I Became Friends with the Second Cutest Girl in My Class - ตอนที่ 46 – ยังไงก็เพื่อนกัน

บทที่ 46 – ยังไงก็เพื่อนกัน

อาซานางิสัญญากับผมไว้ว่าจะเล่าเรื่องทุกอย่างให้ฟังในช่วงงานเทศกาลวัฒนธรรม ดังนั้นตอนนี้พวกเราจึงตัดสินใจว่าจะหันมาทุ่มเทให้กับงานที่อยู่ตรงหน้ากันก่อน

“อ๊ะ อุมิ มากิคุง ยินดีต้อนรับกลับนะ”

“ช้าจังเลยน้า~ ทั้งสองคน…หรือว่าจะใช้จังหวะที่อยู่กันแค่สองคนจีบกัน…โอ้ย!?”

“…น่าเสียดายที่พวกเรามัวแต่ต้องมานั่งทำความสะอาดกระป๋องอยู่ต่างหากล่ะ…นี่ นีน่า…เธอได้ทำความสะอาดกระป๋องตามที่ฉันบอกไว้ใช่ไหม? ว่ายังไง?”

“ขะ-ขอโทษนะ…อึก ทำไมอุมิถึงเล่นแรงกว่าปกติล่ะ…”

ผมจ้องมองไปที่กระป๋องเปล่าที่กำลังกลิ้งอยู่ข้างๆอามามิซังหลังจากที่มันไปกระทบเข้ากับหน้าผากของนิตตะซังเข้าเต็มๆ เอาเถอะ…พอเห็นแบบนี้พวกนิตตะซังก็คงพอจะเดาได้ว่าสาเหตุของการที่พวกเรากลับมาช้าคืออะไร

“เอ่อ…ตอนนี้พวกเราขนกระป๋องเปล่าที่จะใช้ตั้งแต่แถว A ถึง F มาก่อน ดังนั้นรบกวนช่วยกันร้อยพวกมันเข้ากับเชือกตามภาพต้นแบบกันด้วยนะ”

ในตอนที่อาซานางิกำลังรังแ…ให้ความสนใจกับนิตตะซัง ผมก็หันไปพูดกับคนอื่นๆ

หลังจากนั้นก็หันไปพูดกับอามามิซัง

“แล้วก็อามามิซัง ผมต้องการที่จะเปลี่ยนการออกแบบนิดหน่อยเนื่องจากปัญหาเรื่องสีน่ะ ขอเวลานิดนึงได้ไหม?”

“? ได้สิ แต่จริงๆมากิคุงกับอุมิตัดสินใจกันเองเลยก็ได้นะ หรือว่ามีอะไรที่ต้องแก้เป็นพิเศษหรือเปล่า?”

“คุยที่นี่เดี๋ยวจะรบกวนคนที่กำลังทำงานกันอยู่ งั้นไปคุยกันที่อื่นเถอะ อาซานางิซังก็มาด้วยกันสิ”

“…อะ อืม เข้าใจแล้ว”

อาซานางิตอบกลับด้วยท่าทางเหมือนปกติ แต่เสียงของเธอดูสั่นมากกว่าปกติเล็กน้อย

ดูเหมือนอามามิซังจะสามารถเดาได้ว่าผมกำลังพยายามจะทำอะไร

พวกเราทำเป็นเก็บถุงขยะที่ผมใช้ขนกระป๋องเปล่ามา ก่อนที่จะเดินออกมาจากห้องเรียนเพื่อไม่ให้เพื่อนร่วมชั้นคนอื่นๆได้ยินเรื่องที่เรากำลังจะคุยกัน

“อาซานางิ เอาเลย”

“อะ-อืม”

ผมผลักหลังของอาซานางิให้เข้าไปใกล้ๆอามามิซัง ตอนนี้เธอยืนอยู่ห่างจากอามามิซังเพียงก้าวเดียวเท่านั้น

“…อุมิ?”

“ยู…ระ-เรื่องเมื่อก่อนหน้านี้”

“…อืม”

“ฉันขอโทษนะที่พูดอะไรแปลกๆ หรือบอกให้เธอลืมเรื่องที่เกิดขึ้น…แล้วก็เรื่องที่ฉันปิดบังเรื่องของมาเอะฮาระด้วย…ฉันจะเล่าทุกอย่างให้เธอฟังเอง…แต่ว่า…ช่วยรออีกนิดนึงได้ไหม?”

