I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 417 ฝันร้ายสีดำ!

　　หลังจากที่กำแพงน้ำแข็งพังทลายลงดาบสายฟ้าก็ไม่ได้เสียหายเลยแม้แต่น้อย หลังจากที่เร่งกำลังกลับมาแล้ว คลื่นสายฟ้าพวกนั้นก็วิ่งตามหลินเฉิงต่อในทันที!

　　 ถูกไล่ไม่หยุดเลย!! 

　　หลินเฉิงต้องหลบสายฟ้าที่พุ่งเข้าใส่อีกครั้งหลินเฉิงได้แต่ขมวดคิ้วแล้วบ่นกับตัวเอง อยู่ๆ เขาก็รู้สึกว่าร่างตัวเองถูกหยุดกลางอากาศ!

　　เขายกมือสองข้างช้าๆแล้วหันกลับไปมองดาบสายฟ้าชัดๆ ก่อนที่ดาบนั้นจะมาถึงตัวเขา มือทั้งสองก็มาประกบกัน ทันทีที่เข้ากางออกอย่างรวดเร็ว ก้อนน้ำแข็งสี่เหลี่ยมขนาดยักษ์สองก้อนก็โพล่ขึ้นมาทันที! มันรับการโจมตีทั้งหมดของคลื่นดาบอสนีบาตอย่างไม่หยุดยั้ง! 　　ตู้ม!

　　ด้วยเสียงปะทะที่เบาจนแทบจะไม่ได้ยินก้อนน้ำแข็งทั้งสองก็เชื่อมกันเป็นหนึ่งเดียวกลางอากาศ มันค่อยๆ ดันฉางเหวินฉวนกลับไปอย่างช้าๆ

　　แกร็ก!แกร็ก! แกร็ก! แกร็ก! แกร็ก!

　　หลังจากที่พลิกวิกฤตได้แล้วหลินเฉิงก็พักหายใจสักแปป อยู่ๆ เขาได้ยินเสียงปรบมืออย่างชัดเจนจากเบื้องล่าง!

　　เมื่อฟุ่นควันจางลงก็เผยให้เห็นฉางเหวินฉวนกำลังปรบมือให้เขาอยู่!

　　 การแสดงของนายทำให้ฉันเปลี่ยนมุมมองไปทุกขณะเลย! 

　　ฉางเหวินฉวนเดินเข้ามาช้าๆแล้วมองหลินเฉิงอย่างประหลาดใจ  ฉันคิดว่านายเป็นแค่คนที่โชคดีได้พลังที่ร้ายกาจมา ตอนนี้เหมือนนายจะไม่ได้เป็นแค่ไอโง่แล้ว แต่นายยังมีพลังมากพอที่จะสู้กับฉันได้หลายยกขนาดนี้!  　　ฉางเหวินฉวนเดินมาถึงเบื้องล่างของหลินเฉิงพอดิบพอดี ฉันสนใจจริงๆ ว่านายเป็นไงมาไง พลังควบคุมน้ำแข็งของนายก็คงปราบภัยอันตรายมาตลอดทางจากแผ่นดินใหญมาถึงนี่เลยหละสิท่า? 

　　 แล้วเรื่องนั้นมันสำคัญอย่างไรกับนาย? 

　　จากคำดูถูกเริ่มกลายเป็นคำถามมากขึ้นเรื่อยๆ

　　แต่ฉางเหวินฉวนเองก็ไม่ใช่พวกที่ชอบเล่นลิ้นเขายังคงพูดอย่างดุดัน  นายต้องตอบฉัน! 

　　 ต้องขอโทษด้วยท่าทีของนายมันทำให้ฉันไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นัก – 

　　หลินเฉิงยักไหล่พร้อมกับแบมืออกทั้งสองข้าง

　　 จะใช่อย่างงั้นหรอ? 

　　เห็นสีหน้าสบายอารมณ์ของหลินเฉิงแล้วฉางเหวินฉวนก็ทนไม่ไหว  ช่างปะไร เดี๋ยวนายก็บอกทุกอย่างกับฉันแล้ว!  　　ทันใดนั้นร่างของฉางเหวินฉวนก็หายไปในอากาศและอากาศรอบๆตัวหลินเฉิงก็บีบตัวอยย่างรวดเร็ว ในมือของหลินเฉิงตอนนี้กำดาบน้ำแข็งไว้แน่น แล้วกวาดไปทางซ้าย รอรับการจู่โจมของฉางเหวินฉวน!

　　หลังจากที่พักได้ไม่นานฉางเหวินฉวนก็เห็นหลินเฉิงและความไม่เสียใจของชายคนนั้น ทันทีที่ฉางเหวินฉวนโพล่ออกมา เขาก็ฝาดขาโดยเล็งไปที่คอของหลินเฉิงทันที!

　　 ตู้ม! 

