พันธนาการจ้าวมังกร เชื่อมใจ สู่ “หัวใจ” - ตอนที่ 74
บทที่５ตอนที่２１
「ก๊าซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ！！！」
เสียงคำรามดังกึกก้องทั่่วทั้งป่า เสียงนั่นดังพอที่จะทำให้ต้นไม้และบรรยากาศสั่นไหว
โนโซมุเองก็ถึงกับต้องเอาแขนบังหน้าเพื่อกันแรงลมที่ปลิวไสว
มังกร(竜)
ลมหายใจที่สามารถแผดเผาทุกสิ่งและเกล็ดที่แข็งดั่งแร่มิลธิล มีปีกสยายที่สามารถโบยบินบนท้องฟ้าได้ มันเป็นภัยคุกคามระดับสูงสุดอยู่เหนือจุดห่วงโซ่อาหารของเหล่าสัตว์อสูรทั้งหมด แค่มันตัวเดียวอาจจะทำลายประเทศให้ย่อยยับได้เลย ขึ้นอยู่กับชนิดของมัน การที่เห็นมันออกมาเดินเล่นไม่ใช่เรื่องดี
อย่างไรก็ตามมังกรตัวนี้ร่างกายดูซูบผอม ดวงตาเป็นสีขาวขุ่นมัวและปีกข้างหนึ่งที่หายไปแล้ว มังกรตามปกติมักจะเป็นตัวตนอันเจิดจรัสและน่าเกรงขามแต่ว่าตัวมันในตอนนี้มีแผลกรัดกร่อนอยู่ทั่วทั้งร่างกาย ผิวหนังที่ถูกถลกอออกจนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อภายใน
มังกรที่ควรจะตายไปแล้วกลับมีชีวิตอยู่ ซากศพที่เรียกได้ว่าเป็นศพแท้ๆ แต่ว่ามันก็ยังปรากฏตัวขึ้นมาด้วยร่างที่เปลื่อยเน่าท่ามกลางแสงแดดที่กำลังสาดส่อง
「…………」
ทุกคนที่อยู่ที่นั่นรวมถึงโนโซมุตกตะลึงเมื่อมองเห็นสัตว์อสูรตรงหน้าพวกเขา ความคิดต่างๆหยุดลงทันที
ซากศพนั่นสะบัดหัวไปมา เพราะแสงแดดที่เจิดจ้า แต่ดวงตาสีขาวขุ่นนั่นกลับจ้องมาที่โนโซมุ
「อาาาาาาาาาาา！！ หนีไปเร็วทุกคน！！」
ทุกคนต่างหวาดกลัวในสายตาที่มันจับจ้องลงมา โนโซมุเตือนทุกคนให้หนีออกจากพื้นที่แห่งนี้ในทันที ไอริส ทิม่า และ เควินเองก็พยักหน้าตอบรับ
วินาทีถัดมามังกรแห่งความตายก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆและพร้อมที่ปล่อยลมหายใจของมันออกมา
เปลวไฟที่ปล่อยออกมาพุ่งเป็นเส้นตรงทำให้พืชพรรณและพื้นดินที่โดนเปลวไฟพัดผ่านกลายเป็นเถ้าถ่านทันที
หลังจากปล่อยลมหายใจแล้ว มันก็ยกหัวขึ้นอีกครั้งและอ้าปากค้างและไล่โจมตีเควินกับพรรคพวก
เควินยิงกระสุนเวทย์ใส่หน้าของมังกร ทำให้มันสับสนไปสักพัก และเวทย์นั่นก็ระเบิดออก
มังกรแห่งความตายสูญเสียทัศนวิสัยไปชั่วครู่และก้มหัวต่ำลงพื้น
พวกเขาต่างรีบรวมกลุ่มกันและตั้งขบวนทัพใหม่
「เฮ้ย เฮ้ย เฮ้ย！ นี่มันอะไรกันวะเนี่ย！！」
「นั่นสิ！ อย่างที่คิดเลยนะข้าน้อยตกใจสถานการณ์ลำบากแล้วสิ！ ทำไมถึงมีมังกรแห่งความตายอยู่ที่แห่งนี้กันน้อ！！」
「เดี๋ยวก่อนสิจิน！ จะทำอะไรน่ะ！？」
「ทำอะไรงั้นเหรอ…ก็ต้องเอาชีวิตรอดยังไงล่ะ！」
เควิน ฟีโอ และจินอารมณ์เสียอย่างมากจากการปรากฏตัวของมังกรแห่งความตาย
ไม่น่าแปลกใจพวกเขาที่ฝึกกันเลือดตาแทบกระเด็นที่สถาบันโซลมินาติ แต่ไม่เคยเจอสัตว์อสูรระดับนี้เลย
ตรงกันข้ามต้องชื่นชมพวกเขาที่ยืนหยัดอยู่ตรงนี้ได้และคิดหาทางทำอะไรสักอย่างในสถานการณ์ในตอนนี้
เควินที่ไม่แคร์พวกพ้อง แต่ตอนนี้ก็พาเพื่อนๆออกจากพื้นที่ไปแล้ว
「ชิ！ ช่วยไม่ได้นะ！」
เควินรีบวิ่งไปหาสมาชิกที่หมดสติ เขาคิดว่าถ้าสู้กับมันมีหวังเละไม่เป็นท่าแน่นอน
เขาอุ้มชายถือดาบและหญิงถือหอกไว้ใต้แขนของเขาและเริ่มออกวิ่งอย่างเต็มกำลัง
「กุคุรุรุรุ กรอดดดดดดด……」
มังกรแห่งความตายกำลังเงยหัวขึ้นมา ดวงตาสีขาวขุ่นจับจ้องไปที่เควินที่กำลังอุ้มเพื่อนอยู่
「ก๊าซซซซซซซซซซซ！」
「หนอยยยย！」
มังกรพุ่งเข้าหาเควิน เขาวิ่งด้วยความเร็วเต็มที่เพื่อสลัดให้หลุด แต่มังกรแห่งความตายนั่นก็พุ่งเข้าหาและพยายามย่นระยะห่าง
「เวรเอ้ย！ เป็นลมนานเกินไปแล้วโว้ย！ เดี๋ยวปัดทิ้งแม่งเลย！」
เขาบ่นเช่นนั้นพร้อมสาปแช่งเพื่อนๆที่แสนอ่อนแอ แต่ถึงยังงั้นเขาก็ไม่ปล่อยเพื่อนของเขาไป
มังกรแห่งความตายพุ่งเข้าหาเควินแล้วพยายามจะกินพวกเขา เขี้ยวอันแหลมคมโผล่ออกมาพร้อมกับลมหายใจอันแสนเน่าเสีย
