I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 561 ที่ๆเหล่านักวิจัยหายตัวไป

บทที่ 561 ที่ๆเหล่านักวิจัยหายตัวไป

　　SC:บทที่561 ที่ๆเหล่านักวิจัยหายตัวไป

　　“นี่นาย…?”

　　มองการกระทำของหลินเฉิงหลินหยงเจี่ยนก็งุนงง “ทำไมไม่ฆ่ามันไปเลยล่ะ? ฉันเพิ่งได้ยินข่าวมา ในเมื่อมันเป็นน่าล่าถ้าเราไม่รีบถอนรากถอนโคนมัน…”

　　หลังจากที่โบกมือที่ขัดหลินหยงเจี่ยนที่กำลังโน้มน้าวใจเขาหลินเฉิงก็ตรวจสอบดูระดับความเย็นของน้ำแข็งนั่นอีกครั้ง และเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีโอกาสที่จะทำลายมันได้อีกด้วยกำลังที่มีอยู่ ณ ปัจจุบัน เขาจึงอธิบาย “ฉันทำก็เพื่อเหตุผลนั่นแหละ แล้วก็ นายก็เห็นแล้วนี่ ถึงรูปลักษณ์ของมัน นายคิดว่าร่างทดลองเช่นนี้จะถูกทิ้งโดยเหล่านักวิจัยพวกนั้นโดยไม่มีเหตุผลเหรอ?”

　　“อ่า…”

　　ได้ยินดังนั้นหลินหยงเจี่ยนก็ขมวดคิ้ว“เป็นไปไม่ได้หรอกน่า เพราะเจ้านี่น่ะ มันอันตรายมากๆเลยนะ ฉันเข้าใจว่าพวกนักวิจัยพวกนั้นทิ้งมันไว้ก็เพื่อเหตุผลด้านความปลอดภัยซะมากกว่า…”

　　เขาส่ายหน้าหลินเฉิงอดไม่ได้ที่จะแสยะยิ้มและพูด “ฉันไม่รู้ว่านายไร้เดียงสาหรือโง่กันแน่! นายคิดว่าพวกนักวิจัยพวกนั้นจะกลัวนักล่านี่เหมือนที่นายกลัวเหรอ? ถ้าพวกนั้นกลัวจริงๆ การทดลองระหว่างสัตว์ประหลาดและมนุษย์มันคงไม่เกิดขึ้นหรอก! เชื่อฉัน พวกนักวิจัยพวกนี้มันต่างกับคนทั่วๆไป แน่นอนว่าสิ่งที่พวกนั้นกลัวน่ะมีแน่ แต่สิ่งนั้นต้องไม่ใช่สิ่งที่พวกนั้นสร้างเองกับมือ ไม่ว่าพวกมันจะยกตัวเองเป็นเทวดาหรืออสูรร้ายก็ตาม…”

　　“ถ้างั้น…”

　　หลินหยงเจียนชิงพูดขึ้นมาหลังได้ยิน“ถ้ามันเป็นเรื่องจริง งั้นนี่ก็หมายความว่า…?”

　　“ใช่!”

　　เมื่อเห็นว่าหลินหยงเจี่ยนกลับมาฉลาดตามเดิมแล้วหลินเฉิงก็พยักหน้าหนักๆและพูดด้วยเสียงดัง “ถ้าฉันไม่ได้คิดอะไรผิดพลาด พวกนักวิจัยในสถาบันวิจัยนี้น่าจะอพยพออกไปแล้วจริงๆ แต่ไม่น่าจะใช่ชานเมืองหรือที่ไหนที่เราเคยคิดกันมาก่อน มันน่าจะอยู่ใกล้ๆนี่แหละ! บางทีอาจจะเป็นชั้นใต้ดิน!”

　　“เชี่ย…”

　　ได้ยินหลินเฉิงพูดว่านักวิจัยพวกนั้นอาจจะซ่อนตัวกันอยู่ใต้ดินหลินหยงเจี่ยนก็สูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะถามด้วยความไม่เชื่อเลย “เป็นไปไม่ได้น่า ถ้าพวกนั้นยังอยู่ในฐานทัพลับหรืออะไรซักอย่าง เรื่องอาหารมันก็เป็นปัญหาไม่ใช่หรือไง? เพราะยังไงซะ ที่นี่ก็เป็นศูนย์กลางของเมือง ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน ยังไงก็ต้องหาอาหาร และการที่จะหาอาหาร มันก็ต้องฝ่าฝูงซอมบี้ออกไป”

　　“อ่า…”

　　ฟังหลินหยงเจี่ยนพูดหลินเฉิงก็ยิ้มออกมาและส่ายหน้า “นายดูถูกพวกนักวิจัยเกินไปแล้ว ในเมื่อพวกนั้นสามารถเผชิญหน้ากับพวกนักล่าได้ก่อนที่วันสิ้นโลกจะมาถึง แถมพวกนั้นยังเร่งให้เฉินเจี่ยเจี้ยไปยังมหาลัยของนายเพื่อแจ้งเตือนเรื่องนี้อีก นายไม่คิดเหรอว่าคนพวกนี้ได้เตรียมการเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นในอนาคตไว้แล้ว? ที่ฉันจะบอกนายก็คือ ถึงแม้ว่าพวกนี้จะไม่ได้คาดคิดว่าเหตุการณ์มันจะซับซ้อนขึ้นขนาดนี้ แต่ว่านะ พวกนี้น่ะก็เตรียมรับมือกับเหตุการณ์ฉุกเฉินต่างๆไว้หมดแล้วล่ะ!”

　　“โอเค…”

　　มองหลินเฉิงยืนยันเสียขนาดนั้นหลินหยงเจี่ยนที่ไม่ได้คิดอะไรก็ทำได้เพียงพยักหน้าและถาม “แล้วอย่างงี้เราจะทำยังไงต่อ? ไปยังชั้น 1 เพื่อหาทางเข้าของฐานทัพลับเหรอ?”

　　“ใช่”

　　เขาพยักหน้าหลินเฉิงก้มลงไปและลูบหัวโคล่า จากนั้นก็บอกหลินหยงเจี่ยนด้วยสีหน้าจริงจัง “ถึงแม้ว่าฉันจะคิดว่าพวกนักวิจัยพวกนี้จะหนีไปซ่อนอยู่ที่ฐานทัพลับของสถาบันวิจัยนี้ หรือจะอะไรก็ตาม แต่ในกรณีที่เร่งด่วนนี้ ฉันต้องการให้นายนายหาทางเข้าที่ดูน่าสงสัยภายในชั้น 1 กับโคล่าให้เร็วที่สุด ส่วนฉันจะออกไปข้างนอกเพื่อหาที่ที่เป็นไปได้ในด้านนอกใกล้ๆนี่ เพื่อที่จะได้สำรวจเพิ่มและถ้ามันไม่มีอะไร ฉันจะกลับมาช่วยค้นหาไปด้วยอีกแรง ”