I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 159 นกกระจอกกลายเป็นนกฟีนิกซ์

เมื่อได้ยินความคิดของหญิงสาวหลินเฉิง ทำอะไรไม่ถูกเขาทำได้เพียงเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบเครื่องดื่มออกมา เขาเปิดกระป๋องของเครื่องดื่มและส่งให้กับเธอจากนั้นพูดว่า
“ไม่ต้องคิดมากกินอาหารแล้วนอนซะ พรุ่งนี้อาจจะต้องเผชิญหน้ากับมันอีกครั้ง…เธอเข้าใจใช่ไหมว่าผมหมายถึงอะไร?”
“ฉันเข้าใจ…”
หยูซาน พยักหน้า
“ฉันจะพยายามปรับปรุงตัวให้เร็วที่สุดและไม่เพิ่มภาระให้กับพี่ใหญ่หลิน!”
เมื่อได้ยินคำพูดของหยูซาน หลินเฉิง ส่ายหน้าและพูดว่า
“ไม่ใช่ว่าจะเป็นภาระให้กับผม แต่ถ้าเธอไม่สามารถปรับตัวได้มันเกี่ยวข้องกับความอยู่รอดของเธอ!”
หลังจากนั้นหลินเฉิง ก็หยิบมีดออกจากมือของ หยูซาน และหันไปหั่นหมูตุ๋น เขาไม่กล้าปล่อยให้แม่ครัวที่กำลังฟุ้งซ่านอยู่ตอนนี้ทำอาหารไม่อย่างนั้นเขาอาจจะได้กินนิ้วของเธอแทน
เนื่องจากทุกคนรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยในวันนี้หลินเฉิงไม่ได้ทำอาหารที่ซับซ้อนเกินไปเพียงแค่ทำแกงกะหรี่ที่เขาชำนาญและราดข้าวร้อนๆจากนั้นเขาก็ไปเปิดทีวี
หลังจากทานอาหารเย็นเห็นได้ชัดว่าหยูซานสามารถฟื้นตัวขึ้นอย่างมากแม้ว่าเธอจะไม่สามารถพูดอะไรได้มากมายแต่มือและเท้าของเธอสามารถกลับมาทำงานได้อีกครั้งโดยการล้างจานและถูพื้นจากนั้นช่วยโคล่าอาบน้ำ
หลินเฉิง เห็นลักษณะการกระทำของเธอและเขารู้ว่าผู้หญิงคนนี้กำลังพยายามอย่างเต็มที่ที่จะลืมเรื่องวันนี้ดังนั้นเขาจึงไม่พูดอะไรและนอนอยู่บนโซฟาเพื่อดู การ์ตูนต่อไป
ท้องฟ้าด้านนอกเริ่มค่อยๆมืดลงหลินเฉิง มองนาฬิกาในตอนนั้นและพบว่ามันเกือบที่จะ 21:00 นแล้วเขาจึงลุกขึ้นจากโซฟาไปห้องน้ำเพื่อเตรียมที่จะเข้านอน
หลังจากเข้าไปในห้องน้ำหลินเฉิง นึกถึงบางอย่างเขาหยิบขวดยาเสริมความแข็งแกร่งระดับ E ออกมาและให้กลับ หยูซาน ที่กำลังจัดโต๊ะอยู่จากนั้นพูดว่า
“ดื่มนี้ก่อนนอนหลังจากที่ทานไปแล้วสักพักจะรู้สึกว่าไม่สบายตัวเธอไม่ต้องสนใจอะไรเพียงแค่นอนหลับแล้วเธอจะรู้ผลเลยวันพรุ่งนี้เช้า แค่นั้นแหละ!”
จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อล้างตัว
เมื่อมองเห็นขวดแก้วที่มีของเหลวใสอยู่ในมือเต็มตกตะลึงอยู่สักพักแต่เธอไม่คิดอะไรมากเพราะเธอรู้ว่าหลินเฉิง นั้นไม่ได้คิดร้ายกับตัวเธอเอง เนื่องจากเขาบอกให้เธอดื่มมันมันจะต้องเป็นเรื่องที่ดีอย่างแน่นอนดังนั้นหลังจากที่เธอทำความสะอาดเสร็จแล้วเตรียมตัวเข้านอนเธอก็ดื่มยาขวดนี้ทันที
….
เช้าวันรุ่งขึ้น
ไม่รู้ว่าฝนตกด้านนอกตั้งแต่เมื่อไหร่มีเพียงหยดน้ำใสๆเกาะอยู่บนกระจกและได้ยินเสียงน้ำหยดทำให้ หลินเฉิง ไม่สามารถฝืนตาหลับได้อีกต่อไป
“เฮ้อ..”
หลินเฉิงลุกนั่งอย่างหงุดหงิด ก่อนที่จะลุกขึ้นจากเตียงหลังจากถอนหายใจ หลังจากบิดขี้เกียจ หลินเฉิง รู้สึกตื่นเล็กน้อยเขาเตะโคล่าที่นอนอยู่บนเตียงลงมาด้านล่าง มันเพียงแต่ร้องเสียงครวญครางประท้วงเล็กน้อย จากนั้น หลินเฉิง ก็เดินออกไปเปิดประตู.ไอลีนโนเวล.
ไม่น่าแปลกใจที่หยูซานยังคงนอนอยู่บนโซฟาและนอนหลับอย่างสนิทโชคดีที่หญิงสาวนอนหลับสนิทและไม่กรนในตอนกลางคืนไม่อย่างนั้นเธอคงจะถูกสับเป็นมันฝรั่งทอดโดย หลินเฉิง ผู้ตื่นขึ้นมาด้วยความหงุดหงิด
หลินเฉิง เดินไปที่โซฟาและตบแก้มของ หยูซาน เบาๆ หลังจากเห็นหญิงสาวลืมตาขึ้นอย่างสับสนเขาจึงถามขึ้นว่า
“เธอรู้สึกยังไงบ้าง?”
หยูซาน ตาเบลอไปสัก 2- 3 วินาทีก่อนที่จะลุกขึ้นอย่างรวดเร็วและสัมผัสแก้มของตัวเองด้วยความตกใจ
“ฉัน..ดูเหมือนว่ามีอะไรอยู่บนใบหน้าของฉัน!”
“ถูกต้อง…มันน่าจะเป็นสิ่งที่ยอดเยี่ยม..ฮ่าฮ่า”
เมื่อเห็นใบหน้าสีดำของหยูซาน หลินเฉิง หัวเราะยังมีความสุข ที่ได้แกล้งเธอ
ในเวลานี้หยูซานไม่มีเวลาที่จะมาเถียงกับหลินเฉิง เธอรีบกระโดดออกจากโซฟาและรีบเข้าไปในห้องน้ำก่อนที่จะปิดประตูเสียงดัง
“อา!!!”
สักครู่ก็มีเสียงกรีดร้องของผู้หญิงออกมาจากห้องน้ำทันทีแม้ว่าเธอจะกรีดร้องออกมาแต่เธอก็รีบปิดปากทันที อย่างไรก็ตาม หลินเฉิง รู้ดีว่าผู้หญิงคนนี้คงตกใจกับการเปลี่ยนแปลงอย่างฉับพลัน หลินเฉิง ยืนรออยู่สักครู่และเห็นว่าหญิงสาวไม่ออกมาเขาส่ายหัวอย่างไร้ประโยชน์ จากนั้นเดินไปอบขนมปัง 2 ชิ้นกินกับไส้กรอกแฮมก่อนจะเปิดทีวีและดูการ์ตูนต่อ
หลังจากผ่านไปนานกว่า2 ชั่วโมงในที่สุดหยูซานก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับสวมเสื้อคลุมอาบน้ำเดินออกมา หลังจากออกมาด้านนอกเธอรู้สึกลังเลที่จะทำ หลินเฉิง ว่า
“พี่หลิน…เมื่อวานนี้…พี่เอาอะไรให้ฉันกินอย่างนั้นหรอ?”
