Half Line ข้ามเส้นนี้ไป ระวังตกหลุมรัก - ตอนที่ 46
คำอ้อนวอนของฮาจุนที่ได้ยินเมื่อครู่วนเวียนอยู่ในหูอีกครั้ง จากคำพูดนั้นมูคยอมก็เกิดคำถามขึ้นในหัวตลอดทั้งวันราวกับหมอกควัน
ทำไมที่ตรงนี้มันถึงเกิดอะไรแบบนี้ขึ้นมาได้
คนที่แค่จับยอดถันแรงๆ ก็แสร้งทำเป็นว่าเจ็บแล้ว คนที่มีผิวบอบบางมาก ไม่ว่าจะใช้มือสัมผัสเบาๆ ตรงไหนก็สั่นสะท้านไปหมด
แล้วฮาจุนไปทำอะไรมาทำไมถึงได้มีแผลขนาดใหญ่อย่างนี้
“คิมมูคยอม…”
มูคยอมที่จูบและเลียรอยแผลเป็นเป็นเวลานานราวกับคนที่ตกอยู่ภายใต้การสะกดจิตหยุดการกระทำดังกล่าวตามเสียงที่ฮาจุนเรียกตนเอง เสียงเอ่ยขานชื่อมูคยอมนั้นมีเสียงที่เบากว่าปกติ และดูเหมือนว่ามันจะสั่นเล็กน้อยอีกด้วย
มูคยอมเงยหน้าขึ้นสบตากับฮาจุน หลังจากที่เรียกชื่อมูคยอมก่อน ฮาจุนก็ไม่สามารถเอ่ยคำใดออกมาได้ในทันที อีกฝ่ายเหลือบมองมูคยอมอย่างเหม่อลอย สีหน้าของฮาจุนไม่สามารถอธิบายได้ในคำเดียว เพราะมันดูสับสนและแปลกตาไป
อีกฝ่ายดูเหมือนว่าอยากจะร้องไห้ แต่ในขณะเดียวกันก็ดูเหมือนว่าอยากจะหัวเราะด้วยเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นก็เหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมาเลย แม้ว่าฮาจุนจะมองมูคยอมที่อยู่ตรงหน้า แต่กลับมีสายตาที่ราวกับว่าเหม่อมองไปยังทะเลอันไกลโพ้น
ทำไมถึงได้มองคนอื่นด้วยสีหน้าแบบนั้นกันล่ะ
มูคยอมรู้สึกไม่พอใจโดยไร้เหตุผล จู่ๆ เขาก็จำได้ว่าเมื่อตอนกลางวันนี้ฮาจุนยืนอยู่กับแชฮุน อีฮาจุนยิ้มอย่างสดใสรับโปรแกรมการฝึกอบรมจากยุนแชฮุน รอยยิ้มนั้นแตกต่างจากรอยยิ้มที่อีกฝ่ายแสดงให้คนอื่นเห็นเมื่อต้องทำงานกับทีม และแน่นอนว่ามันแตกต่างจากรอยยิ้มที่แสดงให้เห็นต่อหน้ามูคยอมด้วยเช่นกัน
จะทึ่งอะไรขนาดนั้น ที่กรีนฟอร์ดมีโค้ชที่เก่งกว่าหมอนั่นอีกตั้งเยอะ
มูคยอมไม่รอให้ฮาจุนพูดต่อ ปลายลิ้นเลียยาวตั้งแต่ด้านล่างของแผลเป็นจนไปถึงด้านบน จากต้นขาไปจนถึงเอว เสียงเบาๆ หลุดออกมาจากริมฝีปากที่เอาแต่เผยอขึ้น มันคงเป็นเพราะอีกฝ่ายยอมรับการเล้าโลมที่เร่งรีบนี้
“ประสาทความรู้สึกตรงนั้นมันตายหมดแล้วน่ะ…ฉันไม่รู้สึกอะไรเลย….”
