Hell mode - ตอนที่ 123

บทที่ 123 เชื้อเชิญ

อเลนเชิญคีลมาฐานเพื่อร่วมงานเลี้ยงฉลองการได้เป็นนักผจญภัยระดับ C ควบกับเลี้ยงต้อนรับคีลเข้าพวก

คีลบอกว่ามาไม่ได้เพราะมีครอบครัวอยู่

(ครอบครัวเหรอ กะแล้วว่าต้องเกี่ยวกับครอบครัว)

อเลนคิดมาตลอด 1 เดือนกว่าว่าทำไมคีลถึงไม่มีเงิน

ได้รางวัลจากการปราบบอสชั้นล่างของดันเจี้ยนระดับ C เกือบทุกวัน

วันนี้เพิ่งจะผ่านดันเจี้ยนอันที่ 3 แต่รางวัลของ 2 ดันเจี้ยนขั้นต่ำก็อยู่ที่ 40 เหรียญเงินแล้ว

คิดว่าน่าจะเป็นการหาเงินที่เพียงพอต่อ 1 วัน

เหตุผลที่นึกออกมี 3 อย่าง

อย่างแรก มีเงินกู้และจำเป็นต้องหาเงินมาคืน

อย่างที่สอง ต้องการเงินเพราะมีครอบครัวที่ต้องดูแล

อย่างที่ 3 แค่ชอบเงินมากๆ

อย่างที่ 3 จำได้ดีว่าโลกก่อนสมัยที่เป็นเคนอิจิมีเกมเมอร์หลายคนที่ชอบเงินมาก จัดเตรียมอาวุธและเครื่องป้องกันเท่าที่จำเป็นแล้วสะสมเงินไปเรื่อยๆ ต่อให้มีทรัพย์สมบัติหลายร้อยหรือหลายพันล้านก็ยังหาเงินต่อไม่หยุดหย่อน ทั้งที่ชีวิตจริงจำเป็นต้องหาเงินดำรงชีพแท้ๆ เลยคิดว่าคงจะชอบเงินเอามากๆ

แต่ที่ต่างโลกนี้มันเป็นของจริง ทำให้คิดว่าเหตุผลน่าจะเป็นข้อ 1 หรือไม่ก็ 2 มากกว่า

“ครอบครัว? มีหลายคนเหรอครับ?”

ทั้ง 5 คนยังอยู่ตรงห้องบอสของดันเจี้ยน อเลนถามถึงคำสารภาพของคีล

“ใช่แล้ว มีทั้งหมด 7 คน”

(ค่อนข้างเยอะนะเนี่ย เอาเถอะได้ยินมาว่ามีเฉพาะนักเรียนเท่านั้นที่ได้รับการยกเว้นภาษีรายบุคคล ก็หมายความว่า?)

ตอนแรกอเลนคิดว่าส่งเงินไปให้ครอบครัวที่บ้านเกิด ถ้าแค่นั้นไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธเรื่องมาฐานเลย

“ครอบครัวอยู่ที่เมืองแห่งการศึกษาเหรอครับ? ยิ่งไปกว่านั้นมีแค่คุณคีลที่ทำงานเหรอครับ?”

“ปะ เปล่าหรอก มีคนช่วยทำงานอยู่บ้าง”

ดูเหมือนครอบครัวทุกคนจะมาที่เมืองแห่งการศึกษา ต่อให้คนที่พอจะทำงานได้มีน้อยแต่ก็ต้องทำงานเพื่อให้พอต่อการดำรงชีพ แต่เพราะไม่มีคนช่วยหรือแนะนำทำให้ไม่ได้งานที่ทำเงินได้ดี

(เอ๊ะ? การที่อาศัยอยู่ด้วยกันเนี่ย ทำไมทุกคนถึงต้องออกจากบ้านเกิด?)

“อ้าว? อเลนอย่างนั้นก็ดีเลยไม่ใช่เหรอ เจอแล้วนี่”

“เอ๊ะ? อ้อ อย่างนั้นเลยเซซิล! คุณคีล ไม่ย้ายมาอยู่ที่ฐานดูเหรอครับ?”

คำพูดของเซซิลทำให้นึกถึงปัญหาที่ฐานออก

“หือ? เอ๊ะ?”

มีแค่คีลคนเดียวที่ตามไม่ทัน เลยบอกปัญหาเกี่ยวกับฐานให้ฟัง บ้านที่อาศัยอยู่ได้ 20 คน แต่ตอนนี้อาศัยอยู่เพียงแค่ 4 คน เลยมีปัญหาเรื่องการทำความสะอาดบ้านและด้านอาหารการกิน เพราะหมดเวลากับการไปโรงเรียนและลงดันเจี้ยน เลยบอกไปว่าถ้าเป็นไปได้อยากจะให้ทั้ง 7 คนมาอาศัยอยู่ที่ฐานแถมมีงานให้ทำด้วย ยิงปืนนัดเดียวได้นก 2 ตัว

“แน่นอนว่า ถ้ามาทำงานจะจ่ายเงินเดือนให้ด้วยครับ”

“หะ ให้ถึงขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“เพราะเป็นพวกพ้องไงครับ ให้พูดตามตรง นิ่งดูดายสภาพของคุณคีลตอนนี้ไม่ได้ครับ”

อีก 3 คนที่เหลือพยักหน้าต่อคำพูดของอเลน

ดูเหมือนคีลกำลังใช้ความคิด

(ทิฐิหรือศักดิ์ศรีค่อนข้างสูงเลยนะเนี่ย)

ทั้งที่อยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบาก แต่ไม่ยอมพูดอะไรและแบกมันเอาไว้คนเดียว

“ถ้างั้น เอาอย่างนี้ดีไหม?”

