I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 304 ระยะห่างขั้นที่ 4

　　“เฮ่!”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงพูดจาดูถูก “ความรักของผู้หญิงและผู้ชายเป็นเรื่องของความยุติธรรมเท่าเทียม ฉันไม่มีสิทธไปตัดสินอะไรทั้งนั้น แต่ขอพูดอีกครั้ง พี่ฟาง นายยอมที่เสียเงินกับเด็กผู้หญิง มากกว่าที่จะแย่งเอาเนื้อปลาฉลามตัวนั้นมาเพื่อเพื่อพัฒนาตนเอง ใช่ไหม?”
“อ่า…”
ได้ยินคำถามแบบนั้นของหลินเฉิงเลาฟางก็ถอนหายใจ “ใช่ การฝึกฝนของฉันทำไมก็ไม่ได้พัฒนาขึ้นไปสักเท่าไหร่ แต่นายมีพลังถึงระดับ 4 ตั้งแต่อายุยังน้อย นายคงไม่เข้าใจถึงระยะห่างของระดับ 3 กับระดับ 4 เลยสักนิด!”
“ฉันเข้าร่วมกับกองพันที่หนึ่งตั้งแต่มันพึ่งก่อตั้งหลังจากผ่านมานาน ฉันฝึกจนมีพลังระดับ 3 ขั้นกลาง ด้วยความพยายามอย่างต่อเนื่องและโชคช่วย เพื่อนร่วมทีมของฉันหลายคนในตอนนั้น ยังเร่ร่อนอยู่ในระดับสองปลายๆ ถึงระดับสามตอนต้น แน่นอนว่าพวกเราไม่ยอมหยุดอยู่ตรงนี้แค่นี้แน่ๆ !”
“แม้ว่าพวกเราจะมีพลังแบบธรรมดาๆแต่ถ้าเราปลุกแก่นแท้ของพลังนั้นขึ้นมาได้ ทุกคนย่อมไปได้ไกลกว่านี้! แต่ปัญหาก็คือถ้าเราอยากเสริมความสามารถหลังจากที่ขึ้นไปถึงระดับสาม ผลของความพยายามอย่างต่อเนื่องอย่างเดียวนั้นมันไม่มากพอ พวกเราต้องหาเนื้อกลายพันธุ์และยาเสริมแกร่งมาทำให้เราพัฒนาได้เร็วกว่านี้! มีคนถึงขั้นทำตารางสถิติขึ้นมานั้นระบุไว้ว่า ถ้าจะพัฒนาความสามารถจากระดับสามไปสู่ระดับสี่ ยาเสริมกำลังจำนวน 30 ขวด ถึงจะพอ! ไม่ว่าจะใช้เนื้อหรือยาก็ต้องใช้มันเป็นจำนวนมากอยู่ดี!”
“นั้นยิงบอกได้ว่าทำไมผู้ใช้พลังระดับสี่ถึงเป็นสิ่งที่หาได้ยากเย็นนักสวัสดิการเองก็แตกต่างกับระดับสามมาก! เพราะงั้นน้องชาย ถ้าฉันไม่อยากจะไปถึงระดับสี่สิถึงจะแปลก! แต่ระยะห่างของมันนั้นช่างไกลจากกันยิ่งนัก เหมือนกับมีกำแพงที่มองไม่เห็นขวางกั้นเอาไว้อยู่ ต่อให้ฉันไม่กินหรือดื่ม ฉันก็ต้องเก็บเงินไว้ ใช้ในยามฉุกเฉินอยู่ดี ไม่งั้นก็จะกลับขึ้นมาอีกไม่ได้…”
