I Am A Prodigy ฉันนี่แหละอัจฉริยะ! - ตอนที่ 44
“เหย่! พวกเราอยู่ตรงนี้!” เกิ้งตะโกน ความสูงกว่า 1.9 เมตรของเขาโดดเด่นเป็นอย่างมากเมื่ออยู่ท่ามกลางฝูงชน
“ว้าว เหย่ นายดูห้าวมากในชุดเครื่องแบบนี้!” เซียงหัวเราะเยาะจากนั้นก็ชี้ไปที่โปเตโต้ “ลองดูโปเตโต้สิ เครื่องแบบนี้ทำให้เขาดูเหมือนไฝจากภาพยนตร์เลยมะ ฮ่า ๆๆๆ”
โปเตโต้ไม่สูงและอ้วนนิดหน่อย เมื่อเซียงพูดแบบนั้นแล้วพอทุกคนมอง ๆ ดูก็รู้สึกว่ามีความคล้ายคลึงกับที่เขาบอก คำพูดเซียงเมื่อสักครู่เรียกเสียงหัวเราะจากฝูงชนได้ดีเลยทีเดียว
ทั้งสี่คนอยู่ด้วยกันและร่วมทักทายเพื่อนร่วมชั้น อย่างไรก็ตามพวกเขามองไปที่สาว ๆ อย่างไม่ต้องสงสัย
“สาว ๆ ในชั้นเรียนของเราค่อนข้างงานดีทั้งนั้นเลยนะเนี่ย” เซียงพึมพำเบา ๆ “คนที่ผมยาวคนนั้น หุ่นอย่างแจ่ม”
“ฉันชอบผู้หญิงผมสั้นนะ ดูน่ารักดี” โปเตโต้กล่าวเสริม
“ฮ่า ๆ เด็กน้อยจริง!” เกิ้งตะคอกกลับ “แต่ฉันชอบทุกคนเลยย”
ตึก ตึก ตึก!
8:00 น.
เสียงฝีเท้าที่ชัดเจนส่งเสียงดัง ทั้งสนามเข้าสู่ความเงียบ
เมื่อค้นหาที่มาของเสียงพวกเขาก็เห็นอาจารย์
“อาจารย์มาแล้ว!”
ภายในเสียงพึมพำอาจได้ยินคำใบ้ของความกังวลใจ
เมื่ออาจารย์เข้ามาในสนามพวกเขาก็กระจายออกไปตั้งแถวในแต่ละชั้น
เหย่หลิงเฉินอยู่ในชั้นหก อาจารย์ประจำชั้นไม่ได้ตัวสูงมากนัก เขาอยู่ในชุดเครื่องแบบเต็มรูปแบบโดยมีสีผิวเข้มเล็กน้อยทำให้รู้สึกถึงความเป็นชนชั้นสูง
อย่างไรก็ตามคุณสมบัติของเขาช่างดูน่ากลัว
“ฉันชื่อซุนเฉา ในอีกครึ่งเดือนข้างหน้าฉันจะเป็นครูฝึกการต่อสู้ให้คุณ ทุกคนจะต้องตั้งใจให้ดี!” ซุนเฉาคำรามทันใดเสียงของเขาดังขึ้นด้วยความแข็งแกร่งส่งตัวสั่นไปตามกระดูกสันหลังของพวกเขา
“พวกนายไม่รู้จักการยืนให้เป็นระเบียบเหรอ? จะต้องให้ฉันสอนไหม? ยืดหลังให้ตรง!” ซุนเฉากล่าวต่อ
เขาเดินตรวจตราตามแถวทีละคนและคอยแก้ไขท่าทางของพวกเขาให้ถูกต้อง
เหย่หลิงเฉินยืนตรง ในขณะเดียวกันก็ประเมินอาจารย์ผู้นี้เช่นกัน คิ้วของเขาขมวดเข้าหากันแน่น
เขารู้สึกว่าเมื่อใดก็ตามที่อาจารย์ผู้สอนคนนี้มองไปที่เด็กผู้หญิงการจ้องมองของเขาทำให้เกิดความรู้สึกแปลก ๆ
“ดูเหมือนว่าพวกนายจะไม่รู้ว่าจะยืนหยัดอยู่ในความเรียบร้อยได้อย่างไร ยี่สิบปีที่ผ่านมาในชีวิตนี้ไร้ค่าใช้ไหม?” ซุนเฉายิ้มเยาะ
ในเวลาต่อมาเขายืนอยู่ต่อหน้าเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง “ปวกเปียกไปหมดแล้ว ไม่ได้ทานอาหารเช้ามาหรือไง?”
หลังจากที่พูดแบบนั้นเขาจับแขนหญิงสาวแล้วโอบแขนรอบตัวเธอ “ยกหัวขึ้น แขม่วพุง แล้วยืนตรง!”
“ถูกต้อง ไม่เลว ค้างไว้แบบนี้” ซุนเฉาโอบแขนของเขาไว้รอบ ๆ ตัวเธอเป็นเวลานานจากนั้นเลื่อนมือไปตามร่างกายของเธอก่อนที่จะปล่อยเธอไปในที่สุด
“ไอ้เลว ไอ้ทุเรศ ทะลึ่ง!”
เซียงพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา ส่วนคนอื่นในชั้นเรียนแสดงสีหน้าที่บ่งบอกถึงความเกลียดโดยเฉพาะเด็กผู้หญิง ใบหน้าพวกเขาหลายคนกลายเป็นสีขี้เถ้าด้วยความกลัว
“พึมพำอะไรกัน? ยืนอยู่นิ่ง ๆ แบบนี้สักชั่วโมงดีไหม!” ซุนเฉากล่าวอย่างเย็นชา
ทุกคนไม่กล้าแสดงความโกรธ
“ทำไม! มองอะไร! มีปัญหาเหรอ” ซุนเฉาเตะชายคนหนึ่งที่เอว เขาล้มลงกับพื้นทันที
เหย่หลิงเฉินจำได้ว่าคน ๆ นั้นชื่อว่าจู้ชางตง
“แกยังกล้าจ้องหน้าฉันอีกเหรอ? ฉันจัดการคนอ่อนแออย่างพวกแก 10 คนได้ด้วยตัวคนเดียวด้วยซ้ำ!” สายตาของซุนเฉากวาดไปทั่วฝูงชน “ตอนนี้พวกแกอยู่ในมือของฉันแล้ว อย่ามาอวดดีกับฉัน!”
**ขโมยมาจาก ThaiNovel / My Novel **
อ่านเรื่องนี้ที่ www.thai-novel.com หรือ mynovel.co ด้วยนะคะ ผู้แปลจะได้มีกำลังใจแปลต่อ ขอบคุณค่ะ 
FB : June6 Translate นิยายแปลไทย
พวกเขาทั้งหมดเป็นเพียงนักเรียน ไม่มีใครเคยเผชิญกับการข่มขู่เช่นนี้มาก่อนและพวกเขาทำได้เพียงแค่กลัวเท่านั้น
“นาย ลุกขึ้น! ไปวิ่ง 10 รอบสนามซะ ปฏิบัติ!” ซุนเฉาสั่งจู้ชางตง
สนามมีเส้นผ่านศูนย์กลาง 400 เมตร 10 รอบเท่ากับ 4 กม. นั่นเป็นการพยายามผลักดันให้เขาตายชัด ๆ!
จู้ชางตงบูดบึ้งจากนั้นก็เริ่มวิ่งเหยาะ ๆ ไปตามสนาม
ซุนเฉายังคงเดินอยู่ในชั้นเรียน แต่ส่วนใหญ่เขามุ่งเน้นไปที่ด้านของเด็กผู้หญิง ทุก ๆ ครั้งเขาจะแกล้งทำเนียนเดินเฉียดเพื่อให้ของลับของเขาสัมผัสที่มือของพวกผู้หญิง ดูเหมือนว่าการล่วงละเมิดเด็กผู้หญิงอย่างต่อเนื่องเป็นเรื่องปกติของอาจารย์ผู้สอนคนนี้
ไม่เพียงแค่นั้นปากของเขาราวกับว่ามีแต่ของเน่าเสียอยู่ในปาก เขาพ่นคำหยาบคายออกมาอย่างต่อเนื่อง สำหรับพวกเขาแล้วเขาจะใช้วิธีเตะพวกนักศึกษาไปรอบ ๆ โดยทำตัวเหมือนอันธพาลข้างถนน
“ท่าทางการวางร่างกายของคุณดูดีนะ แต่ตอนนี้ดูเหมือนนักศิลปะการต่อสู้มากกว่า” ซุนเฉาเดินมาหาเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง “หัวของคุณควรจะเป็นแบบนี้ ยกให้สูง!”
เขาเริ่มบีบที่ใบหน้าของเธอ
“อืม ไม่เลว คุณผู้หญิงนั้นดีกว่าผู้ชายมาก หากคุณถูกนำไปสนามรบ พวกมันก็เป็นเพียงถังขยะปืนใหญ่! ในขณะที่คุณสาว ๆ พวกนี้ต่างก็มีผิวที่งดงามและขาวผ่อง อย่างน้อยก็สามารถใช้สิ่งเหล่านี้ไปหลอกล่อคู่ต่อสู้ได้” ซุนเฉายิ้มให้พวกเขาจากนั้นก็เริ่มหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
“ฮ่ะ ๆ แย่เหมือนกันที่เราเริ่มหลักสูตรพวกนั้นที่นี่ไม่ได้ มิฉะนั้นฉันจะให้ความรู้แก่สาว ๆ อย่างถูกต้องเกี่ยวกับศิลปะการยั่วยวน”
ใบหน้าของเด็กหญิงเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มด้วยความลำบากใจ สิ่งเดียวกันนี้เกิดขึ้นกับผู้ชายเช่นกันแต่เป็นจากความโกรธแทน
เมื่อเห็นว่าไม่มีใครกล้าที่จะตอบโต้ ซุนเฉาจึงเริ่มดำเนินการโดยไม่ต้องรับโทษ เขากลั่นแกล้งเด็กผู้หญิงบ่อยขึ้นและทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละครั้ง
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งแกว่งไปแกว่งมาพยายามหลีกเลี่ยงการเฉียดมาของซุนเฉา อย่างไรก็ตามซุนเฉาใช้ประโยชน์จากสิ่งนั้นและจับร่างของเธอแทน
“ขยับทำไม! ใครอนุญาติ!” เมื่อเขาพูดอย่างนั้นมือของเขาก็ลูบไล้เธอไปทั่ว “ยืนอยู่นิ่ง ๆ แขม่วหน้าท้องต่อไปและยืดลำตัวให้ตรง ยกคางของคุณขึ้น!”
