I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 165 ความสามัคคี

“นายพลทั้งสี่เป็นผู้ช่วยของท่านจิว จริงๆพวกเขาจะทำการเก็บกวาดทุกอย่าง แต่พวกเขาเพียงใช้ “หมีป่า”หรือ “งูพิษ”ก็เพียงพอแล้ว คนอื่นๆจึงไม่ต้องแสดงฝีมือ”
หลินเฉิง พยักหน้าแต่ความเป็นจริงเขาไม่ได้สนใจอะไรมากเกี่ยวกับนายพลทั้ง 4 เขาเห็นการใช้ความสามารถของ “งูพิษ”ดังนั้นเขาจึงไม่คาดหวังอะไรกับอีก 3 คนมากนัก
เมื่อเห็นหลินเฉิง กำลังขบคิด จูฮ่าว ดูเหมือนจะคิดอะไรออกบางอย่าง
“ในความเป็นจริงมีข่าวลือในหมู่ผู้รอดชีวิตว่านายพลอีก 2 คนแทบจะไม่เคยปรากฏตัวเขาจะทำงานเป็นคนคุ้มกันให้กับ ท่านจิว ซึ่งดูแล ท่านจิว และครอบครัวของเขาโดยเฉพาะ
“จากสถานการณ์ปัจจุบันเป็นไปได้ว่าพวกเขาคงทรงพลังมาก!”
เมื่อได้ยินความคิดของจูฮ่าว หลินเฉิง พยักหน้า.ไอรีนโนเวล.
“ด้วยคนเหล่านี้ดูเหมือนจะยากที่จะเข้าใกล้ท่านจิว ใช่ไหม?”
เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฉิง จูฮ่าว ถามขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อว่า
“เดี๋ยว..คุณหมายความว่าคุณต้องการที่จะพบกับท่านจิว อย่างนั้นหรอ?”
“ทำไมล่ะเป็นไปไม่ได้หรอ?”
หลินเฉิงมองหน้า จูฮ่าว เมื่อได้ยินเขาถามคำถามแปลกๆ
“ไร้สาระ!เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน!ถึงแม้คุณจะเป็นคนดี..แต่ก็ยังไม่แข็งแกร่งพอถ้าคุณต้องการเผชิญหน้ากับ ท่านจิว สุดท้ายแล้วคุณคงตายอย่างไม่มีที่ฝัง คุณไม่รู้หรอว่าจักรพรรดิของเขตกวนโจวนั้นน่ากลัวเพียงใด!”
เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง ต้องการที่จะพบกับ ท่านจิว จริงๆ จูฮ่าว ตบต้นขาของตัวเองและพูดขึ้น
เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวของจูฮ่าว หลินเฉิง ขมวดคิ้วแล้วถามขึ้นยังไม่พอใจว่า
“น่ากลัวอย่างนั้นหรอ?…ตั้งแต่ที่ผมเข้ามายังเขตกวนโจวมีคนอย่างน้อย3-4 คนบอกกับผมว่า ท่านจิว นั้นแข็งแกร่งและน่ากลัวเป็นอย่างมาก ทำไมล่ะ?ชายคนนี้มี 3 หัว 6 แขนอย่างนั้นหรอ?”
ใบหน้าของจูฮ่าว ดูเคร่งขรึมและพูดขึ้นว่า
“อะไรคือ3หัว 6 แขน? ต้องพูดว่าสัตว์ในสวนสัตว์ทั้งหมดได้กลายพันธุ์เป็นจำนวนมากแล้วพวกมันเป็นลูกน้องของ ท่านจิว ซึ่งเพียงพอที่จะจัดการกับคุณ!ไม่นับคนที่มีพลังจำนวนมากอยู่รอบๆตัวเขาแค่ความแข็งแกร่งของเขาเองก็ยากที่จะจัดการแล้ว! ผมยอมรับว่าคุณแข็งแกร่งแต่คุณไม่สามารถต่อสู้กับเขาได้ไม่อย่างนั้นคุณจะตายอย่างไร้ที่ฝัง!”
