I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 283 กลิ่นเลือด!

————————SC: บทที่ 283 กลิ่นเลือด!
ได้ยินหลีเฉิงหยีบ่นอย่าขมขื่นหลินเฉิงรู้สึกถึงอะไรลึกลับ เขาพูดออกมา “ผมก็ไม่คิดว่าเป็นความผิดของคนอื่นหรอก ตั้งแต่ที่ลุงรู้ว่าทุกอย่างเป็นเพราะฉางเหวินฉวน ลุงหลีที่เป็นหัวหน้าครอบครัว ก็ไม่ได้ตั้งใจหาทางเลือกอะไรมากนักหนิ จะไปโทษพวกเขาได้ยังไง?”
“นั้นสินะ…”
ได้ยินแบบนั้นหลีเฉิงหยีก็พยักหน้ายืนยัน.”เธอพูดถูก ฉันมันโลภและโลเลเกินไป ลุงก็คิดมาโดยตลอดว่าลุงเองก็จะมีความสุขถ้าได้แอ่นหลังพิงต้นไม่ต้นใหญ่ แต่หลังจากเหตุการเมื่อวาน ลุงก็พบว่าแม้แต่จะเข้าสู่ช่วงหลังของชีวิต ผู้คนก็ยังอยากจะพึ่งและยึดมั่นในตัวเองอยู่…”
เมื่อเห็นว่ามันพึ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวานนี้เองหลีเฉิงหยีก็เปลี่ยนท่าทีไป หลินเฉิงก็ประหลาดใจมากก “ผมว่าลุงหลี ลุงไปทำปัญหาเรื่องอะไรไว้? ผ่านไปแค่วันเดียวเองนะทำไมลุงถึงคิดได้?”
“อะไรกัน?นี้แกดูถูกลุงอย่างนั้นหรอ?”
หลีเฉิงหยีโกรธทันทีที่หลินเฉิงพูดมาด้วยสีหน้าแปลกใจ“มันไม่มีทางอื่นเลยในอดีต ตอนนั้นมีคนอยู่สามคนในครอบครัว สองคนเป็นคนธรรมดา ฉันก็ทำได้แค่ทำเป็นตาบอดในเรื่องของเสี่ยวเดียกับฉางเหวินฉวน…. แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว ในตอนที่นายกลับมา พวกเราก็เริ่มมีจุดยืนที่แข็งแกร่ง เราจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรดี?”
เห็นหลีเฉิงหยีไม่แสดงออกใดๆหลินเฉิงก็ยิ้มทันที “ลุงพูดถูกตั้งแต่ผมกลับมาพวกเราก็ไม่ต้องพึ่งใบบุญใครแล้ว!”
มองรอยยิ้มที่มั่นในของหลินเฉิงหลีเฉิงหยีก็เข้มแข็งขึ้นและตอบอย่างหนักแน่น “เธอเปลี่ยนไปจากเด็กคนนั้นมากเลยนะ แทบจะเป็นคนละคนเลย กินอาหารกันก่อนเถอะ…!”
พูดจบเขาก็ตบไหล่หลินเฉิงชายทั้งสองมานั่งร่วมโต๊ะกับฉินชูหยี
“หึ?” ไอรีนโนเวล
หลังจากที่ซดโจ๊กข้าวโอ้ดหลีเฉิงหยีก็หยิบปลาทอดขึ้นมากิน สายตาของเขาเบิกกว้าง” ซูหยี เธอจ่ายเงินมาหรอวันนี้? เห็นได้ชัดว่าปลานี้ได้มาจากการต่อรองราคาใช่ไหม?”
“เหอะ!ด้วยเงินเดือนของฉัน ซื้อเจ้านี้มาไม่ได้หรอก”
หลังจากได้ยินป้าฉินทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก่อนที่จะอธิบาย “นี้คือปลาที่น้องส้มได้มากจากการไปสมัครเข้ากองพันที่หนึ่งมาในวันนี้เพื่อฉลองไงหละ! ฉันได้ยินมาว่าแซลมอลพวกนี้ตัวใหญ่และราคาแพงมาก เหลือไม่กี่ตัวเองมั้งที่ว่าลงมาก่อนวันสิ้นโลกนี้…”
“แซลมอน?”