เมื่อฮาจุนพูดเช่นนั้นก็เกิดความเงียบขึ้นมาชั่วครู่ มูคยอมเงยหน้าขึ้นอย่างไร้อารมณ์ เขาเห็นว่าริมฝีปากของฮาจุนสั่นเล็กน้อยเมื่อพูดจบ อีกฝ่ายดูเหมือนกับคนสารภาพความลับที่น่าอับอายออกมา
มูคยอมจับจ้องไปที่ใบหน้าสีขาวนวลที่ไม่ยอมสบตาเขา เขาแลบลิ้นออกมาอีกครั้งแล้วกดลงไปที่แผลเป็น แล้วเลียอย่างช้าๆ ราวกับว่ากำลังถูมันอยู่
“ฉันไม่ได้ทำเพื่อจะให้นายรู้สึกอะไรสักหน่อย” น้ำเสียงของมูคยอมที่ออกมาจากปากเฉยชาเหมือนกับสีหน้าของเขา
เมื่อพูดอย่างนั้นมูคยอมก็ใช้ฟันเหมือนกับตอนที่ลูบไล้ยอดถันเมื่อครู่นี้ ขณะที่เขางับที่คางโดยไม่ออกแรงใดๆ ก็ได้ยินเสียงถอนหายใจผสมกับเสียงครวญครางออกมาจากปากของฮาจุน
ร่างกายของฮาจุนที่บอกว่าไม่รู้สึกอะไรเลยสักนิดสั่นสะท้านทุกครั้งที่เขาดูดหน้าท้องจนมีเสียงดังจ๊วบจ๊าบออกมา มือที่จับเอวฮาจุนอยู่เลื่อนมาลูบที่ต้นขาของอีกฝ่ายโดยไม่รู้ตัว มันลื่นไปด้านนอกแล้วคลำเข้าไปด้านในต้นขา มูคยอมลูบและบีบเฟ้นเนื้อนุ่มหยุ่น
จากนั้นสายตาของมูคยอมก็หันไปที่กระดูกเชิงกรานด้านข้างแกนกายที่ยังไม่ลุกชูชันของฮาจุน มูคยอมขยับใบหน้าไปด้านข้าง ใช้ลิ้นปัดป่ายรอยแผลเป็นที่เคยเลียไปแล้วราวกับเป็นพู่กัน
ริมฝีปากที่อยู่ระหว่างเชิงกรานและเอวเลื่อนไปทางสะดือ ฮาจุนเหลือบมองลงมาที่มูคยอมด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนและว่างเปล่าราวกับไม่รู้ว่าเขากำลังพยายามจะทำอะไร
“ฮ๊ะ อื้อ!” ฮาจุนเบิกตาโพลงในชั่วพริบตา
ในขณะที่ฮาจุนหายใจออกมาอย่างไม่มั่นคงก็มีเพียงเสียงครวญครางออกมาจากริมฝีปาก ทันใดนั้นเอง มูคยอมที่กางขาฮาจุนออกโดยการกดที่ต้นขาด้านในก็ใช้ปากครอบครองแกนกายของฮาจุนราวกับว่ากำลังดูดกลืนมัน ก้อนเนื้อที่ยังไม่เกิดความเร่าร้อนได้เข้าไปในปากของมูคยอมอย่างรวดเร็ว
มูคยอมได้รับการกระทำเช่นนี้จากฮาจุนมาหลายครั้งจนนับไม่ถ้วน ฮาจุนที่งุ่มง่ามในตอนแรก ตอนนี้กลับเป็นฝ่ายที่สามารถเริ่มใช้ปากก่อนได้ และรัดแกนกายของมูคยอมให้แน่นในลำคอและดูดกลืนกินมัน ในขณะที่มูคยอมไม่เคยทำแบบนั้นให้อีกฝ่ายเลย
