Hell mode - ตอนที่ 141
บทที่ 141 งานประลองโรงเรียน 1
ผ่านไป 1 สัปดาห์ แล้วก็มาถึงวันเริ่มงานประลองโรงเรียน
ดูเหมือนงานประลองจะมีไว้เพื่อตรวจสอบว่าเหล่าเด็กที่ชุบเลี้ยงในเมืองแห่งการศึกษาของแต่ละประเทศเติบโตไปมากขนาดไหนเพื่อต่อกรกับกองทัพจอมมาร
ถึงจะก่อตั้งโรงเรียนและให้เชื้อพระวงศ์ของประเทศอื่นมารับหน้าที่เป็นผู้อำนวยการ แต่ทุกอย่างใช่ว่าจะสบายใจได้ เลยให้แต่ละประเทศมาตรวจสอบกันเองด้วย
งานประลองดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ท่ามกลางสายตาที่เข้มงวดของแขกผู้ทรงเกียรติแต่ละประเทศ และมีคนที่เหมือนกับเสมียนของประเทศอื่นมองและจดบันทึกการต่อสู้ของนักเรียน
รอบคัดเลือกเมื่อวันก่อนลดจำนวนผู้เข้างานประลองจาก 100 กว่าคนให้เหลือ 16 คน
รอบคัดเลือกจบลง วันนี้รอบชิงจะเริ่มตั้งแต่ช่วง 9 โมงเช้า เนื่องจากเป็นแบบทัวร์นาเมนต์ ชนะแค่ 4 ครั้งก็ได้ผู้ชนะเลิศแล้ว หลังจากนั้นผู้ชนะเลิศจะได้ต่อสู้กับยอดนักดาบโดเบิร์ก
ที่นั่งของผู้ชมจะแบ่งเป็นสองฝั่ง โดย 2 ใน 3 หรือราวๆ 5000 คน เป็นนักเรียน
และแขกของแต่ละประเทศ, มกุฎราชกุมารและเหล่าขุนนางของราชอาณาจักรก็มาชมการต่อสู้ มีคนที่แต่งกายหรูหราอย่างชัดเจนอยู่ ไหนจะมีกลุ่มอัศวินจำนวนมากคอยอารักขาด้วย
แน่นอนว่าแขกผู้ทรงเกียรติและเชื้อพระวงศ์ จะมาดูการต่อสู้แค่รอบชิงเท่านั้น
(หมอนั่นเหรอมกุฎราชกุมาร ดีนะเนี่ยที่ได้เห็นหน้าเร็วอย่างนี้ ดูเหมือนจะไม่ได้พาลูกสาวอายุ 10 ขวบที่มีพรสวรรค์มาด้วย)
อเลนชมการต่อสู้พร้อมกับส่งสัตว์อัญเชิญนก E และใช้ตาเหยี่ยวตรวจหามกุฎราชกุมารที่นั่งอยู่ตรงกลางของเหล่าขุนนางและแขกผู้ทรงเกียรติ
อายุน่าจะ 40 ต้นๆ เป็นชายรูปหล่อเสยผมเหมือนกับละครต่างชาติในโลกก่อนเลย คิดว่าเหมาะกับบทตัวร้ายมาก
เขามองการต่อสู้ในระหว่างที่พูดคุยกับคนผู้ใต้บังคับบัญชาที่เหมือนรัฐมนตรี
(น่าจะตัดสินแพ้ชนะได้แล้วสินะ คู่ต่อสู้ของคุเรนะก็ค่อนข้างอึดนะเนี่ย)
ตอนนี้ คุเรนะกำลังต่อสู้กับนักเรียนที่ใช้ดาบสองมือขนาดใหญ่
“คุเรนะเติบโตค่อนข้างมากเลยนะเนี่ย ทั้งที่เพิ่งปี 1 แท้ๆ แต่กลับกดดันนักเรียนปี 3 ได้”
ชายตาเหมือนเหยี่ยวที่นั่งอยู่ข้างๆพูดออกมา
