวก่อนที่จเดินออกจากร้าน “มันเป็นเรื่องเร่งด่วนหรือเกี่ยวกับอาการปวย?”

“ ครับ…” หลิงรันเดินนําและเดินไปยังจุดที่รถจอดอยู่

ภายใต้แสงแดดเนื้อแกะเลนดูเหมือนแคทวอล์คที่สร้างขึ้นตามกาลเวลาด้วยถนนที่ร่มรื่นและกําแพงอิฐสีดําที่ผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมโบราณและสมัยใหม่ เมื่อหลิงรันเดินผ่านสถานที่นั้นเขาดึงดูดความสนใจเป็นอย่างมาก

หลิงรันหยุดอย่างช้าๆ รูจมูกของเขาบานออกและเขามองไปที่ร้านทางด้านขวา

เป็นร้านอาหารเล็ก ๆ ที่มีเป็ดย่างห้อยอยู่

“ ให้ฉันเลี้ยงเป็ดย่างคุณนะ” หลิงรันหันกลับมาและพูดกับเทียนฉี

“ เยี่ยมมาก” เทียนฉีตอบอย่างพร้อมเพรียง

ขณะที่พวกเขาพูดพวกเขาก็เข้าไปในร้านอาหาร

นักวิชาการคู่ยืนอยู่ที่ถนนและเขาก็งงงวย “ เราไม่รีบเหรอ?”

โจวซินเยียนที่ตามหลังพวกเขาทําให้เขามีท่าทางที่จะเดินหน้าต่อไป เขาพูดเบา ๆ ว่า ”หมอหลิงเป็นกังวลเพราะถึงเวลาที่คนไข้ต้องไปโรงพยาบาลแล้วเนื่องจากคนไข้ตัดสินใจไปแล้วจึงเป็นเรื่ องธรรมดาที่เขาจะไม่รีบร้อน”

นักวิชาการคู่ ยังคงต้องการที่จะโต้แย้ง แต่โจวซินเยียน คุยกับหลานชายตัวอ้วนที่อยู่ข้างๆเขาแล้วพูดว่า ” ทําไมคุณถึงยังยืนงง ๆ ส่งปูของคุณไปที่โรงพยาบาลเขาต้องผ่าตัดพรุ่งนี้ทําไมเขายังคงยืนอยู่ที่นี้ ตอนนี้?”

หลานชายร่างท้วมรีบตะคอกออกจากภวังค์แห่งการล่าสมบัติทันที เขารีบพูดว่า “ปูไปโรงพยาบาลก่อนเถอะเดี๋ยวเราค่อยคุยเรื่องอื่นทีหลัง”

“ ขอเป็ดย่างหน่อยไม่ได้เหรอ” นักวิชาการดูไม่พอใจเอง

“ไม่ได้มีกฏที่เข้มงวดเกี่ยวกับอาหารและเครื่องดื่มก่อนการผ่าตัดที่คุณสามารถรับประทานได้มิฉะนั้นเมื่อคุณถูกดมยาสลบเมื่อกล้ามเนื้อคลายตัวอาหารอาจปิดกั้นหลอดลมของคุณได้” โจวซิน เยียนสามารถบอกได้ว่านักวิชาการดูเป็นผู้ปวยประเภทที่จะถามต่อไปจนกว่าเขาจะพอใจกับคําตอบ มันไม่มีประโยชน์ที่จะบอกให้เขารู้เกี่ยวกับข้อห้ามเพียงอย่างเดียวเพราะเขาเป็นคนขี้ระแว งมาก อย่างไรก็ตามหากเขาได้รับแจ้งเหตุผลเขาจะรับฟังคําสั่งก่อนที่จะได้หลักฐานใด ๆ ที่ เป็นปฏิปักษ์กับเขา

แพทย์ควรให้คําแนะนําที่แตกต่างกันกับผู้ปวยที่แตกต่างกัน ปัญหาหลักประการเดียวในเรื่องนี้คือการแบ่งความสนใจไปยังผู้ปวยเมื่อพวกเขาพยายามให้คําแนะนําแก่พวกเขาสําหรับวันนี้มันไม่ใช่ปัญหาเนื่องจากนักวิชาการดู่ ต้องการสิทธิพิเศษบางอย่างเท่านั้นและโจวซินเยียนก็เต็มใจที่จะช่วยเหลือมากกว่า

