I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 456: การรักษาหลังสงคราม!

　　SC:บทที่456: การรักษาหลังสงคราม!

　　 ผมต้องการให้มันเป็นอย่างนั้นแหละ! 

　　เมื่อได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็พูดพร้อมยิ้มบางๆ  หลังจากสงครามในวันนี้ ผมได้ฉีกหน้าทั้งของผมและคุณโดยสมบูรณ์ ถ้าผมไม่มีเหรียญอยู่ในมือ คุณคิดว่าผมจะนอนหลับหรอ? 

　　 ถ้าหากนายกังวลเรื่องนี้นายก็เอาฉันไปด้วยเลย! ไม่จำเป็นต้องฝัน! 

　　เมื่อได้ยินแบบนั้นหลิงฉง ถึงแม้เขาจะเข้าใจความกังวลของหลินเฉิง แต่ก็เอ่ยถามออกไปด้วยความสงสัย

　　หลินเฉิงส่ายหัวและไอออกมาอย่างหนักความเจ็บปวดที่แพร่กระจายไปทั่วทั้งแขนขาทำให้เขารู้ว่าเขาไม่สามารถเสียเวลาอยู่ตรงนี้ได้ เพราะฉะนั้นเขาจึงสบัดมือให้พอและพูด  ผมมีเหตุผลส่วนตัวที่จะจับเธอ คุณไม่ต้องถามอะไรอีก! ผมไม่สนว่าคุณจะประกาศสงครามกับฐานทัพสมุทรสีครามเพื่อจะช่วยเธอหรือคุณจะทำอะไร มันเป็นเรื่องของคุณ ตราบใดที่คุณเข้าใจว่าวันนี้ผมสามารถฆ่าผู้อาวุโสทั้งสี่ของพวกคุณได้และผมก็สามารถฆ่าใครก็ตามที่เข้ามาสร้างปัญหาให้ผมได้! 

　　หลังจากนั้นเขาก็เมินใบหน้าน่าเกลียดนั่นและมองไปรอบๆเขาพบว่าผู้มีพลังของสำนักงานใหญ่ได้หลบหนีไปตอนที่เขากำลังต่อสู้กับผู้เฒ่าทั้งสี่ ตอนนี้มีเพียงชูฉิงและฉางเกอกับหมาแมวอีกไม่กี่ตัวที่ยังอยู่รอบๆห้องน้ำแข็งที่เขาเคยถูกจับ คนของดาบรัตติกาลไปแล้ว มีเพียงเหลียงเท่านั้นที่ยังอยู่ที่นี่ เห็นได้ชัดว่าเขาไล่คนทั้งหมดไปตอนที่เขาตัดสินใจว่าจะไม่เข้าช่วยเหลือ เพื่อไม่ให้เกิดการบาดเจ็บที่ไม่จำเป็น

　　สำหรับคนของกลุ่มเห่ยซานคนส่วนใหญ่ของพวกเขายังอยู่ที่นี่ แต่ไม่มีกล้าสู้กลับหลินเฉิงภายใต้คำสั่งเด็ดขาดของฉีฮอง ตอนนี้ เมื่อเห็นว่าในที่สุดการต่อสู้ก็จบลง ฉีฮองก็รีบสั่งให้คนทั้งหมดจัดรูปแบบกำแพงป้องกันไว้รอบๆหลินเฉิง จากนั้นก็เดินไปหาหลินเฉิงและกระซิบ  คุณ ไม่ว่าอะไรใช้มั้ย? คุณอยากจะ…. 

　　 ไม่จำเป็น!แผลพวกนี้ฆ่าผมไม่ได้หรอก 

　　ก่อนที่ฉีฮองจะพูดจบหลินเฉิงก็ทำมือให้หยุดและเอ่ยขัด  ผมเกรงว่าอีกเดี๋ยว ฐานทัพนี้กำลังจะได้เผชิญหน้ากับความรุนแรงมหาศาล ถ้าคุณอยากเห็นจริงๆ คุณห้ามพลาดเด็ดขาด!!! 

　　 เข้าใจแล้ว! 