“อืม ได้สิ”

อามามิซังตอบรับคำขอของอาซานางิที่กำลังลังเลอยู่ด้วยท่าทางผ่อนคลาย

“เอ่อ..บะ-แบบนี้จะดีหรอ? ทั้งๆที่ฉัน…ทำเรื่องที่ผิดต่อยูมาตลอดเลย”

“ก็ไม่เห็นเป็นอะไรนี่ พวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันไม่ใช่หรอ? ก็ในเมื่อเพื่อนสนิทของฉันบอกมาแบบนั้น ฉันก็จะรอ…รอจนกว่าอุมิอยากจะเล่าให้ฉันฟังน่ะ”

มันคงไม่ใช่เรื่องแปลกถ้าหากอามามิซังจะมีความขุ่นเคืองใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่อามามิซังกลับตอบอาซานางิกลับมาด้วยรอยยิ้มที่ไร้ความโกรธหรือกังวลเหมือนกับรอยยิ้มยามปกติของเธอ

บางที…อามามิซังก็คงจะเป็นคนบ้าไม่ต่างไปจากผม

“เพราะงั้น…ไม่เป็นอะไรแล้วนะ อาซานางิ”

“อืม…ขอบคุณนะ ยู”

“ไม่เป็นไรน่า ตอนเพื่อนมีปัญหา เราก็ต้องช่วยอยู่แล้ว ใช่ไหมล่ะ?”

ดูเหมือนว่าตอนนี้เราจะสามารถแก้ปัญหาไปได้จนกว่าจะถึงช่วงงานโรงเรียนล่ะนะ แต่นึกแล้วผมก็ยังสงสัยว่าอาซานางิจะเล่าเรื่องอะไรให้ฟังเมื่อวันงานวัฒนธรรมโรงเรียนมาถึง…ในตอนนั้นมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“อ๊ะ ขอบคุณนายต้วยนะ มาเอะฮาระ”

“นึกว่าจะลืมกันซะแล้ว”

“ก็เกือบลืมไปแล้วจริงๆล่ะนะ”

“อุหวา…โหดร้ายชะมัด”

“เฮะๆ ขอบคุณที่ชมนะ”

ใช่แล้วล่ะ นี่เป็นเรื่องที่ดีที่อาซานางิได้กลับมาเป็นเหมือนเดิม…เป็นคนที่เท่สำหรับเพื่อนๆทุกคน และในบางครั้งก็มีรอยยิ้มซุกซนในขณะมองมาที่ผม…เพราะนี่ก็คือผู้หญิงที่ผมรู้จักที่ชื่อว่า…อาซานางิ อุมิ

จี่~~~

เนื่องจากผมเผลอไปทำให้หลุดพูดเหมือนกับเวลาปกติที่ผมอยู่กับอาซานางิแค่สองคน แต่พอรู้ตัว…ก็เห็นว่าอามามิซังกำลังจ้องมองมาที่พวกเราด้วยสายตาแปลกๆ

“นี่ อุมิ มากิคุง”

“…อะ-อะไรหรอยู?”

“มะ-มีอะไรงั้นเหรอ?”

“พวกเธอสองคนพึ่งเป็นเพื่อนกันมาประมาณสามเดือนใช่ไหม?”

“อะ-เอ่อ ก็ใช่นะ…”

“…ก็ประมาณนั้น…”

“……”

อามามิทำหน้าลำบากใจในขณะที่มองมาที่หน้าของผมกับอาซานางิที่ในตอนนี้กำลังมีท่าทางสับสน

“ทั้งสองคน”

“อือ?”

“ครับ”

“เป็นแค่เพื่อนกันจริงๆใช่ไหม?”

““นะ-แน่นอนสิ…””

“หืม~~ หืม…?”

ใบหน้าของอามามิซังยิ่งลำบากใจมากขึ้นไปอีกจนดูเหมือนเธอเป็นคนที่กำลังไม่สบาย

จากการกระทำที่ผ่านๆมาของพวกเรา ผมมั่นใจว่าสิ่งที่พวกเราทำมันไม่ใช่เรื่องที่เพื่อนต่างเพศกันจะทำกัน…แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราเป็นคู่รักกันสักหน่อย

เพราะผมกับอาซานางิคิดเหมือนกัน จึงแน่นอนว่าคำตอบของพวกเราจะออกมาเหมือนกัน

“…เอาเถอะ ช่างมันเถอะ ยังไงมันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันอยู่แล้ว คราวนี้จะยอมปล่อยไปแล้วกันนะ”

“อะ-อืม…”

“ข-ขอบคุณนะ…?”

