I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 428 เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด!

　　 ฉันก็ว่างงั้นแหละไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ทั้งนั้นแหละ ยิ่งสำหรับเผ่าของพวกนายแล้ว… 

　　หลินเฉิงหัวเราะและส่ายหน้า พลังสะกดใจ พลังดูดกลืนลักษณะเฉพาะตัว พิธีกรรมอ้อมกอดแห่งราตรี และการสื่อสารกับสัตว์ทะเล ไม่ว่าจะเป็นพลังไหนก็ทำให้มนุษย์เกิดความโลภได้ทั้งนั้น 

　　 อย่างไรก็ตามสิ่งที่ฟังดูไม่สมเหตุสมผลที่สุดก็คือเผ่าของพวกนายนั้นแหละ! ถ้าให้พูดตามตรงแม้ฉันจะแข็งแกร่งในระดับนึง แต่ก็ไม่ได้เป็นอย่างนั้นทุกด้านหรอกนะ… 

　　 ที่สำคัญคือไม่ว่าพวกเราจะพยายามขนาดไหนพวกเราก็ไม่เคยผ่านพ้นวิกฤติใกล้สูญพันธุ์นี้ได้เลย…. 

　　หลิงเจิงพูดด้วยรอยยิ้มเบี้ยวๆ เพราะงั้นพวกเราจึงสนใจในเผ่ามนุษย์ของนายมากขึ้นทุกขณะ แม้จะไม่ได้แข็งแกร่งกว่ามาตราฐาน แต่ยารักษาโรคก็ทำให้เผ่ามนุษย์ ปกครองโลกมากว่า 10,000 ปี แล้วแพร่ขยายอำนาจไปทั่วทุกมุมของโลก! ทั้งสองเผ่ามีรูปร่างคล้ายกันอีก! 

　　 โอเคโอเค… 

　　เห็นอีกฝ่ายพูดกับเขาอยากแฝงความหมายหลินเฉิงก็ได้แต่ส่ายหัวพร้อมกับรู้สึกตลกนิดๆ  เหมือนเราจะเริ่มนอกเรื่องแล้วนะ? ยังมีเรื่องอื่นที่รู้เกี่ยวกับฉางเหวินฉวนอีกไหม? 

　　หลิงเจิงหันไปมองหลิงเหมิงอีกครั้งเขาส่ายหน้าเบาๆ ก่อนที่จะแบมือทั้งสองแล้วพูดกับหลินเฉิงไปว่า  แม้ว่าฉันจะมีอายุเยอะกว่าเสี่ยวเหมิงอยู่บ้าง  แต่ฉันก็ใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการฝึกตน ไม่ได้รู้เรื่องภายในมากเท่าเธอหรอก ถ้าเธอตอบนายไม่ได้ฉันก็ไม่รู้จะตอบอะไรแล้วเหมือนกัน….  

　　 งั้นตอนนี้ฉางเหวินฉวนก็เป็นคนของเผ่านายแล้วสินะ?  　　เห็นว่าถามต่อไปคงไม่ได้อะไรแล้วหลินเฉิงก็พยักหน้าเบาๆ  แต่มีอีกเรื่องที่ฉันไม่เข้าใจ ถ้าฉางเหวินฉวนเข้ารับพิธีกรรมอ้อมกอดแห่งราตรีแล้ว ทำไมเขาถึงเรียนรู้วิชาดูดกลืนลักษณะเฉพาะตัวได้เร็วขนาดนี้? 

　　หลิงเหมิงก็ลังเลอีกครั้งก่อนที่จะบอกไป  นั้นเป็นเพราะคนนอกที่ได้ผ่านพิธีกรรมจากผู้อาวุโสแล้ว จะได้รับสือทอดพลังกว่าครึ่งจากผู้ทำพิธีให้ทันทีที่พิธีจบ! ฉางเหวินฉวนจึงมีพลังที่มากแบบนั้น ในระยะเวลาอันสั้นแบบนี้! ไม่ถึงเดืือนเขาก็สำเร็จวิชานั้นอย่างช่ำชองแล้ว 

　　 อย่างงี้นี่เอง! 

　　หลินเฉิงเข้าใจสถานการณ์ทั้งหมดทันทีที่ได้ยินคำอธิบายของหลิงเหมิงเขาได้แต่กำหมัดแน่น!

