Half Line ข้ามเส้นนี้ไป ระวังตกหลุมรัก - ตอนที่ 70
โพรงเนื้อด้านในที่ถูกนิ้วเสียดแทงอยู่พักหนึ่งยังคงเสียวแปลบจนทำให้ฮาจุนหายใจระรัวพร้อมกับจ้องส่วนนั้นของมูคยอมเขม็ง จากนั้นจึงเบนสายตาขึ้นไปจับจ้องใบหน้าของเขา มูคยอมเหยียดยิ้มมุมปากข้างหนึ่งราวกับกำลังมองฮาจุนอยู่แล้วตั้งแต่ก่อนจะสบตากัน จากนั้นจึงเดินเข้ามาใกล้อีกหนึ่งก้าว
“ชอบท่อนฉันขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ”
‘ถ้านั่นเป็นของมูคยอม จะอะไรก็ชอบทั้งนั้น ไม่ว่าจะเป็นนิ้ว เป็นท่อนเอ็นร้อน หรือเป็นริมฝีปาก…’
เมื่อพยักหน้าอย่างสติเลือนรางแทนคำตอบ มูคยอมก็ดึงขาเขาอย่างแรงแล้วสองมือก็จับตรงข้อพับของเขาเพื่อดันให้มันอ้าออกกว้างขึ้นกว่าเดิม เท้าลอยอยู่กลางอากาศ และตรงกลางก้นที่พาดอยู่ตรงปลายโต๊ะ ปากช่องทางที่คลายตัวจนอ่อนนุ่มก็ปรากฏให้เห็นอย่างเด่นชัดในสายตาของมูคยอม
ส่วนหัวมนของแกนกายแข็งขืนเล็งให้พอดีแล้วมูคยอมก็กดแทรกกายเข้าไปทันที แกนกายที่กระตุกเล็กน้อยตั้งแต่ตอนสอดเข้าไปครูดโพรงเนื้อนุ่มอย่างรุนแรงพร้อมกับถูกดูดกลืนเข้าไปด้านในนั้น
“ฮึก อ๊า!”
สัมผัสของท่อนเนื้อหนาที่เข้ามาเติมเต็มในร่างกายอย่างกะทันหันทำให้ฮาจุนหลงลืมวิธีหายใจและหยุดหายใจไปชั่วขณะ ตัวของเขาสั่นระริกและก้นที่ยกลอยขึ้นกลางอากาศครึ่งหนึ่งก็กระตุกเกร็งไม่หยุด
มูคยอมไม่หยุดเลยแม้แต่วินาทีเดียวแล้วสอดแทรกกายเข้าไปจนสุด ท่อนเนื้อร้อนล่วงล้ำเข้ามาบดเบียดกับผนังด้านในอย่างยากลำบากและเชื่องช้า มันสั่นสะเทือนประสาทสัมผัสของฮาจุนตั้งแต่ปลายเท้าอีกครั้งหนึ่ง ทุกครั้งที่รู้สึกได้ว่าส่วนหัวป้านกับเส้นเลือดนูนชัดครูดเขี่ยเนื้ออ่อนด้านใน เสียงครางสั้นๆ ก็ระเบิดออกมาหลายครั้ง
“อือ ฮึก! อ๊า อึก…”
เมื่อมูคยอมกระแทกสุดโคนจนกระดูกหัวหน่าวแนบชิดกับบริเวณเหนือช่องทางรัก ส่วนปลายลำท่อนก็สัมผัสกับด้านในอันคับแคบ ร่างกายของคนเรา ยิ่งเข้าไปลึกด้านในมากเท่าไรก็จะยิ่งอ่อนนุ่มและรู้สึกไวต่อสิ่งเร้ามากเท่านั้น มูคยอมกระแทกเข้ามาแล้วทิ้งน้ำหนักลงโดยไม่ถอนออกทันที เขากดย้ำๆ เพื่อใช้ส่วนหัวป้านกระตุ้นความรู้สึกตรงส่วนลึกในร่างกายหลายต่อหลายครั้ง
สำหรับมูคยอม มันน่าจะเป็นการเคลื่อนไหวเล็กๆ น้อยๆ จนไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่ในสถานะฝ่ายรับอย่างฮาจุนนั้นต่างกัน เพียงความเร็วในการแทงเข้ามาเปลี่ยนแปลงไปแค่นิดเดียว ทั่วทั้งร่างก็สั่นกระตุกราวกับมีกระแสไฟฟ้าแล่นไปทั้งตัว
“ฮึก อือ อ๊ะ อ๊า…!”
