I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 475: “ลำดับชั้น”

　　SC:บทที่475:  ลำดับชั้น 

　　 ที่จริงแล้วพวกเราก็ยังไม่แน่ใจว่าทำไมผู้ที่มีสายเลือดของหลิงถึงมีพลังในการ  ควบคุมสัตว์  ถ้ามันไม่ใช่เพราะครั้งแรกที่พวกเราออกจากโพรงและเข้าไปในป่าที่อยู่ด้านบน แล้วเจอเข้ากับหมีกลายพันธ์สีดำ บางที จนถึงตอนนี้พวกเราก็อาจจะไม่รู้ว่ามีพลังแบบนี้ด้วย…. 

　　บางทีมันอาจจะเป็นเพราะท่าทางสนใจของหลินเฉิง และหยุนเฟิงเองก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ดังนั้นเธอจึงอธิบายให้อีกฝ่ายฟังต่อ  แต่หลังจากการตรวจสอบมากมาย พวกเราก็พบว่าบุคคลธรรมดาในกลุ่มของพวกเราไม่มีความสามารถแบบนั้นได้ มีเพียงแค่คนของตระกูลหลิงเท่านั้น มันจึงเป็นที่มาของ  สายเลือดของหลิง ด้วยเหมือนกัน เพราะตระกูล  หลิง  แต่เดิมเป็นเพียงบุคคลธรรมดาที่รับใช้คนตระกูลหวังและกลุ่มราชวงศ์ อันที่จริง ในเผ่ารัตติกาล เรามีระดับความแข็งแกร่งที่ชัดเจนมาก… 

　　 เพราะแบบนั้นมันถึง… 

　　หลังจากฟังอธิบายของหยุนเฟิงหลินเฉิงก็ได้รู้ความลับบางอย่างที่คนภายนอกไม่รู้ในที่สุด ขณะที่พยักหน้า ทันใดนั้นเขาก็นึกบางอย่างขึ้นมาได้ เขาขมวดคิ้วและถาม  แล้วฉางเหวินฉวนใช้พลัง  ควบคุมสัตว์  ได้ยังไง? เขาเป็นมนุษย์นี่! 

　　 นั่นเป็นเพราะว่าท่านผู้อาวุโสของตระกูลหลิงเป็นคนช่วยฉางเหวินฉวนแสดง เวทย์รัตติกาล  อันที่จริงแล้ว เวทย์รัตติกาลสามารถมองได้ว่าเป็นการหาผู้สืบทอดของตัวท่านเอง และในฐานะผู้สืบทอด ฉางเหวินฉวนจึงมีพลัง  จอมอสูร  ของคนตระกูลหลิงไปโดยปริยาย! 

　　ไม่รอให้หยุนเฟิงตอบหลิงฉงถอนหายใจเบาๆ จากนั้นเขาเดินไปหาหลินเฉิงและอธิบายให้อีกฝ่ายฟัง

　　 อ๋อ… 　　เมื่อได้ยินคำแธิบายของหลิงฉงหลินเฉิงก็เบะปาก  ฟังจากที่คุณพูด ผมก็พบว่ามันไม่ง่ายเหมือนที่ผมคิดไว้ตอนแรก? ผมเกรงว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องพูดถึงมันก็ได้? 

　　 นั่นไม่จริงเลย! 

　　เมื่อได้ยินแบบนั้นหลิงฉงกำลังจะตอบกลับไปแต่หยุนเฟิงพูดขึ้นก่อน  คำขอของนายไม่ได้มากเกินไปเลย เพราะอย่างไรแล้ว มันก็เกี่ยวกับความเป็นความตายของผู้คนจำนวนมาก ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของพวกเราจะเป็นแบบใช้ประโยชน์ร่วมกัน แต่พวกเราก็จะไม่ยอมให้โศกนาฏกรรมนี้เกิดขึ้นเด็ดขาด! และ…. 

　　เมื่อพูดมาถึงตรงนี้จู่ๆเสียงของหยุนเฟิงก็หยุดลง มองไปที่หลินเฉิงที่นั่งฟัง และพูดต่อ  ถ้าหากเราจะไม่ตอบตกลงเรื่องนี้ ฉันเกรงว่าพวกเราจะทำแบบนั้นไม่ได้ใช่รึเปล่า? 