　　เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเฉิงฉีฮองก็พยักหน้า จากนั้นก็มองไปทางหลิงฉงที่ยังยืนอยู่ที่เดิมและไม่ไปไหน เธอเปิดปากเหมือนจะพูดบางอย่าง แต่เธอก็ไม่รู้ว่าจะพูดออกมายังไงดี

　　เมื่อเห็นแบบนั้นหลินเฉิงก็ยิ้มและส่ายหัว  ผมรู้ว่าคุณมีข้อสงสัย แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่คุณจะต้องเป็นกังวลหรอก ตราบใดที่คุณยังมีกลุ่มเห่ยซานอยู่ในมือ ผมจะแก้ปัญหาหลังจากนั้นเอง  　　หลังพูดจบเขาก็ไม่สนใจใบหน้าสบายใจของฉีฮองอีกต่อไป จากนั้นก็เดินไปทางสำนักงานใหญ่

　　 นายจะทำอะไร?! 

　　เมื่อเห็นใบหน้าเรียบนิ่งของหลินเฉิงที่เดินมาหยุดอยู่ข้างตนจู่ๆฉางเกอก็รู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย เธอเดินไปด้านหน้าของห้องน้ำแข็งที่ดิงเฮาหยวนอยู่ จากนั้นก็ขมวดคิ้วยุ่งและถามออกไป

　　เมื่อได้ยินคำถามหลินเฉิงก็ส่งเสียงฮึมฮำออกมา วงแหวนหลายสิบวงปรากฏขึ้น และทันใดนั้นน้ำแข็งหลายชั้นก็แช่แข็งบริเวณเท้าของฉางเกอทันที เละเพียงพริบตาเดียว ร่างกายส่วนล่างของเธอก็ถูกแช่แข็งอย่างสมบูรณ์!

　　เมื่อพบว่าตัวเองไม่สามารถขยับตัวได้ฉางเกอก็ตกใจและกำลังจะอ้าปาก แต่ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกว่าปากของเธอเย็นเฉียบ แม้แต่ปากของเธอก็ถูกแช่แข็งด้วยเหมือนกัน!

　　 ถ้ามันไม่เป็นประโยชน์กับฉันเธอตายเข้าใจมั้ย? 

　　เมื่อได้ยินเสียง อื้อ  ที่ดังมาจากปากที่ถูกปิดไว้ของฉางเกอ หลินเฉินก็เดินไปที่ห้องน้ำแข็ง และจากนั้นจึงพูดต่อ  แต่นี่ไม่ใช่เหตุผลว่าทำไมเธอถึงมีคุณสมบัติที่จะถามฉัน ถ้ายังไม่อยากตาย ก็ปิดปากไว้ให้แน่น! 

　　หลังจากนั้นเมื่อเขาเดินไปถึงห้องน้ำแข็ง เขาก็ทำวงแหวนนิ้วอีกครั้ง แล้วจึงเห็นว่าห้องน้ำแข็งค่อยๆหายไป และดิงเฮาหยวนที่ติดอยู่ข้างในเป็นเวลานานที่กำลังจะเป็นบ้าก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าทุกคน!

　　 อื้อ…… 

　　เมื่อเห็นว่าจู่ๆความมืดและคุกน้ำแข็งหายไป ดิงเฮาหยวนก็สูดหายใจยาวๆ แต่เมื่อเขาเห็นหลินเฉิงยืนอยู่ด้านหน้าของตน เขาก็โมโหขึ้นมา และทันทีที่เขากำลังจะอ้าปากตะคอก จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าคอของเขาแน่นขึ้น และเขาก็ถูกหลินเฉิงบีบเอาไว้!

　　 ถ้าหากว่าเป็นฉันตอนนี้ เราควรจะคิดถึงเรื่องที่จะรอดหรือไม่รอดมากกว่าการตะโกนว่าคนอื่นเหมือนหมาบ้านะ! 

　　ขณะที่บีบคอของดิงเฮาหยวนดวงตาของหลินเฉินเย็นชาราวกับว่าเขาสามารถบีบคออีกฝ่ายตอนไหนก็ได้!