เงาของมังกรเข้าปกคลุมตัวของเควินที่กำลังวิ่งอยู่และเมื่อเขี้ยวนั่นกำลังจะกลืนกินเขา กระสุนเวทย์ขนาดใหญ่สีดำก็พุ่งเข้าใส่ด้านหลังของมังกร
「ก๊าซซซซซซซซ！」
มังกรแห่งความตายกรีดร้องและโซเซไปชั่วขณะ นอกจากนี้ยังมีมวลลมขนาดใหญ่พุ่งเข้ากระแทกร่างนั่นด้วยและมังกรแห่งความตายมันก็ทรุดตัวลงทันที
ในขณะเดียวกันเควินก็หนีจากคมเขี้ยวของมังกรได้สำเร็จ
「ไอริสดิน่า และก็ ทิม่ายังงั้นเหรอ？」
ข้างหลังเขาคือไอริสซึ่งกำลังถือดาบและชี้ไปทางมังกรแห่งความตายและทิม่าที่ถือไม้เท้า เห็นได้ชัดว่าพวกเธอสองคนช่วยกันโจมตีใส่มังกร
「เควิน！ ทางนี้！」
เควินไปหาเธอพร้อมกับอุ้มเหล่าเพื่อนๆไปด้วย แม้ว่าจะสับสนกับท่าทางของไอริสก็ตาม
「เป็นอะไรมากไหม？」
「อาาาา รอดไปที……」
เควินทำหน้าโล่งใจ ไอริสเองก็มองไปที่เหล่าเพื่อนร่วมชั้น
เควินที่เป็นห่วงเพื่อนๆของเขา แต่เมื่อเขาเห็นโนโซมุที่อยู่ข้างๆไอริสก็บรรยากาศเปลี่ยนไป
อย่างที่คาดไว้ตอนนี้ต้องปล่อยไปก่อน
「เควิน เพื่อนของนาย？」
「ยังไม่ตายหรอก แค่หมดสติไป….เหอะ จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกแกกันนะหากไม่มีข้าอยู่ด้วยเนี่ย……」
ในขณะนั้นก็ได้ยินเสียงมาร์ดังมา
「โนโซมุ！」
「มาร์？」
มาร์วิ่งมาหาโนโซมุ ข้างหลังมีจินและซีน่าอยู่
ในเวลานั้นเองมังกรแห่งความตายก็ฟื้นตัวกลับมาอีกครั้ง
「เห้ยไอพวกชั้นต่ำ มาเร็วๆหน่อยสิวะ」
เควินเห็นมังกรที่ลุกขึ้นมาก็เรียกให้พวกโนโซมุมาไวๆ แต่ไอริสก็ขัดเสียก่อน
「โนโซมุ มีเรื่องจะขอให้ช่วยค่ะ อยากให้ช่วยพาเพื่อนๆของเควินไปที่ปลอดภัยทีค่ะ」
ไอริสต้องการให้เพื่อนๆของเควินไปหลบในสถานที่ปลอดภัย แน่นอนเป็นไปไม่ได้ที่จินจะพาพวกเขาหนีไปก็เต็มกลืนแล้ว
「อา ไม่ต้องใส่ใจหรอก จิน ฝากหน่อยได้ไหม？」
「อืม แล้วพวกโนโซมุละ？」
จินและเพื่อนๆเขาเข้าใจดีในความสามารถของตัวเอง มันเสี่ยงเกินไปดังนั้นจึงยอมรับข้อเสนอของไอริสและแบกสหายของเควินไว้บนหลัง
「พวกเราจะซื้อเวลาให้ มิมุรุคุง ฝากไปแจ้งเรื่องที่สำนักงานใหญ่ด้วยนะคะ」
「เข้าใจแล้วล่ะ！ ทอมระวังตัวด้วยนะ」
「อืม มิมุรุเองก็ระวังตัวด้วยนะ」
เมื่อมิมุรุพยักหน้าตามคำร้องของไอริสและเรียกทอม ทอมเองก็ตอบรับ
ทั้งสองยิ้มให้กัน หลังจากชำเลืองมองดูพวกเขาสักครู่ก็เพียงพอแล้ว มิมุรุเองก็รีบพุ่งเข้าไปในป่าอย่างรวดเร็ว
พวกจินและเพื่อนๆแบกคนเจ็บไว้บนหลังและหายเข้าไปในป่า
「โนโซมุ มาร์ และ คนอื่นๆจะช่วยกันจัดการเจ้านี่สินะ？」
ชื่อที่ไอริสพูดนั้นไม่มีชื่อของเควินอยู่เลย
「เฮ้ย เฮ้ย ไอริสดิน่า！แม้ว่าจะมีหมอนั่นอยู่ที่นี่ก็เหอะนะ……」
เควินชี้ไปทางโนโซมุขณะที่พูดเช่นนั้น สำหรับเขาที่โดนมาร์จัดการยังพอทำเนา แต่เขาไม่ได้เห็นเทคนิค แฟนท่อม ของโนโซมุเลยแสดงท่าทีคัดค้านออกมา แต่ไอริสก็ขัด
「ไม่เป็นไรหรอก ยังไงเขาก็แข็งแกร่ง」
ขณะพูดเช่นนั้น ไอริสยิ้มทั้งๆที่สถานการณ์เป็นเช่นนี้
「นั่นสินะ ฉันเองก็คิดแบบนั้น เขารู้จักป่าแห่งนี้ดีกว่าใครๆและมีประสบการณ์การต่อสู้กับสัตว์อสูรมากกว่าใครๆ พวกเราต้องการพลังของเขา」
นอกจากนี้ซีน่ายังพูดสนับสนุนไอริส ทั้งสองจ้องมองกันและกันและหันไปมองโนโซมุด้วยแววตามุ่งมั่น เช่นเดียวกับทอมที่อยู่ด้านหลัง
ข้างหลังพวกเขานั้นมีฟีโอที่มองดูซีน่าและเพื่อนๆด้วยแววตาท่าทางสนใจ
「……ชิ！」
เควินเดาะลิ้นด้วยความไม่พอใจสบถเลือดที่กลบปากออกไป สำหรับเขาที่ตกหลุกรักไอริสแล้วการที่เห็นชื่อผู้ชายคนอื่นออกมาจากปากของเธอทำให้เขาอยากจะอ้วก
ในขณะเดียวกัน ดวงตาของโนโซมุและลิซ่าก็สบกัน
「…………」
「…………」
ลิซ่าและเคนต่างจ้องมาที่โนโซมุ โนโซมุที่เห็นเช่นนั้นก็ทำท่าทีเย้อยันพร้อมกับจ้องสวนไป
อากาศอันหนักอึ้งโอบล้อมสถานที่แห่งนี้
เมื่อลิซ่าจะพูดอะไรบางอย่าง ไอริสก็ขัดทันที
「ลิซ่าคุง ฉันไม่รู้หรอกนะคะว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างเธอกับโนโซมุ แต่ตอนนี้……」
「ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือจะจัดการเจ้ามังกรตัวนั้นยังไง ฉันรู้น่าไม่จำเป็นต้องมาบอกกันหรอก……」
ลิซ่าขัดคำพูดของไอริส เธอแสดงความดื้อรั้นจนถึงขีดสุด พร้อมกับฝืนใจทำเช่นนั้น
เคนที่อยู่ด้านหลังก็จ้องไปที่โนโซมุเช่นกัน ใบหน้าที่ไร้อารมณ์ แต่แววตานั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
「ชิ！ มาแล้วนะโว้ย！」
ในขณะนั้นเองมาร์ก็ตะโกนก้องไปรอบๆด้วยเสียงนั้นทุกคนรีบหันไปสนใจเจ้ามังกรทันที
「ก๊าซซซซซซซซซซซซ！」
เสียงคำรามของมังกรดังประกาศก้องอีกครั้ง เมื่อมังกรอ้าปากหลังจากนั้นก็พ่นลมหายใจออกมา
「ทิม่า！」
「ไว้ใจได้เลย！」
ทิม่าตอบสนองต่อเสียงเรียกของไอริสแล้วเริ่มสร้างเวทย์ขึ้นมาทันที หากใช้ดีๆก็สามารถกันการโจมตีได้ง่ายๆ
ไอริสสร้างเวทย์ด้วยการใช้ความสามารถปรับใช้ทันที ในขณะเดียวกันทิม่าก็ป้องกันลมหายใจของมังกรแห่งความตาย ลมที่อยู่รอบข้างรวมตัวกันพัดเป็นคลื่นเกลียว
“อุโมงค์ลมแห่งความหิวกระหาย”ที่ไอริสปล่อยไป ปะทะกับลมหายใจของมังกรและเปลวไฟที่ลุกลามอย่างต่อเนื่องก็กระจัดกระจายไป
「เห้ยไอชั้นต่ำ！ อย่ามาขวางทางก็แล้วกัน！」
เควินเร่งฝีเท้าขณะกรนด่าโนโซมุ ในชั่วพริบตาเขาผ่านช่องว่างของเปลวเพลิงและพุ่งเข้าไปใกล้ตัวมังกรแห่งความตาย
เมื่อมังกรแห่งความตายสังเกตเห็นเควินที่พุ่งเข้ามา มันก็ขยับหัวของมันและพยายามพ่นลมหายใจใส่เควิน แต่ว่าเควินรู้ตัวเลยหลบได้
「เฮ้อ น่าเบื่อจังเลยวะ！」
เควินถ่ายเทพลังไปที่หมัดของเขา ทันใดนั้นก็ต่อยเข้าไปที่คางของมังกร
「โซเรย์！」
เทคนิค คิ“มินเนี่ยน พันซ์ (衝爪牙)”
เทคนิคคิที่โจมตีคู่ต่อสู้ไปพร้อมๆกับแรงกระแทกของฝ่ามือรวมกับแรงระเบิดของคิที่ปล่อยออกมาจากถุงมือ
พร้อมกับแรงกระแทกที่อัดแน่นไปด้วยคิ เกล็ดมังกรที่เปราะบางก็แตกออกและมีเลือดพุ่งออกมา
อย่างไรก็ตาม มังกรแห่งความตายพยายามจะกินเควินโดยไม่คำนึงถึงบาดแผลเลย
「โอ๊ตโต๊ะ！」
เควินก้มหน้าหลบเขี้ยวของมังกร หมุนตัวไปอีกด้านจากนั้นเน้นพลังไปที่เท้าแล้วเตะเข้าไปเต็มแรง
เทคนิค คิ“คมดาบสะบั้น(裂蹴刃)”
การเตะที่อัดแน่นไปด้วยคิ ว่องไว และรุนแรง เกล็ดของมังกรลอกออกมาและลูกเตะนั่นก็กรีดผิวหนังของมัน
อย่างไรก็ตามมังกรพยายามตะปบไปที่เท้าของเควิน
「หนอยยย！ ไม่ได้ผลงั้นเหรอ？」
เควินกระโดดกลับเพื่อหลีกเลี่ยงกรงเล็บที่เข้ามาใกล้ และมาร์เองก็เข้ามาปิดช่องว่าง
「แล้วก็ ถ้าแบบนี้ละเป็นไง！」
มาร์ที่เข้าหามังกรจากอีกด้านหนึ่งก็พุ่งเข้าไปหามังกรพร้อมกับ “คมดาบวายุ”
「เฮฮฮฮย๊ากกกกกกกกกกกกกกห์！」
มาร์เหวี่ยงดาบใหญ่พร้อมกับอัดคิจนแน่น ความเร็วในการเหวี่ยงและดาบที่รุนแรงฟันเข้าไปลึกในตัวของมังกร ขณะที่คมดาบวายุเกาะติดอยู่ทำให้ดาบมันเฉือนลึกขึ้นไปอีก
อย่างไรก็ตาม มันยกหางขึ้นและพยายามกำจัดมาร์และเควิน
「นานิ๊！？」
「อั่กกกก！？」
มาร์และเควินพยายามหลบการโจมตีของหางที่เข้ามาใกล้ แต่มาร์ที่ฟันดาบลงไปไม่สามารถขยับได้
ในทางกลับกันทางเควินที่พยายามจะหลบก็โดนดาเมจรุนแรงเพราะบาดแผลที่โดนเทคนิคผสานของมาร์ทำให้การเคลื่อนไหวช้าลงชั่วครู่
เวลานั้นเองทั้งสองก็โดนหางของมังกรปลิวไป
หางนั่นกระแทกร่างของทั้งสองอย่างรุนแรง
「อ่ออก！」
「ไอ้เวรเอ้ย！ อ๊ากกกกกกกกกกก！」
ทั้งสองคนตกลงกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง นอกจากนี้มังกรแห่งความตายพุ่งเข้าใกล้ทั้งสองคน
「มาร์คุง！」
「เหอะ ไม่รู้ด้วยละ！」
ทิม่าส่งเสียงเรียกมาร์ด้วยความเป็นห่วง เธอเปิดใช้เวทย์ “ภัยพิบัติแห่งฮาร์มอน”และยิงใส่มังกรแห่งความตาย
ฟีโอเอายันต์ออกมาจากกระเป๋าสร้างกระสุนเพลิงออกมาสามลูกแล้วยิงออกไป
ในเวลาเดียวกันเมื่อก้อนเปลวไฟขนาดใหญ่พุ่งเข้าหามังกร ก็เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง บอลเพลิงของฟีโอก็โดนเนื้อของมังกรจนได้กลิ่นเหม็นไหม้