เพราะว่าแต่เดิมอีฮาจุนเป็นผู้ชายที่ชอบผู้ชายเหมือนกัน เพราะฉะนั้นสำหรับอีกฝ่ายมันถึงไม่เป็นอะไร แต่สำหรับมูคยอมมันไม่ใช่อย่างนั้นเลย ทั้งผลัดกันใช้มือรูดชัก หรือว่าให้เขาสอดเสียบเข้าช่องด้านหลังของอีกฝ่าย ถ้าแค่นั้นเขาก็คิดว่าไม่เป็นอะไร แต่เขาไม่เคยคิดเลยว่าจะอมแกนกายของผู้ชายด้วยกัน
ด้วยความคิดนั้น เขาจึงชอบความรู้สึกลิ้นนุ่มของอีกฝ่ายที่เลียส่วนหัวและความรู้สึกของเยื่อเมือกที่โอบหุ้มลำแท่ง บางครั้งมูคยอมก็ชอบความรู้สึกที่เขาซอยเอวแล้วกระแทกแกนกายเข้าไปในช่องคอที่แคบและลื่นราวกับช่องทางด้านหลัง แต่เขาไม่เคยคิดที่จะเอาปากไปครอบครองของลับของฮาจุนเลย
แต่ไม่รู้ทำไม มูคยอมถึงรู้สึกว่าเขาสามารถทำแบบนั้นได้ในวันนี้ พอเอาแกนกายใส่เข้าไปในปากแล้ว เขาก็ไม่มีความคิดที่จะปฏิเสธการกระทำนี้แต่อย่างใด มันไม่สกปรกและไม่มีกลิ่น มันเป็นเพียงส่วนหนึ่งของอีฮาจุน เช่นเดียวกับส่วนอื่นๆ อย่าง ผิวสวยอันเนียนละเอียด รอยแผลเป็น และเส้นผม
“ฮื้อ ทำ…ทำอะไร อ๊า…!”
เขาขยับหัวไปข้างหน้าข้างหลังและดูดเสาที่ตั้งตระหง่านนั้น แกนกายที่ปกติแม้จะลูบเร้าอย่างไรก็จะดำเนินไปอย่างเชื่องช้า แต่ในวันนี้กลับตอบสนองต่อสิ่งเร้าอย่างทันทีทันใด ของลับของฮาจุนก็ดูเหมือนกันกับของมูคยอม มันยืดตรงโดยไม่มีส่วนโค้งแม้แต่ส่วนเดียว และมีสีที่ค่อนข้างอ่อน มันอาจจะดูตลกไปหน่อยที่จะพูดอะไรแบบนี้ แต่มันเป็นแกนกายที่ดูดีเลยทีเดียว
ถึงแม้ว่าอีกฝ่ายจะโดนกระแทกด้านหลังบ่อยๆ ก็ตาม แต่ทุกครั้งแกนกายของฮาจุนก็ดูตั้งชูชันขึ้นมาแค่พอประมาณเท่านั้น แต่เมื่อเขาอมแกนกายให้ฮาจุน เขากลับรู้สึกว่าของลับของฮาจุนดูแข็งโด่กว่าทุกๆ ครั้ง
มูคยอมไม่เคยให้ แต่กลับได้รับมันมากมายเหลือเกิน เนื่องจากประสบการณ์ทางอ้อมอันยาวนานของเขา การใช้ปากครั้งแรกของมูคยอมจึงถือว่าอยู่ในระดับเชี่ยวชาญ เขาแลบลิ้นเลียส่วนหัวและลำแท่ง กลืนเข้าไปลึกๆ แล้วดูดขึ้นมา ตวัดลิ้นที่ปลายส่วนหัวและรูดลำแท่งนั้นขึ้นแล้วก็ดูดกลืนเข้าไปอีกครั้งอย่างไม่ขาดสาย
ปฏิกิริยาทางร่างกายของฮาจุนที่กระตุกด้วยเสียงครวญครางนั้นเหมือนเป็นการชมเชยความพยายามใช้ปากครั้งแรกของมูคยอม
“อื้อ ฮื่อ อย่า อย่า…อ๊าๆ!”
