Half Line ข้ามเส้นนี้ไป ระวังตกหลุมรัก - ตอนที่ 163
มูคยอมปลดกระดุมกางเกงของฮาจุนอย่างรวดเร็ว พอลองคิดดูแล้ว ตอนที่อยู่ที่โซลมีครั้งหนึ่งที่เขาเคยเกือบจะมีอะไรกับฮาจุนในชุดสูทสักรอบ แต่ก็ดันหยุดไปเสียก่อน ตอนนั้นเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสภาพของฮาจุนที่ห้อยติดกับร่างกายของเขานั้นไม่ได้ดีเท่าไร เขาเลยรู้สึกสนุกอยู่คนเดียวและสอดดันเข้าไป
เขาหัวเราะออกมาเมื่อนึกถึงเรื่องราวในอดีต
เมื่อถอดกางเกงออกหมดแล้ว ขาเปลือยเปล่าของอีกฝ่ายที่ขาวซีดก็เปล่งประกายท่ามกลางแสงจากสวนที่สาดส่องเข้า สายรัดถุงเท้าสีดำที่พันรอบน่องนั้นโดดเด่นจากทัศนวิสัยเป็นพิเศษ เมื่ออีกฝ่ายสวมแค่กางเกงใน แกนกายที่แข็งตัวของอีกฝ่ายก็ยิ่งเด่นชัดขึ้นไปอีก
“วันนี้ลูกวัวของฉันเกิดอาการติดสัดนะเนี่ย”
มูคยอมที่ถอดแจ็กเก็ตของตัวเองออกแย้มรอยยิ้มและเลื่อนริมฝีปากไปบนกางเกงใน
“ฮ๊ะ ฮ๊าา!”
และดวงตาของมูคยอมก็เบิกกว้างทันที
ทันทีที่เขากดแกนกายที่แข็งตัวแล้วลูบบริเวณส่วนหัวแกนกายของอีกฝ่ายด้วยลิ้น ทันใดนั้น จู่ๆ ร่างของฮาจุนก็ขยับขึ้นลง และในชั่วพริบตาชายเสื้อของอีกฝ่ายก็เริ่มเปียกทั้งที่ยังไม่ทันได้ทำอะไร
“อ๊ะ อ้าา อ๊า…!”
“ไม่สิ… ฉันไม่ทันจะได้ทำอะไรเลยนะ”
อีกฝ่ายชูชันมาตั้งแต่เมื่อครู่แล้ว มันจึงเป็นการหลั่งน้ำอสุจิออกมาหลังจากที่อดทนแล้วอดทนเล่า มูคยอมดึงกางเกงในลง น้ำอสุจิของฮาจุนที่เพิ่งหลั่งไหลออกมานั้นไหลออกมาและติดอยู่อย่างเหนียวเหนอะหนะ
กางเกงในถูกถอดออกจากใต้ข้อเท้า เขาใช้ลิ้นของเขาเลียแกนกายที่ยังคงตั้งชูชันซึ่งเปรอะเปื้อนไปด้วยของเหลวสีขาวขุ่น
“แล้วนายกลั้นไว้ได้ยังไงตอนที่เราจูบกัน”
“อ๊า! อ๊ะ อ้า ฉันกลัวว่าจะต้องทิ้งกางเกง…”
“เพราะนายกลัวการสัมผัส… ก็คงจะทำไม่ได้แล้วละ”
ขณะที่พูดอย่างนั้น มูคยอมก็ไม่ลังเลที่จะแลบลิ้นออกมาและเช็ดแกนกายที่เปียกสิ่งนั้นออกอย่างขยันขันแข็ง ตรงขาหนีบยังคงเหลือรอยจูบที่เขาได้ประทับไว้เมื่อวานนี้
