I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 527 คิดเกี่ยวกับฉีเซียวฮันอย่างรอบคอบ

　　SC:บทที่527 คิดเกี่ยวกับฉีเซียวฮันอย่างรอบคอบ

　　 กล้าทำตัวแบบนี้กับน้องสาวนายงั้นเหรอ!? 

　　หลินเฉิงนั้นเบื่อที่จะพูดเขามองอีกฝ่ายด้วยความเลือดเย็น  ฉันพูดไปหมดแล้ว ยังเด็กแท้ๆทำไมหูตึงเป็นคนแก่แบบนี้? เธออยากจะบอกฉันเรื่องชูฉิงเหรอ? แย่หน่อยนะที่เผอิญคุยกันไปก่อนหน้าแล้วเกี่ยวกับเรื่องนี้ มีอะไรต้องพูดมากกว่านี้อีกมั้ย? 

　　การที่โดนหลินเฉิงที่เลือดเย็นในการเหน็บแนมเธอนั้นใบหน้าของฉีเซียวฮันก็ดำเข้มเป็นก้นหม้อเลย  นาย…นาย…นายมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย! มันเกิดอะไรขึ้นกับนายแล้วก็เลขาชูกันน่ะ! ไม่มีทางที่เธอจะยอมเห็นด้วยกับนายแน่! 

　　 ฉันก็ไม่ใช่พวกสมองถั่วนะแต่ถ้าเธออยากจะพิสูจน์ก็เชิญตามสะดวก แต่ช่วยอย่าขวางทางฉัน 

　　ด้วยความรีบร้อนหลินเฉิงผลักฉีเซียวฮันผู้ที่กำลังขวางทางอยู่ออกไป เมื่อหลินเฉิงนั้นเตรียมตัวที่จะไปต่อ เขาก้เห็นฉีเซียวฮันทุ่มจักรยานของเขาลงไปบนพื้นจนทำให้ตะกร้าด้านหน้าได้รับความเสียหาย หลินเฉิงเริ่มโกรธอีกครั้งก่อนจะพูดกับเธอด้วยสีหน้าเย็นชา

　　 ฮึ่ม!ชดใช้มาให้หมดด้วย เป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีกเนี่ย… 

　　ได้ยินเช่นนั้นฉีเซียวฮันก็อดไม่ได้ที่จะมองไปยังเศษซากของจักรยานบนพื้น เธอรู้สึกกระอักกระอ่วมเล็กน้อยและท้ายสุดก็ต้องยอมรับผิดเรื่องนี้

　　 อย่าเพิ่งไป! 

　　เมื่อเธอตัดสินใจที่จะชดใช้เรื่องจักรยานให้ฉีเซียวฮันก็มองไปยังหลินเฉิงที่เดินไปไกลแล้ว เธอรีบวิ่งตามเขาและตะโกน  ในเมื่อนายไม่อยากจะพูดเกี่ยวกับเรื่องเลขาชู ถ้างั้นก็พูดเรื่องความสัมพันธ์ของพวกเราก่อน! 

　　ได้ยินฉีเซียนฮันตะโกนตามหลังมาหลินเฉิงก็อดไม่ได้ที่จะลูบหน้าผากตัวเองก่อนจะไปหาเธอโดยไม่พูดอะไร  อยากจะให้ฉันพูดกับเธอเรื่องอะไร? แนะนำนมผงหรือให้สอนบวกเลข? ไม่สิอย่างเธอน่าจะบวกเลขเป็น ถ้างั้นเป็นการลบล่ะเป็นไง? หรือจะเป็นคูณกับหารฉันก็เก่งอยู่นะ

　　 คนที่ยังกินนมผงน่ะมันนายต่างหาก! 

　　ฟังหลินเฉิงยั่วโมโหฉีเซียวฮันก็ระเบิดลงทันที เธอเกลียดใครก็ตามที่มาล้ออายุของเธอมากที่สุดในชึวิต แต่อย่างไรก็ตาม ทุกๆครั้งที่เธอได้เจอหลินเฉิง เธอมักจะโดนเขายั่วให้อยากฆ่าคนเสมอ

　　หลังจากที่ได้หายใจซักครู่หนึ่งฉีเซียวฮันก็รีบเข้าไปหาหลินเฉิง มองไปยังรอบๆหลายต่อหลายครั้ง และเมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่รอบๆ  พวกเรารู้จักกันมานานแล้วนะ นายไม่คิดเหรอว่าฉันน่ะแข็งแกร่ง?  เธอถาม

　　มองเด็กสาวที่พูดอะไรแปลกๆออกมาหลินเฉิงก็เริ่มสนใจเธอขึ้นมา  มันก็โอเค เธอน่ะจัดว่าแข็งแกร่ง ไม่ใช่พวกกระจอก ฉันเดาได้เลยว่าเธอน่าจะพอๆกับหยูซานเลย 

　　 จริงเหรอ?หยูซาน เด็กที่นายพามาที่ฐานนี้ด้วยน่ะเหรอ? เด็กนั่นเก่งขนาดนี้เลยเหรอ? 