　　 หลิน…หลินเฉิง… 

　　เวลานี้ชูฉิงที่ยังไม่ได้เปล่งเสียงออกมาเลยตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้ก็เปิดปากในที่สุด ตอนนี้เธอยืนอยู่ไม่ห่างจากหลินเฉิงมากนัก สีหน้าของเธอดูยุ่งเหยิง เธอกัดริมฝีปากตัวเองและพยายามจะเรียกหลินเฉิง แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไรไปมากกว่านี้

　　ถึงแม้ว่าชูฉิงจะเรียกแค่ชื่อเขาแต่หลินเฉิงก็เข้าใจได้อย่างรวดเร็วและปล่อยมือจากดิงเฮาหยวน หลังจากนั้นก็โยนเขาไปที่ฉางเหวินฉวนที่กำลังจะตาย จากนั้นจึงไปหาชูฉิงและเอ่ย  สถานการณ์ยังไม่แน่ชัด ตอนนี้ให้ลุงของฉันกับครอบครัวของเขายังอยู่ในความดูแลของเธอไปก่อน และค่อยส่งพวกเขากลับหลังจากที่ปัญหาทั้งหมดถูกแก้ไขเรียบร้อย ได้รึเปล่า?  　　 ไม่…ไม่มีปัญหา! 

　　เมื่อได้ยินคำอธิบายของหลินเฉิงชูฉิงก็พยักหน้าอย่างรวดเร็ว  ถ้าฉันปกป้องน้องผีเสื้อ พวกเขาจะไม่มีวันได้รับอันตรายอะไรแน่ นายสบายใจได้เลย! 

　　 ดีจังฉันถึงสบายใจเวลาทำงานกับเธอ! 

　　เมื่อได้เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของหลินเฉิงที่เข้าใจสิ่งที่หญิงสาวหมายถึงก็พยักหน้าอย่างมั่นใจ แล้วเธอจะทำยังไงต่อไป? หลังจากที่เหตุการณ์วันนี้จบลง ฐานทัพสมุทรสีครามจะเปลี่ยนแแปลงไปมาก เธอจะตามน้ำไปงั้นหรอ? 

　　 ไม่… 

　　เมื่อได้ยินแบบนั้นชูฉิงก็ส่ายหน้าเบาๆ  ความทะเยอทะยานมันอัตรายและห่างจากฉันเกินไป แต่ถ้าเป็นไปได้ ฉันอยากจะคุยกับนายหลังจากที่เรื่องพวกนี้จบลงแล้วจริงๆ! 

　　 ได้! 

　　เมื่อได้ยินคำของชูฉิงหลินเฉิงก็พยักหน้าเข้าใจ จากนั้นเขาก็เลิกพูดเรื่องไร้สาระ หลังจากที่เขาละลายน้ำแข็งที่หุ้มฉางเกอ เขาก็ชี้ไปที่เธอและหันไปพูดกับชูฉิง  ถึงแม้ว่าผู้หญิงคนนี้จะโง่ไปบ้าง แต่ประสิทธิภาพในการต่อสู้ของเธอโอเคเลย เร็วๆนี้โลกไม่ค่อยสงบสุขเท่าไหร่ เธอควรจะพาผู้หญิงคนนั้นไปด้วยไม่ว่าเธอจะไปที่ไหนก็ตาม 

　　 แต่… 

　　เมื่อได้ยินแบบนั้นชูฉิงก็ตกตะลึง เพราะฉางเกอก็เพิ่งต่อสู้กับหลินเฉิงไป พอได้ยินสิ่งที่หลินเฉิงบอกว่าตอนนี้เธอต้องให้ผู้หญิงคนนี้ปกป้องตัวเธอ มันจึงทำให้สมองของเธอหยุดสั่งการไปพักนึง

　　 ไม่มีอะไรหรอกน่า 

　　เมื่อเห็นหน้าตาเป็นปัญหาหลินเฉิงจึงเผยรอยยิ้มแปลกประหลาด เขาพบว่าเขาคงต้องสอนเธอเล็กน้อย จึงพูดกับอีกฝ่าย  พวกเธอสองคนไม่ได้มีปัญหากันโดยตรง ทุกอย่างเป็นความผิดของพี่ชายเธอ เธอรู้ดีที่สุด! ถึงแม้ว่าเธออาจจะโง่ไปบ้าง แต่ตำแหน่งของผู้หญิงคนนี้ชัดเจน ตราบใดที่มันเป็นประโยชน์ต่อมนุษยชาติ เธอก็จะไม่มีปัญหามากนัก เธอเป็น  คนดี ! เพราะฉะนั้นเธอไม่จำเป็นจะต้องกังวลว่าฉางเกอจะทำไม่ดีกับเธอเลย ฉันเชื่อว่าคนบางคนก็เกิดมาเพื่อความชอบธรรม…. 

　　—————————