คนกลุ่มนั้นรีบออกจากมูสตันเลน และมุ่งหน้าไปยังหอผู้ป่วยของโรงพยาบาลที่หกของมหาวิทยาลัยปักกิ่ง

หลิงรันสั่งอาหารและมองไปรอบ ๆ ด้วยท่าทางตัดสิน

การตกแต่งที่เก่าแก่และโบราณไม่ได้โดดเด่นเกินไป แต่ก็ไม่ได้ทําให้ผู้คนรู้สึกอึดอัด

ประตูห้องอาหารเล็ก ๆ ไม่ใหญ่ แต่พื้นที่ชั้นหนึ่งและชั้นสองก็ไม่เล็กเกินไป โต๊ะทั้งหมดหกตัวถูกจัดวางโดยมีช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างนั้นและยังมีห้องปิดล้อมอีกสี่ห้อง มีการใช้หน้าจอเพื่อแยกตาราง ตอนนี้พวกเขานั่งอยู่ที่โต๊ะประมาณครึ่งชั่วโมงดังนั้นธุรกิจจึงไม่เลวร้ายเกินไป

หลิงรันและเทียนนี่นั่งอยู่ข้างโต๊ะเล็ก ๆ หลี่ซู่เขาปฏิเสธข้อเสนอของเพื่อนร่วมงานและไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่อยู่ไม่ไกล บอดี้การ์ดสองคนที่ใส่สูทสีดํายืนอยู่ที่หน้าจอทั้งสองข้างด้วยท่าทางโอ่อ่า

เทียนฉีนั่งตรงข้ามโต๊ะอย่างสุภาพ เธอมองไปรอบ ๆ ด้วยดวงตาของเธอและกระซิบด้วยความรู้สึกผิด ” ครอบครัวของฉันยืนยันที่จะจัดบอดี้การ์ดเหล่านั้นให้ฉันถ้าฉันกําจัดพวกเขาออกไปครอบครัวของฉันจะเป็นห่วงฉันถ้าคุณไม่ชอบให้ใครมาตาม คุณ…”

“ไม่เป็นไร” หลิงรันพูดด้วยน้ําเสียงสงบ “พื้นที่สาธารณะมักจะมีคนจํานวนมากที่ชอบจ้ องคนอื่นฉันชินแล้ว”

“ เป็นเรื่องดีที่คุณคิดแบบนี้” เทียนฉีก็ระเบิดเสียงหัวเราะ

ชายสองคนในชุดดําที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักจ้องมองกันและมองไปที่อื่นด้วยท่าทางที่อึดอัด“บทสนทนาแปลก ๆ นี้เริ่มต้นขึ้นได้อย่างไร?

แต่ไม่ต้องการที่จะพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องนี้

ไม่นานเป็ดย่างก็มาเสิร์ฟ

เนื่องจากเป็นร้านอาหารเล็ก ๆ จึงไม่ได้นั่นเป็ดย่างเป็นชิ้น ๆ ต่อหน้าลูกค้าดังนั้นมันจึงไม่ต้องพิธีรีตองอะไร เนื้อเป็ดย่างมาอย่างดีส่วนหนังกรอบก็หนา เมื่อหยิบขึ้นมาแล้วรวมถึงชั้นมัน ๆ ทําให้มันดูน่ากินมาก

เมื่อมันถูกใส่เข้าไปในปากของคนมันทําให้คน ๆ นั้นสูญเสียตัวเองและเขาก็จะพยักหน้าต่อไป

เมื่อหลิงรันเห็นเทียนฉีพยักหน้าพร้อมกันเขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างแผ่วเบา

เทียนฉีมีความสุขมากยิ่งขึ้น เธอรู้สึกว่าเนื้อเป็ดตรงหน้าเธอสดใส

“ กรอบจังเลย” เทียนฉีชมเชยอย่างสงวนท่าทีและกินหนังเป็ดสองคํา

“ เป็ดย่างหนังกรอบ” หลิงรันกล่าวชมและพยักหน้า

หนังเป็ดกรอบไม่ได้มีรสชาติแบบเบ็ดย่างแบบดั้งเดิม หากเป็ดย่างของกวางโจว ได้รับการปฏิบัติเหมือนเป็ดย่างแท้ๆหนังเป็ดที่นุ่มควรเป็นมาตรฐานของเป็ดย่างสไตล์กวางโจว