หลังจากนั้นเขาก็ย้ายไปหาผู้หญิงคนอื่นและถามว่า “มีแฟนรึยังเธอน่ะ”
หญิงสาวส่ายหน้าตอบ
“จริงเหรอ? แล้วจะทำอะไรต่อล่ะหลังจากที่เธอฝึกเสร็จแล้ว” ซุนเฉากำลังเพลิดเพลินกับช่วงเวลาที่ทำตัวเหมือนทรราช พวกเขาตกเป็นทาสของซุนเฉา และสาว ๆ ฮาเร็มของเขาก็ต้องทำตามที่เขาพอใจ
เวลาผ่านไปอย่างยากลำบาก
ในที่สุดก็ถึงเวลาพักผ่อนและทุกคนก็นั่งเงียบ ๆ บนพื้นหญ้า
“ไอ้ชั่ว! อาจารย์พวกนี้สอนเรื่องแต่เรื่องขยะแบบนี้เนี่ยนะ? เขาไม่ใช่ผู้ชายด้วยซ้ำ แต่เหมือนสัตว์ร้ายที่หิวโหยมากกว่า!”
“ไอ้เ*ยนั่นต้องโดนบ้างล่ะ เรารายงานเกี่ยวกับพฤติกรรมของเขาได้ไหม”
“นี่แค่วันแรกเองนะ เรายังเหลือเวลาอีกตั้งครึ่งเดือน ถ้าทำแบบนั้นแล้วเราจะอยู่ยังไงหลังจากนั้น!?”
พวกเขายังคงสบายดีหลังจากระบายความผิดหวังออกไป ในทางกลับกันเด็กผู้หญิงส่วนใหญ่กำลังเช็ดน้ำตาด้วยความเงียบและซ่อนความทุกข์ไว้ลึก ๆ
เมื่อเห็นสาว ๆ น้ำตาไหลหลายคนก็อยากจะไปจัดการซุนเฉาทันที
“ไอ้เลว! นี่มันกล้ารังแกเด็กผู้หญิงในชั้นเรียนของเราได้อย่างไร ถ้าพวกเรายังคงอดทนกับเรื่องนี้เราก็ไม่สมควรถูกเรียกว่าผู้ชาย!”
“พวกเรามีกันตั้งหลายคน ยังไงก็คงเอาชนะเขาได้ใช่ไหม? ถ้าเราไม่จัดการมันให้รู้แล้วรู้รอดฉันคงประสาทเสียไม่หยุดแน่!”
ใบหน้าที่มืดมนของเกิ้งนั้นมืดกว่าปกติ “เหย่ เราจะไม่ยอมให้เขาทำแบบนี้ เราต้องไม่ทนกับเรื่องนี้!”
จู่ ๆ โปเตโต้กรีดร้องขึ้นมา “เชี่ย!!!” เขาจ้องไปที่โทรศัพท์ของเขาสีหน้าของเขาทั้งตื่นเต้นและโกรธ
“ไอ้เลวตัวนี้เคยก่ออาชญากรรมเมื่อสามปีก่อนในระหว่างการฝึกการต่อสู้ เขาทำผู้หญิงท้อง! ไอ้ชั่วเอ้ย! ถ้าขืนเขายังอยู่ที่นี่ต่อไปฉันว่าปัญหานี้มันต้องเกิดขึ้นอีกครั้งแน่!!”
“ว่าไงนะ! เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้ยังไง? เราต้องทำอะไรสักอย่าง! ” ทุกคนในชั้นเรียนเริ่มหยิบโทรศัพท์ของพวกเขาขึ้นมาดูข่าวนั้น
คนในข่าวชื่อซุนเฉา อาจารย์ผู้สอนก็ชื่อซุนเฉาเช่นกัน ในข่าวภาพของเขาถูกเซ็นเซอร์ แต่จากรูปที่เห็นนั้นเดาได้ว่าจะต้องเป็นเขาแน่นอน!
เมื่อสามปีก่อนเขาได้ทำเด็กผู้หญิงคนหนึ่งท้องและถูกฟ้องในข้อหาล่วงละเมิดทางเพศระหว่างการฝึกป้องกันตัว ในเวลานั้นเรื่องนี้ได้รับความสนใจเป็นอย่างมาก ในข่าวมีรายงานว่ามีการลงโทษ แต่ไม่ได้ระบุว่าเป็นการลงโทษประเภทใด
ใครจะไปคิดว่าเขาจะออกมาที่นี่แล้วทำให้เกิดปัญหาอีกครั้ง!
…