เขาวางริมฝีปากของเขาบนร่องรอยนั้นแล้วดูดมันราวกับว่าจะแกะสลักลวดลายที่หายไปแล้วให้กลับมาอีกครั้ง เมื่อสะโพกของอีกฝ่ายขึ้นไปอยู่บนโต๊ะ หน้าแข้งและปลายนิ้วก็มีแรงยืดออกไปกลางอากาศ
ทุกครั้งที่เขาขยับริมฝีปากทีละเล็กทีละน้อยเพื่อสร้างรอยจูบอันใหม่
เสียงครวญครางที่กระตุ้นอารมณ์ก็ดังขึ้นเหนือศีรษะของมูคยอม กระดูกเชิงกรานและเอวที่เขาประคองไว้ก็ดิ้นพล่านไปมา
เขาถอดแจ็กเก็ตของฮาจุนและปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด เผยให้เห็นเนื้อใต้ร่มผ้าที่เย้ายวนผ่านปกเสื้อที่เปิดออก เขาไม่สามารถรอจนกว่าจะปลดกระดุมออกจนหมดได้ มูคยอมเอามือล้วงเข้าไปในช่องนั้น แล้วจับยอดถันแล้วนวดเคล้นผิวเปลือย ทำแค่นั้น ฮาจุนก็ตัวสั่นแล้วเกร็งต้นขาด้านในเพื่อรวบขาของตนเองให้เข้ามาชิดกัน
“ฮื่อ อ้า อะไรน่ะ อะไรกัน… ทำไมวันนี้ฉัน… ฉันถึงเป็นแบบนี้…”
“ไม่รู้สิ ทำไมถึงเป็นแบบนี้นะ”
มูคยอมแลบลิ้นออกมาเลียลากยาวไปบนใบหู ฮาจุนหันศีรษะหลีกหนีจากลิ้นราวกับว่าการกระตุ้นนั้นมันมากเกินไป
“แล้วโค้ชล่ะคิดว่าไง”
“ฮึก มะ ไม่รู้… อะอ๊า!”
มูคยอมยกขาที่ห้อยอยู่ใต้โต๊ะของอีกฝ่ายพาดไว้เหนือไหล่ของเขาและเอามือของไขว้ไปด้านหลังทันที เพียงแค่สัมผัสมือของฮาจุน ช่องทางเข้าก็กระตุ้นโดยการกระตุกและขมิบแน่นขึ้น
มูคยอมขมวดคิ้วเมื่อรู้ว่าไม่มีอะไรที่เขาจะสามารถใช้เป็นสารหล่อลื่นได้
เขาควรจะเอาน้ำมันจากห้องโถงมาด้วย
ขณะที่เขาถูที่ช่องทางเข้าและครุ่นคิดถึงความผิดพลาดอยู่ในใจนั้น ฮาจุนก็สั่นสะโพกร้องครวญคราง
“ฮู่ อ้า คิมมูคยอม ทำให้หน่อย…”
“ทำให้งั้นเหรอ ทำอะไร”
“ฮึก ตอนนี้ เดี๋ยวนี้เลย…”
“ถ้าใส่เข้าไปตอนนี้นายจะเจ็บ”
ฮาจุนส่ายหน้า
“ไม่เป็นไร ฮึก อ้า ฉันโอเค ขอร้องละ…”
“ทั้งๆ ที่นายเสร็จไปแล้วหนึ่งรอบน่ะนะ”
ไม่เป็นไรได้ยังไงกัน มูคยอมถอนหายใจอย่างเป็นกังวล ก่อนที่จะลงมายังสวนนั้นเขาเองก็รู้สึกเหมือนกันว่าด้านหน้ามันแข็งขึ้นมาแล้ว
แต่เวลาที่ฮาจุนตื่นเต้นมากเกินไปแบบนี้เขาจะต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ
มีบางครั้งที่มันรุนแรงกว่าที่เห็น ดังนั้นเขาจึงสามารถโน้มน้าวตัวเองในขณะที่รีบร้อนได้ อีกฝ่ายอาจจะบาดเจ็บก็ได้ถ้าในตอนนี้พวกเขาทั้งคู่ถูกอารมณ์ครอบงำ…
“ฉัน ฉันจะขยายช่องทางเอง”
“ช่างเถอะ”
ระหว่างที่กำลังขบคิดอยู่นั้น เขาก็เห็นฮาจุนเอามือไปที่ช่องระหว่างบั้นท้าย มูคยอมจึงรีบจับข้อมือของอีกฝ่ายขึ้นมา
“ถ้าเป็นแบบนี้ นายได้เลือดเลยนะ”
มูคยอมวางนิ้วไว้บนริมฝีปากของฮาจุน
“ทำให้เปียกสิ”
แล้วก็อ้าปากทันที เพราะรสจูบเมื่อครู่นี้ที่ยังหลงเหลืออยู่ในปาก อีกฝ่ายจึงค่อยๆ ดูดนิ้วกลางและนิ้วนางเข้าไป เนื้อด้านในก็เปียกชุ่มและอุ่นขึ้น
ปกติแล้วในปากของฮาจุนมักจะไวต่อความรู้สึก ตอนแรกอีกฝ่ายก็ดูดจนเกิดเสียงดัง ทั้งม้วนลิ้นและทั้งเลียนิ้ว แต่ไม่นานนักก็อ้าปากค้างไว้แล้วดวงตาก็คลอไปด้วยน้ำตา ฮาจุนไม่สามารถขยับลิ้นได้อย่างที่ควรจะทำ เพราะคงรู้สึกเกินเรี่ยวแรงเมื่อนิ้วที่ทั้งหนาและยาวสองนิ้วถูเข้าไปข้างในโพรงปาก
“เลียดีๆ สิ หยุดทำไม”
“อะอื้อ ฮื่อ อื้อ…!”
มูคยอมยิ้มพลางขยับนิ้วไปมา เขาค่อยๆ แทงเข้าไปในปากของอีกฝ่าย
ลิ้นที่ไวต่อความรู้สึกสั่นและน้ำลายใสก็ไหลออกมาจากริมฝีปาก
ไม่ใช่สิ่งนี้…สิ่งที่เติมเต็มมากกว่านี้ จู่ๆ ฮาจุนก็คิดอย่างนั้นด้วยหัวที่ว่างเปล่า และเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจกับตัวเอง
มูคยอมหรี่ตาลงเล็กน้อย แม้แต่การแสดงออกบนใบหน้าของอีกฝ่ายในขณะที่เขาควานในปากก็แสดงถึงความปรารถนาอันแรงกล้าออกมา เขาโน้มตัวลงมาราวกับอ่านความคิดของฮาจุนออก ฮาจุนรับความเจ็บปวดที่เข้ามาบดจูบที่ราวกับการกดลงอย่างแรงโดยไม่พูดอะไรสักคำ อีกฝ่ายรู้สึกได้ว่ามูคยอมปล่อยมือและปลดกางเกงด้านหน้าของตนเองออก
มูคยอมวางเข่าไว้บนโต๊ะและขึ้นมาด้านบนอย่างพรวดพราด ลำกายหนาอันแจ่มชัดเข้ามาใกล้ตรงด้านหน้าของใบหน้าของฮาจุน
มูคยอมไม่ได้บังคับสอดใส่หรือถูแกนกายเข้าไปในปากของอีกฝ่าย อย่างไรก็ตาม ฮาจุนก็อ้าปากของตนเองออกก่อนที่มูคยอมจะพูดอะไร
“อื้อ อึ้ก…!”