ร่างกายบางส่วนกระจัดกระจาย พวกไอริสที่เห็นก็ทำท่าโล่งอกเล็กน้อย แต่ว่าหลังจากควันหายไปก็เห็นร่างของมังกรยังคงอยู่
มังกรโผล่ออกมาจากควัน อย่างไรก็ตาม ร่างกายของมันเต็มไปด้วยบาดแผลเนื้อที่ไหม้เกรียม
ในขณะเดียวกันมาร์และเควินก็ลุกขึ้น
อย่างไรก็ตามแขนซ้ายของเควินหักไปแล้ว และมาร์เองก็ใช้ดาบค้ำยันเหมือนไม้เท้า
ทั้งสองอยู่ในสภาพโซเซ มีเลือดกลบปาก อาจเป็นเพราะอวัยวะภายในพังไปบางส่วน จนเกิดบาดแผลร้ายแรง
「กรอออออออออออออออด……」
มังกรแห่งความตายมุ่งหน้าไปหาเควินและมาร์พร้อมกับพ่นควันออกจากร่าง
「อั่กกก！」
「บ้าเอ้ยยยย……」
เควินและมาร์กัดฟันแน่นดูเหมือนว่าร่างกายของพวกเขาจะด้านชาจากแรงกระแทกอันรุนแรงจนขยับตัวไม่ได้
「แย่แล้ว！」
โนโซมุขว้างระเบิดแสงใส่มังกร มังกรมองไม่เห็นชั่วครู่ มาร์และเควินเองก็แสบตาไปด้วยในขณะเดียวกันฟีโอและโนโซมุรีบวิ่งไปอุ้มมาร์และเควินมาทันที
「ฮะ เฮ้ย！」
「ขอโทษด้วยนะแม้จะทรมานอยู่ก็เถอะแต่ทนหน่อย！」
「น่า น่า……」
โนโซมุและฟีโออุ้มทั้งสองออกมา มังกรแห่งความตายพยายามไล่ตาม แต่พวกไอริสก็ทำการสนับสนุนด้วยเวทย์
「เคน！ คามิลล่า！ ฝากสนับสนุนด้วย！！」
ลิซ่าพุ่งเข้าหามังกรแทนที่พวกโนโซมุ ยิ่งกว่านั้นยังมีกระแสพลังเวทย์ตามหลังมาด้วย คามิลล่าและเคนร่ายเวทย์น้ำแข็งออกมาอย่างรวดเร็ว
หอกน้ำแข็งเหล่านั้นโจมตีใส่มังกรแห่งความตาย บางอันก็โดนเกล็ดกันไว้ได้ส่วนบางอันก็เลาะเกล็ดของมังกรออกไปและแทงทะลุร่างนั่น
นอกจากนี้เคนยังสร้างหอกน้ำแข็งขนาดใหญ่และเล็งไปที่หน้าอกของมังกร
ร่างของมังกรที่โดนพลังโจมตีมหาศาลกำลังจ้องมองมาทางลิซ่าที่อัดพลังเวทย์ลงไปในดาบของเธอ พร้อมกับเสริมพลังด้วยแม่มดเนวี่
ใบมีดของเธอลุกโชนกลายเป็นเปลวเพลิงห่อหุ้มใบดาบเอาไว้ เธอพุ่งเข้าหามังกรและเล็งไปที่หน้าท้องของมัง เธอฟันไปสุดแรง
「ฮ่าหหหหหหหหหหหหหหหหหหห์！」
การฟันที่ครั้งหนึ่งเคยโดนเกล็ดปกคลุมเอาไว้ ซึ่งตอนนี้ไม่มีแล้วประกายไฟที่ลุกโชนลากเกล็ดของมังกรออกจนหมดเผยให้เห็นผิวหนังที่อ่อนนุ่มของมัน
「เซย์!！」
นอกจากนี้หลังจากลิซ่าเฉือนร่างของมันด้วยดาบเสร็จแล้วก็เปิดใช้เวทย์ที่สลักลงไปในดาบ แผลที่ฉีกขาดถูกเปลวเพลิงเผาไปทั่วทั้งอวัยวะภายใน
บาดแผลร้ายแรงที่ทำให้ถึงตายได้อย่างชัดเจน ความรู้สึกเหล่านั้นมันบ่งบอกเช่นนั้น และลิซ่าที่รู้สึกเช่นนั้นก็ตอบสนองไปเองตามธรรมชาติ
「……เอ๋」
อย่างไรก็ตามรอยยิ้มนั่นกลับกลายเป็นความเครียดทันที มันยกแขนของมันขึ้นมา
มันเหวี่ยงแขนไปทางลิซ่าที่ดูเหมือนมั่นใจในชัยชนะ แต่มังกรมันหาได้สนแผลของมันไม่
「คิย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาห์！」
「ลิซ่าาาา！」
ลิซ่าโดนพัดปลิวไปกระแทกกับต้นไม้อย่างรุนแรง
ลิซ่าที่โดนกระแทกอย่างรุนแรงหายใจไม่ออกและอาเจียนออกมาอย่างแรง เธอขยับร่างกายไม่ได้เลยแม้แต่น้อย เพราะแรงกระแทกที่รุนแรงจนเกินไป
เคนรีบเข้าไปช่วยลิซ่า คามิลล่าพยายามร่ายเวทย์อีกครั้ง แต่เห็นได้ชัดว่าไม่ทันการ
มังกรแห่งความตายอ้าปากค้าง พร้อมจะกลืนกินลิซ่าเข้าไป
「อาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา………………………」
ลิซ่าที่ไม่มีทางเลือกได้แต่จ้องมองความตายที่พุ่งเข้ามาหาตนเอง
อย่างไรก็ตามชั่วพริบตานั้นก็มีเงาๆหนึ่งพุ่งผ่านและฟาดฟันตาขวาของมังกร
ในเวลาเดียวกันดวงตาของมันก็ถูกบดขยี้จนแหลกและเลือดจำนวนมากไหลออกมา
「เอ๋……？」
นอกจากนี้เงานั่นยังพาดผ่านระหว่างลิซ่าและมังกร
คิที่อัดแน่นอยู่ในคมดาบนั้นถูกปลดปล่อยออกในคราวเดียว จนมันเกิดการสั่นสะเทือนอันรุนแรงจนบดขยี้อีกฝั่ง
เทคนิค คิ “แฟนท่อม－หวนคืน－”
ใบมีดที่เต็มแน่นไปด้วยคิของโนโซมุระเบิดดวงตาของมังกรไปข้างหนึ่ง
มันมองไม่เห็นอะไรอีกต่อไปและล้มลงไปพร้อมกับการโจมตีนั่น
「……โนโซมุ？」
ลิซ่าตกใจและหันไปจ้องมองที่โนโซมุ
◇◆◇
（……ทันเวลาพอดี）
