I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 220 มังกรงั้นหรอ?

SC:

“โอ้พระเจ้า…นั่นมันมังกรไม่ใช่หรอ?”
หลังจากเห็นรูปร่างของสัตว์ประหลาดในทะเลแล้วหยูซาน ปิดปากของเธอแต่อดไม่ได้ที่จะอุทานออกมา
ปรากฏว่าสัตว์ทะเลที่ซ่อนอยู่ในทะเลลึกนี้มีส่วนหัวโผล่ออกมาส่วนลำตัวซ่อนอยู่ในน้ำลำตัวของมันยาวเกือบ 20 เมตร! สัตว์ทะเลตัวนี้ปกคลุมไปด้วยเกร็ดสีน้ำเงินมันวาว แต่ละอันมีขนาดใหญ่เท่าฝ่ามือ ร่างกายของมันหน้ายิ่งกว่าแทงก์น้ำ เส้นผ่าศูนย์กลางร่างกายของมันเกือบ 6 เมตร แทบจะใช้ 10 คนโอบ!
ด้านหลังของมันมีแผงคอสีขาวยาวทอดจากด้านบนหัวไปจนถึงก้นทะเล เหนือหัวของมันมีเขาสีดำ 2 อัน หากไม่ใช่รูปหัวที่เป็นทรงสามเหลี่ยมและร่างกายของมันซึ่งยังคงห่างไกลจากมังกรในตำนานที่แท้จริง แม้แต่ หลินเฉิง ยังคงเข้าใจผิดว่ามันเป็นมังกร
ในเวลานี้สัตว์ทะเลตัวนี้มีลักษณะคล้ายกับมังกรยักษ์ปรากฏตัวขึ้นหัวของมันเป็นรูปสามเหลี่ยม ลิ้นของมันเป็นสีแดงเข้ม ดวงตาของมันกำลังพิจารณามนุษย์ตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้า
เฉินเฟยหยู และ จางซวน รู้สึกหวาดผวา หลังจากได้ยินเสียงของ หยูซาน พวกเขาต้องใช้เวลานานกว่าจะตั้งสติได้ เมื่อเห็นใบหน้าที่แสดงความสับสนของ หยูซาน เฉินเฟยหยู ได้แต่ส่ายหัวและชี้ไปที่หัวของสัตว์ประหลาดยักษ์ก่อนจะพูดว่า
“มันไม่ใช่มังกร..ดูที่หัวมันสิมันเหมือนกับงูทะเลจากที่เห็นมันควรเป็นงูทะเลกลายพันธุ์!”
“งูงั้นหรอ?”
เมื่อได้ยินดังนั้นหยูซาน เหลียวกลับมามอง เฉินเฟยหยู
“แต่..แต่ทำไมงูถึงตัวใหญ่ขนาดนี้และ..มันมีเสียงร้องได้ยังไง..มันคือตัวอะไรกันแน่”
เมื่อได้ยินการสอบถามเพิ่มเติมจากหยูซาน จางซวน ผ่อนลมหายใจและกล่าวว่า
“ฉันเองก็ไม่รู้.ไม่สิแม้แต่อาจารย์ที่โรงเรียนมาเองก็เกรงว่าเขาก็คงไม่รู้เหมือนกัน..สัตว์ทะเลตัวนี้ในแง่รูปร่างของมันแล้วคำอธิบายเดียวก็คือมันควรเป็นสายพันธุ์ที่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงของวันอวสานโลก..”
เมื่อเห็นว่าจางซวน ไม่รู้จักสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวนี้ หยูซาน เริ่มวิตกกังวลมากยิ่งขึ้น ตอนนี้ หลินเฉิง ยังคงเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่น่ากลัว แม้ว่าทั้งสองด้านจะไม่มีใครเคลื่อนไหวแต่ทุกคนรู้ว่านี่เป็นเพียงความสงบก่อนพายุจะมา!
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้แล้วหยูซาน จึงตัดสินใจ ล่องหนทันทีและเตรียมพร้อมที่จะซุ่มดักโจมตีเพื่อช่วยปกป้อง หลินเฉิง ในช่วงเวลากะทันหัน
! ไอลีนโนเวล
กึด!
ก่อนที่เธอจะหายตัวไปทั้งหมดหยูซานก็รู้สึกว่าเท้าซ้ายของเธอถูกบางอย่างดึงเธอจึงหันไปมองและพบว่ากางเกงของเธอถูกโคล่ากัดเอาไว้!
ในฐานะที่เป็นเพื่อนของหลินเฉิง มาตั้งแต่เริ่มต้นคงไม่มีใครเข้าใจความสามารถของ หลินเฉิง ได้ดีกว่าโคล่า เมื่อหลินเฉิงเป็นคนจัดการทุกอย่างและคำนึงถึงเหตุการณ์ทุกอย่างแล้วดังนั้นย่อมพิสูจน์ได้ว่าการที่ หลินเฉิง ทำอยู่ตอนนี้เป็นเรื่องที่มีความปลอดภัยมากที่สุด
แม้ว่าโคล่า จะมีนิสัยพัฒนาไปตามในสิ่งที่ หลินเฉิง ต้องการแต่มันก็ไม่ใช่ทั้งหมดเช่นเดียวกับครั้งก่อนในขณะที่อยู่บนภูเขาฟีนิกซ์ หลินเฉิง ได้ขอให้มันอยู่บนพื้นดินและรอเขากลับมา แต่มันไม่เชื่อฟังและลงไปหาเขา การกระทำของมันได้ช่วยเหลือชีวิตของ หลินเฉิง ไว้ แต่ หลินเฉิง ยังคงทำโทษมันโดยการอดอาหาร 3 วัน
สติปัญญาของโคล่านั้นสูงมากมันได้รับย่าเสริมความแข็งแกร่งระดับDเข้าไป ซึ่งมีความสามารถเช่นเดียวกับ เทียนซือ ที่สามารถปลูกความนึกคิดของตัวเองได้ มันเข้าใจความหมายลึกๆคำสั่งของ หลินเฉิง นอกจากนี้มันยังเข้าใจว่าถ้า หลินเฉิง ห้ามไม่ให้พวกเขากระทำสิ่งใด พวกเขาก็ไม่ควรกระทำสิ่งนั้นเพื่อให้เกิดความสับสนวุ่นวาย!
