Hell mode - ตอนที่ 146

บทที่ 146 มังกร 2

“ทำไมเหมือนพวกฉันจะพลอยโดนไปด้วยเลยเนี่ย”

“ต้องรับผิดชอบร่วมกันไง”

“……”

เพราะอเลนโจมตีในระหว่างที่มังกรกำลังพูด ทำให้มันโกรธ

ดูเหมือนความโกรธของมังกรจะมุ่งมาที่ทุกคนในปาร์ตี้

รู้สึกได้ถึงสายตาของเซซิลจากด้านหลัง

โลกนี้ไม่ใช่โลกของเกมที่มีเทิร์น ถ้าหากไม่ทำอะไรจะโดนโจมตีอยู่ฝ่ายเดียว หรือถ้าอีกฝ่ายประมาทก็สามารถโจมตีต่อเนื่อง 2 ครั้งซ้อนได้

เนื่องจากมีค่าสเตตัสเหมือนกัน และมีสิ่งที่เรียกว่าความเร็ว หากอยู่ในสภาพที่สเตตัสทัดเทียมกัน จะโจมตีฝ่ายเดียวได้ไม่ได้ แต่ถ้าเป็นการคุยอย่างในครั้งนี้สามารถโจมตี 2 ครั้งได้อยู่

(อย่างนี้น่าจะลดพลังกายไปได้พอควรเลยนะเนี่ย)

เขาบอกกันมาว่ามังกรเป็นบอสชั้นล่างสุดที่แข็งแกร่งที่สุด เพราะไม่รู้ว่าแข็งแกร่งขนาดไหนเลยอยากจะตอดพลังกายให้เยอะที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในระหว่างที่มังกรกำลังพูดอยู่เลยเติมการ์ดที่ใช้ระเบิดตัวเองไปเพื่อทำการระเบิดตัวเองอีกครั้ง

เพราะเสริมความแข็งแกร่งมาถึงเลเวล 7 แล้ว ทำให้ค่าสเตตัสเพิ่มมากขึ้น ทำให้สกิลปลุกพลังของสายโจมตีเองทรงพลังตามไปด้วย รวมไปถึงสกิลปลุกพลังของหิน E อย่าง “ระเบิดตัวเอง” ก็รุนแรงขึ้นด้วย

แต่สกิลปลุกพลังของสายพืขอย่างยาฟื้นฟู หรือสายสำรวจของสายนกกลับไม่เปลี่ยนแปลง

สัตว์อัญเชิญนก C เพราะความเร็วมาถึง 1500 ทำให้รู้สึกได้เลยว่าการเคลื่อนไหวเร็วขึ้น

มังกรที่โกรธจัดแยกเขี้ยว และพุ่งมาทางนี้ด้วยสภาพที่ยืนสองขา

“ลุยกันเลย!!! อย่าให้แนวรบแตก”

“““โอ้ว!!!”””

คุเรนะกับโดโกร่ากำอาวุธแน่นและพุ่งเข้าใส่มังกรโดยไร้ความหวาดกลัว ส่วนเซซิลร่ายเวทมนตร์จากระยะไกล

คุเรนะฟันสุดแรงใส่ขาของมังกร แต่แทบจะฟันไม่เข้าเลย

ต่อให้พลังโจมตีมากกว่า 3000 แต่แทบจะทำความเสียหายไม่ได้เลย และเห็นว่าการโจมตีของโดโกร่าเองไม่ได้ผลเหมือนกัน

สัตว์อัญเชิญนก C พยายามหลบการโจมตีด้วยแขน, เขี้ยว และหางของมังกรอย่างเอาเป็นเอาตายพร้อมกับโจมตีต่อไปเรื่อยๆ

(แข็งมากเลยนะเนี่ย อย่างนี้ไม่ใช่แค่พลังป้องกันอย่างเดียว แต่น่าจะมีต้านทานการโจมตีกายภาพอยู่ด้วยหรือเปล่านะ)

ความเสียหายที่ศัตรูได้รับ โดยพื้นฐานจะคิดจากค่าพลังโจมตีรวมทั้งหมดของตัวเองกับพลังป้องกันของอีกฝ่าย

ค่าพลังโจมตีทั้งหมดจะคิดรวมอาวุธกับเลเวลสกิล หรือไอเทมเวทมนตร์อย่างแหวนพลังแล้ว

แต่มันไม่ได้มีแค่นั้น เพราะมันมีความต้านทานกายภาพอย่างที่สัตว์อัญเชิญวิญญาณ C มีอยู่ด้วย

