I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 224 มีลวดลาย
SC:
ก่อนหน้านี้หลินเฉิงใช้ความแข็งแกร่งทางร่างกายมากเกินไปและในเวลาเดียวกันก็เพิ่มบาดแผลจำนวนมากให้กับสัตว์ประหลาดตัวยักษ์การต่อสู้ได้สิ้นสุดลงแล้ว คราบเลือดสีแดงเปรอะเปื้อนหิมะและน้ำแข็ง พื้นที่ของท้องทะเลเต็มไปด้วยเลือดของสัตวประหลาดราวกับเป็นระฆังสุดท้ายของการไว้ทุกข์
“เปรี้ยงงงงงง!”
เมื่อตัดเกล็ดของสัตว์ประหลาดตัวยักษ์อย่างรวดเร็วหลินเฉิงก็ได้ยินเสียงฟ้าร้องระเบิดอยู่ในหูของเขา มุมปากของเขาก็แสยะยิ้มทันทีและเพิ่มความแข็งแกร่งในมือของเขาอีกครั้ง ภายใต้ขากรรไกรของสัตว์ประหลาดก็มีแผลกว้างขนาดใหญ่เกือบสี่เมตร! หลังจากบาดแผลนั้นถูกตัด แม้ว่าเลือดจะสาดกระเซ็นเต็มใบหน้าของหลินเฉิง แต่เขาก็ยังไม่ได้หนีไปไหน หากแต่ลอยอยู่ตรงนั้นแล้วมองไปยังการรวมตัวของสายฟ้าสีดำเหนือศีรษะของเขา ด้วยสายตาเย็นยะเยือกผิดปกติ!
“แค่รอเท่านั้น!”
เมื่อมองไปยังก้อนเมฆที่มืดครึ้มเป็นเวลาสองวินาที”ฟ้าร้อง” แยกสายฟ้าสีดำออกมาอย่างรวดเร็วหลินเฉิงยิ้มเยาะ ทันใดนั้นปีกน้ำแข็งก็หายตัวไปทันที!
เนื่องจากหลินเฉิงรอจนกระทั่งช่วงเวลาที่สายฟ้ากำลังจะแตกสลายและหายไปสัตว์ประหลาดยักษ์จึงไม่สามารถตอบสนองได้เลย ดังนั้นเขาจึงทำได้แค่เพียงมองดูสายฟ้าสีดำที่น่ากลัวแสดงอนุภาพของมันโดยการฝ่าลงมาในชุดที่หลินเฉิงยืนอยู่
”โห่!!!”
ด้วยเสียงหอนของสัตว์ประหลาดยักษ์ที่กำลังฉีกหัวใจและปอดของมัน หลินเฉิง ที่ปรากฎตัวไม่ไกลออกไปได้สูดจมูกดมกลิ่นสัตว์ประหลาดที่คล้ายบาร์บีคิวเข้าไป ก็ทำให้เขารู้สึกหิวเล็กน้อย สายฟ้าสีดำที่สัตว์ประหลาดเรียกมานั้นทำให้มันต้องทนทุกข์ทรมานเสียเอง หลังจากเสียงครวญครางของสัตว์ประหลาดสินสุดลง ตัวของมันก็อ่อนยวบยาบ ในที่สุดมันก็หมดแรงและตกลงบนน้ำแข็งก่อนที่จะระเบิดออกมา
”เสียงดังเปรี้ยง..”
เนื่องจากการล้มลงของสัตว์ประหลาดชั้นน้ำแข็งที่มีความหนามากกว่าสิบเมตรจึงไม่สามารถรับน้ำหนักได้มีน้ำแข็งแตกออกมาอย่างต่อเนื่อง
”โว้ว-!”
