I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 289 โลลิทมิฬ
“มันเป็นการตัดสินใจของคุณเหลียงถ้าไม่พอใจก็ไปถามเขาสิ!”
ได้ยินคำถามจากคนอื่นๆเด็กตัวน้อยอายุไม่น่าจะถึง 10 ปีดูมั่นใจในตัวเองมาก “แม้ฉันไม่ได้ชอบดูถูกดูแคลนพวกเธอ พวกเธอมันแค่อยากเป็นปลาทั้งๆที่เป็นแค่กุ้งเน่าๆ ไม่ต้องหลอกตัวเองเลย!”
ได้ยินแบบนั้นกลุ่มของชายและหญิงก็ลุกขึ้นมาโวยวาย“ที่แกพูดหมายความว่าอะไรยัยเปี๊ยก!”
กลุ่มของชายและหญิงล้อมเด็กตัวน้อยเอาไว้โลลิตัวน้อยก็ไม่กลัวอะไร ทันใดนั้นเธอก็พูดเยาะเย้ย ไม่สอดคล้องกับใบหน้าที่สวยงามของเธอเลย เธอกำดอกไม้ไฟสีม่วงไว้ในมือ
“ดีงั้นถ้าอยากได้ยินคำอธิบายจากคุณเหลียงของฉันก็เข้าไปเองเลย!”
ขณะที่กำพลุสีม่วงไว้ในมือโลลิก็ตะโกนสุดเสียงขึ้นไปบนฟ้า ทันใดนั้นเธอก็เหมือนกับเปลี่ยนเป็นคนละคน ร่างเล็กประมาน 1 เมตรนิดๆ ก็มีไฟสีม่วงแพ่ขึ้นมาจากกลางหลัง ดวงตาเปร่งแสงสีน้ำเงินออกมา บนแก้มเล็กๆ มีสายฟ้าไหลผ่าน ร่างทั้งร่างเปลี่ยนไปเป็น โลลิทมิฬ!
หลังจากที่เห็นการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ของเด็กตัวน้อยผู้คนที่กำลังเริ่มก่อปัญหาก็เหมือนยอมแพ้ไปแล้ว พวกเขาค่อยๆ ถอยกลับไปนั่งรอเหมือนเดิม สิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปนี้ไม่มีอะไรที่จะมารับประกันชีวิตพวกเขาได้
เมื่อเห็นว่ากลุ่มคนพวกนั้นกำลังตาขาวโดยที่เธอไม่ต้องต่อสู้อะไรโลลิ ตัวน้อยก็เปร่งเสียงฮึกฮัด เธอต้องการที่จะหาใครบางคนมาลองวิชาสักหน่อย ในตอนนี้ตามหลักแล้ว เธอสามารถฆ่าไอพวกที่ไม่รู้พลังตัวเองมีประสิทธิภาพมากแค่ไหนได้สบายๆ แต่คนพวกนั้นมาที่นี่เพื่อการประเมินผล และไม่กล้าพอที่จะเสี่ยง
“น่าสนใจจริงๆ…”
เห็นเหตุการณ์ดีงกล่าวหลินเฉิงก็อึ้งในตัวของโลลิตัวน้อย เขาอดที่จะชื่นชมไม่ได้เลย อย่างไรก็ตามเซี่ยวฉีเห็นการเปลี่ยนแปลงนั้นเขาก็นั่งตัวหดไม่ทำอะไรมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“มัวแต่ยืนงงอยู่ได้เข้ามาสิ!”
ปัดเรื่องที่อยากถามทุกอย่างออกไปจากหัวโลลิก็กลับไปสู่สภาพเดิม ไม่มีใครตาฟาดอย่างแน่นอน หลังจากที่มองมาที่หลินเฉิงด้วยความอดทนไม่ไหว เธอก็เดินเข้ามานำตัวเขาเข้าไป
ทันทีที่เขาเข้ามายังห้องทดสอบเขาเห็นคน คนหนึ่งนั่งอยู่บนเก้าอี้ในส่วนที่ลึกที่สุดของห้องและยิ้มมาให้เขา เขามองมายังชายหนุ่มที่อยู่ก่อนด้วยสีหน้าสลดใจ “อย่าท้อแท้ไป! แม้ว่าคุณจะมีพลังเพียงส่วนเดียวในตอนนี้ ความสามารถของคุณยังคงมีศักยภาพที่ยอดเยี่ยม ตราบใดที่คุณมีสมาธิกับการฝึกฝนคุณจะกลายเป็นอาวุธที่ยิ่งใหญ่ให้พวกเราได้ทันเวลา” ไอรีนโนเวล
ชายหนุ่มก็โปกมือมาให้“ขอบคุณนะคุณเหลียง!”
หลังจากที่ได้ยินคำปลอบใจของเหลียงสีหน้าของชายหนุ่มก็ดีขึ้น แม้ว่าเขาจะเครียดแต่กำลังใจของเขาก็เพิ่มมากขึนเรื่อยๆ ก่อนที่จะคำนับอย่างเคารพและหันหลังเดินออกไปจากห้องทดสอบแห่งนี้
หลังจากที่ชายหนุ่มเดินออกไปเหลียงก็ถอนหายใจ เหมือนกับที่เขาอยากจะขอโทษชายหนุ่มคนนั้น ก่อนที่จะทำใจเสียใหม่ เมื่อเขาเห็น จ้าวหลิว เดินเข้ามา เขาก็โบกมือให้รอก่อนสักแปป ก่อนที่เขาจะพูดกับหลินเฉิง
“พ่อหนุ่มเดินเข้ามาก่อน!”