ฮาจุนอยู่ในสภาพอ้าขากว้าง เอนตัวนอนบนโต๊ะ และสั่นสะท้านอยู่ใต้ร่างของมูคยอม ตัวเขาดูราวกับกบที่ใช้ในการทดลองอะไรบางอย่าง ถึงจะอายแต่ร่างกายกลับไม่สามารถหยุดยั้งการตอบสนองต่อสิ่งกระตุ้นตามใจชอบได้ ราวกับกำลังถูกทดลองอยู่จริงๆ
ฮาจุนกัดฟันเพื่อที่จะลดเสียงให้เบาลง แต่หากท่อนเนื้อหนาแทงเข้ามาในเนื้อเยื่ออ่อนนุ่ม หูของเขาก็จะเสียววาบขึ้นมา ในขณะเดียวกัน ปากก็จะอ้าออก และเอวกับขาก็จะสั่นคลอนไปหมด
มูคยอมขยับตัวเพียงเล็กน้อยอยู่ด้านในแบบนั้น แต่จู่ๆ กลับถอนตัวออกไปแล้วเสือกกายเข้ามาลึกพรวดเดียวด้วยความรวดเร็ว เมื่อเขาทำแบบนั้น ความคิดที่ว่าน่าอายก็ปลิวว่อนหายไป ลำคอของฮาจุนเอนไปด้านหลังอย่างฉับพลันแล้วเสียงที่เคยกลั้นไว้อย่างสุดความสามารถก็ระเบิดออกมา
“อ๊า! อาาา ฮ้า!”
“บ้าเอ๊ย ไม่ว่าตอนไหน แค่กระแทกเข้าไป ก็ดีจนแทบตายเลยนะ”
มูคยอมพึมพำแล้วจู่ๆ ก็ขยับรุนแรงขึ้นราวกับโกรธ เมื่อเขากระแทกดังปั้กๆ จนตัวแทบลอย ฮาจุนก็ได้แต่เอนหัวขึ้นแล้วหอบหายใจขาดห้วงโดยส่งเสียงร้องไม่ออกด้วยซ้ำ ท่อนเนื้อบดขยี้ผนังด้านในคับแคบ เมื่อรู้สึกเหมือนจะสอดเข้ามาจนสุด เขาก็จะถอนกายครูดออกไปทันที
“ฮึ! อื๊อ! อึ ฮึก!”
ทุกครั้งที่ร่างกายหนักอึ้งกระแทกปั้กๆ เข้ามา ฮาจุนก็รู้สึกเหมือนแกนกายที่จ้วงเข้าลึกจะเจาะทะลุร่างกายของตนแล้วโผล่ออกมาจนถึงช่องคอ เสียงครวญครางของเขาจึงสั้นและขาดห้วง ด้านในร้อนรุ่มขึ้นเรื่อยๆ จนรู้สึกเหมือนจุดที่มูคยอมขยับเข้าออกได้กลายเป็นกองไฟไปแล้ว ในหัวของเขาราวกับมีไอน้ำอัดแน่นจนคิดอะไรไม่ออก
ประสาทสัมผัสวิ่งพล่านไปตามร่างกายอย่างรวดเร็วเกินไปเสียจนไล่ตามไม่ทัน รู้สึกได้ว่าร่างกายร้อนรุ่มขึ้นอย่างรวดเร็วและขึ้นสีแดงจัด มือสั่นระริกขูดผิวเรียบลื่นของโต๊ะเพราะไม่มีอะไรจะให้เหนี่ยวรั้งไว้ได้สักอย่าง จากนั้นจึงมากำหมัดแน่นอยู่ตรงหน้าบริเวณลิ้นปี่แล้วขูดเขี่ยผิวของตัวเอง
ร่างกายที่ถูกดันขึ้นจากแรงกระแทก ชั่วขณะหนึ่งก็ถูกจับต้นขาแล้วดึงลงมาด้านล่าง ร่างกายของทั้งคู่แนบชิดกัน พร้อมกันนั้น แกนกายก็สอดใส่เข้าลึกยิ่งขึ้นกว่าเดิมด้วย ฮาจุนบิดเอวโดยไม่รู้ตัว ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน ในระหว่างที่การสอดประสานหยุดลงชั่วครู่ในท่านั้น ฮาจุนก็ลืมตาที่เคยหลับปี๋แล้วเหลือบขึ้นมองมูคยอม
