Heroes of Marvel หลุดเข้าไปในโลกมาร์เวล - ตอนที่ 687 การค้นพบของเเจ็คสัน

การค้นพบของเเจ็คสัน
หลังจากหยุดนิ่งอธิยายเป็นระยะเวลากว่าสองนาทีเเจ็คสันก็ถอนหายใจออกมา
“เดิมเป็นเช่นนี้ไม่ใช่ว่าคุณตัดสินใจเเล้วว่า เร้ด สกัลล์ ได้ตายไปเเล้วหรอกหรอเช่นนั้นทำไมต้องมองหาเขาออีก?”ฟังการอธิบายของมิราจไนท์ ไอซ์แมนกล่าวถามอย่างุนงง
“ก็อาจจะ…ดูบางทีฉันก็รู้สึกไม่โลกใจแปลกๆ !”ได้ยินคำพูดของไอซ์แมน เเจ็คสันตอบกลับ
ที่จริงเเล้วเกี่ยวกับการตายของ เร้ด สกัลล์ เเจ็คสันก็ยังขาดความมั่นใจในจุดนี้ เเม้ระบบจะส่งรางวัลให้ เเต่ในโลกมาร์เวลอะไรก็เกิดขึ้นได้ ถ้าเกิด เร้ด สกัลล์ ตายไปเเล้วจริงๆ อะไรกันที่ทำให้ ศพของ เร้ด สกัลล์ หายไป
“ดี,ฉันจะช่วยเหลือคุณหากเป็นสภาพเเวดล้อมที่นี่ฉันคงพอจะช่วยอะไรได้บ้าง”ได้ยินคำอธิบายที่ไม่สมเหตุผลของ มิราจไนท์ ไอซ์แมนตอบกลับ
“ฮ่าฮ่าขอบคุณไอซ์แมน”เเจ็คสันตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
เเม้ในครั้งนี้เขาจะออกมาเพื่อหาเร้ด สกัลล์ ก็จริง เเต่เขาก็เเค่มาเพื่อยืนยันด้วยตาตัวเองก็เท่านั้น
“เดิมด้วยด้วยสภาพอากาศที่ย่ำเเย่ของที่นี่ถึงอีกฝ่ายจะมีชีวิตอยู่จริงก็ไม่น่าจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ได้หรอก”ไอซ์แมนกล่าวพูดลอย ๆ
“ไว้ไปดูเองเดี๋ยว ก็รู้”เเจ็คสันตอบกลับ
“เป็นเพื่อนที่เเปลกคนจริงๆ!”เห็นมิราจไนท์ก้าวเดินออกไป ไอซ์แมนได้กระซิบกระซาบในใจ
จากนั้นไอซ์แมนก็เปิดพื้นที่เยือกเเข็งเเละติดตามมิราจไนท์ไปยังตำเเหน่งที่เร้ด สกัลล์ อยู่ก่อนหน้านี้
…
ขณะที่ไอซ์แมน เเละ มิราจไนท์ ออกไปเดินเล่นนอกฐาน ในฐานของS.H.I.E.L.D. ดร.เเบนเนอร์ กำลังศึกษาวิจัยเกี่ยวกับคลื่นพลังงานด้านหลังประตูมิติอวกาศ สีหน้าของเขาราวกับคนบ้ามากตอนนี้
“นี่มันน่าสนใจมากน่าสนใจจริง ๆ ! ไม่คิดเลยว่าสิ่งเหล่านี้จะมีอยู่ในจักรวาลอื่น ๆ “ดร.แบนเนอร์ จ้องมองไปที่ ข้อมูลเเผ่นเเท็บเล็ตในมือ
มองจากสถานการณ์ในปัจจุบันเเม้การค้นหาด้านหลังประตูมิติอวกาศจะไม่เจอลูกบาศก์เวทมนตร์ก็จริง เเต่ ดร.แบนเนอร์ เชื่อว่าพวกเขาจะสามารถเก็บเกี่ยวสิ่งต่าง ๆ กลับมาได้จำนวนมาก จักรวาลอื่นนั้นคือสถานที่ที่เเตกต่าง สถานที่เหล่านั้นเต็มไปด้วยทรัพยากรที่น่าสนใจเเละอาจเป็นปัจจัยสำคัญในการศึกษาขอองพวกเขา
“เนื่องจากหุ่นยนต์ที่เราส่งไปนั้นเป็นแบบไร้คนขับเราจึงทำอะไรได้อย่างค่อนข้างจำกัด”ดร.แบนเนอร์ ขมวดคิ้วเล็กน้อย