　　ได้ฟังคำตอบของหลินเฉิงฉีเซียวฮันก็ถามกลับพร้อมกับมองด้วยความไม่น่าเชื่อเลย

　　เมื่อเห็นเด็กสาวดูจะไม่เชื่อหลินเฉิงก็ทำหน้าเบื่อหน่ายก่อนจะโบกมือ  เชื่อฉันซะ ฉันประเมินเธอด้วยตัวเองเลยนะ ถ้าเกิดว่าเป็นการต่อสู้จริงๆ เธอน่ะเป็นคู่ต่อสู้ให้ใครไม่ได้หรอก! 

　　 โอเคๆฉันจะเชื่อใจนายซักครั้ง! 

　　ดูท่าหลินเฉิงจะไม่ได้พูดเล่นฉีเซียวฮันทำได้แค่พูดแบบกึ่งสงสัย  แต่แม้แต่ฉันก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเธอ แต่ก็ห่างกันไม่มากใช่ไหม? แล้วก็ฉันยังมีร่างพิเศษอีก! ถ้าเกิดอะไรขึ้นมา เธอก็จับฉันไม่ได้แน่ๆ!  　　 นั่นก็จริง… 

　　เขาพยักหน้าอย่างเห็นด้วยก่อนจะยกมือขึ้นและมองเวลาเขาพบว่า ถ้ากลับไปตอนนี้เขายังสามารถไปกินมื้อเที่ยงทัน ดังนั้นเขาจึงพูดกับเธอ  แล้ว เธออยากจะพูดอะไรนะ? ต่อให้เธอจะเก่งกว่าหยูซานแล้วทำไม? ยังไงเธอก็ทำอะไรฉันไม่ได้อยู่ดี! 

　　 มันไม่ใช่เรื่องนั้น! 

　　ได้ยินแบบนั้นฉีเซียวฮันก็รีบพูดขึ้น  นายก็เห็น แม้แต่คนที่แข็งแกร่งอย่างนายยังต้องมีหยูซานเป็นผู้ช่วยมือขวาในการช่วยเหลือเรื่องต่างๆเลย ไม่รู้สึกเหรอว่าทีมของนายยังใหญ่กว่านี้ได้อีก หืม? 

　　หลินเฉิงจ้องมองไปที่เธอและทันใดนั้นเขาก็เข้าใจสิ่งที่เด็กสาวต้องการจะสื่อ! เขาส่ายหน้า หลินเฉิงที่รู้แล้วว่าฉีเซียวฮันต้องการจะไปกับเขานั้นรีบเบรคเธอไว้ก่อน  ทีมใหญ่ก็ต้องมีความเก่งที่สุดยอดมากๆ ในขณะที่ทีมเล็กๆก็มีความเก่งในแบบของทีมเล็กๆ ถ้ามีเธอไปเพื่ม เธอต้องเข้าใจเรื่องนี้! ช่างเถอะตอนนี้มันเที่ยงแล้ว หยูซานกำลังรอฉันกลับบ้านไปกินมื้อเย็น เพราะงั้นไว้เจอกันทีหลังนะ! 

　　เมื่อพูดจบเขาก็เริ่มก้าวเท้าเดินกลับไปยังบ้านของเขาทันทีเพื่อที่จะไม่ให้อีกฝ่ายเข้ามาพัวพันกับเรื่องของเขาไปมากกว่านี้ หลินเฉิงก้าวเท้าเดินแบบชนิดที่เรียกว่าเดินเร็วมากๆจนน่าตกใจ เขาสามารถเดินได้เป็น 100 เมตรในเวลาอันสั้น

　　 อย่าไป! 