การมองเห็นดูขุ่นมัวราวกับกระจกที่มีไอน้ำเกาะเพราะร่างกายร้อนเร่าขึ้นจากความสุขสม ฮาจุนปรับลมหายใจให้สม่ำเสมอพลางจ้องมองเขา น้ำตาที่ปริ่มอยู่ตรงดวงตาไหลลงมาตามใบหน้าเป็นทางโดยไม่ทันตั้งตัว
มูคยอมก้มลงมองฮาจุน ใบหน้าของเขาขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย จากนั้นจู่ๆ สิ่งที่เติมเต็มด้านในร่างกายฮาจุนก็ถูกถอนออกไป มูคยอมยกร่างกายที่เคยทาบทับให้ถอยห่างแล้วดันตัวขึ้นยืน เขาเพียงแค่มองดูฮาจุนเท่านั้น ไม่ได้ทำท่าทางหรือพูดอะไรเลย ฮาจุนได้แต่กระพริบตาปริบและสังเกตบรรยากาศ รอดูว่าเขาจะทำอะไรต่ออยู่ครู่หนึ่ง
‘…ยังไม่มีใครเสร็จแม้แต่คนเดียวเลยนะ พอแล้วเหรอ’
ไม่รู้ว่าเพราะอะไร มูคยอมถึงดูเหมือนไม่ได้มีอารมณ์ขนาดนั้นต่างกับตอนปกติ ฮาจุนคิดขึ้นแบบนั้นขึ้นมาเป็นอย่างแรกเพราะสีหน้าของเขา
‘อย่างนั้นเหรอ ตอนนี้เซ็กส์กับฉันคงทำให้คิมมูคยอมมีอารมณ์ไม่ค่อยได้ด้วยซ้ำสินะ’
ร่างกายยังคงร้อนรุ่ม แต่ความรู้สึกกลับสงบและอ้างว้างยิ่งกว่าตอนที่ยอมรับว่าความสัมพันธ์ของทั้งสองจบลงแล้ว ฮาจุนกะพริบตาชุ่มน้ำ และในตอนที่คิดด้วยสมองที่ยังหลงเหลือความร้อนเร่าอยู่ว่าควรลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเลยไหม มูคยอมก็พูดขึ้นมา
“คว่ำหน้าลง”
คำพูดนั้นทำให้ฮาจุนรีบดันตัวที่นอนอยู่ลง เมื่อขาลงไปยืนบนพื้นแล้วเอนร่างกายท่อนบนคว่ำลงกับโต๊ะ ฮาจุนก็รู้สึกได้ว่ามูคยอมขยับเข้ามาชิดด้านหลังอีกครั้ง
มือใหญ่จับก้นสองข้างให้แยกออก เมื่อรูรักร้อนผ่าวปรากฏให้เห็นอยู่ตรงกลาง ไหล่ของเขาก็สั่นเทาเพราะความหนาวสั่นเล็กน้อยที่มาเยือน แต่เป็นเพียงชั่วขณะเดียวเท่านั้นที่สัมผัสได้ถึงความหนาว ท่อนเอ็นของมูคยอมกดเข้ามาในช่องทางด้านหลังทันที
“ฮ้า อึก!”
เสียงร้องดังขึ้นโดยอัตโนมัติเพราะท่อนร้อนแทงเข้ามาจนสุดด้านใน ภาพตรงหน้าหมุนติ้วเพราะความจุกเสียดที่โดนแทรกกายเข้ามาใหม่หลังเปลี่ยนท่าและถอนกายออกไป แต่มูคยอมก็ไม่ให้เวลาเขาพลางขยับอย่างรวดเร็วตั้งแต่เริ่ม
เสียงเนื้อกระทบกันป้าบๆ ดังก้องไปทั่วห้องโดยไม่ทิ้งช่วงห่าง ท่วงท่าที่ทิ้งน้ำหนักตัวกระแทกปั้กๆ เข้ามาทำให้โต๊ะตัวหนักสำหรับหลายคนใช้ซึ่งอยู่ติดกับร่างกายถูกดันไปพร้อมส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าด
“อา อึก ฮึ เดี๋ยว ก่อน อา อ๊า…!”