มังกรเองน่าจะมีต้านทานกายภาพอยู่ ทำให้รู้สึกว่าความเสียหายตามปกติที่ทำได้ถูกลดทอนลงไปค่อนข้างเยอะ

เดิมทีมังก็ค่อนก็ข้างหนาอยู่แล้ว และยังโดนลดทอนความเสียหายลงไปอีก

ในระหว่างที่โจมตีไปหลายนาที ตรงลำคอของมังกรก็เรืองแสงสีแดง รู้ได้เลยว่าภายใต้ผิวหนังตรงลำคอของมังกรกำลังจะมีอะไรบางอย่างออกมา มังกรชูศีรษะขึ้นและเอนตัวไปด้านหลัง

“เบรสมาแล้วววว!!!”

เสียงของอเลนทำให้สัตว์อัญเชิญหิน C 2 ตัวไปปกป้องเซซิลกับคีลสุดกำลัง ส่วนอีก 2 ตัวที่เหลือใช้สกิลปลุกพลัง “สละตน” เพื่อปกป้องทั้งปาร์ตี้

สกิลนี้จะทำให้หิน C รับความเสียหายและลดพลังกายแทนไปเรื่อยๆ เนื่องจากสละตนเป็นสกิลภายในระยะ ถ้าพวกพ้องโดนความเสียหายพร้อมกัน เท่ากับว่าจะโดนความเสียหายของทุกคนเข้าไปพร้อมกัน โดยค่าความเสียหายนี้จะคิดจากความทนทานของหิน C

ปากของมังกรส่องแสง แล้วความร้อนมหาศาลก็พุ่งเข้าโถมพวกอเลน

(โธ่เว้ย เบรสนานนะเนี่ย)

จากการพ่นไฟที่ต่อเนื่อง ทำให้ 2 ตัวที่ใช้สกิลปลุกพลัง “สละตน” สลายกลายเป็นฟองแสงไปแล้ว

คุเรนะ โดโกร่า และอเลนยังอยู่ท่ามกลางเบรส ทำให้อีก 2 ตัวรับความเสียหายในส่วนของทั้ง 3 คน

อเลนเรียกสัตว์อัญเชิญหิน C ที่สร้างเผื่อเอาไว้อีก 2 ตัวออกมา ก่อนจะรีบสร้างทดแทนในส่วนที่หายไป

เพราะเบรสหยุดแล้ว คุเรนะกับโดโกร่าเลยเปิดฉากโจมตีต่อ

‘เจ้าเล่ห์นักนะ!!!!’

ทันใดนั้นลำคอของมังกรก็เริ่มส่องแสงอีกครั้ง

ตอนที่คิดว่าจะปล่อยออกมา แต่คราวนี้กลับไม่มา

(เอ๊ะ? นี่มัน)

“แย่แล้ว! มันกำลังสะสมพลังอยู่!!”

ภายในมอนสเตอร์มีบ้างที่สะสมพลังและปล่อยออกมารวดเดียว แน่นอนว่าความเสียหายที่ปล่อยออกมาจากการสะสมพลังมันรุนแรงกว่าการโจมตีต่อเนื่อง อเลนเรียกสิ่งนี้ว่า “สะสมพลัง”

ระยะเวลาที่กักเบรสไว้นานกว่าเมื่อครู่ถึงเท่าตัว ถึงคุเรนะกับโดโกร่าจะโจมตีต่อเนื่อง แต่ยังจัดการมันไม่ได้

และมันก็ปล่อยเบรสออกมา วงกว้างกว่าเบรสเมื่อครู่ และสัตว์อัญเชิญหิน C ที่เรียกออกมาเพิ่ม กับตัวที่คอยปกป้องเซซิลและคีลก็สลายไป

แล้วลำคอก็ส่องแสงออกมาอีก มังกรคงคิดว่าเบรสน่าจะได้ผลดีในการปราบพวกอเลน

การโจมตีด้วยหางและเขี้ยวไม่สามารถตามความเร็วของสัตว์อัญเชิญนก C ได้

หลังจากนั้นสักพัก พอพ่นเบรสครั้งที่ 3 ก็ไม่สามารถสร้างสัตว์อัญเชิญหิน C ออกมาได้ทัน เลยเรียกสัตว์อัญเชิญหิน C ออกมาปกป้องเซซิลกับคีลก่อน เพราะเบรสมันรุนแรงมากถึงขนาดทีว่าถ้าเซซิลกับคีลโดนเบรสเข้าไปน่าจะตายทันทีเลย