อย่างไรก็ตามของแท้ไม่ได้หมายถึงรสชาติที่ดี ดังนั้นภายใต้การคัดค้านของประชาชนในประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งชาวปักกิ่งหนังเป็ดย่างสมัยใหม่จึงมีความกรอบมากขึ้น เป็ดย่างที่มีหนังหนาและมีความกรอบมันและรสชาติที่นุ่มนวลได้รับความสนใจจากนักชิมจํานวนมากและได้รับการต้อนรับอย่างดีจากพวกเขาดาดง และ เป็ดย่างจึงถูกสร้างขึ้นและมีชื่อเสียง

ในขณะเดียวกันที่กวางโจวซึ่งถูกยับยั้งโดยความคิดแบบดั้งเดิมต้องพึ่งพาเรื่องราวมากขึ้นเพื่อความอยู่รอด นี่เป็นหนึ่งในคําถามที่ยากที่สุดสําหรับอาหารขึ้นชื่อในปักกิ่ง นักชิมจะมาจากชื่อเสียงของรสชาติแท้ๆ” แต่คนในสังคมสมัยใหม่มีรสนิยมที่แตกต่างกันมากกับคนในสมัยก่อน ตลาดที่ยกย่องอาหารเมื่อมีน้ํามันหมูพิเศษในนั้นได้หายไปแล้วการที่พ่อครัวควรเปลี่ยนรสชาติอาหารของตนหรือไม่นั้นกลายเป็นปัญหาทางการตลาดที่ยากต่อการตัดสินใจ

หลิงรันไม่สนใจเรื่องนี้ พอได้กลิ่นอะไรดีๆเขาก็แค่อยากเข้ามาชิม

เทียนฉีไม่แม้แต่จะสนใจ พ่อครัวที่บ้านของเธออาจจะทําอาหารที่ดีกว่านี้ แต่อาหารเป็นมากกว่าแค่การกิน

เมื่อถึงเวลานักวิชาการคู่ก็นอนลงบนเตียงในโรงพยาบาล เขาเบื่อมากจนรู้สึกรําคาญเล็กน้อยและคอยมองไปรอบ ๆ

ห้องเดี่ยวมีไว้สําหรับนักวิชาการโดยเฉพาะ แต่ผนังสีขาวและน้ําเงินคงไม่ทําให้ใครร่าเริงไปกว่านี้ ผ้าปูที่นอนสีขาวเตียงพยาบาลมัลติฟังก์ชั่นที่ทันสมัยและระบบการโทรที่ซับซ้อนจะทําให้รู้สึกได้ว่าพวกเขาอ่อนแอเพียงใด

“นักวิชาการดูเรามาที่นี่เพื่อฉีดยาให้คุณ” หัวหน้าพยาบาลนําพยาบาลอีกสองคนมาด้วยและเข้าไป

” ขอโทษด้วยที่ต้องลําบากพวกคุณ.” นักวิชาการดูพยายามทําตัวสุภาพ

“เป็นหน้าที่ของเราผู้อํานวยการโรงพยาบาลวังบอกเราว่าคุณเป็นเสาหลักในประเทศของเราดังนั้นเขาจึงต้องการให้เราทําให้ดีที่สุด” หัวหน้าพยาบาลพยายามล้อเล่นและชี้ไปที่พยาบาลสองคนที่อยู่ข้างๆเธอ เธอยิ้มและพูดว่า “ฉันได้นําสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันมีมาที่นี่”

พยาบาลสองคนยิ้มจาง ๆ พวกเขายังคงทําสิ่งต่างๆอย่างเงียบ ๆ หนึ่งในนั้นทําการฆ่าเชื้อและมัดแขนของนักวิชาการคู่ ในขณะที่อีกคนถือเข็มฉีดยาและฉีดเข้าไปในหลอดเลือดดําของนักวิชาการ

“ เปราะจัง”

“ เส้นเลือดของนักวิชาการคู่ มันเปราะมาก”

“ ผิวค่อนข้างบอบบางด้วย”