　　 ก็ไม่เชิง! 

　　เมื่อเห็นสีหน้าที่ไม่รู้จะทำยังไงของหยุนเฟิงตอนที่เธอพูดประโยคนี้ถึงแม้ว่าหลินเฉิงจะประทับใจที่ผู้หญิงคนนี้สามารถเก็บอารมณ์ใต้ใบหน้าได้ดี แต่เขาก็ไม่อยากจะแข็งกระด้างเกินไป  ผมมาที่นี่วันนี้พร้อมกับปากที่พร้อมใช้งานและไม่ได้อยากทำอย่างอื่น ดังนั้นไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ผมจะพยายามห้ามตัวเองและใช้การสื่อสารที่ดูมีอารยะธรรมแทน เพราะฉะนั้นคุณไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่ใช่เสือ ผมไม่กินคน 

　　 เอ่อ… 

　　เมื่อเห็นว่าหลินเฉิงฆาตกรผู้โด่งดังที่ตอนนี้อยู่ในฐานของเผ่ารัตติกาล บอกว่าตัวเองเป็นคนสุภาพอย่างหน้าตาเฉย หยุนเฟิงและคนอีกสองคนก็พูดอะไรไม่ออกอยู่ครู่หนึ่ง พวกเขาทำได้แค่พยักหน้าตามโง่ๆและเห็นด้วยอย่างไม่เต็มใจ

　　 แค่ก… 

　　เมื่อรู้สึกว่าคำพูดของตัวเองทำให้บรรยากาศรอบๆตัวดูอึดอัดหลินเฉิงก็หัวเราะออกมาและกระแอมสองครั้ง  ก็ในเมื่อคุณนายหลิงเป็นคนที่มีเหตุผล นั่นหมายความว่าตกลงใช่รึเปล่า? 

　　 ใช่! 

　　ในเมื่อหลินเฉิงต้องการจะปิดหัวข้อสนทนาหยุนเฟิงก็ไม่พูดเรื่องนี้กับอีกฝ่ายไปมากกว่านี้และพูดขึ้น  ถึงแม้ว่ามันจำเป็นที่จะต้องเป็นคนที่ใช้นามสกุลหลิงที่มีพลัง  ควบคุมสัตว์  แต่จริงๆแล้ว ในกลุ่มของพวกเรามีคนที่ใช้นามสกุลหลิงอยู่น้อยมาก จากมุมมองของคนอย่างพวกนาย พวกเราเป็นหมู่บ้านที่อยู่ล่างสุดของโลกจริงๆ ทุกครอบครัวต่างรู้จักกัน เพราะฉะนั้นคนอย่างพวกเรามีไม่มากนัก แต่มันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรถ้าหากนายจะพาเขากลับไปด้วยสักคนนึง 

　　 หือ? 

　　หลังจากที่ได้ยินทำตอบของหยุนเฟิงทันใดนั้นหลินเฉิงก็รู้สึกเหมือนกับเห็นแสงสว่าง  คุณพูดแล้วนะ! ผมคิดว่าสายเลือดของหลิงหายากเสียอีก มาเร็ว คุณต้องพาผมไปเจอสักคน ผมต้องการเจอเขาด่วนมาก! คุณไม่ต้องเป็นห่วง แค่ผมบอกฐานทัพสมุทรสีคราม การบริการของเขาจะอยู่ระดับสูงสุดทันที ซึ่งนั้นดีว่าคนในกลุ่มอย่างพวกคุณที่เล่นกับลมของฤดูใบไม้ร่วงอยู่ใต้ดินประมาณ100เท่า! 

　　 ฉันก็เชื่อว่ามันจะเป็นแบบนั้นแต่นายไม่จำเป็นต้องเป็นกังวลเกินไปก็ได้…. 