คุเรนะ โดโกร่า และอเลนโดนเบรสเข้าไปเต็มๆ จนกระเด็นไปตามเปลวเพลิง สัตว์อัญเชิญวิญญาณ C ที่บินอยู่บนท้องฟ้านอกระยะของเบรสรีบร้อนใข้ไอเทมฟื้นฟู

ตอนนั้นเอง สัตว์อัญเชิญนก C ที่คุเรนะ, โดโกร่า และอเลนขี่อยู่ก็สลายกลายเป็นฟองแสง

คอเริ่มส่องแสงเป็นครั้งที่ 4 มังกรคิดจะใช้เบรสจัดการให้เสร็จ

(อย่างนี้คงเรียกเทคโคมาไม่ทัน ช่วยไม่ได้)

“อเลน เบรสจะมาอีกแล้วนะ! ทำยังไงดีเหรอ!?”

“หนีก่อน! ทุกคนมาเข้าแถวตอน!! คงต้องทำศึกระยะยาวแล้ว!!!”

อเลนตอบคำพูดของเซซิลพร้อมกับบอกแผนการใหม่

““โอ้ว!!!””

อเลนทิ้งแผนที่จะใช้แรงเข้าว่าในการกำจัด เนื่องจากเข้าใจระยะ ความรุนแรงและความเร็วเบรสของมังกรแล้ว เลยจะแนะนำแผนใหม่

เขามองโดโกร่ากับคุเรนะที่กระเด็นมาพร้อมกัน

“โดโกร่า คุเรนะ ถอยมาก่อน!! คุเรนะ?”

โดโกร่าตอบรับคำพูดของอเลน แต่คุเรนะกำดาบอย่างเลื่อนลอย

(หะ หือ นี่มัน เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย หรือว่า)

เคยเห็นเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาจะมานึกถึงเรื่องนั้น

และตอนที่ตะโกนเรียกให้ถอยอีกครั้งนั้น

“ย้าก!!!”

คุเรนะตะโกนออกมาอย่างดัง และทั่วร่างมีสิ่งที่เหมือนกับมีไอร้อนที่เกิดจากการหักเหของแสงออกมา

แล้วคุเรนะก็พุ่งเข้าใส่มังกรพร้อมกับเสียงตะโกน

มังกรเล็งเบรสขนาดใหญ่มาทางคุเรนะ แสงไฟที่ส่องประกายเข้าห้อมล้อมคุเรนะ

“คุเรนะ!!”

อเลนรีบร้อนจะใช้ไอเทมฟื้นฟู

‘ก๊าซซซซซซซ!!!’

แต่ภาพที่อเลนเห็นคือดาบใหญ่ที่ฟันแขนข้างหนึ่งของมังกรจนขาดร่วง

คุเรนะพุ่งเข้าใส่โดยไม่สนเบรส

การเคลื่อนไหวของคุเรนะ ราวกับเป็นคนละคนกับเมื่อครู่เลย

เลือดสดๆของมังกรกระจายไปทั่ว มันส่งเสียงร้องออกมา ก่อนจะพยายามฆ่าคุเรนะที่มีชนาดแค่ 1 ใน 10 ของตัวเอง

อเลนปรับขบวนรบใหม่ และรีบสร้างสัตว์อัญเชิญ เพราะไม่รู้ว่าคุเรนะจะคงพลังนี้ได้ต่อเนื่องนานแค่ไหน

(จะจัดการได้หรือเปล่านะ? ถึงค่าสเตตัสมันเพิ่มขึ้นมากอยู่หรอก พลังกายเองก็ฟื้นฟูอย่างเยอะเลยด้วย เอ๊ะ? ฟื้นฟูวิละ 1 เปอร์เซ็นต์เหรอ)

สเตตัสของคุเรนะเพิ่มขึ้นอย่างมาก แผลไฟไหม้ที่โดนเบรสทั่วร่างก็ฟื้นฟูเป็นปกติ

ค่าสเตตัสของคุเรนะที่ไม่รวมบัฟสัตว์อัญเชิญของอเลนกับของคีล ส่วนค่าพลังเวทเป็นค่าสูงสุด