เช่นเดียวกับในเวลานี้หลินเฉิง ได้อธิบายตั้งแต่ต้นว่าทุกคนไม่ได้รับอนุญาตให้ลงจากเรือยกเว้นเพียงตัวเขาคนเดียว โคล่ารู้ว่าถ้าเขาทำโดยไม่รับอนุญาตและลงไปในน้ำเพื่อช่วยเหลือ หลินเฉิง ไม่เพียงแต่ช่วยเหลือเขาได้แต่ยังเป็นภาระให้กับเขาอีกด้วย
ดังนั้นเมื่อเห็นการกระทำของหยูซานโคล่าจึงหยุดเธอเอาไว้แม้ว่าความสามารถของพวกเขาจะไม่อ่อนแอแต่ตอนนี้พวกเขาอยู่ในทะเลไม่ใช่บนบก
มันไม่ง่ายเลยที่จะจัดการกับสัตว์ทะเลตัวนี้สิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้ก็คือเชื่อฟังหลินเฉิง โดยไม่ทำให้เกิดปัญหาอื่นๆ!
เมื่อมองเห็นความจริงจังในสายตาของโคล่าหยูซาน พยายามที่จะบอกให้โคล่าปล่อยเธอไป แต่สุดท้ายเธอก็ต้องถอนหายใจและลูบศีรษะของมันเบาๆก่อนกระซิบว่า
“ฉันเข้าใจในสิ่งที่นายหมายถึง..ฉันจะไม่ลงไปแล้วปล่อยฉันเถอะ..”
เมื่อโคล่าได้รับฟังคำพูดของเธอมันค่อยๆคลายปากของมันดวงตาของมันยังคงจับจ้องอยู่ที่ร่างของหยูซาน มันกลัวว่าเธอจะใช้ประโยชน์จากช่วงเวลานี้หลบหนีไป
เมื่อมองเห็นใบหน้าที่จริงจังของโคล่าหยูซาน ยิ้มอีกครั้ง เธออุ้มมันไว้ในอ้อมแขนพร้อมกับลูบขนของมันเบาๆในขณะที่หันไปมอง หลินเฉิง ที่ยืนอยู่บนน้ำแข็ง
“โอ้ววว”
หลังจากผ่านไปสักครู่ดูเหมือนความอดทนของสัตว์ประหลาดจะหมดลงแล้วมันคำรามเสียงดังและเคลื่อนไหวอย่างรุนแรงเข้าโจมตี หลินเฉิง อย่างรวดเร็ว
บูม!!
ในเวลาเดียวกันก็มีสายฟ้าฟาดลงมาจากก้อนเมฆโจมตีหลินเฉิง พร้อมกับการโจมตีของสัตว์ประหลาดด้วยเช่นกัน!
การถูกโจมตีพร้อมกันหลายทิศทางทำให้หลินเฉิง ยิ้มและถอยออกมาอย่างรวดเร็ว
“แกร็กๆ”
“บูม!!”
เพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตีของสัตว์ประหลาดและสายฟ้าจำนวนมากหลินเฉิง หลบหลีกอย่างรวดเร็วจากจุดที่ยืนอยู่ จุดที่เขายืนอยู่มีควันหนาทึบลอยขึ้นสามารถจินตนาการได้ว่าอุณหภูมิจากสายฟ้าเหล่านั้นน่ากลัวเพียงใด!
ตูม!
หลินเฉิงสั่นดาบของเขาทำให้เกิดน้ำแข็งรอบตัว ที่เขาชี้ดาบของเขาน้ำแข็งที่แยกตัวออกมาก็เริ่มก่อตัวเป็นพายุน้ำแข็งขนาดใหญ่ตรงไปที่สัตว์ประหลาด
ปักๆๆๆ
อย่างไรก็ตามพายุใบมีดน้ำแข็งกระทบเข้ากับคอของสัตว์ประหลาดมันถูกปิดกั้นด้วยเกล็ดแข็งของมันโดยตรงทำให้ไม่สามารถทำอันตรายต่อมันได้เลย
อย่างไรก็ตามแม้ว่าพายุน้ำแข็งจะไม่ก่อให้เกิดความเสียหายแต่ก็สร้างความเจ็บปวดให้กับมันสัตว์ประหลาดยักษ์โกรธอย่างรุนแรงส่งผลให้มันเคลื่อนตัวอย่างรวดเร็วโจมตี หลินเฉิง อีกครั้ง!
เมื่อเห็นอย่างนั้นหลินเฉิง ไม่ได้สนใจอะไรมากเขาเตรียมพร้อมที่จะสู้ ตอนนี้เขาได้เห็นรูปร่างที่แท้จริงของมันแล้วและเข้าใจอย่างเต็มที่ว่าเขากำลังเจอเรื่องยากที่สุดที่จะฆ่ามันหรือแม้กระทั่งหลบหนีไปจากที่นี่
—————————