“ใช่แล้วครับ ไวเคานต์แกรนเวล”
สัปดาห์ก่อนคุเรนะได้เข้าร่วมงานประลองโรงเรียนอย่างเร่งด่วน เลยใช้สัตว์อัญเชิญนก F ไปแจ้งให้ทราบ เขาเลยบอกว่า “ฉันเองจะไปด้วย”
พอพูดคุยกันดูเหมือนหลังจากนี้มีกำหนดการจะมาโรงเรียนอยู่แล้ว คงรู้สึกกังวลใจที่มกุฎราชกุมารมาด้วยก็เป็นได้ เพราะตัวการที่ออกคำสั่งให้ลักพาตัวลูกสาวสุดที่รักคือมกุฎราชกุมาร
เขาพาหัวหน้ากลุ่มอัศวินมาที่เมืองแห่งการศึกษา
อเลนนั่งอยู่ข้างที่นั่งของเหล่าขุนนางและดูการต่อสู้พร้อมกับเซซิล แน่นอนว่าได้รับอนุญาตจากทางโรงเรียนแล้ว ถึงคีลกับโดโกร่าจะอยู่ด้วย แต่เพราะไวเคานต์อยู่เลยทำตัวเรียบร้อยกว่าปกติ
‘โอ้ว!! อะไรกันเนี่ย!! คุเรนะที่อยู่ปี 1 เอาชนะตัวเต็งชนะเลิศอย่างทรีเบลก้าไปแล้วครับ’
เสียงจากอุปกรณ์เวทมนตร์ที่เหมือนกับลำโพงดังก้องไปทั่วลานประลอง
ทรีเบลก้าคือคนที่ต่อสู้กับคุเรนะ เขาทิ้งอาวุธล้มแผ่หรา คุเรนะเอาชนะคู่แข่งและขนะเลิศไปแล้ว
นักเรียนและเหล่าขุนนางส่งเสียงฮือฮาออกมา ตัวเต็งชนะเลิศของปี 3 พ่ายแพ้ให้กับเด็กปี 1
โลกนี้มีสิ่งที่เรียกว่าค่าสเตตัส และจะเติบโตแตกต่างกันไปตามค่าความสามารถของพรสวรรค์ สิ่งนั้นนักเรียนปี 2 และปี 3 รู้จากประสบการณ์กันอยู่แล้ว แน่นอนว่าเหล่าขุนนางก็ด้วย
แต่ ไม่นึกเลยว่ามันจะห่างชั้นกันถึงขนาดนี้ ยอดนักดาบช่างเป็นคนที่น่าพรั่นพรึงอะไรเช่นนี้
‘ถ้าอย่างนั้น ขอพักสักครู่ แล้วจะเข้าสู่การประลองของท่านยอดนักดาบโดเบิร์กครับ’
ทั้งสองคนกล่าวขอบคุณและลงจากลานประลอง ผู้ชมปรบมือยกใหญ่ราวกับจะชื่นชมการประลองที่ยอดเยี่ยมของทั้งคู่
(อืมๆ อาวุธของคุเรนะเป็นฮิฮิอิโรคาเนะ ส่วนอีกฝ่ายเป็นแค่มิธริลด้วยสิ หมายความว่าคู่ต่อสู้ใช้สกิลตลอดสินะ)
ทำการวิเคราะชัยชนะของคุเรนะ
ถึงงานประลองนี้จะใช้สกิลได้ แต่เมื่อวันก่อนคุเรนะได้ดาบใหญ่ฮิฮิอิโรคาเนะมา เลยไม่ใช้สกิลเพื่อความปลอดภัยของอีกฝ่าย
ตอนที่เปลี่ยนอาวุธพลังโจมตีจะเพิ่มขึ้นค่อนข้างมาก
(ถ้าไม่คิดเรื่องอาวุธ ความแข็งแกร่งน่าจะราวๆนี้สินะ)
・อาจจารย์ประจำชั้นแข็งแกร่งกว่าคุเรนะเล็กน้อย
・คุเรนะแข็งแกร่งกว่าตัวเต็งชนะเลิศทรีเบลก้าเล็กน้อย
“อเลน! ชนะเลิศแล้ว!!”