มูคยอมอมเข้าไปลึกๆ แล้วรูดยาวๆ ด้วยลิ้น ฮาจุนบิดเอวไปมาและเอียงศีรษะไปพิงกระเบื้อง ฮาจุนเอามือวางบนหัวของมูคยอม ปลายนิ้วของอีกฝ่ายสั่นระริกราวกับพยายามจะคว้าเส้นผมของเขาเอาไว้ มูคยอมคายแกนกายออกมาและกุมมันไว้ในมือใหญ่ของตนเอง เขารูดมันอย่างรุนแรงพลางถามออกไป
“ทำให้แล้วยังจะโวยวายอะไรอีกเหรอ”
“อื้อ ฮื่อ! เป็น เป็นอะไร ฮื่อ ทำไมจู่ๆ…”
“ตอนที่นอนกับนายครั้งแรก นายมีเหตุผลอื่นอีกไหม”
อีกฝ่ายคงทำเพียงแค่เพราะอยากทำ แต่ไม่มีเหตุผลเรื่องความกระสันและความปรารถนา เหมือนกับสิ่งที่เมื่อวานนี้คิดว่าจะทำไม่ได้ แต่ในวันนี้กลับสามารถทำได้ ขณะที่ใช้มือลูบลำแท่งอย่างแน่นแฟ้น มูคยอมก็เลื่อนริมฝีปากไปที่พวงสวรรค์ทรงกลมที่อยู่ด้านล่าง
เมื่อเพิ่มความเร็วของการชักลำแท่ง เอาสิ่งที่คล้ายผลไม้เข้าปากแล้วคลึงมัน มือของฮาจุนที่เคยลังเลว่าจะจับผมของเขาดีไหมก็จับเข้ามาอย่างแน่นหนา มูคยอมเห็นต้นขาฮาจุน ดูเหมือนว่ามันจะสั่นไปหมด
“อ๊าก อ๊า! อ๊า!”
สิ่งที่อยู่ในมือของมูคยอมสั่นระริก มูคยอมเอาสิ่งที่ดูเหมือนกำลังจะหลั่งเข้าในปากของเขาอีกครั้งแล้วดูดมันอย่างแรงเล็กน้อย จากนั้นจึงใช้ลิ้นรูดจากโคนขึ้นมา ไม่นานของเหลวร้อนก็ถูกฉีดเข้าไปในปาก
มูคยอมรู้สึกได้ชัดเจนถึงน้ำอสุจิที่กระเซ็นในปากของตนเอง แค่เสร็จที่มือก็พอแล้ว แต่เขาตั้งใจรับมันด้วยปากของเขาเอง มูคยอมหัวเราะให้การกระทำของตนเอง คิมมูคยอมเป็นบ้าเพราะบรรยากาศสินะ
“ฮ๊า ฮ่อก ฮึก…”
มูคยอมดันร่างกายท่อนบนที่เหมือนจะหมดแรงไปกับการหลั่งน้ำอสุจิด้วยมือของเขาเพื่อให้อีกฝ่ายได้ยืนดีๆ เขาจำคำพูดของฮาจุนที่เคยบรรยายกลิ่นของน้ำอสุจิว่าเหมือนกลิ่นของน้ำในสระว่ายน้ำได้ เขาจึงหัวเราะคิกคักออกมา
แค่ใช้ปากกับผู้ชายเหมือนกันไม่พอ ยังให้อีกฝ่ายแตกใส่ปากตนเองอีก ไม่สามารถแม้แต่จะจินตนาการได้เลย มูคยอมไม่สามารถโกหกได้ว่ามันดี แต่มันก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด เขาคิดว่ามันคงจะน่าสะอิดสะเอียน แต่มันก็พอรับได้เหมือนตอนที่เขาอมแกนกายของอีกฝ่ายเข้าไป