ฮาจุนหายใจขาดห้วงเพราะท่อนร้อนที่กระหน่ำจ้วงเข้าด้านในไม่หยุด วันแบบนี้เขาอยากทำตามมูคยอมโดยไม่ปริปากบ่นอะไร แต่คำปฏิเสธกลับเล็ดลอดออกมาโดยไม่รู้ตัว
“อึก หยะ หยุด ฮา อ๊า!”
ทว่ามูคยอมไม่หยุด ทุกครั้งที่กระแทกเข้ามาจนสุด ร่างกายก็จะสะเทือนจนซวนเซ โต๊ะถูกดันออกไปทีละนิด แล้วส่วนล่างของร่างกายท่อนบนซึ่งเคยแนบสนิทบนโต๊ะในตอนแรกก็ลอยเด่นอยู่กลางอากาศ
สัมผัสหนักหน่วงของร่างกายที่ถอนออกจนเหลือเพียงส่วนหัวมนเท่านั้นแล้วหยัดตัวเข้าสุดความลึกด้วยความรวดเร็ว กับผนังด้านในซึ่งถูกเสียดสีจนเหมือนไฟจะติด ทำให้ความคิดของฮาจุนหยุดชะงักลงเพราะเรี่ยวแรงที่โหมกระหน่ำเข้ามาในร่างกายอย่างรุนแรงราวกับไม้ตะบอง จนบอกว่าโดนโจมตีแทนที่จะเรียกว่ามีสัมพันธ์กันก็ยังได้ ถึงแม้ว่าน้ำลายจะไหลออกมาจากปากที่อ้ากว้าง แต่ฮาจุนก็ไม่แม้แต่จะคิดได้ว่าต้องปิดปากลง
“อื๊อ อา ฮึก อื้อ!”
ในขณะที่ร่างกายร้อนเร่าราวไฟเผา กระดูกเชิงกรานกับเอวที่ลอยเด่นอยู่กลางอากาศก็สั่นระริกจนดูราวกับจะทรุดฮวบลง ฮาจุนเท้าแขนดึงตัวเองขึ้นไปเหนือโต๊ะอย่างทุลักทุเล ท่าทางของเขากลับกลายเป็นว่าเหมือนกำลังจะหนีไปด้านหน้าทั้งที่มูคยอมกำลังฝังตัวตนเข้ามาอยู่ จู่ๆ แขนก็กอดรัดเอวแน่นแล้วดึงรั้งร่างกายของฮาจุนไปด้านหลังทันควัน
‘เอี๊ยด’ เสียงพื้นถูกครูดด้วยบางอย่างที่เหมือนกับท่อนเหล็ก แล้วร่างกายที่เคยคว่ำหน้าก็ถูกจับนั่งลงทันที ทันใดนั้น สัมผัสจากการสอดใส่แกนกายร้อนซึ่งแทรกเข้ามาลึกด้านในก็ทำให้ปากของฮาจุนอ้ากว้าง
ก่อนที่จะได้วิเคราะห์สถานการณ์ว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้ท่อนเนื้ออวบก็กำลังเด้งสวนจากด้านล่างขึ้นมาด้านบนอย่างต่อเนื่อง ฮาจุนอยู่ในท่าแยกขากว้างและนั่งเอาก้นแนบบนตักของมูคยอม ร่างกายซึ่งอยู่ในท่านี้สั่นสะเทือนขึ้นลงอย่างรุนแรง ฮาจุนทาบมือลงบนหลังมือของมูคยอมซึ่งยึดตรงกระดูกเชิงกรานของเขาไว้โดยไม่มีเวลาจะให้คิดอะไรเพิ่มเติมได้เลย แล้วเขาก็ส่งเสียงร้องออกมาโดยไม่ฝืนกลั้นเอาไว้
ทั่วทั้งร่างเร่าร้อนราวกับจะระเหย ท่อนเนื้อที่แหวกเขามาถึงจุดที่ลึกมากๆ มันเกินกว่าที่ฮาจุนจะรับไว้ แต่ในระหว่างนั้น สัมผัสทุกอย่างนั้นก็ยังรู้สึกดีมาก ดีมากจริงๆ
ฮาจุนคิดว่าท่อนเนื้อของมูคยอมจะไม่สอดใส่เข้ามาในร่างกายของตนอีกครั้งแล้ว แต่ตอนนี้ท่อนเนื้อนั้นกำลังรุกล้ำเข้ามาภายใน น้ำตาของฮาจุนหยดแหมะๆ เพราะความสุขสมที่เกิดขึ้น
“ฮึก ฮือ อา คิม มูคยอม ฮึก ดี อ๊า! ดี…!”