โนโซมุโล่งใจขณะที่พึมพำเช่นนั้นเขาพามาร์และเควินออกจากพื้นที่ไปและปล่อยให้ทิม่าและคนอื่นๆดูแลสถานการณ์กันไปก่อนและค่อยมาช่วยที่หลัง
「……โนโซมุ？」
เสียงของลิซ่าตกตะลึง นานมากแล้วที่ผมไม่ได้ยินเสียงของเธอที่ไร้ซึ่งความเกลียดชัง
เสียงอันแสนน่าคิดถึงชวนนึกถึงวันวานที่ได้อยู่เคียงข้างเธอ
ในเวลาเดียวกันอารมณ์ต่างๆมากมายก็หลอมรวมอยู่ในอกของโนโซมุ
อย่างไรก็ตามผมไม่รู้หรอก ความโกรธที่ถูกหักหลัง ความโศกเศร้าที่เกิดจากความเกลียดชัง หรือความสุขที่ได้รับจากการปกป้องเธอแม้เพียงครั้งเดียวก็ตามที
มันผสมปนเปกันไปหมด และยังครุกกรุ่นอยู่ในใจที่แสนสับสน
「ชิ！！」
อาการปวดหัวอย่างรุนแรงไหลผ่านหัว และอาการที่นึกถึงภาพในความฝันชวนอาเจียนนั่น
อย่างไรก็ตามโนโซมุพยายามอดกลั้นเอาไว้จนถึงที่สุดไม่ให้มันเล็ดรอดออกมา
วังวนแห่งความคิดอันแสนวุ่นวายยังคงหมุนวนอยู่ในหัว ผมบ้วนน้ำลายออกมา โนโซมุเองก็ไม่รู้จะพูดอะไรออกไป
โนโซมุเผชิญหน้ากับมังกรแห่งความตายโดยปกป้องลิซ่าที่อยู่ข้างหลัง
ร่างกายใหญ่โตยิ่งกว่าตึกรามบ้านช่อง กลิ่นเน่าเหม็นที่ออกมาจากจมูกและปีกที่ขาดรุ่งริ่ง ความยิ่งใหญ่ที่น่าเกรงขามของมันที่เคยมีกลายเป็นความน่าเวทนาไปเสียแล้ว
「ลิซ่า！ ปลอดภัยดีนะ！？」
เคนวิ่งเข้าไปหาลิซ่า ทันทีที่ได้ยินเสียงของเคน อารมณ์ด้านมืดก็เริ่มผุดขึ้นมาอีกครั้ง
“จะเอายังไงพ่อหนุ่ม? ตอนนี้แค่ฟันฉึกเดียวก็จบแล้วนะ？”
เสียงที่มาจากส่วนลึกของจิตใจ ร่างของมังกรยักษ์ที่มีปีก 6 ปีก 5 สี กำลังส่งเสียงสื่อสารกับผม
มังกรแห่งความตายตรงหน้าและ”หมอนั่น”เป็นภาพทับซ้อนที่เหมือนกันมาก
「ไง โนโซมุ！ อะไรของนายกัน วิชาดาบที่น่าอัศจรรย์นั่นน่ะ」
ฟีโอพุ่งเข้าไปหาโนโซมุและคุยกับเขา เขาแปลกใจที่โนโซมุซึ่งอ่อนแอกว่าตัวเอง แต่สามารถเฉือนร่างของมังกรที่มีเกล็ดปกคลุมได้ง่ายดาย แต่โนโซมุไม่มีเวลามาตอบคำถามนั่น
「อั่ก！！」
ฉากรอบๆเริ่มเปลี่ยนไปอีกครั้ง เขาพยายามสลัดภาพจำในความทรงจำออกไปและสลัดอารมณ์ด้านมืดที่กัดกินจิตใจ
มังกรแห่งความตายสูดลมหายใจเข้าลึกๆ และพยายามพ่นมันไปที่โนโซมุ
โนโซมุอัดพลังคิไปที่เท้าของเขาและพุ่งออกไปพร้อมกับความคิดที่จะทำลาย”พันธนาการ”ออกไป
เขาก้าวไปรอบๆศพของมังกรในแนวทแยงมุม ไม่ใช่เข้าไปตรงหน้า เขาลดตัวต่ำและพยายามวิ่งผ่านด้านข้างของมันเพื่อหลบลมหายใจมังกร ลมหายใจเผาผมโนโซมุไปส่วนหนึ่ง
อย่างไรก็ตามโนโซมุยังคงมุ่งหน้าต่อไป ในขั้นต้นแน่นอนไม่มีทางเลือกอื่นต้องสู้ในระยะประชิด เพื่อที่จะไปให้ถึงในครั้งเดียวที่มีโอกาส โนโซมุจึงฝ่าเข้าไปแม้ว่าร่างกายจะต้องถูกแผดเผาก็ตามและเข้าไปที่ใต้เท้าของมังกร
「ย๊ากกกกกกกกกกกกห์！！」
เขาจับดาบแน่นพร้อมกับใช้ “แฟนท่อม-เริงระบำ-”ฟันเข้าไปที่ร่างของมัน
ดาบซึ่งได้รับพลังคิมหาศาลบีบอัดอย่างแรงจนกลายเป็นดาบเวทย์ ส่องแสงเป็นประกายไฟพร้อมกับฟันเข้าไปที่ร่างของมังกรแห่งความตายพร้อมกับเกล็ดของมัน
กลิ่นเน่าเหม็นผุดออกมาจากแผลที่เปิดออกและเนื้อเองก็ทะลักออกมา ในอีกด้านหนึ่งฟีโอฟาดกระบองเข้าไปในช่องว่างของมังกร
มังกรแห่งความตายแกว่งแขนและหางเพื่อจะไล่พวกโนโซมุ แต่โนโซมุยังคงมุ่งเน้นไปที่การโจมตีต่อไปพร้อมกับเคลื่อนที่ไปยังจุดบอดของมัน
「บ้าเอ้ยยยยยยยย！ ไม่ได้ผลเลยนะเนี่ย！」
อย่างไรก็ตามคมดาบของโนโซมุไม่ได้ผลตามที่คาดไว้ บางทีเพราะเขาอาจจะขาดสมาธิหรือเป็นเพราะฟีโอโจมตีไม่รุนแรงพอ
มังกรแห่งความตายมันไร้ซึ่งความเจ็บปวดใดๆ มันเป็นเหมือนอันเดตขนาดใหญ่ ใบมีดและกระบองของฟีโอทำอะไรไม่ได้เลย
「โนโซมุ！ ถอยไปซะ！」
โนโซมุและฟีโอหลบทันทีจากนั้นไอริสก็ปล่อยกระสุนเวทย์เข้าไปที่ร่างกายของมังกรแห่งความตาย แต่ส่วนใหญ่ก็โดนเกล็ดมังกรกันไว้ได้และกระจัดกระจายไปทั่ว
「ทิม่า！」
「อ่า อืม！」
นอกจากนี้ทิม่ายังสร้างหอกหินขนาดใหญ่ยิงตรงไปที่มังกร