　　แต่ก็ดูเหมือนว่าหยุนเฟิงจะสังเกตเห็นถึงความกังวลของหลินเฉิงเธอวางมือลงเพื่อให้อีกฝ่ายใจเย็นลง จากนั้นจึงถาม  ไม่ใช่ว่านายบอกว่านายมีข้อกำหนดเฉพาะที่จะให้ฉันหาคนที่ตรงตามที่นายต้องการหรอกหรอ? อ้อ มีอีกเรื่องหนึ่งที่ฉันจะต้องบอกนาย ถึงแม้ว่านายจะแข็งแกร่งมาก แต่ฉันก็หวังว่านายจะเคารพการตัดสินใจของพวกเรา ถ้าหากคนที่นายเลือกเขาไม่เต็มใจที่จะไปกันนาย ฉันก็หวังว่านายจะไม่ฝืนใจเขาให้…. 

　　 ชิ…..ทำไมปัญหาเยอะจริง! 

　　เมื่อได้ยินแบบนั้นหลินเฉิงก็ทำมือให้อีกฝ่ายหยุดอย่างทนไม่ไหว และเอ่ย  ผมไม่มีข้อกำหนดอะไรทั้งนั้น ตราบใดที่เขายังเป็นคนเป็นๆ! แน่นอนว่ามันเป็นการดีกว่าที่จะไม่เลือกคนที่แก่จนเกินไป เพราะอย่างไรแล้ว มันไม่ง่ายเลยที่จะให้ผู้สูงอายุไปที่ทะเลทุกวัน! 

　　 เอ่อ….ได้สิ! 

　　เมื่อเห็นท่าทางของหลินเฉิงหยุนเฟิงก็ไม่อยากที่จะถามอะไรต่อ เธอพยักหน้าอย่างเหนื่อยอ่อน จากนั้นก็ยืนขึ้นและเอ่ย  ในกรณีนี้ ฉันจะให้ลูกสาวฉันอยู่ที่นี่ เผื่อเธออาจจะช่วยอะไรได้บ้าง? แต่นายวางใจได้ว่าในที่นี้ มันจะไม่มีปัญหาอะไรที่เธอจัดการไม่ได้! 

　　เธอเอ่ยจากนั้นก็หมุนตัวและพูดขึ้น จากนั้นจึงมองดูความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นตั้งแต่เธอมาที่นี่  ดูเหมือนว่าท่านพ่อกำลังจะออกไปข้างนอก ท่านจะไปทำอะไร? 

　　เมื่อได้ยินคำถามหลิงก็หันไปมอง  ใช่ แต่มันไม่ใช่ธุระอะไรสำคัญหรอก พ่อแค่จะช่วยหาคนที่จะทำแผ่นป้ายหินให้เขา! 

　　 ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวฉันจัดการเอง  　　เมื่อเห็นว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหยุนเฟิงก็โบกมือให้หลินเฉิงและเอ่ย  อันที่จริง ตราบใดที่เขาทำงานกับเหมิงเอ๋อ แผ่นป้ายหินนี่ก็เป็นแค่ของประดับเท่านั้น ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด นายจะไม่กลับมาที่นี่อีกใช่มั้ย? 

　　 เอ่อ….ถ้ามันไม่มีเรื่องพิเศษอะไรผมจะไม่มาที่นี่อีก 

　　เมื่อได้ยินคำของหยุนเหมิงหลินเฉิงก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด  ถึงแม้ว่าตอนนี้มันจะเหมือนว่าพวกเราจะเป็นเพื่อนกันได้ แต่พวกเราก็มีความขัดแย้งกันหลายเรื่องก่อนหน้านี้ มันคงไม่ดีถ้าหากพวกเราสนิทกันเกินไป คุณน่าจะเข้าใจ 

　　 ฉันเข้าใจ 

　　หยุนเฟิงรู้ถึงความระมัดระวังของหลินเฉิงในฐานะของฝ่ายที่ชนะ หลินเฉิงไม่มีเหตุผลอะไรที่จะอยู่ร่วมกับเผ่ารัตติกาลอย่างสงบสุข ถ้าหากเขาอยากได้อะไรจากกลุ่มของเธอ เขาสามารถใช้วิธีการรุนแรงได้เลย!

　　———————————–