ประตูมิติอวกาศที่ปรากฏขึ้นนี้มีรัศมีพลังที่เเตกต่างไม่เหมือนของกับ ทีมX-MEN บลิงก์ หรือพวกสายเลือดเเรกเริ่มของโลก พวกพ่อมด คลื่นพลังที่ประตูมิติอวกาศนี้ส่งออกมาเป็นทิศทางที่ลึกลับเเละครอบคลุมทั้งสองอย่างในเวลาเดียวกัน
“ค่าพลังถูกปลดปล่อยออกมาในทิศทางเดียวกันอย่างไรก็ตาม…”ดร.แบนเนอร์ ครุ่นคิด
“หากคลื่นพลังในทิศทางนี้มีพลังรุนเเรงมากพอยิ่งเป็นระดับพลังงานที่มากล้นจนเกินไปล่ะก็อาจกระทั่งสามารถทำให้โลกถูกทำลายได้เลย”ดร.แบนเนอร์ อุทานออกมา
“ดังนั้นพวกเราจะต้องคอยควบคุมระดับพลังความผันผวนของพื้นที่มิติอวกาศนี้ให้ได้”ดร.แบนเนอร์ ได้พูด เบา ๆ
…
“เดิมเร้ด สกัลล์ ได้อยู่ในตำเเหน่งเเถวนี้งั้นหรอ”ไอซ์แมนได้จ้องมองไปรอบ ๆ พร้ออมกับกล่าวถาม มิราจไนท์
“อืม,ที่นี่เเหละ ตามข้อมูลอ้างอิงที่ J.A.R.V.I.S ให้มา เป็นเเถวนี้ไม่ผิดเเน่ เเต่ฉันจำไม่ได้ว่าตรงไหนที่ฉันได้นอนล้มบาดเจ็บในตอนนั้น”ได้ยินคำถามของ ไอซ์แมน เเจ็คสันตอบกลับ
หลังจากถูกส่งออกมาจากประตูมิติอวกาศเเจ็คสันก็ได้รับบาดเจ็บหนักเขาได้ฟื้นคืนสติในเวลาต่อมา เเละเห็น หนูหิมะ ที่กำลังเเทะโลมนิ้วของเขา จากนั้น เเจ็คสัน ก็ได้เดินทางหาฐานลับไฮดร้า จนพบกับ เร้ด สกัลล์ ระหว่างทาง
“ที่นี่มีหิมะครอบคลุมหนามากคงไม่อาจระบุตำเเหน่งได้อย่างเเม่นยำ ถ้าเกิด ศพของ เร้ด สกัลล์ อยู่เเถวนี้จริง ๆ อาจเป็นไปได้ว่า การคำนวณของ J.A.R.V.I.S นั้นผิดพลาด”เเจ็คสันพึมพัมออกมาเล็กน้อย
ฟุ่บ! Aileen-novel
จากนั้นเเจ็คสันก็ปลดปล่อยพลังจิตที่น่าเกรงขามอออกมาถ้าระบบของ J.A.R.V.I.S ไม่สามารถค้นหาได้ เเจ็คสัน ก็มีเเต่จะต้องลองใช้พลังจิตเท่านั้น
ภายใต้คลื่นพลังจิตที่เเข็งเเกร่งขอองเเจ็คสัน พื้นที่ทุ่งหิมะโดยรอบ ได้ถูกเขาสเเกนอย่างสมบูรณ์
ฟุ่บ!
สุดท้ายพอยืดระยะออกไปได้มากพอเเจ็คสันที่สูญเสียพลังจิตไปกว่าครึ่งได้ถอนพลังจิตกลับมา ดูเหมือน ศพของ เร้ด สกัลล์ จะหายไปจริง ๆ
“มิราจไนท์คุณไม่เป็นอะไรนะ ผิวของคุณดูไม่ดีอย่างมาก บาดเจ็บหรือไม่?”เห็นมิราจไนท์หอบหนักหลังจากทำอะไรบางอย่าง ไอซ์แมน กล่าวถามอย่างรวดเร็ว
“ไม่เป็นไรเเค่เหนื่อยจากการใช้พลังจิตไปมากเพียงเท่านั้น”ได้ยินคำถามของไอซ์แมน เเจ็คสันตอบกลับ
อย่างไรก็ตามคำตอบของเเจ็คสัน ทำให้ ไอซ์แมน เบิกดวงตาขึ้นกว้าง
“พลังจิตฮ่าฮ่า พลังจิต ไม่เเปลก !”ไอซ์แมนหัวเราะออกมาเบา ๆ
“มิราจไนท์คุณโอเคนะ?”เห็นมิราจไนท์มีท่าทีเเปลก ๆ ในเวลาต่อมา ไอซ์แมนตะโกนขึ้นอย่างรวดเร็ว
“ไอซ์แมนบางทีเราอาจสามารถหาลูกบาศก์เวทมนตร์ที่นี่ได้!”ได้ยินคำถามของไอซ์แมน เเจ็คสันจ้องมองไปที่พื้นที่ด้านหน้าราวกับครุ่นคิดอะไรได้ ก่อนที่เขากล่าวออกมาอย่างจริงจัง