หลังจากได้ยินความหวาดกลัวในใจของจูฮ่าว หลินเฉิง ส่ายหัวอย่างหมดหนทาง หลังจากคิดถึงเรื่องนี้แล้วเขารู้ว่าผู้ชายที่ทำให้ผู้รอดชีวิตของกวนโจวตกอยู่ในอาการหวาดกลัวนั้นยอมเป็นคนที่ไม่สามารถฆ่าได้ง่ายๆ
หลินเฉิง ถอนหายใจในที่สุดเขาก็ตัดสินใจที่จะไม่สร้างปัญหากับ ท่านจิว สุดท้ายแล้วเขาก็เป็นเพียงผู้ชายคนหนึ่งกับสุนัข แม้ว่าเขาจะไม่เคยหวาดกลัวแต่เขาก็รู้สึกเป็นห่วงความปลอดภัยของเพื่อนของเขาเสมอ
“ก็ได้ผมจะไม่ไปหาเขา ส่วนสิ่งที่เกิดขึ้นนี้คุณไม่ควรพูดให้ใครฟังส่วนคนที่เหลือของคุณตายหมดแล้วอย่างนั้นหรอ”
หลังจากคิดถึงเรื่องนี้หลินเฉิง โบกมือให้กับ จูฮ่าว เมื่อเห็นว่า หลินเฉิง สามารถคิดได้หัวใจของ จูฮ่าว รู้สึกโล่งอกแล้วเมื่อได้ยินคำพูดของเขาประโยคสุดท้ายทำให้ จูฮ่าว รู้สึกเศร้ายิ่งขึ้น
“ตายหมดแล้ว..ทันทีที่เราเข้ามาพวกเราไม่ทันได้ตอบโต้งูกลายพันธุ์ได้จัดการพวกเราทีละคน ถ้าผมไม่ได้เป็นหัวหน้าพวกเขาผมคงโดนเชือดคอไปแล้ว!”
“เอ่อ…เสียใจด้วย!”
เมื่อมองไปที่ชายที่มีความสูงเกือบ1.9 เมตรข้างหน้ากำลังเช็ดน้ำตาด้วยความโศกเศร้า หลินเฉิง พูดอะไรไม่ออก
จูฮ่าวเช็ดน้ำตาและพูดขึ้นอีกครั้ง
“เมื่อใดก็ตามที่ผมแข็งแกร่งขึ้นผมจะต้องชดใช้ให้กับพวกเขาตอนนี้ชีวิตของผมต้องรับผิดชอบพี่น้องที่อยู่ในฐานต่อไป!”
เมื่อเห็นว่าจูฮ่าว สามารถปรับความคิดของเขาได้อย่างรวดเร็ว หลินเฉิง รู้สึกประหลาดใจ
“คุณไม่ต้องทำอะไรหรอกเพียงแค่ปรับความคิดซะใหม่ก็เพียงพอแล้ว”
“อืม..”
เมื่อได้ยินสิ่งที่หลินเฉิง พูด จูฮ่าว อดยิ้มอย่างขมขื่นไม่ได้
“บอกตามความจริงตั้งแต่วันอวสานโลกมาถึงผมและพี่น้องคนอื่นได้ต่อสู้ดิ้นรนเอาชีวิตรอดมาตลอด! ดังนั้นคุณรู้ไหมว่าพวกเราทำอะไรมาด้วยกันบ้าง ผมมีความรู้สึกผูกพันกับพี่น้องของผมในขณะที่ ท่านจิว ส่งคนมาหลายครั้งเพื่อที่จะรวบรวมพวกเรา”
หลินเฉิงพยักหน้าและพูดว่า
“คุณฝ่าฟันอุปสรรคมามากมาย…เอาแบบนี้ละกันเมื่อพวกเราได้เสบียงผมจะแบ่งให้คุณครึ่งนึงเพื่อเป็นค่าชดใช้ให้กับพี่น้องที่ตายไปของคุณคุณคงยังมีพี่น้องอีกหลายคนในฐานของคุณใช่ไหม เอาล่ะคุณควรที่จะย้อนกลับไปหาคนเหล่านั้นและให้พวกเขามาขนย้ายเสบียง!”