เห็นใบหน้าอันเปล่าเปลี่ยวของเลาฟางหลินเฉิงเองก็รู้สึกไม่ดีนัก เขามีพลังนั้นแล้วในตอนนี้ และนั้นเป็นเพราะการสนับสนุนจากระบบแคปซูลของเขาเอง แม้ว่าเขาจะพบเจอกับอันตรายมาตลอดทาง เขาก็พัฒนาขึ้นมามาก ทั้งพลังที่เกือบจะเรียกไ้ว่าเป็นอมตะ นั้นเป็นเพราะว่าระบบแคปซูลนั้นทรงพลังเกินไป หลินเฉิงจึงไม่รู้สึกว่าความยากในการที่ต้องไต่เต้าขึ้นมาจากเศษดินนั้นเป็นยังไง เพราะในความเห็นของเขา ตราบใดที่เขายังสามารถฆ่าศัตรูและซอมบี้รวมถึงพวกปีศาจได้ เขาก็ทำแทบจะทุกอย่างได้แล้วการเพิ่มขั้นก็เหมือนกับการดื่มนน้ำขวดเดียวเท่านั้นเอง! 　　แต่เมื่อมาถึงวันนี้เขาได้ยินสิ่งที่เลาฟางเล่าสู่กันฟัง ด้วยคำพูดจากใจและจากจิตวิญญาณของเขา หลินเฉิงก็เข้าใจแล้วว่ามันยากแค่ไหนที่คนธรรมดาจะเลื่อนขั้นของตัวเองได้ แม้ว่าจะเป็นเลาฟางชายผู้กระตือรือล้นตลอดเวลาคนนี้ก็ตาม กำแพที่มองไม่เห็นนั้นบีบให้เขายอมแพ้และหมดหวังกับการที่จะก้าวไปให้ไกลกว่านี้
และอีกครั้งที่เขาต้องเตือนกับตัวเองว่าอย่าเปิดเพยความลับให้กับคนอื่นเกียวกับระบบแคปซูลที่เขามี หลินเฉิงหยุดคิดถึงหัวข้อนี้ ตอนนี้เขาเหมือนกับผู้เล่นระดับคริปทอนโกลด์ในโลกแห่งเกม ที่แต่พวกลูกเจี๊ยบอ่อนแออยู่รอบๆตัวเขา
แม้ว่าเขาจะสามารถกำจัดมันได้โดยไม่ต้องพยายามเขาก็ยังสามารถล้มช้างทั้งตัวได้เหมือนกับขยี้มดหนึ่งตัว แต่เขาก็ไม่เคยมีความคิดแบบนั้นอยู่ในหัวเลยแม้แต่วินาทีเดียว จนถึงตอนนี้เขาก็ไม่มีไอเดียอะไรมากที่บอกกับเลาฟางได้เกี่ยวกับการพัฒนาความสามารถนั้น Aileen-novel
“อืมถ้านายมีแผนของนาย ฉันก็จะไม่พูดอะไรมากแล้ว….”
หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้วหลินเฉิงก็ทิ้งเรื่องก่อนหน้านั้นไปกับอดีต เห็นสีหน้าของเลาฟางผ่อนคลายขึ้นอย่างมาก เขาก็ถามต่อ “จะว่าไปแล้ว ในเมื่อนายมาหาสาวงามตั้นแต่แรก น่าจะมั่นมากว่าพวกเธอจะสวยมากใช่ไหม?”
“เรื่องนั้นมัน…”
เลาฟางได้ยินแบบนี้ก็ช็อคและเขาก็ส่ายหัว “ฉันไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้เลย ฉันก็รู้แค่ในการประมูลนี้จะมีสาวงามขึ้นมาให้ประมูลด้วย แต่ฉันก็ไม่เห็นหน้าตาของพวกเธอมาก่อนหรอก นั้นน่าเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงเป็นที่นิยมนัก…”
“ให้ตายเถอะ!”
“นายก็ไม่รู้แม้แต่หน้าตาของคนที่ไม่รู้ว่าจะสวยไหมด้วยซ้ำไหนจะไม่รู้จักกันมาก่อนอีก!แต่ข่าวที่นายรู้คนอื่นที่นั่งอยู่ก็อาจจะรู้มากกว่านายก็ได้ไม่ใช่หรอ? นายจะมีโอกาสแย่งพวกเธอมาจากมือของพวกบ้าอำนาจนั้นที่มีอยู่ทุกที่ได้จริงๆ หรอ?”
“จะรู้ได้ไงถ้าไม่ลอง…?”
