I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 179 สัตว์ร้าย
SC:
SC:บทที่179 สัตว์ร้าย
หมีแพนด้ายืนขึ้นอย่างไม่เต็มใจมันเคลื่อนที่อย่างช้าๆไปด้านข้างของหลินเฉิง มันจ้องมอง หลินเฉิง และเหยียดคู่มือออกมาก่อนที่จะกระแทกเบาๆ
“เชี่ยไอ้หมีเวร!ไร้ประโยชน์! อินทรีคู่ฟังคำสั่ง กัดพวกมันให้ตาย!”
เมื่อเห็นการกระทำของเทียนซือเฉิงเก๋อ สบถออกมาอย่างดุร้ายและพยายามเปิดกรงพร้อมกับออกคำสั่งนกอินทรีย์คู่
กรู้!!!
หลังจากเปิดกรงนกอินทรีย์ทั้ง2 ตัวพุ่งเข้าไปหา หลินเฉิง ทันที
แกร็ง!
เมื่อเห็นดังนั้นหลินเฉิง ขมวดคิ้วและยกดาบขึ้นเพื่อปิดกั้นการโจมตีของนกตัวหนึ่ง เขารู้สึกถึงแรงสะเทือนมาถึงข้อมือของเขาอยากรุนแรง ดูเหมือนพละกำลังของนกทั้ง 2 ตัวนี้จะไม่ใช่ของปลอม
เมื่อการโจมตีล้มเหลวนกเหยี่ยวบินขึ้นไปบนอากาศแม้ว่าพื้นที่ในห้องค่อนข้างที่จะแคบแต่ก็ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อการกระทำของมัน หลังจากที่ปรับตำแหน่งเล็กน้อยมันเริ่มโจมตี หลินเฉิง อีกครั้ง!
เมื่อมองเห็นนกกำลังจู่โจมเขาหลินเฉิง ค่อนข้างรู้สึกหงุดหงิด จะงอยปากของมันคมราวกับเข็มกำลังจะจิกลงบนศีรษะของเขา หลินเฉิง ใช้สองมือของตัวเองจับมันแน่น
แกร็ก!
หลังจากที่นกถูกจับเกิดเกร็ดน้ำแข็งบนร่างกายของมัน จากนั้นนกเหยี่ยวก็ถูกแช่แข็งกลายเป็นรูปปั้นน้ำแข็งทันที
หลินเฉิง จับเยี่ยวน้ำแข็งไว้ในมือและสะบัดข้อมือโยนไปหา เฉิงเก๋อ โดยตรง
ปัง!
เมื่อเห็นเหยี่ยวน้ำแข็งบินมาหาตัวเองเฉิงเก๋อ ไม่มีทางเลือกนอกจากรีบหาที่หลบแล้วได้ยินเสียงน้ำแข็งแตกกระจายอยู่ข้างๆเขา
หลังจากฆ่านกเหยี่ยวไปได้ตัวหนึ่ง หลินเฉิงหันกลับมาช่วยโคล่าในตอนนี้โคล่ายังไม่ได้เปลี่ยนร่างและมันพยายามต่อสู้กับกรงเล็บของนกเหยี่ยวอีกตัว
“โฮก!!!”
โคล่าคำรามออกมาซึ่งดูเหมือนว่าเป็นผลทำให้นกเหยี่ยวร้องเบาๆและตกลงมายังพื้นอย่างรุนแรง ทำให้นกเหยี่ยวตัวนั้นมีเลือดไหลออกจากปากของมันและชักกระตุก โคล่า ส่ายหัวและคาบนกไปหา หลินเฉิง
เมื่อเห็นว่าโคล่าสามารถฆ่านกเหยี่ยวอีกตัวได้ในพริบตาหลินเฉิงลูบหัวของมันและจุดบุหรี่ขึ้นอย่างสบายใจก่อนจะมองใบหน้าของ เฉิงเก๋อ ที่เต็มไปด้วยเรื่องเหลือเชื่อในตอนนี้
“เฉิงเก๋อ ดูเหมือนว่าสัตว์ 2 ตัวของคุณจะไม่เพียงพอให้พวกเราอุ่นเครื่องด้วยซ้ำ คุณอยากจะลงมาเล่นกับพวกเราเป็นการส่วนตัวสักหน่อยไหม?”
เมื่อได้ยินดังนั้นเฉิงเก๋อ ส่ายหัวและพยายามตั้งสติใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวยางน่าเกลียด
“แก…แกตายแน่!อินทรีคู่ เป็นสัตว์เลี้ยงเฝ้าระวังที่ชื่นชอบของ ท่านจิว แต่แกฆ่ามัน!แกฆ่าสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของนายท่าน แกไม่สามารถออกไปจากที่นี่ได้!”
หลังจากพูดจบเฉิงเก๋อ หันหลังและออกวิ่งทันที
ปัง!.Aileen-novel.
เพียงแค่หันหลังเตรียมออกวิ่งเฉิงเก๋อ ก้าวขาได้เพียง 2ก้าว ก็เกิดกำแพงน้ำแข็งขวางด้านหน้าหลังจากสามารถปิดกั้นการหลบหนีของ เฉิงเก๋อ ได้แล้ว หลินเฉิง มองไปรอบๆพบว่ายังมีสัตว์จำนวนมากอยู่ในกรงเช่นเสือชีต้า ม้าลาย แม้กระทั่งควาย และปลาตัวใหญ่ที่อยู่ในถัง
อย่างไรก็ตามสัตว์เหล่านี้เพียงยืนอยู่ในกรงเงียบๆโดยไม่มีร่องรอยของความดุร้าย
ในเวลานี้หลินเฉิง ไม่มีอารมณ์ที่จะมาจัดการเรื่องนี้ เขามองไปรอบๆและหันมาคุยกับ เฉิงเก๋อ
“จะหนีทำไม คุณไม่ได้บอกหรอว่า ท่านจิว ได้ส่งนกอินทรีย์คู่มาเพื่อตามหาผม นั่นหมายความว่า ท่านจิวอยู่ชั้นบนใช่ไหม”
“ฮึ่ม!”