มูคยอมกลืนของเหลวที่ฉีดเข้าไปในปากของเขาอย่างคร่าวๆ เขาใช้หลังมือเช็ดริมฝีปากแล้วลุกขึ้นยืนทันที มูคยอมก้มหน้ามองลงมาที่หัวของฮาจุนที่ก่อนหน้านี้ตัวเขาเองต่างหากที่เป็นฝ่ายต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง ตั้งแต่ท้ายทอยของฮาจุนที่ก้มหน้าอยู่ไปจนถึงหน้าอกเป็นสีแดงระเรื่อ
ฮาจุนสะดุ้งโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา มูคยอมเลยไม่รู้ว่าเป็นเพราะอายหรือตกใจกันแน่ อีกฝ่ายทำตัวเหมือนคนที่ทำผิดจนไม่รู้จะเอาตัวเองไปไว้ตรงไหน มูคยอมไม่อยากปลอบใจอีกฝ่ายเลยสักนิด ก็ทำผิดจริงนี่นา ผิดที่ดำดิ่งลงไปในทะเลยามค่ำคืนแล้วทำให้คนอื่นตกอกตกใจ
เขาเอนกายพิงกับผนังและทิ้งน้ำหนักลงไป แกนกายของฮาจุนอ่อนตัวลงเล็กน้อยหลังจากการหลั่งออกมาหนึ่งรอบ มันเสียดสีกันกับแกนกายของมูคยอมที่ชูชันเหนือท้องของฮาจุน ปลายของสิ่งที่ร้อนระอุและแข็งทิ่มที่ท้องน้อยของฮาจุน มันลื่นไถลไปสองสามครั้ง ราวกับว่ามันจินตนาการถึงการเคลื่อนไหวอยู่ข้างใน ฮาจุนไหล่สั่นไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา มูคยอมมองลงมาที่หัวทุยสีดำก่อนกล่าวด้วยน้ำเสียงอย่างออกคำสั่ง
“ไปยืนจับอ่างล้างหน้า”
“…คิมมูคยอม ตรงนี้…”
มูคยอมไม่ฟังคำตอบของฮาจุน แต่ดึงแขนของอีกฝ่ายให้ยืนจับอ่างล้างหน้าแทน ใบหน้าที่แดงก่ำและสับสนของฮาจุนสะท้อนให้เห็นอย่างมัวๆ ในกระจกบานใหญ่ที่สะท้อนให้เห็นถึงช่วงเอว ฮาจุนสบตากับตัวเองในเงาสะท้อน อีกฝ่ายสะดุ้งและก้มศีรษะลงต่ำยิ่งกว่าครั้งที่แล้ว
มูคยอมที่ยืนอยู่ด้านหลังจ้องมองฮาจุนในกระจกพร้อมกับหยิบโลชั่นจากชั้นวางแล้วบีบใส่มือของเขาสองสามครั้ง
“นายอยากถามว่าทำไมจู่ๆ ฉันถึงได้ใช้ปากให้นายใช่ไหม เพราะว่าถ้านายเสร็จแล้วครั้งนึง พอสอดใส่ครั้งต่อไปมันจะรู้สึกเสียวขึ้นน่ะสิ”
โลชั่นสีขาวเนื้อบางเบาหยดลงบนเอวและสะโพกของฮาจุน มันดูเหมือนน้ำอสุจิที่หยดลงไป ริมฝีปากของมูคยอมจึงยกขึ้นเล็กน้อย
น้ำมูกเหนียวสีขาวค่อยๆ หยดลงมาตามก้นอวบอ้วนและกระดูกก้นกบที่มีรอยบุ๋มของอีกฝ่าย นิ้วของมูคยอมที่ทาโลชั่นที่หยดลงมานั้น แหวกเข้าไประหว่างก้นของอีกฝ่ายและล้วงทางเข้าที่ซ่อนอยู่ลึกโดยไม่ลังเล
“ฮื่อ…!”