ในเวลานี้หยูซาน ได้เปลี่ยนแปลงไปอย่างมากในตอนที่เธออยู่ในหมู่บ้านผิวของเธอหยาบแต่ตอนนี้ผิวของเธอละเอียดอ่อนและดูขาว ผมที่เคยแห้งกร้านกลายเป็นอ่อนนุ่ม ความสูงที่น้อยกว่า 1.6 เมตรตอนนี้ราวกับยืดสูงขึ้นประมาณ 5-6 เซนติเมตร ร่างกายทั้งหมดของเธอปรากฏความโค้งเว้าอย่างสวยงาม รูปร่างหน้าตาของเธอนั้นดี แม้ว่าเธอจะอายุต่ำกว่า 16 ปีแต่เธอเริ่มเปล่งประกายราวกับเทพธิดาคนใหม่
หลังจากสังเกตผู้หญิงตัวน้อยคนนี้อย่างรอบคอบหลินเฉิง ยิ้มและพูดขึ้นว่า
“นั่นเป็นของเหลวเสริมความแข็งแกร่งที่ผมเคยพูดก่อนหน้านี้เธอรู้สึกดีใช่ไหม?”
“อืม..”
หยูซาน พยักหน้าอย่างเขินอาย
“ฉันรู้สึกว่าฉัน…ไม่เหมือนตัวเองอีกต่อไป..มันเปลี่ยนแปลงมากและความแข็งแกร่งของฉันดูเหมือนจะแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นสายตาของฉันมองได้ไกลมากยิ่งขึ้น…”
เมื่อเห็นว่าหญิงสาวไม่อยากจะเชื่อในการเปลี่ยนแปลงของเธอหลินเฉิงตบไหล่และพูดว่า
“ไม่ว่าเธอจะเปลี่ยนไปยังไงเธอก็ยังเป็นเธอ! การที่ผมให้เธอดื่มยาตัวนี้หมายความว่าเธอสอบผ่านแล้ว แต่!”
เมื่อพูดถึงตรงนี้การแสดงออกของหลินเฉิง รู้สึกจริงจัง
“แม้ว่าเธอจะผ่านการทดสอบแต่ไม่ได้หมายความว่าผมจะพอใจในการกระทำของเธอ!เธอรู้ว่าเธอทำอะไรเมื่อวานนี้ดังนั้นผมบอกว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปจะไม่เกิดขึ้นเหมือนเมื่อวานอีก เธอเข้าใจใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินคำพูดที่จริงจังของหลินเฉิง การแสดงออกของ หยูซาน ดูจริงจังเช่นกัน
“เข้าใจแล้วพี่หลิน!ตั้งแต่ที่ฉันออกมาจากภูเขาพร้อมกับพี่ฉันจะไม่เป็นภาระให้กับพี่อย่างแน่นอนแม้ในตอนแรกจิตใจของฉันค่อนข้างขี้ขลาด..แต่หลังจากนี้ไปฉันรู้แล้วว่าควรทำอะไรและไม่ยอมให้พี่หลินต้องตกอยู่ในอันตรายอีก!”
“อืม..”
เมื่อเห็นว่าหยูซานผู้มีใบหน้า ราวกับเทพธิดาแสดงออกถึงความมั่นใจ หลินเฉิงพยักหน้าและนอนลงตามเดิม
“ผมยังหิวอยู่เลยไปทำอะไรมากินหน่อยสิ!”
เมื่อเห็นว่าหลินเฉิงแสดงออกราวกับเจ้านาย หยูซาน ยิ้มและพูดว่า
“ได้ค่ะนายท่าน!”
เมื่อกล่าวจบหยูซาน รีบเดินตรงไปที่ห้องครัวทันที
————————————–