หลินเฉิงซึ่งบินอยู่ในอากาศด้วยปีกน้ำแข็งก็รีบร่อนลงข้างล่างอย่างรวดเร็ว
”เหยียบย่าง…”
หลังจากลงจอดอย่างช้าๆข้างๆสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ยักษ์หัวใจหลินเฉิงก็กลับมาเต้นอีกครั้ง และปีกน้ำแข็งที่หลังทั้งสองข้างของเขาก็เริ่มสลาย ผลึกน้ำแข็งที่ละลายเปล่งประกายระยิบระยับในแสงแดดและจากนั้นก็หายไปอย่างสมบูรณ์
หลินเฉิงนั่งยองๆบนพื้นแล้วค่อยๆเหยียดมือของเขาออกมา ก่อนอื่นเลยเขาทำให้น้ำแข็งละลายและรู้สึกปลอดภัย ก่อนที่จะเข้าไปใกล้สัตว์ประหลาดตัวใหญ่อย่างระมัดระวัง และเมื่อเข้าใกล้สัตว์ประหลาดมากยิ่งขึ้น หลินเฉิงกำดาบแน่น พละกำลังของสัตว์ประหลาดตัวนี้มีมากเกินไป แม้ว่ามันจะตกอยู่ในสภาพเช่นนี้และมีบาดแผลเต็มไปหมด แต่มันก็ยังไม่ตาย ตอนนี้มันเป็นได้แค่ก็อตซิล่าในเวอร์ชันแมลงสาบ
โชคดีที่ถึงแม้ว่าสัตว์ประหลาดจะแข็งแกร่งจนทำให้หลินเฉิงตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากแต่หลังจากการโจมตีที่ดุเดือด หลินเฉิงซึ่งดื่มยาเสริมสร้างพลัง มันก็ไม่สามารถต่อสู้ใดๆกลับมาได้ จนกว่าหลินเฉิงจะมาเข้าใกล้ปากมัน สัตว์ประหลาดไม่สามารถทำอะไรได้เลยนอกจากกลิ้งลูกตาอย่างช้าๆ
หลินเฉิงที่ยืนถัดจากหัวของสัตว์ประหลาดนั้นได้หายใจเข้าลึกๆพร้อมด้วยดาบและเขาก็พร้อมแล้ว
“อ่าห์” ไอรีนโนเวล
“แบงงงงงง”
เมื่อดาบถูกเหวี่ยงลงคมมีดของมันไม่ได้มุ่งที่จะเอาชีวิตของสัตว์ประหลาดหากแต่เอนไปทางซ้ายแล้วกรีดน้ำแข็งตรงด้านข้างออก หลินเฉิงที่เบนเข็มออกไปไม่ได้สนใจอะไรเลย ในเวลานี้เขากำลังจ้องมองที่หัวของสัตว์ประหลาดยักษ์ด้วยความประหลาดใจเพราะมีรูปแบบที่คุ้นเคยมากกับรอยสักบนหน้าผากของมัน
”เรื่องจริงหรอเนี่ย?”
เมื่อมองไปที่ลวดลายที่คุ้นเคยซึ่งอยู่บนหัวของสัตว์เดรัจฉานหลินเฉิงก็รู้สึกสับสนเพราะด้วยความทรงจำที่แข็งแกร่งและผิดปกติของเขาแน่นอนว่ารูปแบบนั้นเหมือนกับที่อยู่บนประตูอักษรซึ่งเขาเห็นที่ด้านล่างของเทือกเขาฟีนิกซ์ซึ่งไม่สามารถเปิดได้ เมื่อดูที่ลวดลายรูนที่แปลกประหลาดนี้หลินเฉิงอดไม่ได้ที่จะช่วยถูหน้าผากของเขาและรู้สึกปวดหัว
สิ่งแปลกประหลาดที่เขาได้พบใต้ภูเขาฟีนิกซ์ก่อนหน้านี้ยังไม่ได้ถูกกำจัดจนกระทั่งบัดนี้เป็นผลให้เขาได้พบกับสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ที่นี่ซึ่งไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับประตูอักษรนั่น ในเวลานี้หลินเฉิงก็รู้สึกว่าถ้าเขาไม่รู้อะไรเลยตั้งแต่ต้นเขาอาจจะมีความสุขมากกว่าตอนนี้
ท้ายที่สุดแม้ว่าเขาดูเหมือนจะมีความลับมากมายความลับเหล่านี้เป็นเพียงร่องรอยที่ยุ่งเหยิงหากเขาไม่สามารถหาสายหลักที่เชื่อมโยงปมเหล่านี้ได้ เขาก็จะไม่สามารถสัมผัสความจริงได้เลย!