ฮาจุนครวญครางกับน้ำหนักที่กดทับลิ้นที่สั่นไหวและจังหวะที่มันบิดตัวไปมาด้านในช่องปากจนแตะทั่วทั้งเยื่อเมือก
มูคยอมที่บางครั้งมักจะสอดใส่ของตนเองไปจนถึงช่องคอนั้น วันนี้กลับควงเอวอย่างช้าๆ และสั้นๆ แต่คนที่ร้อนใจกลับกลายเป็นฮาจุน แค่นอนอยู่เฉยๆ แล้วรับแกนกายที่ทิ่มเข้าไปในปากก็คงจะเหนื่อยแล้ว แต่อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้นแล้วพยายามที่จะกลืนของมูคยอมให้เข้าไปลึกกว่าเดิม
มูคยอมครางออกมา ไม่สิ มันเหมือนหัวเราะมากกว่า เขากดเอวของเขาช้าๆ ส่วนหัวแกนกายที่อยู่ด้านในของริมฝีปากครูดผิวที่บอบบางในปากและลื่นไถลไปอย่างช้าๆ ทันทีที่ส่วนหัวหนากวาดไปทั่วเพดานปากและดันเข้าไปจนถึงช่องคอ ร่างของฮาจุนที่นอนอยู่บนโต๊ะก็กระเพื่อมขึ้นและลงเบาๆ
มูคยอมไม่ได้ควงเอวในปากของอีกฝ่ายตามปกติอย่างที่เคยทำ เขาดึงสิ่งที่เขาสอดใส่เข้าไปในปากออกมาอย่างรวดเร็ว
“ฮ๊า แฮ่ก อ้าา”
ริมฝีปากที่เป็นอิสระของฮาจุนส่งเสียงครางออกมาราวกับร้องไห้ มูคยอมกอดแล้วลูบหัวอีกฝ่าย
“โอเคไหม”
“ฮ๊าา อื้อ…อื้อ”
ฮาจุนพยักหน้า คว้าไหล่ของมูคยอมแล้วบิดตัวไปมา มูคยอมที่รู้ว่าอีกฝ่ายหลั่งออกมาอีกครั้งโดยได้รับการกระตุ้นจากการกระทำสั้นๆ ในปากและลำคอถอนหายใจสองสามครั้ง ราวกับพยายามทำให้ความพลุ่งพล่านสงบลง
มูคยอมที่ลงจากโต๊ะแล้วทำให้นิ้วของตนเองเปียกชุ่มไปด้วยน้ำอสุจิที่ฮาจุนหลั่งออกมา ทันทีที่นิ้วอันเปียกชื้นแตะเข้าที่ช่องทางด้านหลัง ฮาจุนก็กัดฟันแน่นและเอียงคอ เพราะการสัมผัสนี้มันทำให้อีกฝ่ายไวต่อความรู้สึกยิ่งกว่าการกระทำเมื่อครู่ รอยยิ้มอันขมขื่นปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมูคยอม ขณะที่ดันนิ้วกลางและนิ้วนางเข้าไปในร่างกายของอีกฝ่าย เขาก็พูดกับตัวเอง
“ถึงแม้ว่าจะรู้สึกหัวเสียที่โดนไอ้พวกไร้มารยาทพวกนั้นหลอก… แต่ก็มีอารมณ์เลยแฮะ”
“ฮื่อ อื้อ อ๊าา…อ้าา!”
ทันทีที่นิ้วไถเข้ามา ความรู้สึกของความเสียวซ่านก็ไหลผ่านร่างกายของ
ฮาจุนราวกับกระแสไฟฟ้า อีกฝ่ายครางอย่างไร้สติราวกับว่ากำลังโยกขยับเอวไปมาด้วยตนเองจนถึงขีดสุด แม้ว่าเขาจะไม่ได้กดตรงที่รู้สึก หรือขยับไปมา หรือควานเข้าไปข้างในก็ตาม
ดูเหมือนว่าจะได้ยินเสียงหัวเราะสั้นๆ ของมูคยอม แต่แทนที่ใส่ใจกับความอับอาย ตอนนี้อีกฝ่ายต้องการที่จะแก้ปัญหาความต้องการแปลกๆ ที่กำลังแผดเผาร่างกายอยู่
นิ้วของมูคยอมขยับอย่างช้าๆ และถูเยื่อเมือกที่ร้อนขึ้นไปทุกทิศทุกทาง น้ำตาไหลเอ่อออกมาเมื่อรู้สึกได้ว่านิ้วสัมผัสไปทั่วทั้งด้านในของร่างกาย มืออีกข้างของมูคยอมลูบเหนือแก้มของฮาจุนที่กะพริบตาปริบๆ อย่างเบามือ
“ฮาจุน อีฮาจุน”
“อื้อ อะ อื้อ”
“วันนี้ร่างกายของนายหอมหวานมาก เพราะงั้นตอนนี้ช่องทางนายก็คลายแล้ว ดูเหมือนว่าจะใส่เข้าไปได้แล้วนะ”
“ถ้างั้น ฮ๊าา เร็วเข้า…”
“งั้นก็ลองพูดอีกครั้งสิ ว่านายอยากให้ฉันทำอะไร”
ฮาจุนจ้องมองมูคยอมด้วยความสับสน เขายังคงมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าอย่างเคย เด็กน้อยที่มีความซุกซนเล็กน้อย พูดตรงๆ ก็คือ ใบหน้าที่พยายามอดกลั้นความปรารถนาที่กำลังแผดเผา
อย่างไรก็ตาม ฮาจุนรู้สึกว่ามันไม่ยุติธรรมและส่งเสียงร้องออกมาด้วยความหนักใจ ตอนนี้ฮาจุนควบคุมตัวเองไม่ได้จนจะบ้าอยู่แล้ว แต่คิมมูคยอมดูเหมือนจะไม่เป็นอย่างนั้น
“เราเคยคุยกันเรื่องนี้แล้วนะ ว่าต่อไปเราจะพูดกันอย่างตรงไปตรงมา”
“อะ อะไร….”