[ชื่อ] คุเรนะ พลังกายฟื้นฟู

[อายุ] 13

[อาชีพ] ยอดนักดาบ

[เลเวล] 58

[พลังกาย] 2360 + 3900

[พลังเวท] 922 + 3000

[พลังโจมตี] 2360 + 3900

[ความทนทาน] 1654 + 3900

[ความว่องไว] 1594 + 3900

[ความฉลาด] 942 + 3000

[โชค] 1155 + 3000

[สกิล] ยอดนักดาบ <5>, ฟัน <5>, ดาบบิน <5>, ดาบแดงทำลายล้าง <5>, ดาบอสุนีบาต <3>, กายแกร่ง<1>, วิชาดาบ <5>

[เอ็กซ์ตร้าสกิล] ทะลวงขีดจำกัด

[ค่าประสบการณ์] 9,073,027 / 40 ล้าน

・ เลเวลสกิล

[ยอดนักดาบ] 5

[ฟัน] 5

[ดาบบิน] 5

[ดาบแดงทำลายล้าง] 5

[ดาบอสุนีบาต] 5

・ ค่าประสบการณ์สกิล

[ฟัน] 68,750 / 100,000

[ดาบบิน] 75,200 / 100,000

[ดาบแดงทำลายล้าง] 82,000 / 100,000

[ดาบอสุนีบาต] 69,900 / 100,000

‘อะ ไอ้เด็กเวรรรรรรร!!’

น้ำเสียงของมังกรค่อยๆแย่ลงเรื่อยๆ

มังกรที่โดนฟันไปทั่วจนเลือดไหลออกจากทั่วร่าง ฟาดหางอวบๆใส่คุเรนะ

คุเรนะที่โดนซัดกระเด้งไปกับพื้น ก่อนจะออกวิ่งใส่มังกรจากจุดที่กระเด็น

ดูเหมือนคุเรนะจะโดนซัดไปไกลพอตัว ลำคอของมังกรเลยเริ่มส่องแสงอีกครั้ง

“ย้ากกกก!!!”

แต่เบรสไม่พ่นออกมาไม่ทันต่อคุเรนะที่พุ่งพรวดเดียวจากจุดที่กระเด็น

คุเรนะใช้ดาบใหญ่แทงใส่ลำคอที่ส่องประกาย

‘ก๊าซซซซซซซ!!’

มีเพลิงจำนวนมหาศาลทะลักออกมาจากลำคอ แล้วมังกรที่โดนไฟคลอกก็ร่วงลงมาอย่างไร้เรี่ยวแรง

‘กำจัดเฮฟวี่ดรากอน 1 ตัว ได้รับค่าประสบการณ์ 1600000’

(1.6 ล้าน เท่ากับว่าถ้าจัดการคนเดียวจะได้ 2 ล้านเหรอ ถ้าเทียบกับบอสชั้นล่างสุดตัวอื่นแล้วเยอะกว่าเป็น 2 – 3 เท่าเลยนะเนี่ย)

บอสชั้นล่างสุดกลายมาเป็นหินเวทระดับ A

“คุเรนะ ไม่เป็นไรนะ?”

พวกอเลนเข้าไปใกล้คุเรนะ ซึ่งสิ่งที่ออกมาจากร่างกายของเธอได้หายไปแล้ว

“อืม จัดการมังกรได้แล้ว!”

(ไม่หรอก เอ็กซ์ตร้าสกิลมันสุดยอดเกินไปแล้ว ถึงจะใช้อัดรองหัวหน้ากลุ่มอัศวินก็ตาม)

ตอนคุเรนะอายุ 5 ขวบใช้งานเอ็กซ์ตร้าสกิลอัดรองหัวหน้ากลุ่มอัศวินซะน่าสงสารเลย

เอ็กซ์ตร้าสกิลของคุเรนะ

・ฟื้นฟูพลังกายวินาทีละ 1เปอร์เซ็นต์

・เพิ่มค่าสเตตัสทุกอย่าง 3000

“อะ โอ้วววว!!!! กล่องทองล่ะ!!!!!!”

“““โอ้วววว!!!”””