“อือ ยินดีด้วยนะคุเรนะ”
คุเรนะตรงกลับมาหาพวกอเลนด้วยสายตาราวกับเด็กที่แข่งกีฬาสีจบ
ไวเคานต์เองก็ชมเชยกับการชัยชนะของคุเรนะ
(หือ มกุฎราชกุมารมองมาทางนี้ด้วย)
มกุฎราชกุมารที่นั่งอยู่ข้างบนตรงที่นั่งของเหล่าขุนนาง มองมาทางคุเรนะที่กำลังคุยกับพวกพ้อง โดยสัตว์อัญเชิญนก E ใช้ตาเหยี่ยวเพื่อจับจ้องมกุฎราชกุมารที่เป็นเช่นนั้น หลังจากที่เขามองคุเรนะสักพักก็หันไปมองทางอื่น
แล้วช่วงเวลาพักก็หมดลง พวกอเลนเลยมองไปที่ลานประลอง
บนลานประลองมียอดนักดาบ 2 คนยืนอยู่
‘ถ้าอย่างนั้น ขอเริ่มการประลองระหว่างผู้ชนะเลิศกับท่านยอดนักดาบโดเบิร์กเลยครับ วันนี้จะได้เห็นฝีดาบของท่านยอดนักดาบโดเบิร์กจัดการผู้ชนะเลิศเหมือนอย่างทุกปีหรือไม่!!’
“อืม ทั้งที่เพิ่งสอนการใช้สกิลไปให้แค่ไม่กี่เดือน มาได้ถึงขนาดนี้เชียวเหรอ”
โดเบิร์กไม่สนใจเสียงจากลำโพงและพูดคุยกับคุเรนะ ซึ่งกรรมการได้ให้สัญญาณเริ่มต่อสู้แล้ว
“ค่ะ”
“มีเพื่อนที่ดีสินะ จงรักษามันไว้ให้ดีๆ”
“ค่ะ!”
โดเบิร์กพูดแค่นั้น ก่อนจะชูดาบใหญ่อาดามันเที่ยมที่ส่องแสงสีดำขึ้น คุเรนะพอเห็นอย่างนั้นก็ยกดาบใหญ่ฮิฮิอิโรคาเนะขึ้นเหมือนกัน
“ข้าคือผู้ล่ามอนสเตอร์ เชือดเฉือนเผ่ามาร และทำลายล้างเทพมารให้สิ้นซาก”
“เอ๊ะ?”
โดเบิร์กที่ชูดาบขึ้นพึมพำอะไรสักอย่างออกมา คุเรนะที่ได้ยินไม่ชัดว่าพูดอะไรถึงกับส่งเสียงออกมาด้วยความสงสัย
“มาเลยยอดนักดาบคุเรนะ เข้ามาด้วยทุกอย่างที่เธอมีซะ!!”
“ค่ะ!!”
เขาดูคุเรนะที่พุ่งเข้ามาอย่างรุนแรงด้วยตาข้างเดียว คุเรนะเร่งความเร็วขึ้นราวกับตอบสนองต่อเสียงนั้น และพุ่งเข้าใส่ทั้งที่ยังยกดาบใหญ่
ดาบฮิฮิอิโรคาเนะที่ฟาดลงมาสุดกำลัง แต่เขากลับใช้ดาบหยุดไว้ได้อย่างง่ายดาย
“อะไรกัน!? บอกให้เข้ามาสุดกำลังไม่ใช่เหรอ สกิลที่ฉันสอนมันไปอยู่ไหนกัน!!!”
“แอ๊ก!!”
โดเบิร์กเตะใส่ท้องของคุเรนะ เธอลอยกระเด็งไปกับพื้น พวกอเลนเองเป็นห่วงคุเรนะ ก่อนจะโน้มตัวเรียกชื่อของเธอ
คุเรนะที่โดนอย่างนั้นมองแต่โดเบิร์ก ไม่ใช่คู่ต่อสู้ที่จะละสายตาได้เลย
คุเรนะค่อยๆยืนขึ้นแล้วกำดาบใหญ่แน่น เพราะโดนกระแทกท้องอย่างแรงทำให้หายใจติดขัด เธอพยายามไอออกมาเพื่อทำให้ลมหายใจกลับมาเหมือนเดิม
“เป็นอะไรไป จบแค่นี้เหรอ? ทางนี้จะไปแล้วนะ! ยอดนักดาบคุเรนะเอ๋ย!!”