ได้ยินแบบนั้นหลีเฉิงหยีก็สงสัยขึ้นมาอีก“ปลาพวกนี้มันมาแถวนี้ได้ยังไง? ไม่ได้โดนหลอกมาใช่ไหมน้องส้ม? แต่เนิ้อปลามันก็แน่นมาก มันก็ไม่เลวเลยนะเนี้ย….”
“แซลมอนแน่นอนอยู่แล้วชายคนนั้นไม่หลอกผมหรอก ตอนนี้ทะเลมันก็ไม่เหมือนเก่า ก่อนที่ผมจะมาถึง ผมเจอเจียวด้วยหละ…”
เห็นหลีเฉิงหยีไม่อยากจะเชื่อหลินเฉิงก็ให้คำมั่น และเขาก็อธิบายเกียวกับอันตรายในท้องทะเลยเหมือนที่อธิบายให้ชูฉิงฝัง
“เจียว!?”
ได้ยินเรื่องเล่าของหลินเฉิงลุงป้าทั้งสองก็อึ่งไปสักพัก ก่อนที่จะตอบรับกลับมา “น้อง…แน่ใจนะว่าไปเจอมันมา เจอเจียวมาจริงๆ?”
“ฮื่มมมมมม~”
เมื่อเห็นใบหน้าของคนสองนั้นไม่เชื่อหลินเฉิงยักไหล่ “ไม่น่าแปลกใจเลยที่มีสัตว์ประหลาดพวกนั้นบนแผ่นดิน แต่มันก็ไม่แปลกเหมือนกันที่ท้องทะเลจะมีมังกรหลายตัว ซึ่งเป็นปริศนาหลังจากนั้นมันคือจุดจบของโลก นั้น… “　　“โอเค…”
เห็นการพูดเกินจริงของหลินเฉิงหลีเฉิงหยีกลืนความตกใจในใจของเขาและคิดอะไรบางอย่างออก เขาถามฉินชูหยี “วันนี้เสี่ยวเดียยังไม่กลับมาหรอ? จริงๆ เลยผู้หญิงคนนี้ ออกไปตั่งแต่เช้า กลับก็ดึกทุกวัน เธอจะอดกินของดีแบบนี้เอานะ!”
“อย่าพูดชื่อเด็กไม่ดีนั้นบนโต๊ะอาหารนะ!”
ฉินชูหยีที่กำลังโกรธและยังใจเย็นลงไม่สุดทีก็เริ่มเดือดขึ้นมาอีก“ไม่ยอมฟังกันเลยอดตายไปซะบ้างก็ดี!”
“เอิ่ม…..”
เห็นป้าฉินทำตัวแบบนั้นลุงหลีก็อดสงสัยไม่ได้เขาหันกลับไปมองหลินเฉิง “ป้าฉินของเธอเป็นอะไรไปอีกแล้วหละ? พวกเขาทะเลาะกันอีกแล้วหรอ?”.
“ฮึ่ม!”
หลินเฉิงยังไม่ทันได้ตอบฉินชูหยีก็เข้าประเด็นให้เลย “ถ้าเราสองคนทะเลาะกันมันก็ยังดี แต่เด็กไม่ดีนั้น ไม่ฟังแม้แต่คำพูดของหลินเฉิง! ”
“จริงหรอเนี้ย!?”
ได้ยินแบบนี้เขาเองก็รู้สึกโกรธขึ้นมาบ้าง
เห็นหลีเฉิงหยีโกรธหลินเฉิงที่กำลังจะเผด็จศึกกับซุปชามนี้ก็หยุด วางมันลงที่เดิมและถาม “ลุงหลีอย่างเพิ่งโกรธก่อน สิ่งที่เกิดขึ้น….ลุงเองก็รู้ ผมข้ามน้ำข้ามทะเลมากจากจงโจว ผมจัดการกับปัญหาและผู้คนมาทุกรูปแบบตลอดเส้นทางนั้น แน่นอนว่ามือของผมนั้นเปื้อนเลือดมาบ้าง….”