คำที่เคยพูดตอบเวลามูคยอมถามว่าดีหรือเปล่า ในวันนี้ฮาจุนกลับเป็นฝ่ายพูดออกมาก่อน ภายในหัวที่เปลี่ยนเป็นสีขาวโพลนเกิดความคิดที่ว่าไม่รู้ว่าจะได้พูดแบบนี้กับเขาอีกเมื่อไร ราวกับเป็นจิตใต้สำนึก ทำให้ฮาจุนโพล่งคำที่มักจะไม่ค่อยพูดออกมาสักเท่าไรในเวลาปกติเพราะความเขินอายออกมา
ทันใดนั้น จู่ๆ การสอดทะลวงเข้ามาในร่างกายอย่างรุนแรงก็หยุดลง จากนั้นก็รู้สึกได้ถึงแขนแข็งแกร่งที่โอบรัดลำตัวเข้ามาจากทางด้านหลังอย่างกะทันหัน
เขาแรงเยอะมากจนหายใจไม่ออก เรี่ยวแรงของเขาทำให้ฮาจุนได้แต่ก้มหัวลงหายใจหอบถี่รัวเท่านั้น แกนกายฝังคาไว้สุดความลึกในร่างกายจนทั่วทั้งร่างสั่นกระตุกไปด้วยความรู้สึกที่ถูกมูคยอมสอดใส่ ต้นขาที่ถ่างออกคร่อมบนตักของมูคยอม ท้องกับหน้าอก หัวไหล่กับปลายนิ้ว จนกระทั่งปลายเท้า ทุกส่วนสั่นระริกไปหมด เสียงทุ้มต่ำกับลมหายใจร้อนและยาวแพร่ออกมาจากใบหน้าที่ฝังอยู่แถวๆ ลำคอแล้วทำให้ผิวร้อนรุ่มราวกับเตารีด
“ฮู่ว…”
ทุกครั้งที่สูดหายใจเข้าราวกับดมกลิ่น เสียงสูดหายใจฟืดฟาดทุ้มต่ำก็จะดังขึ้นจั๊กจี้หู ‘งั่ม’ มูคยอมกัดลงมาบนเนื้อที่เชื่อมจากคอไปถึงไหล่อย่างแรง
“อ๊า!”
ปกติมูคยอมชอบกัดหู คอ หรือไม่ก็ไหล่อยู่แล้ว แต่วันนี้มันเจ็บจนเสียงร้องดังออกมาโดยอัตโนมัติ
ฟันแข็งๆ กดลงมาขบกัดและครูดบนผิว ความรู้สึกเจ็บทำให้โพรงเนื้อด้านในที่ดูดกลืนท่อนเนื้อร้อนอยู่บีบรัดตัวมากยิ่งขึ้น ฮาจุนทนความเจ็บจากฟันคมซึ่งฝังลงบนผิวที่รู้สึกไวอยู่แล้วแม้ไม่ได้ทำแบบนั้นไม่ไหว เขายึดแขนมูคยอมอย่างอ่อนแรงแล้วส่งเสียงครางออกมา
“อ๊ะ เจ็บ นะ เจ็บ…”
การเคลื่อนไหวที่ขบกัดหัวไหล่ของฮาจุนอยู่เรื่อยๆ ราวกับสุนัขหยุดชะงักลงเพราะคำพูดนั้น มูคยอมคลายแขนข้างหนึ่งซึ่งโอบรัดร่างกายของเขาไว้ แล้วมือก็ไต่ขึ้นมาไล้ลำคอด้านหน้าของฮาจุนขึ้นไป
มือของมูคยอมโอบรอบคอไปจนถึงบริเวณใต้คางราวกับจะบีบ หัวที่เคยก้มลงด้านล่างเชิดเงยขึ้นโดยอัตโนมัติ
“ค่อก…”
มือของมูคยอมกดลงตรงบริเวณกล่องเสียงจึงทำให้เสียงครางที่คล้ายกับเสียงไอดังออกมา มูคยอมหยุดอยู่ในท่านั้นครู่หนึ่งแล้วยังคงสูดหายใจเข้าออกอย่างรุนแรงทั้งที่ยังฝังใบหน้าเข้ากับลำคอของฮาจุนอยู่
‘ผ่านไปนานแค่ไหนแล้วนะ’ มือที่วางทาบบนลำคอของฮาจุนค่อยๆ ไหลลงไป จากนั้นมูคยอมก็เริ่มขยับร่างกายเช่นเดียวกับเมื่อครู่นี้ทันที