เห็นเลาฟางตอบกลับมาแบบหงุดหงิดนิดหน่อย“ยังไงๆ คนส่วนมากก็มาเพื่อยาเสริมแกร่ง หลังจากวันสิ้นโลกสาวสวยก็เป็นสิ่งที่หาได้ไม่ยาก การแข่งขั้นมันน้อยกว่ายาเสริมกำลังนั้นเยอะ…”
“เป็นแบบนั้นหรอ?”
หลินเฉิงเองก็ไม่เห็นด้วยสักเท่าไหร่แม้ว่ามันจะน่าอบอุ่นหัวใจเมื่อเที่ยบสรวงสวรรค์ทะเลน้ำเงินแห่งนี้กับโลกข้างนอกนั้น ผู้รอดชีวิตไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องการเงิน พวกเขาต้องการแค่ความปลอดภัยความมั่นคง ความสวยงามนั้นใช่ไม่ได้ข้างนอก แต่ในนี้ก็ไม่แน่!
“550,000ครั้งที่หนึ่ง!”
“550,000ครั้งที่สอง!”
“550,000ครั้งที่สาม! ปิดประมูล! ยินดีด้วยแขกรับเชิญอันดับที่ 213 ได้รับเนื้อฉลามกลายพันธุ์ 4 ชิ้น นี้ไปเลย! ฉีฮองเองก็ขอแสดงความยินดีด้วยขอให้สุภาพบุรุษคนนี้ได้รับการเลื่อนเร็วๆ นี้ด้วย!”
ท่ามกลางการพูดคุยของเลาฟางและหลินเฉิงการประมูลเนื้อฉลามก็จบลง ฉีฮองผายมือไปทางผู้ชนะ และเคาะฆ้อนประมูลเพื่อปิดการประมูล
หลังจากที่ข้อเสนอสุดท้ายจบลงสีหน้าของสาวชุดแดงเหมือนจะระเบิดความดีใจออกมาเล็กน้อย จากราคาเพียง 350,000 มาถึงจุดๆ นี้ได้ และเธอยังได้รับส่วนแบ่งอีกครึ่งนึงจากการประมูลครั้งนี้!
“ห้าแสนห้าหมื่นนั้นมันตรงกับที่พี่ฟางคาดเอาไว้เลย นายเองก็เจ๋งไม่เบา!”
เห็นราคาเนื้อฉลามกลายพันธุ์นั้นราคาถึงครึ่งล้านตามที่เลาฟางบอกไว้ก่อนหน้านี้หลินเฉิงก็มองเขาอย่างแปลกใจ หลินเฉิงไม่คิดว่าจะเป็นไปตามที่เขาคาดการไว้จริงๆ
ยังไงก็ตามเลาฟางก็พูดอย่างไม่ใส่ใจอะไร“ตราบใดที่นายยังจะกลับมาที่นี้อีกในบางครั้ง นายต้องเข้าใจด้วยว่าไอพวกงั้งบางคนนั้นจะออกมาเป็นตัวอย่างให้คนอื่นๆ ได้เห็น ราคาสุดท้ายในตอนแรกเป็นสิ่งที่ทุกคนเห็นดีด้วยแล้ว แต่พลังของสาวชุดแดงนั้นส่งผลอย่างมาก!”
ได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็พยักหน้าเขามองไปยังผู้หญิงคนนั้นบนเวทีประมูลที่กำลังพูดคุยกับทีมงานอยู่ “ผู้หญิงคนนั้นมีที่มาอะไรเป็นพิเศษรึปล่าว?”
“ฉันก็ไม่รู้…”
ได้ยินคำถามของหลินเฉิงเลาฟางก็ส่ายหน้า “เธออยู่ในตำแหน่งผู้ดำเนินการประมูลมาตั้งแต่ตลาดมือถูกก่อตั้งแล้ว เพราะเธอร่างสูงยาวเข่าดีหน้าตางดงาม เธอก็เหมือนกับดอกไม้ที่เหล่าผึ้งลุมตอม แต่ก็ยังไม่เคยได้ยินว่าใครชนะใจเธอมาก่อนเลย…”
———————-SC: บทที่ 305 จากด้านนอก