“อย่าแกล้งทำเป็นไม่รู้”
มูคยอมกดแกนกายที่ช่องทางเข้าแล้วถูไถมัน
“เฮือก!”
ช่องทางเข้าที่ร้อนจนได้ที่นั้นรู้สึกได้ถึงเนื้อสัมผัสและความเทอะทะของสิ่งที่มันต้องการ เมื่อสลัดความวุ่นวายที่ทำให้ความสุขลดลงออกไป พื้นที่ว่างภายในร่างกายก็สั่นเทิ้ม
ความรู้สึกเหมือนร่างกายขอร้องให้ช่วยเติมเต็มเร็วๆ ช่วยทิ่มถูข้างในให้เหมือนกับตอนปกติมันชัดเจนมากๆ ฮาจุนกัดริมฝีปากโดยไม่รู้ตัว ถ้าหากเมาแชมเปญเพียงสองสามแก้ว ก็คงจะขาดสติไปแล้วสิ แต่ทำไมมันถึงไม่สมเหตุ
สมผลเลยที่ต้องมารู้สึกเขินอายที่ร่างกายยังคงมีสติตอบสนองอยู่แบบนี้
ในระหว่างที่อีกฝ่ายไม่สามารถตอบคำถามเขาได้พร้อมกับเผยอริมฝีปากออกมานั้น มูคยอมก็ถูแกนกายขึ้นลงๆ เหนือช่องทางเข้า ของเหลวในร่างกายที่ทำให้ช่องด้านหลังเปียกชุ่มก็เปรอะเปื้อนที่แกนกายด้วย มันจึงทำให้เกิดเสียงชื้นๆ ขึ้นมาเล็กน้อย การเคลื่อนไหวมันทำให้ช่องทางเข้าดูเหมือนเป็นปาก
รุ่มร้อนจนเหมือนกับว่าร่างกายนั้นจะระเบิดออกมา ฮาจุนที่ครางจนเหมือนว่าน้ำลายไหลลงมาที่ริมฝีปากนั้นไม่สามารถทนได้อีกต่อไป อีกฝ่ายน้ำตาจะไหลและเอ่ยปากออกมา
“ฮือ ฮึก ใส่เข้ามาหน่อย…”
“ใส่อะไร”
“อันนั้นของนาย…”
“เคยสัญญากันไว้แล้วไง ต้องระบุ บอกให้ชัดเจน”
ส่วนหัวแกนกายหนากดทางเข้าออกแน่นราวกับว่ากำลังจะเข้ามา ลมหายใจของฮาจุนหอบถี่
“อ้าๆ ฮ๊าาา…!”
“เร็วเข้า ที่นี่ไม่ใช่บ้านเรานะ ตอนนี้พวกเรากำลังเสียมารยาทอยู่ ต้องรีบทำแล้วรีบไปสิ”
มูคยอมคว้ามือทั้งสองข้างของฮาจุนที่กำลังจับขาของเขาอยู่ออกไปไว้ด้านล่าง น่องสัมผัสเข้าที่ไหล่ของมูคยอม
ในท้ายที่สุด ฮาจุนที่ใบหน้าแดงก่ำขึ้นนั้นสะอึกสะอื้นเอ่ยคำตอบตามที่
มูคยอมร้องขอ
“อึก ควย…ของนาย…”
“อื้อ”
“ใส่มัน…เข้ามาหน่อย….”