การมองเห็นมืดมิดลงเพราะความเร็วของสิ่งที่เติมเต็มภายในร่างซึ่งถอนออกอย่างลื่นไหลแล้วฝังกลับเข้ามาอีกครั้ง หูของฮาจุนไม่ได้ยินเสียงอื่นใดเพราะเสียงเนื้อกระทบกันหนักๆ และเสียงป้าบๆ ที่ดังขึ้นเมื่อก้นยกสูงจากการถูกกระแทกขึ้นแล้วกลับลงมากระแทกบนตักของเขา
ฮาจุนคิดอะไรไปมากกว่านี้ไม่ออกแล้วจริงๆ จึงได้แต่อ้าปากตัวสั่นสะเทือนเหมือนตุ๊กตาอยู่บนร่างกายของเขา ภาพตรงหน้าของฮาจุนเหมือนมีแสงกะพริบระยิบระยับ มูคยอมสวนเอวฝังกายเข้าด้านในอย่างรุนแรงหลายต่อหลายครั้ง ในขณะเดียวกัน ฮาจุนก็ไปถึงจุดสุดยอดพร้อมกับหลั่งน้ำขุ่นขาวออกมาในท่านั่งอ้าขากว้าง
ก้นกับขาที่ทิ้งลงบนต้นขาแกร่งสั่นสะท้าน ตัวฮาจุนเองก็รู้สึกได้ว่าผนังด้านในกระตุกเกร็งและบีบรัดอย่างแนบแน่นโดยไม่ได้ตั้งใจ
“ฮ้า อา อื๊ออ อึก…”
ท่อนเนื้อร้อนกระเด้งอย่างแรงขึ้นมาเติมเต็มช่องทางรักจากด้านหลังของร่างกาย แน่นอนมูคยอมเองก็ปลดปล่อยน้ำกามออกมาอย่างเต็มที่เช่นกัน
ไม่ใช่แค่ครั้งสองครั้งที่ฮาจุนรับของเหลวจากร่างกายของมูคยอมเข้ามาในร่างของตน แต่สัมผัสร้อนๆ นั้นทำให้ใจของเขาผ่อนคลายลงมากจริงๆ ฮาจุนขมิบรัดพลางกดเอวลงด้านล่างราวกับต้องการรับสิ่งนั้นเข้ามาให้ลึกขึ้นโดยไม่รู้ตัว ลำคอด้านหลังรู้สึกจั๊กจี้จากลมหายใจหอบกระชั้นของมูคยอมที่เสร็จมสม มือของมูคยอมออกแรงบีบเค้นเอวของฮาจุนแน่นราวกับจะทำให้หัก
แต่ไม่ค่อยมีเวลาให้ฮาจุนผู้สติหลุดลอยได้เพลิดเพลินไปกับความหฤหรรษ์เมื่อไปถึงจุดหมายสักเท่าไร เพราะเพียงครู่เดียว มือของมูคยอมที่เคยยึดเอวเขาไว้อย่างแน่นหนาราวกับกักบริเวณกลับจับตัวเขายกขึ้น
เมื่อท่อนเนื้ออวบที่ยังไม่อ่อนตัวลงไถลออกจากด้านในและสิ่งที่เคยเติมเต็มช่องทางรักกลับหายไป ของเหลวที่รับเข้ามาในช่องทางซึ่งยังไม่หดตัวลงก็ไหลออกมาจนย้อยไปตามด้านในขา
“อ๊า ฮา อา…”
ฮาจุนตัวสั่นสะท้านในมือของมูคยอมและยังไม่สามารถควบคุมร่างกายที่สั่นระริกเพราะคลื่นความสุขสมได้ แต่มูคยอมกลับดีดตัวขึ้นแล้วจับฮาจุนให้นั่งลงบนเก้าอี้ที่ตนเคยนั่ง