“จับไว้แล้วยืนดีๆ”
ฮาจุนที่ยืนอยู่อย่างมั่นคงกัดริมฝีปากตนเองหลายครั้ง ในท้ายที่สุดก็ยอมเอื้อมมือออกไปจับอ่างล้างหน้าเอาไว้ กระดูกหลังฝ่ามือโป่งนูนขึ้นมา อีกฝ่ายเกร็งนิ้วมือจนมันซีดเผือด คงกังวลใจสินะบั้นท้ายถึงได้ปิดสนิทอย่างนี้ มูคยอมใช้นิ้วคลำหาแล้วเอาริมฝีปากมาแนบใบหูอีกฝ่าย
“ผ่อนคลายหน่อย ถึงเป็นแบบนี้ฉันก็ไม่หยุดหรอกนะ”
“คิมมูคยอม มันไม่ได้จริงๆ ถ้าเกิดพี่เขาเข้ามาล่ะ…”
นิ้วกลางถูกดันผ่านทางเข้าที่ปิดไว้ราวกับพยายามหยุดคำพูดที่วุ่นวายใจนั้นไม่ให้พูดต่อ
“อื้อ…!”
เป็นเพราะหยุดพักไปหนึ่งสัปดาห์ หรือว่ามีปัญหาเรื่องท่ายืนกันแน่ หรือไม่ก็คงเป็นเพราะว่ากังวลใจจริงๆ นั่นแหละ… ปกติแล้วรูของฮาจุนถ้าทำให้ผ่อนคลายแล้วมันสามารถกลืนกินนิ้วทั้งสี่นิ้วของเขาได้เป็นอย่างดี แต่ตอนนี้รูนั้นแคบมากจนยากที่จะสอดนิ้วแค่นิ้วเดียวเข้าไปเลย
ดูเหมือนเป็นไปไม่ได้เลยที่จะสอดใส่สิ่งที่ตั้งโด่ในสภาพแบบนี้ ไม่สิ มูคยอมสามารถทำได้หากต้องการ แต่การทำเช่นนั้นอาจจะมีใครสักคน หรืออาจจะทั้งคู่เลยก็ได้ที่ต้องบาดเจ็บ เขาไม่มีงานอดิเรกเป็นการดูเลือดสักหน่อย มูคยอมประสบความสำเร็จในการผลักมันเข้าไปจนสุดทางด้วยการยืมแรงของสารหล่อลื่น เขาคลำหาจุดเสียวของฮาจุนและกดลงไปเบาๆ
เป็นเพราะกังวลใจมันเลยแข็ง แต่มันก็หลังจากที่หลั่งออกมาแล้วหนึ่งรอบ ความกำหนัดแพร่กระจายไปทั่วร่างกายแล้ว ขณะที่มูคยอมใช้นิ้วถูที่ส่วนบนของต่อมลูกหมากแล้วขยับเบาๆ ราวกับบุกฝ่าเข้าไป ฮาจุนหายใจหอบสั้นๆ และเอวของอีกฝ่ายก็เริ่มสั่นไหว
“ฮะ ฮ๊า”
“เวลาแบบนี้อย่าพูดถึงคนอื่นสิ ฉันอารมณ์เสีย”
“อ๊ะ อื้อ มันไม่ใช่แบบนั้น…!”
“ในช่วงก่อนการฝึกฉันให้ความร่วมมือเพราะนายขอไว้”
“ฮึก อ๊ะ!”