“ขอบคุณ…ขอบคุณ!ผมขอเป็นตัวแทนพี่น้องที่เสียชีวิตรวมทั้งพี่น้องที่อยู่ในฐานขอบคุณคุณ!”
เมื่อเห็นว่าหลินเฉิง เต็มใจที่จะแบ่งปันเสบียงครึ่งหนึ่งดวงตาของ จูฮ่าว เป็นสีแดงเขาคุกเข่าลงเพื่อขอบคุณ
“อย่าทำแบบนี้เลยลุกขึ้นเถอะ”
เมื่อเห็นจูฮ่าวคุกเข่าลงหลินเฉิง จับแขนของเขาให้ลุกขึ้น
จูฮ่าว ราวกับรู้สึกว่าถูกจับด้วยคีมเหล็กเขาไม่สามารถที่จะคุกเข่าลงไปได้ เขาถอนหายใจลึกและค่อยๆยืนขึ้น
“คุณเป็นคนต่อสู้ผลประโยชน์ควรเป็นของคุณ การที่คุณให้ของขวัญเหล่านี้ให้กับพวกเราพวกเรารู้สึกซาบซึ้งใจมาก ต่อจากนี้ไปถ้าคุณต้องการอะไรเพียงเอ่ยปากออกมาพวกเราจะทำให้ทันที!”
หลังจากพูดกับหลินเฉิง จูฮ่าว ออกจากโรงงานไปอย่างรวดเร็วพร้อมที่จะหาคนกลับมาขนเสบียงเหล่านี้
หลังจากที่จูฮ่าว จากไป หลินเฉิง ยืนติดหน้าต่างและเป่าปากเสียงดังไปยังทิศทางที่ซ่อนตัวของ หยูซาน จากนั้นเขารอสักครู่ก็เห็นเโคล่ากระโดดข้ามกำแพงเข้ามาในขณะที่ หยูซาน ลาก มังกี้ เข้ามาเช่นกัน
“มังกี้ คุณช่วยพาผมไปยังโกดังเก็บของของคุณได้ไหม?”
หลังจากที่พวกเขาเข้ามาหลินเฉิง ยก มังกี้ ขึ้นพร้อมกับยิ้มให้กับเขา แต่ มังกี้ รู้สึกตกตะลึงในคำพูดของหลินเฉิงในขณะเดียวกันได้แต่เพียงจ้องมองร่างของ เหลียวฉี ที่อยู่ไม่ไกลเขาตกตะลึงจนอ้าปากค้าง
หลังจากสังเกตอย่างถี่ถ้วนหันหน้ามาด้วยความยากลำบากและถามด้วยเสียงแหบแห้งว่า
“นั่น…นั่นคือ..เหลียว…ท่านเหลียวอย่างนั้นหรอ?”
“ผมไม่รู้จักท่านเหลียวแต่ที่นี่มีงูตาย2 ตัว!”
หลินเฉิง เดินไปที่งูแมมบ้าดำที่ไม่เหลือหัวแล้วในตอนนี้โยนลงข้างๆ มังกี้
“คุ้นๆไหม?”
เมื่อร่างของงูกระแทกถูกร่างกายของมังกี้ เขากลิ้งหลายตลบเขาพยายามกระเสือกกระสนตัวเองออกห่างจากซากงูที่ตาย และจ้องมองงูที่ตายก่อนจะพูดขึ้นว่า
“ลูกดำ?พี่ใหญ่คุณทำอะไรลงไป!เหลียวฉีเป็นห1ใน 4 นายพลและลูกดำคือสิ่งที่ ท่านจิว มอบให้กับเขาแต่ถูกคุณฆ่าตายแล้ว… แย่แน่ๆ แย่แน่ๆ ข่าวร้าย!”
——————————————–