　　ตั้งแต่ที่เขาสงสัยในตัวฉางเหวินฉวนเขาก็สงสัยมาโดยตลอดว่าทำไมไอหมอนั้นถึงหมายปองน้องสาวของเขานัก ตอนแรกก็คิดว่าเขาชื่นชอบในพลังของเธอ แต่เหมือนว่ามันจะมากกว่านั้นไปเสียแล้ว! 　　ถ้าเขามาถึงที่แห่งนี้ไม่ทันเวลาหละก็หลีเหมิงเดียต้องถูกฉางเหวินฉวนจับตัวไป และฐานทัพทั้งฐานก็จะตกเป็นของฉางเหวินฉวน ชีวิตน้อยๆ ของเสี่ยวเดียก็จะไม่ปลอดภัย และป้าฉินกับลุงหลี ก็จะใช้ชีวิตต่อไปด้วยความรู้สึกผิดตลอดชีวิต!

　　เมื่อรู้ถึงความปราถนาของฉางเหวินฉวนที่ชั่วร้ายนี้แล้วหลินเฉิงก็รู้สึกโกรธจนเก็บไว้ไม่ไหว เขาวิ่งตรงไปหากรงน้ำแข็งทันที!

　　ทันทีที่เขาตัดสินใจจะถอนทัพเขาก็ได้ยินเสียงผิวปากเรียกทันที!

　　 พี่หลินคนกลุ่มใหญ่พร้อมกับม้ากำลังมุ่งหน้ามาทางนี้ พวกเราควรจะถอยเลยไหม? 

　　สิ้นเสียงเรียกนั้นหยูซานก็มาถึงลานกว้างเล็กๆที่พวกเขาอยู่ สีหน้าของเธอเป็นกังวลมาก

　　 คนหรอ?เท่าไหร่? 

　　หลินเฉิงขมวดคิ้วแน่นเขาหยุดที่จะเข้าไปปลิดชีพฉางเหวินฉวนก่อนแล้วหันมาถามหยูซาน

　　หยูซานรีบตอบกลับไปทันที เท่าที่ฉีเซี่ยวฮันบอก ราวๆ 100 คน และนำทีมโดยผู้บัญชาการดิงเองเลยค่ะ! 

　　 แม่ทัพมาเองเลยหรอ? 

　　หลินเฉิงรู้สึกได้เลยว่าเขามีปัญหาแล้วเขาไม่เคยคิดว่าจะต้องมาเป็นศัตรูกับฐานทัพทั้งฐานแบบนี้ เพราะป้าฉินเองก็ต้องอยู่ในฐานทัพแห่งนี้ต่อไป ถ้าดิงเฮาหยวนรู้เขาหละก็ เขาต้องรับศึกสองด้านจริงๆ แน่ๆ

　　 งั้นจะรออะไรอยู่อีกหละ?รีบออกไปจากที่นี่เร็ว! 

　　ในใจของเขากำลังหาทางออกอย่างสุดความสามารถฉีเซี่ยวฮันก็โพล่มาข้างๆ เขาพอดี เธอยังไม่ได้เหลือบไปเห็นสองพี่น้องแห่งรัตติการที่อยู่ห่างออกไป เธอถามหลินเฉิงอย่างรีบร้อนทันที

　　 สายไปแล้วที่จะถอยตอนนี้…. 

　　หลินเฉิงส่ายหน้า อีกฝ่ายต้องมีนักแกะรอยตามมาด้วยแน่ๆ ต่อให้พวกเราหนีไปได้ก็ต้องถูกตามตัวเจออย่างแน่นอน… 

　　 งั้นพวกเราจะทำอย่างไรดี! 

　　หยูซานเริ่มคิดหาทางออก งั้นหนูจะไปตามเทียนซือกับโคล่ามาก่อนไหม? 

　　 ไม่ต้อง! 

　　 เป้าหมายของเราคือปกป้องพวกเขาถ้าเราไปตามพวกมัน ร่องรอยพวกนี้ต้องนำพวกเขาไปด้วยแน่… 

　　 พวกเธอไปถ่วงเวลากองทัพนั้นสักหน่อยแล้วฉันจะรีบทำธุระตรงนี้ให้เสร็จแล้วค่อยไปรวมตัวกัน! 

　　 โอเค! 

　　 รับทราบ! 

　　พวกเธอทั้งสองรีบแยกย้ายไปปฏิบัติหน้าที่ทันที!

　　เมือร่างทั้งสองหายไปจากระยะสายตาหลินเฉิงก็หันกลับไปพูดกับหลิงเจิง  งั้นต้องขอบคุณที่ช่วยตอบคำถามทั้งหมดนี้! ฉันเห็นเวลานายมามากพอแล้ว แต่เหมือนลุงของนายจะยังไม่มาสักทีงั้น…. 

　　หลินเฉิงชักดาบขึ้นมาและพูดอย่างดุดันทันที  หมดธุระแล้ว ไปตายซะ! 

　　ร่างของหลินเฉิงหายไปทันทีและโพล่ขึ้นมาอีกครั้งข้างหลังของหลิงเหมิงที่ยังเหม่อลอย!

　　 ไอบ้าเอ้ย!