เซซิลเสนอแนะให้กับคีลที่กำลังกลุ้มใจ ตอนนี้รางวัลที่ได้จากดันเจี้ยนแบ่งเท่ากัน 5 ส่วนสำหรับ 5 คน จะแบ่งสิ่งนั้นเป็น 6 ส่วนแทน โดย อีก 1 ส่วนจะใช้เป็นเงินค่าจ้างและค่าใช้จ่ายให้กับครอบครัวของคีล

แต่กลับกัน หินเวททั้งหมดจะเป็นของอเลน

“อย่างนี้นี่เอง เยี่ยมไปเลยนี่?”

“อืมๆ สมกับที่เป็นเซซิล!”

โดโกร่ากับคุเรนะเห็นด้วย ตอนแรกที่เปิดหาพรรคพวกอเลนไม่ได้บอกว่าจะต้องมอบหินเวททั้งหมดให้อเลน เลยแบ่งหินเวทในส่วนของคีลให้ตลอด

ถ้าย้ายมาแล้ว จะให้ที่อยู่, งาน และของต่างๆแต่จะต้องให้หินเวททั้งหมดกับอเลน และบอกไปว่าไม่ใช่การให้ยืม เท่านี้ความรู้สึกผิดในใจของคีลคงจะหายไปแล้ว

คีลที่ได้ยินถึงขนาดนั้น เงยหน้าขึ้นมา

“ขอโทษด้วยนะ ขอเป็นอย่างนั้นได้ไหม?”

จากสีหน้าที่เห็น ดูเหมือนจะคิดถึงครอบครัวและเลือกย้ายมาอยู่ที่ฐาน

“แน่นอนครับ! ถ้างั้นไปเปลี่ยนตรานักผจญภัย แล้วเตรียมงานเลี้ยงกันเถอะ”

คีลยอมมาที่ฐานตามคำเชิญ

ไปกิลด์นักผจญภัยเพื่อเปลี่ยนตรานักผจญภัยของทุกคนจากระดับ D เป็น C ส่วนคีลกลับไปยังที่ที่ครอบครัวอยู่เพื่อพาทุกคนมา

ในระหว่างนั้นพวกอเลนก็เตรียมงานเลี้ยงต้อนรับ

พูดคุยกันว่าถึงพรุ่งนี้จะเป็นวันหยุดแต่จะไม่ไปดันเจี้ยน และไปช่วยย้ายของจากบ้านคีล

เปลี่ยนตรานักผจญภัยได้อย่างไม่มีปัญหา

พี่สาวเจ้าหน้าที่ของกิลด์นักผจญภัยบอกว่า เป็นระดับ C กันแล้วสินะ ก่อนบอกเสริมว่า ดันเจี้ยนระดับ B มันแตกต่างกับดันเจี้ยนระดับ C ถ้าให้ดีควรหาข้อมูลล่วงหน้าก่อนลง

เขาบอกว่าจะพาครอบครัวทุกคนมาถึงก่อนค่ำ เพราะบอกว่ามีเด็กเล็กอยู่ด้วย เลยไม่ได้ซื้อแค่เนื้อกับขนมปัง แต่ซื้อขนมกับผลไม้ที่ร้านขายของด้วย

เนื่องจากไม่มีคนที่ทำอาหารเป็น ของที่เตรียมทุกอย่างจึงเป็นของที่ซื้อมาจากร้าน

ไปซื้อผ้าห่มกับจานอาหารเท่าจำนวนคน แล้วก็มาถึงเวลาที่บอกเอาไว้

(เอาละ เตรียมงานเลี้ยงต้อนรับเท่าที่พอจะทำได้แล้ว เท่านี้คุณคีลจะได้มาเป็นปาร์ตี้อย่างเป็นทางการสักที!)