“ใช่แล้วล่ะ ในเมื่อเรื่องราวทุกอย่างจบลงแล้ว พวกเราก็กลับมาทำให้ดีที่สุดด้วยกันอีกครั้งเถอะนะ! เอาล่ะ อุมิ มากิคุง พวกเรารีบกลับไปที่ห้องเรียนกันเถอะ ทุกคนคงจะกำลังรอคำแนะนำของพวกเราอยู่ล่ะนะ”

มีบางครั้งที่อามามิซังแสดงสีหน้ามืดมนออกมาในช่วงนี้…แต่ในตอนนี้เธอกลับมาสดใสเหมือนเดิมโดยสมบูรณ์แล้ว เหมือนกับคำกล่าวที่ว่า…หลังจากพายุสงบ ท้องฟ้าก็จะสดใจ และทำให้คนที่ผ่านมันมาได้แข่งแกร่งขึ้น

เหลือเวลาอีกประมาณสามสัปดาห์ก่อนที่งานโรงเรียนจะเริ่มขึ้น…ผมอยากให้เวลานั้นมาถึงเร็วๆจนแทบจะอดใจไม่ไหวเลยล่ะ

ผมทิ้งห้องเรียนให้อาซานางิกับอามามิซังเป็นคนคอยจัดการ ส่วนตัวผมเองนั่นเดินแยกออกมาไปทางห้องพักครูเพื่อนำกุญแจห้องเก็บของไปคืน

“อาจารย์ยางิซาวะ คืนกุญแจครับ” (TL:แก้จาก ยากิซาวะ 🡪 ยางิซาวะ นะครับ)

“หืม? ข-ขอบคุณนะมาเอะฮาระคุง ขอบคุณที่ทำงานหนักนะ…แล้วตอนนี้งานเป็นยังไงบ้างล่ะ? ราบรื่นดีไหม?”

ทั้งๆที่พวกเรากำลังทำงานกันอย่างหนัก แต่อาจารย์กลับมานั่งจิบกาแฟสบายๆอยู่เนี่ยนะ…

ถึงอาจารย์ยางิซาวะจะไม่รู้ตัว แต่ผมคงต้องขอบคุณเธอเป็นอย่างมากที่ทำให้ชีวิตของผมที่ควรจะอยู่คนเดียวอย่างเงียบสงบ กลับกลายมาเป็นตรงกันข้าม เริ่มตั้งแต่การแนะนำตัวหน้าชั้นเรียนมาจนถึงการได้มาเป็นตัวแทนคณะกรรมการกิจกรรมประจำห้อง…ไม่สิ มันเป็นการจับฉลากดังนั้นเรื่องนี้คงจะโทษเธอไม่ได้ล่ะนะ

“เอ่อ…ก็ค่อนข้างยุ่งนิดหน่อยน่ะครับ แต่ผมคิดว่าอาจจะต้องค้างคืนในวันก่อนถึงวันงานครับ ถ้าแบบนั้นผมขอแบบฟอร์มขออนุญาตไว้ก่อนเลยได้ไหมครับ”

“ได้สิ งั้นเดี๋ยวครูจะทำไว้ให้ แล้วส่งให้อีกทีพรุ่งนี้นะ”

“ถ้างั้นขอรบกวนด้วยนะครับ”

“ค่า ค่า …อา~ มาเอะฮาระคุง อย่าพึ่งไปสิ”

“? ครับ”

ธุระของผมน่าจะหมดแล้ว แต่ดูเหมือนอาจารย์ยางิซาวะยังมีเรื่องอื่นที่จะคุยอีก

“มาเอะฮาระคุงตอนที่ทำงานอย่างจริงจังเนี่ยดูดีเหมือนกันนะ ดูดีกว่าตอนพิธีเปิดภาคเรียนเยอะเลยล่ะ…เท่สุดๆไปเลย”

“…งั้นเหรอครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ”

“อาเระ~? ครูไม่ได้พูดอะไรผิดไปใช่ไหมนะ?”

“มันออกจะเกินจริงไปสักหน่อยน่ะครับ…ผมขอตัวก่อนนะครับ เพื่อนๆกำลังรออยู่ครับ”

ผมเลิกสนใจในสิ่งที่อาจารย์พูดก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องพักครูในทันที

ทำงานอย่างจริงจังแล้วดูดี…มันจะเป็นอย่างนั้นไปได้ยังไง ไม่เข้าใจเลยแฮะ…

“…เท่…งั้นเหรอ…”

ผมใช้หน้าจอของโทรศัพท์มาเป็นกระจกส่องดูหน้าตาของตัวเอง

“…เท่ งั้นเหรอ?…”

…มันเท่ตรงไหนกัน? ที่เห็นก็มีแค่หน้าตาแสนมืดมนของตัวเองจนแทบอยากจะถอนหายใจออกมาเท่านั้นแหละ…

☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆ ☆

ปล. มาแล้วครับ ยังไม่ได้เช็คคำผิดนะครับ พึ่งเรียนเสร็จรีบมาลงให้ก่อน

ปล2. ตอนแรกว่าจะลง 2 ตอนรวด แต่วันนี้ดันมีงานด่วนเข้ามาซะก่อนครับ เอาไว้ชดเชยให้อีกทีนะครับ

ขอบคุณที่ติดตามครับ

Durimtok Channel