　　การที่ได้เห็นหลินเฉิงเดินออกไปอีกครั้งฉีเซียวฮันก็ไม่แม้แต่จะโกรธ เธอรีบไล่ตามเขาไปและตะโกน  ฉันเองก็อยากจะออกไปด้วย! จะไม่มีโอกาสให้ฉันเลยเหรอ!? นายไม่รู้อะไรเกี่ยวกับคุณปู่ฉันเลย! ท่านมองมายังฉันทุกๆวันเหมือนที่ฉันมองดูจินหยวนเป่า ฉันกลัวว่าฉันจะเสียเขาไปโดยอุบัติเหตุ ดังนั้นมันเลยทำให้ฉันไม่ได้ก้าวออกไปจากฐานนี้เลยแม้แต่ครึ่งก้าวตั้งแต่โลกถึงจุดจบ มากที่สุดก็แค่ครั้งที่ฉันได้เดินออกไปกับนายวันก่อนๆเอง!  　　ฟังฉีเซียวฮันตะโกนตามหลังมาหลินเฉิงนั้นก็ไม่ได้อยากจะพูดอะไรกับเธอ แต่น้ำเสียงของเธอนั้นมันดังขึ้นเรื่อยๆ ตัวเขาเองก็กลัวว่าคนที่ผ่านไปผ่านมาจะเข้าใจผิด ดังนั้นเขาจึงต้องหยุดเดินและหันกลับไปตะโกนใส่ฉีเซียวฮันผู้ที่กำลังวิ่งตามเขามาด้วยสีหน้าจริงจัง  พูดเบาๆหน่อยสิ ยัยผีบ้า! 

　　เขามองไปรอบๆครู่หนึ่งและเมื่อเห็นว่าไม่มีใครเขาจึงพูดกับเธอ  ใครจะไปกล้ารั้งเธอไว้ ถ้าเธอต้องการที่จะออกไปข้างนอกและเล่นซัก 2 วัน? ฉันจะบอกความจริงอะไรให้นะ สาวน้อย ถ้าเธออยากจะออกไปตลาด เธอก็ควรจะออกไปเดินรอบๆกับน้องสาวของฉันที่เป็นหน่วยหาวัตถุดิบ ตราบใดก็ตามที่เธอออกไปด้วยกันเพื่อจะค้นหาและเก็บวัตถุดิบ เพียงไม่กี่ครั้งฉันเชื่อว่ามันจะทำให้มุมมองของเธอนั้นเปิดกว้างขึ้นแน่ๆ! เพราะงั้นเลิกเอาความคิดที่จะออกไปข้างนอกมารวมกับฉัน เพราะมันเป็นไปไม่ได้! 

　　ฉีเซียวฮันตาเป็นประกายเมื่อเห็นหลินเฉิงหยุดเธอรีบวิ่งไปดักหน้าเขาไว้ก่อนจะสัมผัสไปที่อกแบนราบของตน  ทำไมไม่ได้ล่ะ? นายเพิ่งบอกฉันไปเองนะว่าฉันก็แข็งแกร่งพอๆกับหยูซาน? อีกอย่างอายุของพวกเราก็ไม่ได้ห่างกันมากด้วย ฉันคิดว่าฉันน่าจะทำทุกอย่างที่เธอทำได้ เพียงแค่พาฉันไปด้วย ฉันสัญญาว่าจะไม่สร้างปัญหาให้นายตลอดการเดินทางเลย! 

　　 อ่า… 

　　เมื่อเห็นเด็กสาวนั้นต้องการที่จะออกไปกับเขาจริงๆหลินเฉิงก็อดขำน้อยๆไม่ได้  เธอรู้หรือเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้นกับหยูซานผู้ที่ไม่ได้แย่ไปกว่าเธอเลย? 

　　 ทำไมเกิดอะไรขึ้น? 

　　มองไปยังท่าทีที่น่าสงสัยของหลินเฉิงฉีเซียวฮันก็ถามแบบตะกุกตะกัก

　　เขามองไปยังใบหน้าสงสัยของเธอหลินเฉิงก็เข้าใจได้ทันทีว่า เธอนั้นต่อสู้ตามการคำนวนของตัวเองมานานแล้ว　　แต่ก็เพราะเช่นนี้เขาจึงจำเป็นต้องทำให้มันชัดเจนเกี่ยวกับสิ่งที่เธอคิดเพื่อจะได้หยุดความคิดเธอเอาไว้ ดังนั้นเขายิ้มและพูดขึ้น  เมื่อวานนี้ ฉันคุยกับหยูซานแล้วว่าจะให้เธออาศัยอยู่ที่ฐานแห่งนี้! 

　　 เอ๊ะ?อ๋า?! 

　　ได้ยินแบบนั้นฉีเซียวฮันก็แข็งไปทั้งตัวเลย ถึงแม้ว่าเธอจะยังเด็ก แต่ IQ ของเธอนั้นก็ค่อนข้างสูง ตราบใดที่หลินเฉิงพูดออกมาแบบนี้ เธอก็จะเข้าใจได้ทันทีว่าหมายถึงอะไร!