มูคยอมขบกรามแน่น กล้ามเนื้อที่ลำคอตั้งตรงขึ้นมา มองเห็นเงากระดูกไหล่และกล้ามเนื้อด้านหลังที่อยู่ราวๆ ทรวงอกเต้นตุบๆ พาดผ่านเชิ้ตขาวอย่างทะลุปรุโปร่ง
มูคยอมดันสะโพกเข้าไปหลังจากที่ฮาจุนพูดจบ สิ่งที่เหมือนไม้กระบอง
ที่ชูชันตั้งตรงราวกับว่ามันกำลังจะระเบิดได้เลื่อนไปเติมเต็มร่างกายอันเร่าร้อน
“……!”
แม้ว่าจะขอร้องให้ใส่มันเข้าไป แต่ฮาจุนก็เอียงศีรษะไปด้านหลังและไม่สามารถส่งเสียงออกไปดีๆ ได้เลย ทำได้เพียงแค่อ้าปากและขากรรไกรบนที่สั่นเทิ้มอย่างเงียบๆ น้ำตาที่ไหลออกมาก่อนหน้านี้ก็ไหลยาวจนผมด้านข้างเปียกชุ่ม
การสอดใส่เข้าไปครั้งแรกโดยการบังคับให้ผนังด้านในที่แคบๆ เปิดออกมักจะทำให้เกิดความรู้สึกที่รุนแรงระหว่างความเจ็บปวดและความสุข แต่ในวันนี้มันไม่มีอะไรให้เทียบได้เลยกับสถานการณ์ปกติ เมื่อส่วนหัวหนาเข้าไปในทางเข้าที่ละเอียดอ่อนและส่วนลำกายดันเข้าไปในร่างกาย ดูเหมือนว่าเส้นประสาทในร่างกายจะลุกเป็นไฟ มันเสียวซ่านไปจนทั่วทั้งร่าง
ฮาจุนหายใจลำบากเมื่อรู้สึกถึงเส้นเลือดบนลำแกนกายครูดผนังด้านในชัดมากกว่าครั้งไหนๆ ที่เคยทำมา ฮาจุนไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้แม้แต่คำเดียว หรือแม้แต่การครวญครางเล็กๆ น้อยๆ ก็ไม่สามารถทำได้เช่นกัน
“อื้ออ…”
มูคยอมที่ค่อยๆ ดันแกนกายเข้าไปจนสุดนั้นสูดลมหายใจที่เคยกลั้นเอาไว้ มันแตกต่างจากตอนปกติอย่างแน่นอน แม้ว่าร่างกายของฮาจุนจะดีที่สุดเสมอ แต่เห็นได้ชัดว่าวันนี้ผนังด้านในกำลังร้อนรุ่มเพื่อไล่ตามความสุขอันซาบซ่านอย่างเหนียวแน่นยิ่งกว่าเคย
“อ๊ะ อ้าา อื้อ… ฮื่อ…”
เมื่อมูคยอมหยุดการเคลื่อนไหว ฮาจุนเองก็รีบผ่อนหายใจที่ค้างไว้ทันที
อีกฝ่ายหายใจอย่างเร่งรีบและหอบถี่ราวกับคนเพิ่งหายจากอาการสำลัก
มูคยอมรอจนกว่าฮาจุนจะสงบลง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อย สูดลมหายใจเข้า แล้วในครั้งนี้เขาได้ถอนสะโพกถอยกลับออกไป ผนังด้านในกระชับลำกายที่กำลังจะหลุดออกไปให้แน่นยิ่งขึ้น เยื่อเมือกที่บวมนั้นถูกปัดผ่านไปอย่างเบาๆ
ทันใดนั้นเองฮาจุนก็ตกใจและส่ายหน้า
“ฮ๊าา มะ มะ ไม่ได้ ฮื่อ ไม่ได้…”
“ไม่ได้เหรอ ฮ่าา อะไรที่ไม่ได้”
“ถ้าขยับ อ๊ะ อย่าขยับ ฮื่อ อื้อ!”