”เอาละลงมือทำทีละขั้นตอนในตอนนี้… “
เมื่อรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิดถึงสิ่งเหล่านี้หลินเฉิงก็ทิ้งความคิดเหล่านั้นไว้เบื้องหลัง หากเรื่องนี้ยังดำเนินต่อไป เขากลัวว่าจะไม่มีใครได้รับเบาะแส เขายังมีสิ่งที่ต้องทำ เขาจะคิดเกี่ยวกับการใช้ชีวิตที่นี่ได้อย่างไร? ในขณะที่หลินเฉิงสังเกตอักษณรูน สัตว์ยักษ์ก็กระเพื่อมอีกสองสามครั้งราวกับว่าไม่เต็มใจที่จะให้ทำมันง่าย ๆ
เมื่อมองกลับไปที่หลินเฉิงดาบในมือก็ส่งเสียง “ปี๊ป” พุ่งเข้าไปในหัว
”เสียงดังเปรี้ยง…”
เมื่อคมดาบทะลุเข้าไปในหัวของสัตว์ประหลาดขนาดยักษ์เสียงน้ำแข็งก็ดังออกมาจากร่างของมัน ในเวลาไม่นาน น้ำค้างแข็งก็แช่แข็งอวัยวะภายในอย่างสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากที่น้ำแข็งแข็งตัวอวัยวะภายในของสัตว์ประหลาดยักษ์ มันก็เจาะออกจากปากของมันและเริ่มแพร่กระจายไปยังร่างกายภายนอก
”ฮะ…”
ด้วยการถอนหายใจทะเลที่เย็นยะเยือกจะโอบล้อมทั้งภายในและภายนอกได้สาดความเย็นเข้าปากของมันและเสียชีวิตไปอย่างสมบูรณ์
ในที่สุดก็แก้ไขปัญหาสัตว์ประหลาดที่ยากลำบากนี้ได้หลินเฉิงอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งออก แล้วค่อยๆถอนดาบออกมาแล้วจู่ๆก็กำกำปั้น “ปัง” ด้วยเสียงอันดังและหนักหน่วงต่อสัตว์ประหลาดที่ถูกแช่แข็ง
“เปรี้ยง!!”
เมื่อกดหมัดลงไปที่สัตว์ประหลาดซึ่งถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์จากภายในสู่ภายนอกทำให้เกิดรอยร้าวขึ้นกลางหน้าผากจากนั้นด้านในของร่างกายก็เหมือนระเบิดขว้างเข้าไปในนั้น ตามด้วยเสียง “บูม” ที่ต่อเนื่องมันจึงระเบิดเป็นน้ำแข็งนับไม่ถ้วนทั้งใหญ่และเล็ก!
ฉันจะต้องได้100,000คะแนนของพลังงาน?! เมื่อดูอินเทอร์เฟซพลังงานขึ้นมาส่วนใหญ่ของค่าพลังงาน หลินเฉิงหัวเราะและเบ้ปากของเขาทันที หลังจากถอนกำปั้นของเขาแล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะขอบคุณสัตว์ประหลาดยักษ์รอบตัวเขาที่กลายเป็นเศษน้ำแข็ง
”โอ้ววว!โฮ่งโฮ่ง!”
หลังจากวิกฤตได้รับการแก้ไขอย่างสมบูรณ์แล้วหลินเฉิงก็จะหันไปหาพวกเขาทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงโคล่าจากด้านหลัง เมื่อพวกเขาเห็นว่าสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ตายแล้วจึงวิ่งมาข้างหน้าอย่างรวดเร็ว โคล่าอยู่ข้างหน้าทิ้งห่างจากเฉินเฟยหยูที่อยู่ใกล้ที่สุดอย่างน้อยสองร้อยเมตร
เมื่อพวกเขาวิ่งกลับไปที่ด้านข้างหลินเฉิงแค่อยากจะถามว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บหรือไม่ แต่หยูซานคว้าแขนของเขาและเงยหน้าขึ้นมองอย่างกระวนกระวาย
——————————–