คีลสังเกตเห็นว่าเป็นกล่องทอง กล่องทองมันส่องประกายจนกล่องเงินเทียบไม่ติดเลย

ส่งเสียงดีใจออกมาต่อกล่องทองแรกหลังจากลงดันเจี้ยนมาหลายเดือน

คุเรนะเปิดกล่องทองและข้างในมีแหวนอยู่ 1 วง

“แหวนล่ะ! แหวนฟื้นพลังเวทหรือเปล่านะ!!”

คุเรนะดีใจที่เป็นแหวน

(แหวนมาแล้ว นะ นี่มันอาจจะเป็นแหวนฟื้นพลังเวทก็ได้)

แน่นอนว่าอเลนรู้สึดีใจ

“คุเรนะ พลังเวทลดอยู่ลองสวมดูที”

อเลนบอกให้คุเรนะที่พลังเวทลดลงไปเยอะสวมแหวน ซึ่งเธอตอบว่า “อืม” ก่อนจะสวมมันเข้าไป

แต่พอตรวจสอบค่าสเตตัสในสมุดเวทมนตร์ พลังเวทไม่มีการฟื้นฟู

“อเลน ไม่ใช่งั้นเหรอ?”

“……ดูเหมือนจะไม่ใช่แหวนฟื้นพลังเวท โดโกร่าลองสวมทีสิ”

ทำการตรวจสอบผลในขณะที่ยังรู้สึกท้อแท้ โดโกร่าบอกว่า “อือ” ก่อนจะสวมแหวนเข้าไป แล้วพลังกายก็ค่อนๆฟื้นทีละ 1 เปอร์เซ็นต์ เพียงไม่นานก็ฟื้นจนเต็ม

“นะ นี่มัน แหวนฟื้นพลังกายเหรอ……”

(ชิ น่าเสียดาย)

“น่าเสียดายนะเนี่ย แต่ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ อย่างน้อยยังมีความหวังอยู่”

เซซิลเข้ามาปลอบอเลนที่กำลังช็อก คงตั้งใจจะบอกว่าถ้าได้แหวนฟื้นพลังกายกายมา ก็มีโอกาสที่จะได้แหวนฟื้นพลังเวทอยู่

“แต่ว่านะ พวกเราปราบมังกรได้แล้วสินะ”

ดูเหมือนเซซิลจะนึกอะไรบางอย่างออก

“นั่นสินะ อย่างนี้น่าจะพอไหวกับมังกรขาวหรือเปล่า?”

โดโกร่ารู้แล้วว่าเซซิลต้องการจะสื่อถึงอะไร

“อือ!! คราวหน้าไปจัดการมังกรขาวกัน”

คุเรนะมองอเลนพร้อมกับพูดออกมา

“ไม่หรอก ยังไม่ควรจัดการมังกรขาว”

“““เอ๊ะ!?”””

อเลนบอกออกมาว่ายังไม่จัดการมังกรขาว ทุกคนส่งเสียงประหลาดใจออกมาเพราะคิดว่าอเลนคงอยากจัดการมังกรขาวด้วยแท้ๆ

“เพราะอะไรเหรอ?”

“ครั้งนี้ที่ชนะได้เพราะเอ็กซ์ตร้าสกิลของคุเรนะไง แล้วก็”

ชัยชนะในครั้งนี้ใช้โชคค่อนข้างมาก เลยอธิบายเกี่ยวกับเอ็กซ์ตร้าสกิลให้กับทุกคนฟัง

“แล้วก็?”

“ถ้าจัดการมันก่อนที่คีลจะฟื้นฟูตระกูล อาจจะทำให้คีลเป็นเจ้าเมืองได้ยากขึ้นด้วย”

ต่อให้มีหรือไม่มีมังกรขาวยังไงก็ต้องไปอยู่สนามรบ 5 ปีตามสัญญา ตอนนั้นถ้ามกุฎราชกุมารได้เป็นพระราชาแล้วละก็คงไม่ยอมปล่อยมือแคว้นของตัวเองที่ไม่มีมังกรขาวง่ายๆหรอก ดีไม่ดีอาจจะทำให้เรื่องมันยุ่งยากขึ้นด้วยซ้ำ อเลนบอกออกไปต่อว่าอยากจะให้มีมังกรขาวอยู่เพื่อคงสภาพที่ไม่น่าสนใจเอาไว้ก่อน

คีลพอเห็นใบหน้าที่ดูชั่วร้ายของอเลน ก็รู้สึกว่าพ่อเลือกคู่ต่อสู้ได้แย่เอามากๆ