ร่างเปล่าเปลือยไร้อาภรณ์ปกคลุมแม้แต่ชิ้นเดียวของฮาจุนนั่งอยู่บนเก้าอี้ในท่าไม่เรียบร้อย ฮาจุนเหม่อมองด้านในต้นขาของตัวเองซึ่งกำลังกระตุกเกร็งตามอำเภอใจราวกับเป็นร่างกายของคนอื่น จากนั้นจึงเงยหน้าขึ้นมองมูคยอมอย่างไร้เรี่ยวแรง มูคยอมหันหลังไปแล้วและกำลังค้นของในกระเป๋าซึ่งถูกวางเอาไว้บนโต๊ะ เขาเอาทิชชู่เปียกสำหรับเล่นกีฬาซึ่งมักจะพกไปไหนมาไหนเสมอออกมาจัดการกับด้านหน้าของตัวเอง จากนั้นเสียงรูดซิปกางเกงก็ดังขึ้น
เขาสะพายกระเป๋าขึ้นพาดไหล่โดยไม่หยุดหายใจหายคอเลยแม้แต่นิดเดียว จากนั้นก็หันมาทางฮาจุน มูคยอมก้าวฉับๆ เข้ามาค้อมหลังลงเล็กน้อยแล้วยืดกลับขึ้นตามเดิม ตรงกลางระหว่างต้นขาที่แยกออกกว้างซึ่งเคยวางเจลให้ตอนเริ่ม ครั้งนี้เปลี่ยนมาวางทิชชู่ลงให้แทน
ฮาจุนเบนสายตามองตามมือของเขาครู่หนึ่ง แล้วตอนนี้ก็ทำได้แค่เพียงเงยหน้ามองเขาอย่างเหม่อลอย ทันใดนั้น ใบหน้าของมูคยอมที่เคยไร้อารมณ์ก็ยกยิ้มมุมปากขึ้น ไม่ใช่ทั้งรอยยิ้มหยอกล้อซึ่งเขามักจะยิ้มอยู่บ่อยๆ ในเวลาปกติ และไม่ใช่ทั้งรอยยิ้มยโสเหมือนดูถูกคนอื่น เขาหัวเราะเสียงทุ้มต่ำราวกับน้ำเสียงไร้ซึ่งความมีชีวิตชีวา
“ในทีมมีคนที่ช่วยสนองให้ทันทีก็เลยสบายเลยนะเนี่ย พอแข่งเสร็จปั๊บก็อยากทำที่สุดเลย ปกติฉันไม่ได้เสร็จเร็วขนาดนี้หรอกใช่ไหมล่ะ”
“…”
“หรือว่านี่เป็นวิธีส่วนตัวของโค้ชอีฮาจุนในการดูแลนักกีฬาหรือเปล่า ไม่ใช่โค้ชผู้มีประสบการณ์ทำงานยาวนานด้วยซ้ำ มันก็ต้องมีเหตุผลที่ทำให้ทุกคนพากันชอบนายถึงขนาดนั้นสิ”
มูคยอมถอนหายใจเบาๆ พลางกลอกตา
“จัดการเองคนเดียวได้ใช่ไหม”
มูคยอมพูดแบบนั้นเป็นอย่างสุดท้ายแล้วเดินไปทางประตู ฮาจุนปิดปากเงียบแล้วได้แต่มองไปตรงจุดที่เขาเคยยืนอยู่โดยไม่สามารถตอบอะไรกลับไปได้ ‘แกร๊ก’ เมื่อเสียงประตูถูกเปิดออกดังขึ้นมา ฮาจุนถึงได้เรียกเขาอย่างรวดเร็ว
“คิมมูคยอม”
“…ทำไม”
มูคยอมจับลูกบิดและไม่แม้แต่จะหันหลังมามอง ฮาจุนมองภาพด้านหลังของเขา จากนั้นจึงยันพนักเก้าอี้แล้วพยายามเหยียดขาอันไร้เรี่ยวแรงให้ตั้งตรงเพื่อยืนขึ้น
“คุยกันหน่อยสิ… ฉันไม่ได้เรียกนายให้มาเจอกันเพื่อมีเซ็กส์อย่างเดียวนะ”
“บอกตั้งแต่แรกแล้วนี่ ในความสัมพันธ์ของฉันกับนาย นอกจากเรื่องนี้แล้วจำเป็นต้องพูดคุยเรื่องอะไรกันอีกหรือไง”
ไม่มีจังหวะจะให้ฮาจุนได้พูดเพิ่มเติมอะไรอีก ทันทีที่มูคยอมพูดจบ เขาก็เปิดประตูออกกว้างแล้วเดินออกไปจากห้องรับรองทั้งอย่างนั้น