เป็นครั้งแรกที่โดเบิร์กมุ่งหน้าไปหา แรงจากการเหยียบทำให้พื้นของลานประลองเกิดรอยร้าว
คุเรนะที่ยังกลับมาหายใจเหมือนเดิมไม่ได้ตอบโต้ด้วยการใช้สกิล แต่โดเบิร์กเองก็ใช้สกิลสุดกำลังเช่นกัน
แล้วหลังจากผ่านไปราวๆ 10 นาทีนิดๆ
ตรงนั้นมียอดนักดาบโดเบิร์กที่ไร้บาดแผลกับคุเรนะที่มีบาดแผลเต็มตัว เป็นการต่อสู้ฝ่ายเดียว
หน่วยพยาบาลรีบร้อนเข้าไปหามคุเรนะที่เลือดออกเต็มตัว
ทั้งโฆษกและผู้ที่ชมการต่อสู้ทุกคนถึงกับนิ่งเงียบ ตามปกติยอดนักดาบโดเบิร์กจะไม่ได้ต่อสู้ถึงขนาดนี้
พวกอเลนรีบไปหาคุเรนะ
คุเรนะรับการรักษาด้วยเวทมนตร์ฟื้นฟูที่ห้องพยาบาล อเลนไม่สนใจและใช้ใบไม้แห่งชีวิตให้คุเรนะกลับมาเป็นเหมือนเดิม
ถึงหน่วยพยาบาลที่กำลังร่ายเวทมนตร์ฟื้นฟูอยู่จะประหลาดใจ แต่ก็ออกจากห้องพยาบาล
“แพ้ซะแล้ว……”
คุเรนะที่สบตากับอเลน พึมพำออกมาอย่างน่าเสียดาย
“งั้นเหรอ แต่ก็ดีแล้วนี่”
“““เอ๊ะ?”””
อเลนบอกว่าดีแล้วที่คุเรนะไม่สามารถทำอะไรโดเบิร์กและโดนอัดอยู่ฝ่ายเดียว ทุกคนสงสัยว่าการต่อสู้นี้มันดีแล้วอย่างนั้นหรือ
เป็นการต่อสู้ฝ่ายเดียว การต่อสู้ระหว่างโดเบิร์กกับคุเรนะที่เธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย
“คุเรนะ”
“อือ”
“พลัง สกิล แล้วก็อาวุธโดเบิร์กเหนือกว่าทุกอย่างเลยสินะ”
(ถ้าคิดว่าการประลองนั้นโดเบิร์กยังไม่ได้แสดงพลังที่แท้จริงทั้งหมดออกมา การเติบโตของคุเรนะไม่ใช่เล่นๆหรอกนะ)
“หือ? นั่นสินะ”
โดเบิร์กเหนือกว่าทุกด้าน พลังที่แตกต่างกันอย่างท่วมท้น
“อย่างน้อย น่าจะแข็งแกร่งถึงระดับนั้นได้ไม่ใช่เหรอ?”
“……งั้นเหรอ นั่นสินะ!”
ดูเหมือนคุเรนะจะเข้าใจแล้วแม้อเลนจะพูดแค่นั้น ถ้าไม่พอก็ไปหามาเสริม คุเรนะทำอย่างนั้นมาตลอดอยู่แล้ว
บอกว่าต่อให้แพ้ก็ไม่เป็นไร
“งานประลองโรงเรียนปีหน้า คงต้องหาทางกำจัดโดเบิร์กให้ได้ง่ายๆซะแล้ว”
“อือ!!”
บอกว่าจะล้างแค้นโดเบิร์กที่งานประลองโรงเรียนในเดือนตุลาคมปีหน้า หลังจากนี้ 1 ปี มีเรื่องให้ทำมากมาย รู้ความแข็งแกร่งของยอดนักดาบโดเบิร์กแล้ว และงานประลองโรงเรียนที่ให้เป้าหมายกับคุเรนะก็จบลง