เมื่อเห็นว่าเขาไม่สามารถหลบหนีไปได้ เฉิงเก๋อ หันหลังกลับมาเผชิญหน้ากับ หลินเฉิง โดยตรงและพูดว่า
“ถูกต้องท่านจิว อยู่ข้างบน ทำไม?นายต้องการไปหาเขาอย่างนั้นหรอ?” เฉิงเก๋อ กวาดสายตามองสัตว์ที่อยู่รอบๆตัวของเขาและพูดว่า
“เห็นพวกสัตว์เหล่านี้ไหมฉันบอกได้เลยว่าไม่ทันที่แกจะได้เห็น ท่านจิว แกก็จะถูกฉีกเป็นชิ้นๆโดยพวกที่น่ากลัวเหล่านี้!”
หลินเฉิง ยิ้มอย่างเย้ยหยันและพูดว่า
“จริงหรอแล้วทำไมนกอินทรีย์คู่ถึงตายเร็ว ตอนนั้นคุณก็พูดแบบนี้?” ดูเหมือนคำพูดนี้จะเป็นมีดกรีดกลางใจของ เฉิงเก๋อ
“แกร็กแกร็ก!”
ในขณะที่ หลินเฉิง กำลังพูดอยู่นั้นเขาก็ได้ยินเสียงคมชัดการแตกหักของโลหะ จากนั้นในไม่ช้าแท่งเหล็กที่เคยเป็นกรงเหล็กมาก่อนก็ลอยอยู่ในอากาศ
“ลืมบอกไปพลังของฉันคือการควบคุมโลหะ!”
หลังจากนั้นเฉิงเก๋อ ก็ควบคุมแท่งเหล็กพุ่งไปหา หลินเฉิง ส่วนสัตว์ที่ถูกปล่อยออกมาเริ่มมีอาการคลั่งและวิ่งไปหา หลินเฉิงอย่างรวดเร็วเช่นกัน
เมื่อเห็นดังนั้นหลินเฉิงรู้สึกมืดมนเขาไม่สามารถจัดการกับสัตว์กลายพันธุ์หลายตัวได้ในเวลาเดียวกันถ้าเขายังคงอยู่ในห้องเล็กๆแบบนี้เขาจะถูกเหยียบกลายเป็นซอสเนื้อ
“เวรกรรมจริงๆ! แม้ว่าจะแอบเข้ามาที่นี่แต่ก็ดันเข้ามาในรังของสัตว์กลายพันธุ์!”
หลินเฉิง ส่งเสียงสาปแช่งและพุ่งเข้าไปหาโคล่าก่อนกระโดดออกไปจากรูที่เขาเคยเข้ามา
“พี่หลินเกิดอะไรขึ้นข้างใน?”
ทันทีที่หลินเฉิง กระโดดออกมาจากกำแพงก็ได้ยินเสียงของ หยูซาน พูดขึ้นทันที หลินเฉิง ไม่มีเวลาว่างที่จะอธิบายให้เธอฟังเขาพูดอย่างเร่งรีบว่า
“รีบตามผมมาต้องออกให้ไกลจากบ้านหลังนี้!” จากนั้น หลินเฉิง ก็เริ่มออกวิ่ง
“บูม!”
ก่อนที่เขาจะออกวิ่งหลินเฉิง ก็ได้ยินเสียงอึกทึกของผนังบ้านข้างหลังเขา จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่วุ่นวายมาจากระยะไกลเนื่องจากสัตว์จำนวนมากกำลังไล่ล่าเขา ดังนั้นพื้นดินจึงเหมือนกับแผ่นดินไหว
สักครู่หนึ่งต่อมาหลินเฉิง วิ่งมาถึงริมทะเลสาบ เขาหันหลังกลับไปและยังคงเห็นฝูงสัตว์วิ่งตามมาด้านหลัง ผู้ที่นำหน้าฝูงสัตว์มานั้นคือ เฉิงเก๋อ ที่ขี่อยู่บนสิงโตยักษ์ เขารวบรวมสัตว์ทั้งหลายมายืนอยู่ต่อหน้า หลินเฉิง
“จะหนีอย่างนั้นหรอ ไม่ว่าจะหนีไปไหนพวกสัตว์เหล่านี้ก็จะวิ่งตามแกไปด้วย อีกไม่นานพวกพี่น้องที่อยู่ด้านนอกก็จะกลับมาที่นี่แกก็จะถูกล้อมรอบไปด้วยคนหลายร้อยคนและสัตว์อีกหลายร้อยตัวอย่างสมบูรณ์ ฉันชื่อว่าถึงแกมีปีกก็ไม่สามารถบินออกจากสวนสัตว์นี้ได้!!”
เมื่อมองเห็นหลินเฉิง กำลังยืนอยู่สงบนิ่ง เฉิงเก๋อ รู้สึกว่า หลินเฉิง นั้นกำลังสิ้นหวังเขาพูดขึ้นอย่างรื่นเริงใจ!
———————————-