I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 334 รังของงูและหนู?

　　“เป็นอะไรมากไหมคุณฟาง?”
“ช่วยคุณฟางหน่อยเร็ว!”
“พวกเราต้องเรียกหมอให้ไหม?”
เห็นเลาฟางล้มลงไปบนโซฟาสาวสวยรอบๆ ตัวของเขาก็เริ่มแตกตื่น พวกเธอก็กลัวว่าทำอะไรให้เขาเป็นแบบนี้ไปรึปล่าว
แม้ว่าจะถูกเหล่าหงส์และนักกระจิบนกกระจอกรายล้อมแต่เลาฟางกลับไม่รู้สึกมีความสุขกับความหอมในกลิ่นน้ำหอมเหล่าเลยนี้สักนิด หลังจากที่ลุกขึ้นมาและโบกมือ บอกกับทุกคนว่าเขาไม่เป็นไร เขาไม่มองหน้าฉีเซี่ยวฮันสักนิดแต่สีหน่าเขาก็แสดงถึงความเหยียดหยามที่ไม่แพ้กัน เขากำลังจะเดินออกไปแล้ว!
“ไม่จะทำอะไรหนะพี่ฟาง?”
เห็นตาลุงฟางจะกลับไปโดยไม่บอกกล่าวหลินเฉิงที่สงสัยในสถานะการณ์ตอนนี้มาก จึงเข้าไปหยุดเขาในทันที “ใครจ่ายไม่ใช่เรื่องสำคัญ นายเองก็จ้างสาวสวยพวกนี้มาแล้ว? ทำไมถึงรีบกลับไปแบบนั้นหละ?”
หลังจากที่ถูกหลินเฉิงหยุดเอาไว้ไหล่ของเลาฟางก็สั่น เขาก็รู้ว่าถ้าหนีกลับไปทั้งๆ แบบนี้ แล้วจะอธิบายกับหลินเฉิงอย่างไร เขาหันกลับมาแล้วยิ้มให้หลินเฉิงก่อนที่จะนั่งลงบนโซฟาห่างจากฉีเซี่ยวฮัน หลังจากที่ไอแห้งๆ สองสามครั้งเขาก็ถามขึ้นมา “อะแฮ่ม อะไรจะบังเอิญขนาดนี้ คุณฉีไม่คิดเลยว่าจะมาเจอในที่แบบนี้”
“ใช่แล้วช่างบังเอิญอะไรขนาดนี้!”
ร่างเล็กก็เริ่มปากดีขึ้นมาอีกครั้ง“แล้วมีอะไรอีกหละ ฟี่ใหญ่ฟางผู้ชอบโอ้อวดคนนี้ ล่าสุดจนมากจนไม่รู้จะจนยังไง กลับมาหาความสุขในที่แห่งนี้เสียได้!”
“เข้าใจผิดหนะ!มันเป็นเรื่องเข้าใจผิด!”
หลังจากที่ถูกฉีเซี่ยวฮันประชดใส่เลาฟางที่มีความแค้นกันมานานแล้วก็โบกมือปฏิเสธไป เขาชี้ไปยังเฉินฉีที่อยู่ข้างๆ กัน และพูด “สาวสวยพวกนี้ลักษณะเฉพาะตัวของที่แห่งนี้ ฉันชวนเขามาหลายครั้งแล้วแต่ก็ไม่ได้มาสักที ผู้ชายหนะชอบเที่ยวเล่น วันนี้จึงเป็นโอกาสที่ดี….”
“งั้นแย่จริงๆที่ฉันเข้ามาขัดความสุขของนายในวันนี้!”
ฉีเซี่ยวฮันไม่ถูกหลอกง่ายๆด้วยคำพูดกะพร่องกะแพร่งแบบนี้ เธอพูดจาดูถูกต่อไป!
“ไว้ว่า- ”
เห็นงานแสดงแปลกๆของคนทั้งสอง ใจนึงของหลินเฉิงก็สับสน เขาเข้าไปหยุดฉีเซียวฮันก่อนและบอกให้เธอหยุดพูดคำหยาบได้แล้ว และเขาจึงชี้ไปยังเลาฟางและถามอย่างสงสัย “เท่าทีฟังมาแล้ว พวกนายรู้จักกันมาก่อนใช่ไหม?”
“ฮึ่ม!ฉันจะไปรู้จักตาลุงไม่เอาไหนคนนี้ได้ยังไง!” ร่างเล็กยังคนยืนยันเสียงแข็ง
มองไปยังท่าทีที่ดูโมโหมากกว่าเดิมของฉีเซี่ยวฮันแล้วตอนนี้เขาสับสนอย่างสมบูรณ์แบบแล้ว การแสดงออกของฉีเซี่ยวฮันเหมือนกับป้ากำลังจะลากคุณลุงกลับบ้านอย่างไงอย่างงั้น ถ้าไม่นับเรื่องอายุและฐานะแล้วพวกเขาทั้งสองไม่น่าจะรู้จักกันได้เลยสักนิด เหมือนอยู่คนละมิติกัน
หลินเฉิงได้แต่มองหน้าตัวเองอย่างปวดหัวเลาฟางพูดพร้อมกับยิ้มแห้งๆ “ให้โอกาสผมอธิบายอะไรสักหน่อยดีกว่านะครับ คุณฉี นี้ก็ดึกมาแล้วพวกเราปล่อยเรื่องนี้ไปก่อนดีไหม?”
“ทั้งๆที่ฉันหาตัวนายเจอ นายจะให้ฉันกลับไปนี้นะ? ไม่มีทาง! ให้ฉันไปเรียกพี่หลิวมาตอนนี้เลยดีไหม ให้เธอได้เห็นพ่อหนุ่มตัวดีคนนี้ใจป๋าจ่ายหมดตัวขนาดนี้!”