ยังรู้สึกห่างเหินอยู่นิดหน่อย อีก 3 คนนอกจากอเลนเองก็แทบจะไม่ได้พูดคุยกับคีลเลย แต่ก็คิดว่าอย่างนี้น่าจะช่วยแก้ปัญหานั้นได้อยู่

ใกล้ค่ำแล้ว

ในระหว่างที่ 3 คนเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับภายในฐาน อเลนก็ออกไปรอครอบครัวของคีลข้างนอก

แล้วกลุ่มคน 8 คนที่รวมคีลเข้าไปด้วยก็มาถึง

(เอ๊ะ? อายุน้อยนะเนี่ย ไม่สิต้องบอกว่าเด็กเลยต่างหาก)

สิ่งที่อเลนคิดขึ้นมาตอนเห็นทั้ง 8 คนคือไม่มีผู้ใหญ่เลย อายุน้อยสุดน่าจะ 8 ขวบ ส่วนอายุมากสุดน่าจะราวๆ 15 ปี มากกว่าคีลนิดหน่อย มันเป็นกลุ่มอย่างนั้น

ที่โลกนี้อายุ 15 ปีถือว่าเป็นผู้ใหญ่แล้ว แต่สำหรับอเลนแล้วยังถือว่าเด็ก

คิดว่าน่าจะมีพ่อแม่อยู่ด้วย หรือไม่ก็มีปู่ย่าที่พิการอยู่ แต่ดูเหมือนจะไม่ใช่อย่างนั้น

“โทษที วันนี้ว่าจะเอาของที่ขนได้มาก่อนน่ะ นี่มาช้าไปหรือเปล่า?”

ด้านหลังของคีลมีผ้าห่อของขนาดใหญ่อยู่ แถมมีบางคนที่ถือสัมภาระขนาดใหญ่มาด้วย

“ไม่หรอก ทางนี้เพิ่งเตรียมงานเลี้ยงต้อนรับเส็รจพอดี ถ้างั้นเชิญเข้าบ้าน……”

ก่อนที่อเลนจะพูดจบก็มีเด็กผู้หญิงอายุน่าจะ 10 ขวบพอๆกับมัชชูออกมาข้างหน้า เธอเป็นเด็กผู้หญิงที่มีผมสีบลอนด์แบบเดียวกับคีล

“หนูชื่อนีน่าค่ะ ต้องขอขอบพระคุณมากเลยนะคะกับการเชื้อเชิญในครั้งนี้”

เธอพูดอย่างนั้น ก่อนจะจับจีบกระโปรงพร้อมกับทำท่าถอนสายบัว

“อ้า ยินดีที่ได้รู้จัก”

(เอ๊ะ? นี่มัน? จะว่าไปที่อยู่ด้านหลัง)

รู้สึกสับสนกับการทักทายที่เป็นทางการ ประชาชนธรรมดาไม่มีทางทักทายเช่นนี้ ไม่เพียงแค่นั้น

ส่งสายตาไปหาเหล่าคนที่อยู่ด้านหลังเด็กผู้หญิงที่ชื่อนีน่าซึ่งทักทายออกมา

ถึงเสื้อผ้าของทุกคนจะไม่ได้เลิศหรู แต่เป็นเครื่องแบบที่คุ้นเคย เครื่องแบบที่เด็กผู้ชายสวมอยู่ เป็นเสื้อแบบเดียวกับที่อเลนเคยสวมตอนอยู่คฤหาสน์มา 4 ปี

ชุดของนีน่าเองก็ไม่ได้เลิศหรู แต่เธอสวมกระโปรงมีจีบที่ประชาชนธรรมดาไม่สวมใส่กัน

“โทษทีนะ มีอะไรหลายอย่างนิดหน่อย ไว้ค่อยคุยหลังจากนี้ก็แล้วกัน”

“อ้อ เข้าใจแล้ว”

ถึงจะยังสับสนแต่ก็เชิญเข้าไปในฐาน ดูเหมือนคีลจะอธิบายให้ฟังหลังจากนี้

บอกให้วางสัมภาระรวมกันไว้ตรงชั้น 1 หลังจากนี้ถ้าแบ่งห้องเสร็จค่อยยกขึ้นไป

ดูเหมือนจะไม่ผิดจากที่อเลยคาดเอาไว้ เด็กเล็ก 8 คนย้ายมาใช้ชีวิตอย่างอัตคัดที่เมืองแห่งการศึกษา

ถึงจะประหลาดใจแต่ยังอยากเลี้ยงต้อนรับอย่างเต็มที่ และพาไปยังห้องอเนกประสงค์ที่ทั้ง 4 คนใช้กินอาหารตามปกติ บ้านนี้กว้างขนาดที่อยู่อาศัยได้ถึง 20 คน ดังนั้นห้องอาหารเองก็กว้างพอจะจุคนได้ถึง 20 คนเช่นกัน

(อืม ดีนะเนี่ยที่มีโต๊ะเตรียมไว้ให้)

วางเก้าอี้ตามจำนวนคนไว้ตรงโต๊ะขนาดใหญ่ โดยมีอาหารที่เอาไว้เลี้ยงต้อนรับเรียงรายอยู่บนโต๊ะ

ที่นี่เป็นเขตที่มีนักผจญภัยอยู่เยอะ ทำให้อาหารค่อนข้างเถื่อน ทั้งเนื้อและขนมปังมีแต่ก้อนโตๆ เลยหั่นแบ่งวางไว้บนโต๊ะ ผลไม้และขนมเองก็มีอยู่เพียบ

แล้วงานเลี้ยงต้อนรับที่คาดไม่ถึงของทั้ง 8 คนรวมไปถึงคีลก็เริ่มขึ้น