“ขอให้เสียบเข้าไปเมื่อไหร่ ถ้าไม่ขยับแล้วจะมีเซ็กส์ได้ยังไง”
“อ๊ะ… ฮ๊าา ไม่ได้ อ้าา! อะอ๊า!”
มูคยอมค่อยๆ ผลักและถอยเอวของเขาไปมาโดยไม่ถ่วงเวลาราวกับกำลังถามอีกฝ่ายว่าพูดอะไรของนายกัน คำพูดอันน่าอายของฮาจุนที่บอกว่าอย่าขยับ แต่ช่องทางด้านหลังนั้นค่อนข้างนุ่มกว่าปกติ ดังนั้นมันจึงคลายออกได้อย่างพอดิบพอดีเมื่อใช้แรงกระแทก และเมื่อถอนแกนกายออกมา มันก็โอบรัดลำกายให้แน่นแล้วตอดรัดอย่างเป็นธรรมชาติ เนื่องจากร่างกายไม่ตอบสนองต่ออาการเจ็บปวด การกระแทกจึงค่อยๆ เร็วขึ้น
มูคยอมหายใจถี่ขึ้นเพื่อปรับจังหวะให้มันประสานเข้ากับความเร็วในการกระแทก ด้านในที่ตอดรัดราวกับขบกัดแกนกายนั้นก็ดีเยี่ยมอย่างไม่ต้องสงสัย และภาพที่เห็นมันก็ทำให้น่าตื่นเต้นจนเกินไปอีกด้วย แม้ว่าจะถอดแจ็กเก็ตออกแล้วก็ตาม แต่เสื้อเชิ้ตที่ปลดกระดุมออกอย่างลวกๆ ยังคงสวมอยู่บนร่างกายของฮาจุน
สายรัดถุงเท้าสีดำที่รัดไว้เหนือน่องสีขาวนวลที่สวมเอาไว้แบบน่าอึดอัดเพราะเพิ่งเคยใส่อะไรแบบนี้เป็นครั้งแรกก็ทำให้รู้สึกเซ็กซี่มากขึ้นเช่นกัน เขาไม่ได้ให้เป็นของขวัญเพราะคิดว่าจะเกิดเรื่องอะไรแบบนี้ขึ้นนะ ขณะที่มูคยอมเลียเข่า
ที่สั่นเทาใกล้ใบหน้านั้นช่องทางด้านในของอีกฝ่ายก็ตอดรัดมากยิ่งขึ้น
ทุกครั้งที่มูคยอมกระแทกเอว ร่างกายของฮาจุนก็จะบิดไปมา มูคยอมปล่อยข้อมือที่ยึดเอาไว้ แล้วดึงต้นขาของฮาจุนให้ชิดกับหน้าอกของตนเอง เขาคว้าข้อเท้า แบะขาของอีกฝ่ายออกจากกัน แล้วดันเข้าไปข้างในให้ลึกยิ่งกว่าเคย ฮาจุนกรีดร้องขณะที่ส่ายหัวไปมาพร้อมกับกัดริมฝีปาก
“อื้อออ ฮ๊าาา ฮึก…!”
ฮาจุนจงใจกลั้นเสียงคราง ราวกับว่าต้องการปิดกั้นความสุขอันเปี่ยมล้นนี้ถึงแม้ว่าจะทำได้เพียงแค่น้อยนิดก็ตาม และถึงแม้ว่าจะไม่ได้ตั้งใจที่ทำให้ใบหน้าร้อนขึ้นจนแดงก่ำหรือร่างกายที่กระตุกไปมา แต่ดอกไม้แดงๆ ที่เบ่งบานอยู่ทุกหนแห่งบนร่างกายนั้นก็แสดงให้เห็นความสุขอันยิ่งใหญ่ที่อีกฝ่ายรู้สึกแล้ว