ได้ยินคำพูดของเลาฟางหลินเฉิงยังไม่มีโอกาสที่จะได้พูด ฉีเซี่ยวฮันก็ออกตัวไปแล้ว หลังจากที่ความโกรธครอบงำจิตใจของเธอ ผู้หญิงคนนั้นก็เดินออกไปทันที!
“เดี๋ยวก่อนสิ!” 　　หลินเฉิงหยุดเธอเอาไว้เห็นท่าที่อันไร้ความอดทนของเธอ หลินเฉิงก็ส่ายหน้าและขมวดคิ้ว “เกิดอะไรขึ้น? ตอนนี้ฉันยังไม่เข้าใจเลยสักนิด ถ้าเธอไปเรียกพี่หลิวมา แล้วฉันจะคุยกับเลาฟางอย่างไง?”
“ฮึ่ม!ที่แห่งนี้เหมือนกับรังของพวกหนูพวกงู! เหมือนนายเองก็จะเป็นคนไม่เอาไหนด้วยเหมือนกัน!” ได้ยินแบบนั้นฉีเซี่ยวฮันก็ไม่มีท่าทีที่อยากจะคุยกับเขา เธอพยายามที่จะสบัดแขนของหลินเฉิงออกไป!
เห็นท่าทีที่โกรธมากๆของเด็กน้อย หลินเฉิงก็อดเป็นห่วงไม่ได้ ตามทฤษดีแล้วเรื่องนี้ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเขาเลยแม้แต่น้อย แต่งานเลี้ยงนี้ก็ถูกจัดขึ้นโดยเขาและมันมาถึงจุดนี้ก็เพราะเขาเอง ชายแก่คนนี้ก็เป็นเหมือนเพื่อนของเขา ถ้าพวกเขาทั้งสองหันมาทะเลาะกันมันคงไม่ดีมากแน่ๆ
คิดมาถึงตรงนี้หลินเฉิงก็จับแขนของเด็กน้อยแน่นกว่าเดิมอีกเพื่อไม่ให้เธอหนีไป และบ่นด้วยเสียงเบาๆ “ฉันเองก็ไม่ใช่คนดีนักเธอก็รู้ แต่เหตุผลที่เธอมากับฉันวันนี้ก็เพราะอยากจะชวนชั้นให้เข้าร่วมกับทีมบริหารของเธอใช่ไหมหละ ตอนนี้โอกาสมาถึงแล้วเธอจะยอมแพ้จริงๆ หรอ?”
“ยอมสิดะ…เดี้ยวอะไรนะ!”
ได้ยินคำพูดของหลินเฉิงฉีเซี่ยวฮันที่ำกลังโกรธก็ชะงักไปครู่นึงก่อนที่จะรู้ตัวเธอแปลกใจมากและถามหลินเฉิงกลับไป “นายหมายถึง ถ้าวันนี้นายไม่ต้องยุ่งกับเรื่องนี้ นายจะยอมร่วมทีมกับเราหรอ?”
“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้น!”
หลินเฉิงส่ายหน้า“ฉันก็แค่บอกว่านี้เป็นโอกาสที่ดีแล้ว ส่วนที่เหลือมันขึ้นอยู่กับเธอแล้ว!”
“ฮึ่ม!”
ได้ยินแบบนั้นฉีเซี่ยวฮันก็พ่นเสียงออกมาอย่างไม่พอใจในทันที“ยังไงๆ นายก็จะเล่นตุกติกกับฉันอยู่ดีใช่ไหมหละ? งั้นเอาแบบนี้แล้วกันถ้านายไม่ยอมเข้าร่วมทีมกับฉัน ฉันไม่ยอมแพ้กับเรื่องนี้แน่ๆ !”
“ขออภัยขออภัยด้วย…” เมื่อมองไปยังสีหน้ามั่นใจของฉีเซียวฮัน หลินเฉิงก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจแม้แต่น้อย ในทางกลับกันเขาพอใจในตัวเธอตอนนี้ด้วยซ้ำไป แม้ว่าข้อมูลที่เขาได้รับจากการที่ทั้งสองทะเลาะกันในตอนแรกจะถูกจำกัดไว้มาก แต่สถานะการณ์ในตอนนี้ เขาน่าจะพอคาดเดาเรื่องราวได้บ้างแล้ว
แต่ถ้าเขาไม่ยอมรับข้อตกลงการติดหนี้บุญคุณของเขาก็ยังคงดำเนินต่อไป และความสัมพันธ์ก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น เธอต้องโกรธเลาฟางมากกว่าเดิมแน่ๆ!
หลังจากที่รู้จักกันมาไม่นานนักหลินเฉิง เลาฟาง ก็คุ้นเคยกันมากขึ้น แม้เลาฟางจะเป็นคนกลัดกลุ้ม แต่จุดยืนของเขามั่นคงมากทั้งในด้านหน้าที่การงานด้วย เขาไม่มีทางทำอะไรที่เกินกว่าตัวอย่างแน่นอน เรื่ที่เกิดขึ้นในตลาดมืดนั้นไม่นับ เพราะเขาถูกเสน่ห์ของหลิงเหมิงควบคุมอีกที　　แต่ฉีเซี่ยวฮันบอกว่าเลาฟางเป็นคนยากจนซึ่งนั้นน่าจะเป็นจุดสำคัญของเรื่องราวทั้งหมดนี้ ถ้าทุกอย่างเป็นไปตามที่เขาคิดเอาไว้ ตอนนี้เรื่องทั้งหมดก็กำลังจะกระจ่างแล้ว!
———————SC: บทที่ 335 เหตุผล!