หอกหินนั่นแทงทะลุอกของมันจนลึก
「ก๊าซซซซซซซซซซซซซ！」
อย่างไรก็ตาม มังกรที่ตายไปแล้วมันไม่มีความเจ็บปวดพุ่งเข้าหาทิม่าโดยไม่สนบาดแผล
「เอ๋！คิย๊าาาาาาาาาาา！」
「ทิม่า！」
「บ้าเอ้ยยยยยยยยย！！」
มังกรนั่นพยายามพุ่งเข้าหาทิม่าแต่ไอริสและคามิลล่าก็รีบร่ายเวทย์สกัดกั้น และโนโซมุก็ปล่อยคมดาบออกไป แต่มันไร้ความรู้สึกแม้จะโดนกระหน่ำโจมตีก็ตาม
ไร้ซึ่งหนทางไอริสเสริมพลังกายสุดกำลังและพุ่งเข้าหาทิม่าด้วยความเร็วและพยายามพาหนีออกไป แต่แขนของมังกรนั้นก็เข้ามาใกล้เต็มที
เธอใช้เวทย์บาเรียออกมา พยายามกันการโจมตีของมังกร แต่บาเรียที่ใช้จาก”ปรับใช้ทันที”ทนการโจมตีไม่ได้จนกระเด็นออกไป
「ไอริส！」
「ทิม่า！ หนอยแน่！」
โนโซมุและมาร์ต่างกรีดร้องต่อทั้งสองคนที่โดนซัดปลิวไป
ไม่จริงใช่ไหม…ความคิดดังกล่าวแล่นเข้ามาในอกของโนโซมุ และหัวใจก็เต้นรัวมากขึ้น
「อาาาาาาาาาาาาาาาา……」
อย่างไรก็ตามเพื่อตอบสนองต่อเสียงนั่น ทั้งสองขยับร่างกายอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่สถานการณ์เลวร้ายขั้นสุด
ในขณะเดียวกันมังกรแห่งความตายก็คิดหาวิธีการโจมตีถัดไปอย่างใจเย็น
「กูรูลูลูลู……」
คราวนี้มันเล็งไปที่คามิลล่าที่ยังคงร่ายเวทย์อยู่
「บ้าเอ้ย！」
โนโซมุรีบพุ่งเข้าหามังกรด้วยการวิ่งเต็มที่ พยายามไม่ให้มันเข้าไปใกล้ใครได้อีกและพยายามฟันร่างของมันให้ขาดเป็นชิ้นๆ ฟีโอยังคงใช้เวทย์จากด้านหลังและโจมตีเต็มที่ แต่พวกเขาก็ไม่สามารถหยุดการเดินของมันได้เลย
เหงื่อไหลออกจากหน้าผากของคามิลล่า ทั้งโนโซมุและฟีโอก็เครียดเต็มที่
「บ้าเอ้ย！」
ถ้าเป็นแบบนี้ตายกันหมดแน่ โนโซมุคิดแบบนั้นและพยายามเอื้อมมือไปจับโซ่ที่มองไม่เห็นที่ผูกมัดร่างกายเขาเอาไว้
โซ่ที่พันธนาการตัวผมไว้พร้อมกับเจ้ามังกรตัวนั้น
นั่นคือวิธีที่ดีที่สุดในการจัดการกับมังกรแห่งความตายแล้ว แต่การปลดปล่อยนั่นอาจจะเกิดภาพแบบในความฝันก็ได้
อันที่จริง ก็เคยปล่อยให้มันได้อาละวาดตามใจชอบไปแล้ว ซึ่งเกิดโศกนาฏกรรมอย่างแท้จริง
คู่ต่อสู้ในคราวที่แล้วมันเป็นสัตว์อสูรไม่ใช่มนุษย์ เป็นยักษ์ที่มีความสามารถเหนือมนุษย์เล็กน้อย
หากใช้พลังนั่นก็จะกำจัดมันได้อย่างง่ายดายแต่ฝันร้ายนั่นก็จะกลายเป็นจริงขึ้นมา
「อา！！」
โนโซมุไม่สามารถตัดสินใจได้อย่างเด็ดขาด
อย่างไรก็ตามขณะนั้นเองก็มีแสงสว่างพุ่งขึ้นจากด้านหลังของคามิลล่า
「นี่มัน……」
ใช่แล้วนั่นคือเวทย์พันธสัญญาวิญญาณที่ผมเคยเห็นมาก่อน
กลุ่มก้อนของแสงมารวมตัวกัน ณ จุดๆเดียวและกลายเป็นคลื่นเกลียว บรรจบอยู่ตรงที่เอลฟ์ผมฟ้ายืนอยู่
เธอตัดสินใจแล้วว่าไม่สามารถใช้พลังของตัวเองจัดการมังกรแห่งความตายได้จึงขอยืมพลังจากเหล่าวิญญาณ
“ถ้าแบบนี้ละก็……”
โนโซมุค้นพบทางออกด้วยเวทย์วิญญาณของซีน่า
แต่ว่าก็เกิดลมพัดขึ้นกระทันหันไปทางซีน่าจนเวทย์พันธสัญญาถูกทำลาย
「อะไรกัน！？」
เสียงของซีน่าไม่พอใจกับเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝัน เมื่อพวกโนโซมุหันไปมองก็พบกับมาร์ที่ถือดาบใหญ่
มือข้างหนึ่งหักไปแล้ว เขาถือดาบด้วยมืออีกข้างและอัดคิกับพลังเวทย์ทั้งสองรวมกัน
「ไม่ว่าจะยังไง ถึงจะเป็นมังกรก็ตามที……！」
เหนือสายตาของเขาคือทิม่าที่ล้มลงไป ความโกรธและความแค้นที่มีในใจมันพุ่งทะลักจนถึงขีดสุด
มาร์พยายามใช้เทคนิคผสานเพราะเขาคิดว่าต้องทำอะไรสักอย่างกับสถานการณ์ในตอนนี้
แน่นอนว่าเขาสามารถ “ใช้” แต่เขา “ควบคุม”มันไม่ได้
มาร์ไม่รู้ข้อเท็จจริงเหล่านั้นและฝืนใช้ต่อไป ด้วยเหตุนี้เหตุการณ์ที่ทิม่าและโนโซมุกลัวก็เกิดขึ้น
「อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก！」
กระแสดาบส่งเสียงแหลมสูงพลังและเวทย์มนต์ยังคงหมุนวนโหมกระหน่ำ
ผลของการอัดคิและเวทย์มากเกินไปจะทำให้พลังมันรั่วไหล จนไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไปจนต้องหนีออกมา