หลินเฉิงได้ยินแบบนั้นเขาก็สงสัยในทันทีเขาคิดว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ เห็นเหลียงทำตัวดีกับเขาซึ่งทำให้ สัญชาตญาณของเขารู้สึกว่าชายชราธรรมดาคนนี้ดูเหมือนจะมีอะไรแปลกๆ! คิดได้อย่างนี้หลินเฉิงก็ไม่สนใจกับการทดสอบมากเขาเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้น เหมือนเขาเดินเข้ามาถึงข้างหน้าของเหลียง เขาก็ยิ้ม “สวัสดีครับคุณเหลียง!”
“เป็นนายนี่เอง!”
หลินเฉิงกล่าวทักทายด้วยรอยยิ้มเหลียงเลาไม่ได้เสียใจอะไรต่อหลินเฉิง เขาย้ำเตือนและถาม “ฉันได้ยินมาจากว่าเซียวฮัน ว่านายมากับเซี่ยวฉีเพื่อทำการทดสอบใช่ไหม? เซียวฮันคือผู้หญิงที่ต้องคุยกับนายคนแรกหนะ”
“ใช่แล้ว!”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็พยักหน้ามองไปยังเซียวฮัน ที่นั่งอยู่ใกล้ๆ กับเหลียง เธอยังไม่ปล่อยพลังสายฟ้าออกมาได้อย่างเต็มที
เห็นหลินเฉิงกำลังมองมายังเธอเซียวฮันก็พุ่นลมหายใจออกมาเสียงดัง แต่เพราะเหลียงไม่กล้าที่จะทำอะไรกับเขา เธอก็ได้แค่มองหน้าหลินเฉิงและรอ!
เหลียงเหมือนจะไม่ใส่ใจการจ้องตาเงียบๆของพวกเขาทั้งสอง หลังจากแน่ใจแล้วว่าหลินเฉิงถูกเซี่ยวฉีนำตัวมา เขาก็เอ่ยปากถาม “ตั้งแต่เขาพานายเข้ามาที่นี้ นายบอกกับเขาว่านายอยากทำงานในกองพันที่หนึ่งอย่างงั้นหรอ?”
”ใช่แล้ว!ผมว่านะคุณเหลียง ถ้าคุณมีอะไรเก็บค้างไว้ในใจก็พูดออกมาเลยก็ได้ ถ้าถามมาแล้วทิ้งช่วงไปนาน ก็จะส่งผลกับการทำงานของคุณ ใช่ไหม?”
เห็นเหลียงไม่ทำอะไรหลินเฉิงก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจแม้ว่าชายแก่จะมีท่าทีอันดีกับเขา แค่เขาก็มีเวลาที่ต้องเอาไปทำอะไรอย่างอื่นอีกมากกว่านี้มาก
“ฮ่าฮ่าฮ่า!หนุ่มสาวเดี๋ยวนี้เลือดร้อนจริงๆ!”
พูดจบเขาก็โบกมือ“แต่ที่นี้ก็ไม่ใช่สถานที่เข้ามาคุยกัน ฉันขอให้นายเข้ามา ฉันเองก็ต้องรู้จักนายให้มากว่านี้”
หลังจากนั้นเขาก็ยกคางขึ้นมองไปยังคนอีกคนที่ยังคงอยู่“เธอชื่อว่า จ้าวหลิวใช่ไหม?” “ใช่แล้วค่ะคุณเหลียง!”
เห็นชายแก่คิดแบบนั้นความอดทนในใจของจ้าวหลิวก็เบาบางลง แต่ก็ไม่กล้าที่จะทำอะไร้มารยาทออกไปในฐานทัพแห่งนี้ชายคนนี้คือคนที่มีความสำคัญในบทบาทหน้าที่มาก เธอรีบตอบอย่างสุภาพ
“งั้น.สาวน้อยเธอดูพร้อมดีนะ งั้นเริ่มเลย! ปล่อยพลังให้มากที่สุดเท่าทีจะทำได้เลย เราจะจัดอันดับของเธอให้อย่างเที่ยงตรงที่สุด!
เห็นทั้งสองก้มหน้าก่อนที่จะพิงไปบนเก้าอี้ข้างหลัง หลังจากที่หัวเราะและคุยโวกันมาเยอะ พวกเขาทุกคนก็เริ่มการทดสอบกันแล้ว
ถูกดวงตาของเหลียงดฝ้ามองจ้าวหลิวก็มีความมั่นใจค่อนข้างมาก ทันใดนั้นก็รู้สึกกังวล หลังจากขดปากของตัวเอง เธอคิดว่า เธอเองก็สามารถเข้าร่วมศูนย์บัญชาการได้ ตราบใดที่การประเมินผลสำเร็จ เธอจึงรีบระงับความตื่นตระหนักในใจของตัวเอง จากนั้นเธอก็หายใจเข้าลึก ๆ แล้วก็ยื่นมือซ้ายออกมา!
————————-SC: บทที่ 290 มือที่ขาด