I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 423 เกราะป้องกัน!

　　น่าสนใจจริงๆ!

　　แม้ว่าร่างจะจมกองหิมะอยู่หลิงเจิงก็พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน แม้จะเป็นแผลนิดหน่อย เขาก็สามารถรับการโจมตีของหลินเฉิงได้ด้วยมือเปล่า! เหมือนเขาจะตื่นเต้นที่ได้เจอคู่ต่อสู้สักที

　　หลินเฉิงเห็นอีกฝ่ายมีท่าทีแบบนั้นเขาก็ได้แต่ยิ้มแห้งๆ ให้ ชายร่างใหญ่เหมือนกับหอคอยตั้งตระหง่าน ไม่ใช่แค่มีกำลังในระดับที่หน้ากลัวแล้ว ความเร็วของชายคนนั้นก็ไม่ได้น้อยไปกว่าหลินเฉิงเลย เขาจึงเริ่มสงสัยการปรากฏตัวของเขา ในโลกใบนี้ไม่มีใครได้รับตัวยาเสริมกำลังชนิด C เหมือนกับเขาอย่างแน่นอน และยิ่งเป็นหลังวันที่โลกล่มสลายแล้ว การที่ฝึกจนมีพลังขนาดนี้ยิ่งเป็นไปไม่ได้เข้าไปใหญ่!

　　นายไม่ได้ไปเจอสมบัติล้ำค่าที่ไหนแล้วเผลอกินเข้าไปใช่ไหม?

　　หลินเฉิงที่ยังคิดไม่ออกก็ได้แต่ถามออกไปพร้อมกับส่ายหัว

　　สมบัติล้ำค่าหรอ?ฉันก็อยากได้เหมือนกันนะ!

　　หลิงเจิงที่กำลังตื่นเต้นก็ได้แต่สงสัยในคำถามนั้นก่อนที่จะแสยะยิ้มออกมา ทำไมหละ? พอมีคนที่พลังเท่ากันหน่อยก็คิดว่าไม่แฟร์ รึ?

　　อ่า…

　　หลังจากที่โดนพูดจากเสียดสีหลินเฉิงก็หัวเราะเบาๆ ก็ไม่เคยคิดนะว่าโลกใบนี้จะขาดพวกอัจฉริยะ! อย่างไรก็ตามในฐานะที่เป็นผู้ใช้พลังที่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่วันสิ้นโลกวิบัติขึ้น ฉันก็เห็นพลังมาหลายรูปแบบแล้้ว ฉันยังมีข้อสงสัยเกียวกับพลังของนาย ที่ดูแข็งแกร่งกว่าของทุกคนมาก

　　ฮึ!ฉันไม่กลัวที่จะบอกความจริงกับนาย ฉันเองก็มีช่องทางในการเลื่อนระดับขั้นของฉัน แต่จากที่นายดูถูกตระกูลของฉัน น้องสาวของฉัน วันนี้นายจะไม่ได้รู้ความจริง และวิญญาณของนายก็จะต้องลาจากกายเนื้อนี้ไปด้วย!

　　อย่างไรก็ตามความรู้สึกของเขาที่มีต่อหลินเฉิงก็มีแต่เรื่องบาดหมางเขาก้าวเท้าไปอย่างมั่นคง ปัดเศษหิมะที่เกาะตัวของเขา และถีบพื้นมุ่งเข้าไปหาหลินเฉิงทันที!

　　หลินเฉิงจึงถอนหายใจทันทีที่เขาก้าวเท้าออกไป เขาก็หายไปในทันที!

　　ถ้านายไม่อยากบอกฉันคงบังคับนายไม่ได้ ….ใช่ไหม?

　　ขณะที่หลบการโจมตีนับไม่ถ้วนของหลิงเจิงหลินเฉิงก็หาจังหวะคุยกับอีกฝ่ายไปด้วย จะถามอะไรก็รอรุ้ผลก่อนก็แล้วกัน!

　　พูดจบการโจมตีอีกละลอกก็มาถึงอีกครั้งแต่รอบนี้เขาเลือกที่จะไม่หลบ เขาโบกมือข้างซ้าย และแล้วโล่เพชรน้ำแข็งก็ก่อตัวขึ้นในมือของเขา ปัดป้องการเตะของอีกฝ่ายได้ทันพอดี! 　　ฟิ้ว!

　　หลังจากที่ถูกยับยั้งการโจมตีเอาไว้ได้เขาก็รีบกระโดดถอยหลังกลับไปตั้งหลัก อย่างไรก็ตามหลินเฉิงที่ปัดป้องการโจมตีได้สำเร็จ ก็ไม่ปล่อยให้โอกาสนี้เสียเปล่า เขาดีดนิ้วหนึ่งครั้ง แล้วเกราะน้ำแข็งก็ค่อยๆ ก่อตัวขึ้นมาบนร่างของเขา ตั้งแต่แขนจรดขา!