「ทำไมกัน！อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก！」
「คิย๊าาาาาาาาาาาาาาห์！！」
สัตว์ร้ายแห่งสายลมได้ถูกปลดปล่อยออกมาด้วยเสียงคำรามลั่น
ลมที่พัดรอบๆหลุดการควบคุมและมันก็กระจัดกระจายไปทั่ว
ลมนั่นพัดทั้งผู้สร้างอย่างมาร์และคามิลล่าและทิม่าที่อยู่ใกล้ๆ ซีน่าเองก็สูญเสียการอวยพรแห่งจิตวิญญาณไปเพราะพลังที่เกินควบคุมของมาร์
ซีน่าที่เสียการอวยพรแห่งจิตวิญญาณก็ยิงธนูด้วยใบหน้าอันแสนขมขื่น แต่มันก็ไม่พอที่จะหยุดมังกรแห่งความตาย
「บ้าเอ้ย！！」
มังกรมุ่งหน้าไปยังพวกนั้นและพยายามโจมตีเพื่อนฝูงของเขาเหมือนกับมังกรยักษ์ที่เห็นในฝันร้าย
โนโซมุไม่มีเวลามาลังเลอีกต่อไปแล้ว ตรงหน้ามีภาพของไอริสและซีน่าที่กำลังย่ำแย่
ขณะที่ชักดาบออกมาโนโซมุพยายามสลัดฝันร้ายนั่นให้หลุดออกไปจากความคิด เขาปักดาบลงที่พื้นและพยายามทำลาย “พันธนาการ”ที่ผูกมัดร่างกายของเขาเอาไว้
「ทำไมกัน……」
อย่างไรก็ตาม พันธนาการไม่ถูกทำลาย โนโซมุพยายามครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ไม่ว่าจะพยายามยังไงก็ทำไม่ได้
「…………」
โนโซมุอึ้งไปชั่วขณะ มังกรที่อยู่ตรงหน้าใช้หางฟาดใส่พวกโนโซมุและซีน่าจนกระเด็น
「อ๊ากกกกกกกกกกกกกก！」
「คิย๊าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาห์！」
โนโซมุและซีน่าปลิวไปกระแทกกับพื้น ก่อนที่จะรู้ตัวตัวเองก็หมดสติลงไปแล้ว
ในจิตสำนึกที่จางหายไป ระยะการมองเห็นค่อยๆพร่ามัวจากนั้นส่วนลึกของพุ่มไม้มีภาพของชายสวมชุดเกราะสีเงินและสีตรามังกรสลักไว้อยู่ข้างหน้าเขา
◇◆◇
「อาาาา……」
ความมืดค่อยๆจางหายไป สิ่งแรกที่สะท้อนเข้ามาในมุมมองของโนโซมุคือเต็นท์พยาบาล
「ที่นี่คือ……」
「ดูเหมือนจะตื่นแล้วนะ」
เมื่อมองไปก็พบกับอาจารย์นอร์นที่มาจากด้านหลัง เห็นได้ชัดว่านี่คือเต็นท์พยาบาลที่สำนักงานใหญ่
นอร์นเดินมาหาโนโซมุ จับมือเขา วัดชีพจรและมองเข้าไปในม่านตาเพื่อตรวจสภาพร่างกาย
นอร์นเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นหลังจากตรวจร่างกายเสร็จแล้ว
ตามเรื่องราวหลังจากพวกโนโซมุพบปัญหา จิฮัดที่ได้รับรายงานจากมิมุรุก็เริ่มต่อสู้กับมังกรแห่งความตาย มันถูกฆ่าด้วยดาบใหญ่ที่จิฮัดครอบครองอยู่
「อืม ดูเหมือนจะไม่เป็นไรนะ แม้ว่าจะได้ยินว่าเจอมังกรมาก็แอบห่วงหน่อยๆเลยล่ะ ดีใจนะที่เธอปลอดภัยกลับมา」
หลังจากตรวจเสร็จแล้วนอร์นก็เก็บอุปกรณ์ที่ใช้ โนโซมุก็พยายามจะถามเกี่ยวกับคนอื่นๆ
「อืมมม แล้วทุกคนละครับ？」
「ไอริสและคนอื่นๆออกไปแล้วน่ะ ทุกคนไม่ได้รับบาดแผลร้ายแรงอะไร แต่ว่าซีน่า「ทางนี้น่ะ」」
เสียงของทิน่าที่ดังมาจากอีกด้านหนึ่ง โนโซมุหันไปก็พบกับซีน่าที่ลุกขึ้นนั่งบนเตียง มีผ้าพันแผลพันรอบศีรษะ และมองเห็นกล่องและผ้าพันแผลที่เปื้อนเลือดจากใต้แจ็กเก็ตเปล่าๆของเธอ
「……อา」
จุดแดงๆบนผิวขาวๆของเธอมันควรจะไม่มีรอยแบบนั้นแท้ๆ ใบหน้าของโนโซมุบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
「……เดี๋ยวฉันจะไปเรียกไอริสมาทั้งสองก็พักผ่อนไปก่อนนะ」
นอร์นพูดเช่นนั้นพร้อมกับออกไป เต็นท์เองก็เงียบสงบ ซีน่าจ้องมาที่โนโซมุ แต่โนโซมุไม่กล้าสบหน้าเธอ
（ทำไม…ผมถึงไม่สามารถปลด “พันธนาการ”ได้ในตอนนั้น……）
มันเป็นความเสียใจที่สลักอยู่ในหัวใจ ถ้าสามารถปลดปล่อยมันได้ ทุกคนอาจจะไม่ต้องเจ็บตัวหนักขนาดนี้
「เน่……」
แน่นอนว่ามีความเป็นไปได้ แต่ว่ามันไร้ความหมายแล้วเพราะการต่อสู้จบลงแล้ว
อย่างไรก็ตามความจริงที่ว่าไม่สามารถทำสิ่งที่ต้องการได้ในยามขับคัน มันฝังลึกไปในใจ
「เน่！」
「……เอ๋」
ซีน่าเรียกผม
「ฟังกันหน่อยสิ ฉันเรียกนายมาสักพักแล้วนะ……」
「อะ เอ่อ……」
บางทีเธอคิดว่าโดนเมินซีน่าก็เลยทำสีหน้าไม่พอใจ โนโซมุรีบขอโทษเธอ แต่ว่าเธอก็เบือนหน้าหนี
「อืม ก็ดีแล้วล่ะที่ทุกคนปลอดภัย」