　　หลินเฉิงสัมผัสได้ถึงการเคลื่อนไหวจากด้านหลังของเขาหลินเฉิงก็กระโดดแต่การเตะนั้นก็ทำให้เขาเสียหลักอย่างสิ้นเฉิง

　　ปั้ง!

　　เมือถูกฉางเหวินฉวนทำให้เป็นอัมพาดช่วยคราวแล้วหลินเฉิงก็ลอยออกไปกลางท้องฟ้า แล้วตกลงมาบนพื้นหิมะเหมือนกับนกที่ถูกยิง

　　 หิมะหรอ?  　　หลังจากที่เห็นจุดที่หลินเฉิงตกลงไปฉางเหวินฉวนที่กลับลงมันตั้งหลักบนพื้นก็ขมวดคิ้วแน่น ก่อนที่จะได้ทำอะไร ฉางเหวินฉวนก็รู้สึกถึงภัยอันตรายที่มาจากด้านหลัง!

　　ฟูฟู

　　ในภาวะวิกฤติหลินเฉิงก็มีเหงือยชุ้มเหมือนกับฉางเหวินฉวน เขาเรียกธนูน้ำแข็งขึ้นมาแล้วยิงสวนกลับไปด้วยความเร็วเสียง!

　　 พลังการเตะนั้นไม่ธรรมดาเลยจริงๆ… 

　　หลินเฉิงที่พึ่งรู้ตัวก็ลุกขึ้นจากกองหิมะแล้วปัดหิมะออกจากไหล่ทั้งสอง และเริ่มพูดจ่าแหย่ฉางเหวินฉวนอีกครั้ง

　　 ถ้าฉันรู้ตั้งแต่แรกฉันจะตอบแทนแกให้สาสมกว่านี้อีก ฉันจะดับลมหายใจของแกลงตรงนั้นเลย! 

　　หลังจากที่หลบการโจมตีทีเผลอของหลินเฉิงได้เขาก็มองหน้าหลินเฉิงอีกครั้ง

　　 จริงหรอ? 

　　 ถ้านายฉันรู้ว่านายอ่อนแบบนี้หน้าจะฆ่าให้ตายเลยซะตั้งแต่ตอนแรกเหมือนกัน! 

　　หลินเฉิงกำหมัดแน่นและดาบน้ำแข็งเล่มใหม่ก็โพล่ออกมาทันที ที่เขาแบมือออกจากกัน!

　　 อ่อนอย่างงั้นหรอ?ฮ่าๆๆๆๆ 

　　ได้ยินหลินเฉิงพูดแบบนั้นฉางเหวินฉวนก็หัวเราะเหมือนได้ยินมุกตลกที่ตลกที่สุดในโลกอย่างไงอย่างงั้น

　　หลังจากที่หัวเราะมาสักระยะเขาก็หลับมาเคร่งขรึมอีกครั้ง  ฉันอยากให้แกรู้จริงๆ ว่าไอพวกที่จิตใจอ่อนแอแบบแกมันจะพบชะตากรรมที่เลวร้ายขนาดไหน! 

　　เขายกดาบสายฟ้าขึ้นมาเหนือหัวและแล้วสายฟ้าสีดำก็กลืนกินดาบทั้งเล่ม สายฟ้าที่สถิตอยู่ในทุกบริเวณก็เปลี่ยนสีกลายเป็นสีดำทมิฬทั้งหมด ดาบสายฟ้านั้นมีความยาวที่มากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด พลังการทำลายล้างนั้นเพิ่มขึ้นอย่างไม่หยุด!

　　 สายฟ้าทมิฬ!?  　　เห็นเฉดสีใหม่ของพลังนั้นหลินเฉิงก็รู้สึกช็อค เขาเคยสู้กับมังกรที่เรียกสาฟ้าแบบนี้มาก่อน เขาไม่มีทางลืมพลังการทำลายร้างของมันได้แน่ๆ !

　　 โฮ่?สีหน้าของนายดูแย่มากเลยนะ เคยเห็นฝันร้ายสีดำ แบบนี้จากที่ไหนมาก่อนหรอ? 

　　ฉางเหวินฉวนแปลกใจมากที่เห็นหลินเฉิงช็อคแบบนี้

　　เพราะว่าสายฟ้าทมิฬนั้นคือสัญลักษณ์ของการทำลายล้างอันไรจุดสิ้นสุดฝันร้ายสีดำนั้น คือท่าไม้ตายที่เขาฝึกมา เขาเองก็ไม่ได้เห็นพลังนี้บ่อยนัก แต่หลินเฉิงเหมือนจะรู้จักมันดีเลย นั้นทำให้เขาสงสัยและมั่นใจมากว่าหลินเฉิงเคยเห็นอะไรแบบนี้มาก่อน!

　　 หนะ…แน่นอนว่าเคย! 

　　หลินเฉิงตอบไปหลังจากที่กลืนน้ำลายแล้ว  ทำไมนายถึงเรียกมันว่าฝันร้ายสีดำหละ?  　　———————-SC: บทที่ 418 กลีบพันน้ำแข็ง