“ฉันไม่ได้อยากทำแบบนั้น แต่ฉันก็ทำตามที่นายบอก ไม่คิดว่าสุดท้ายแล้วฉันจะหวังให้ได้อะไรตอบแทนหรือไง”
เมื่อเขาเลื่อนมืออีกข้างที่ว่างอยู่มาที่หน้าอกและดึงยอดถันที่ก่อนหน้านี้เขาดูดมันจนบวมเล็กน้อย ฮาจุนก็ดีดดิ้นราวกับถูกทุบตี อย่างไรก็ตามถ้าเริ่มรู้สึกแล้วยอมแพ้กลางทาง มันก็จะทำให้อีฮาจุนทรมานเช่นกัน
“คราวนี้เป็นตาของนายที่จะเป็นฝ่ายร่วมมือ ยื่นเอวมาด้านหลัง” มูคยอมลดเสียงลงและกระซิบข้างหูราวกับกำลังขู่
“ฮื้อ…”
“ถ้านายให้ความร่วมมือมันก็จะเสร็จเร็ว”
มูคยอมเลื่อนลื่นมือที่จับยอดถันไปจับเชิงกรานของฮาจุนแล้วดึงไปด้านหลัง จากนั้นฮาจุนก็สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วหายใจออก ค่อยๆ ถอยสองสามก้าว ทันทีที่จับอ่างล้างหน้าเอาไว้แล้วถอยหลังออกมา เอวก็ถอยไปข้างหลังอย่างเป็นธรรมชาติ ทำให้บั้นท้ายยื่นออกไปหามูคยอม
เมื่อมีช่องว่างพอประมาณมูคยอมก็ดันนิ้วชี้เข้าไป เขาต้องการขยายช่องทางด้านในอย่างรวดเร็ว เขาจึงแยกนิ้วออกจากกันราวกับว่าจะทำท่ากรรไกรอยู่ในช่องทางด้านใน และฮาจุนที่เงียบอยู่นั้นก็ส่งเสียงครางขึ้นมาอีกครั้ง
“อื้อ! อื้อ อ้า”
เขารู้สึกได้อย่างที่ควรจะเป็น แต่ไม่รู้สึกเลยว่ามันจะสามารถขยายได้อย่างรวดเร็วเหมือนปกติ มูคยอมค่อยๆ สูดริมฝีปากของเขา ตอนแรกก็แค่สอดใส่เข้าไป ทำทิ้งไว้เหมือนตอนนั้นดีไหมนะ วันนั้นอีฮาจุนใจร้อน แต่วันนี้คิมมูคยอมใจร้อน
ในขณะที่มูคยอมยังคงถูบริเวณใกล้กับต่อมลูกหมากด้านในที่เริ่มบวมขึ้น เขาก็จับแกนกายของฮาจุนด้วยมืออีกข้างหนึ่ง เขาชโลมโลชั่นอีกครั้ง เมื่อเทียบความลื่นของเจลแล้วมันก็ยังด้อยกว่าอยู่มาก แม้ว่าจะทามากแค่ไหนก็ตาม แต่ก็ช่วยไม่ได้ เขาถอนนิ้วที่ลูบไล้ด้านในออกมาและแหย่ส่วนหัวของแกนกายไปที่ปากทางเข้า
“อ๊ะๆ”
ฮาจุนส่ายหัวไม่รู้ว่าเป็นเพราะรู้สึกหรือเพราะกลัวกันแน่ มูคยอมเห็นว่าบั้นท้ายเกร็งขึ้นราวกับว่ากำลังพยายามปิดกั้นการสอดใส่ของแกนกาย เขาเอ่ยในขณะที่ใช้ปลายแกนกายร้อนสอดแทงทางเข้าหลายครั้ง
“ถ้าอยากให้มันจบลงเร็วๆ ก็ต้องให้ฉันสอดใส่เข้าไปด้วย”
มีเพียงเสียงลมหายใจแรงกลับมาเป็นคำตอบ
ราวกับเร่งรีบ ทันทีที่ดันเอวลงก็เผยให้เห็นเฉพาะด้านหลังฮาจุน อีกฝ่ายจึงถามขึ้นมา
“จะทำ…จริงๆ เหรอ”
“งั้นจะทำปลอมๆ เหรอ”
“…ให้ฉันทำอย่างอื่นให้ไม่ได้เหรอ”
ฮาจุนพูดราวกับว่าจะใช้ปากให้ ตอนแรกอีกฝ่ายทำไม่เป็นด้วยซ้ำ แต่ล่าสุดกลับบอกว่าจะอมให้ ถึงจุดนี้ท่าทางที่อีกฝ่ายบอกว่าทำไม่เป็นก็น่าสงสัยว่าเป็นการแสดงแน่ๆ แล้วละ