　　หลินเฉิงที่ใสชุดทีเชิท กางเกงยีน ตอนนี้การแต่งกายของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ตั้งแต่หัวจรดเท่าของเขาในตอนนี้เหมือนกับอัศวินไม่มีผิด เว้นแต่หน้าอกของเขาเป็นคริสตัลน้ำแข็งสีน้ำเงินใส

　　แกร็ก!

　　หลังจากเปลี่ยนร่างได้สำเร็จ หลินเฉิงก็ขยับแขนขา การที่ได้ยินเสียงของเกราะกำลังขยับนั้นทำให้หลินเฉิงพอใจมากๆ เซ็ทเกราะอัศวินน้ำแข็งของเขา เป็นอะไรที่เขาไม่เคยทดสอบมันมาก่อนเลย!

　　เกราะน้ำแข็งได้เวลาที่นายต้องออกโลงแล้ว! 　　สิ้นเสียงกระซิบหลินเฉิงก็ย่อเข้าแล้วถีบตัวเข้าไปหาคู่ต่อสู้ที่กำลังอึ้งทันที!

　　แกร็ก!

　　ตู้ม!

　　พอเปลี่ยนร่างเสร็จปุ๊บเขาก็โจมตีทันทีโดยไม่พูดอะไรหลิงเจิงก็ตั้งสติกลับมาแล้วกับรับแรงประทะของชายสวมเกราะ ทันทีที่ประทะมันไม่เหมือนกับเกราะแต่เป็นหนามเสียแทน!

　　การโจมตีครั้งนี้จึงถือว่าเข้าเป้าเต็มๆ!

　　เมื่อร่างใหญ่กระเด็นไปไกลและกระแทกกับต้นไม้ใหญ่ร่างกำยำก็ไม่ได้นิ่งเลยแม้แต่น้อย เขายกต้นไม้ที่หล่นมาทับเขาออกและพุ่งทะลุต้นไม้กว่า 6 ต้นกลับมายังเขตต่อสู้เหมือนเดิมทันที!

　　หลังจากที่ได้บินเหมือนกับนกไปแล้วเขาก็พยายามยืดเส้นยืดสาย แต่เลือดก็กระอักออกมาจนได้!

　　พี่! 　　หลิงเหมิงที่ถูกไล่ออกไปก็มาเห็นภาพบาดตาเข้าพอดี เธอกังวลมากจนต้องรีบวิ่งเข้ามาหา

　　ไม่…พี่ยังไว!

　　หลังจากที่หยุดเธอไว้ได้แล้วเขาก็ไออกมาสองสามครั้งก่อน

　　เห็นร่างของอีกฝ่ายกำลังเปื้อนเลือดหลิงเหมิงก็ร้องไห้ออกมา

　　กลับกันเถอะพี่ปล่อยฉางเหวินฉวนไปช่างสิ่งที่เขาจะให้เราเถอะมันไม่คุ้มกัน…

　　เงียบไปเลยนะ!

　　ได้ยินแบบนั้นหลิงเจิงก็ได้แต่ด่ากลับไปเธอไม่รุ้หรอกว่าตอนนี้สถานการณ์ของตระกูลเรามันเป็นอย่างไร ถ้าเราเสียงสหายแบบฉางเหวินฉวนไป มันจะเป็นผลเสียระยะยาวกับพวกเราอย่างแน่นอน

　　แต่…

　　ปั้ง!

　　หลังจากที่ถูกดุไปหลินเหมิงก็จะพูดต่อแต่หลินเฉิงกลับใช้โอกาสนี้จู่โจมอีกครั้ง บนหลังของเขามีปีน้ำแข็งงอกขึ้นมา เหมือนกับเทพในนิยายปกรนัมที่นำพาความสิ้นหวังไปทั่วทุกหนทุกแห่ง!

　　จะคุยกันเรื่องอนาคตแล้วหรอ?

　　เมื่อเขาเข้ามาไกลพี่น้องคู่นี้หลินเฉิงก็ดีดนิ้ว ปีกสะท้อนแสงอาทิตย์ของเขาก็หายไป เขาเดินเข้ามาใกล้และพูดด้วยเสียงต่ำ

　　ฉันไม่มีเวลามาเล่นด้วยแต่อยากรู้จริงๆ เลยว่านายไปเอาความเร็วและพละกำลังแบบนี้มาจากไหน…

　　เหอะ!นายไม่คิดว่ามันจะจบลงแค่นี้ใช่ไหม?

　　ได้ยินหลินเฉิงพูดแบบนั้นเขาก็โกรธขึ้นมาอีกครั้ง เขาพยายามลุกขึ้น และบอกให้น้องสาวกลับไป และพร้อมที่สู้จนตัวตาย!

　　——————————

　　��SC: บทที่ 424 รอยแตก!