“ลุงเข้าใจดี!ไม่ต้องกังวลถึงสิ่งที่ลุงกับป้าคิดหรอก!” หลีเฉิงหนีเข้าใจผิดคิดว่าหลินเฉิงกังวลกับสิ่งที่พวกเขาคิดก็เลยรีบแก้ต่างให้
หลินเฉิงส่ายหน้าและพูด“ผมรู้ว่าลุงกับป้า เจอคลื่นลูกใหญ่มาก่อน แต่ก็คงไม่เคยคิดถึงเรื่องที่กำลังเกิดขึ้น… เพราะผมพบว่างฉางเหวินฉวนเองก็ไม่ต่างอะไรจากผม มือของเขาเปื้อนเลือดเหมือนกัน! และผมก็ไม่เคยบอกว่าจะดูแลเสี่ยวเดียขนาดนั้น แต่เมื่อผมเจอเขาเมื่อวาน ผมก็รู้ว่าเขาอาจจะฆ่าคนมาก่อนที่จะมายังบ้านของเรา!”
“นั้น….นั้น….”
รับฟังการพูดอย่างเคร่งขรึมบนใบหน้าของหลินเฉิงสองลุงป้าก็รู้สึกถึงความกลัวเหมือนตัวเองตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง แม้พวกเขาจะรู้ว่ามีอะไรบ้างอย่างไม่ถูกต้องในตัวฉางเหวินฉวน แต่ก็ไม่มีใครคิดว่าชายอันสุภาพเรียบร้อยคนนั้นจะเป็นฆาตกรเสียได้!
เห็นความกลัวบนสีหน้าคนทั้งสองหลินเฉิงก็ไม่อยากให้พวกเขาคิดไปถึงขนาดนั้น “ความจริงแล้ว ถ้าพูดอย่างมีเหตุผล ผมก็ยังไม่มีหลักฐานที่เชื่อมโยงว่าฉางเหวินฉวนจะฆ่าหรือไม่ฆ่าคนที่เขาติดต่อด้วยกับเสี่ยวเดีย และตอนนี้ก็เป็นหลังวันสิ้นโลก ตอนนี้มีสถานการณ์ที่หลากหลายที่จะทำให้ต้องทำอะไรแบบนั้น! แต่ตอนนี้ปัญหาก็คือ ชื่อเสียงของคนที่ฆ่าคนไปจำนวนมากในฐานทัพแห่งนี้่ดันสูงและเป็นเรื่องเป็นราว ด้วยทัศนคติที่อ่อนโยน การรักษาความสุภาพ ด้วยตำแหน่งและความยุ่งที่เขาได้รีบ ทำให้เขาไม่มีเวลามากนักที่จะสู้ ไม่ต้องพูดถึงการฆ่าเลย ผู้คนสรรเสริญเขาซึ่งไม่ตรงกับอารมณ์ที่แท้จริงของเขา นั้นทำให้ผมสับสนมาก … ”
“มันเป็นอย่างนี้ไปได้ยังไง…..เป็นไปได้ยังไง….”
หลังจากฟังการคาดการณ์ของหลินเฉิงหลีเฉิงหยีก็ท้วมไปด้วยเหงื่อ ตอนนี้หัวใจเขาเต็มไปด้วยการโทษตัวเองและความผิดหวังที่ไม่มีที่สิ้นสุด ถ้าหลีเฉิงหยีไม่รู้โฉมหน้าที่แท้จริงของฉางเหวินฉวนได้ทันเวลา เขาคงเดาไม่ออกเลยว่าจะเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้น ชายผู้น่าฝากความหวังไว้และทำตัวสุภาพตลอดเวลา!