ซีน่าพูดเช่นนั้นเพื่อปลอบใจโนโซมุ เธอพูดกับโนโซมุด้วยน้ำเสียงอันสดใสเท่าที่จะทำได้
「…………」
อย่างไรก็ตาม สีหน้าของโนโซมุไม่ดีขึ้นเลย เขากัดฟันแน่น
ทั้งสองนิ่งเงียบ ในขณะที่ความเงียบกำลังดำเนินไปซีน่าก็ทักโนโซมุ
「นี่ พวกนายเป็นอะไรไหม……」
「โนโซมุ รู้สึกตัวแล้วเหรอ！？」
เมื่อเธอพยายามจะพูดอะไรบางอย่างไอริสก็เข้ามาในเต็นท์ด้วยความร้อนรน เธอหายใจแรงและก้มหน้าลงมองเขา
ดูเหมือนไม่ใช่ว่าไอริสคนเดียวที่เป็นห่วง มีทิม่าและฟีโออยู่ด้านหลังด้วย
「อาดูเหมือนจะปลอดภัยดีสินะ」
「อ่าาา ค่อยยังชั่ว…เป็นห่วงแทบแย่เลยล่ะคะ」
ไอริสโล่งใจที่เห็นโนโซมุปลอดภัยดวงตาของเธอเต็มไปด้วยคราบน้ำตา เธอโล่งใจน่าดู หากสังเกตดีๆร่างกายเธอก็มีผ้าพันแผลรอบๆตัว
「อืม ขอโทษนะ ที่ทำให้เป็นห่วง……」
「…………」
สีหน้าของโนโซมุที่เห็นบาดแผลของไอริสก็ขุ่นมัวเข้าไปอีก ไอริสเงียบกับท่าทีของโนโซมุ
「อืมมม โนโซมุปลอดภัยก็ดีแค่ไหนแล้วละ ยิ่งกว่านั้น「เฮ้ย……」」
ฟีโอที่อยู่เบื้องหลังพยายามจะคุยกับโนโซมุแต่มาร์ก็โผล่มาจากด้านหลัง
「มาร์……」
มาร์ขัดจังหวะฟีโอ และเดินเข้าไปหาโนโซมุ
วินาทีถัดมา เขาพยายามพุ่งเข้าไปชกหน้าโนโซมุ
เสียงดังมากมายร่างกายของโนโซมุล้มลงบนเตียงและอุปกรณ์ตรวจสุขภาพก็โดนโยนไปบนพื้น
ใบหน้าของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ และเขายังคงจ้องไปที่โนโซมุ
「ทำไมกันเล่า……」
เสียงของมาร์ที่บ่นออกมาด้วยความไม่พอใจ หมัดที่กำแน่นนั้นสั่นเทา เขากัดฟันแน่น
「ทำไมแก ถึงไม่ยอมเอาจริงในตอนนั้นวะหะ！！」
มาร์พุ่งเข้าหาโนโซมุและคว้าคอเสื้อเขามา
「ถ้าแกเอาจริงละก็ กะอีแค่กิ้งก่ามีปีกนั่นเอาชนะได้ง่ายๆไม่ใช่เหรอไงวะ！！」
「…………」
โนโซมุไม่สามารถตอบคำถามของมาร์ได้ เขาได้แต่กัดฟันแน่นต่อคำถามนั่น
โนโซมุยอมรับว่าเขาไม่ยอมเอาจริง อย่างไรก็ตาม มาร์เองก็ยิ่งโกรธกับการที่เขาไม่ยอมตอบสนองอะไรเลย
「หนอยไอ้เวรนี่…พูดอะไรบ้างสิวะ！！」
มาร์ชกออกไปอีกครั้ง
ไอริสและเพื่อนๆต่างตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหัน แต่พวกเขาก็รีบหยุดมาร์ทันที
「มาร์คุง！ หยุดนะ！！」
「หยุดนะ！ มาร์！」
「นี่ ใจเย็นๆหน่อยสิ！」
ทิม่า ไอริส เกาะแขนมาร์ไว้ และฟีโอเองก็ไปเกาะเอวของมาร์
มาร์ไม่ยอมลดแขนลง แม้ว่าทั้งสามจะรั้งเขาไว้ก็ตาม เขาปล่อยตัวเองไปตามอารมณ์และสลัดทิม่าจนหลุดออกไป
「อ๊าาาาาาาาห์！」
「ทิม่า！」
ทิม่าที่ไม่แข็งแรงปลิวไปอย่างง่ายดาย บางทีข้อเท้าคงเคล็ดเลยแสดงสีหน้าเจ็บปวดออกมา
อย่างไรก็ตาม ทิม่าพยายามเข้าไปหยุดมาร์ที่โกรธจนเลือดขึ้นหน้าทั้งๆอย่างนั้น
โนโซมุทรุดตัวลงอีกครั้งกับเครื่องมือแพทย์ที่กระจัดกระจาย นอร์นเองก็ตกใจกับภาพตรงหน้า ขณะที่มาร์พยายามจะต่อยโนโซมุอีกครั้ง
「นี่แกทำบ้าอะไรเนี่ย！ ที่นี่ไม่ใช่ที่ๆมาทะเลาะกันนะ！」
「อาา！！」
ทุกคนต่างสงบลงเพราะน้ำเสียงที่โกรธจัดของนอร์น พวกเขาต่างไม่กล้าสบตาเธอ
「…………」
มาร์ยังคงจ้องไปที่โนโซมุ ดวงตาของเขาโกรธมาก แต่ก็มีความเศร้าในเวลาเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม ดวงตาของเขากลับเห็นแต่ความผิดหวังในตัวโนโซมุที่ไม่ยอมพูดอะไร
「……ทั้งๆที่คิดว่า แกเปลี่ยนไปแล้วแท้ๆให้ตายสิยังเป็นเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนไปเลยวะ……」
「มาร์คุง！」
มาร์บ่นเช่นนั้น หันหลังออกจากเต็นท์ไป ทิม่าเรียกมาร์แต่เขาก็ออกไปโดยไม่หันกลับมา
「…………」
「……โนโซมุ เป็นอะไรไหม？」
โนโซมุเองก็ล้มลงแล้วพยายามลุกขึ้นยืน แต่ขาของเขาไม่แข็งแรงพอที่จะเดิน
ไอริสเอื้อมมือไปหนุนโนโซมุ แต่โนโซมุไม่ได้ยื่นมือออกมา และทำท่าลังเลพร้อมกับเดินออกไปจากเต็นท์
ไอริสพยายามเอื้อมมือไปด้านหลังของโนโซมุ ขณะที่เขากำลังจากไป แต่มือของเธอก็ไปไม่ถึงเขาและลอยอยู่กลางอากาศ
หลังจากที่ทั้งสองคนออกไป มีเพียงบรรยากาศอันแสนหนักอึ้งอยู่ภายในเต็นท์