I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 535 เสร็จสิ้น ออกเดินทาง!

　　SC:บทที่535 เสร็จสิ้น ออกเดินทาง!

　　 พี่หลินทำไมพี่ตื่นเช้าจัง? 

　　เพียงแค่ออกจากห้องหลินเฉิงก็โดนหยูซานที่กำลังจะลงบันไดไปทำอาหารเช้าหลังจากอาบน้ำเสร็จทักทายก่อนเสียแล้วเมื่อเห็นว่าหลินเฉิงนั้นตื่นก่อนเธอได้ หยูซานเองก็ยังตกใจ

　　 อืม… 

　　เขาพยักหน้ารับและเอ่ยทักทายเธอกลับหลินเฉิงอธิบายง่ายๆ  ฉันจะไปวันนี้แล้ว เลยจะตื่นเช้ามาจัดของอีกรอบกันมีอะไรตกหล่นหรือไม่ก็ลืมของสำคัญน่ะ… 

　　หยูซานเข้าใจและพยักหน้าตอบ งั้นพี่หลินก็จัดการงานของพี่ต่อไปละกัน เดี๋ยวฉันจะลงไปทำอาหารเช้าให้! 

　　พูดจบเธอก็สวมรองเท้าแตะและเดินลงไปยังห้องครัวเพื่อทำตามที่บอกไว้เลย　　ครึ่งชั่วโมงต่อมาด้วยอาหารมื้อเช้าของหยูซาน หลินเฉิงผู้ที่จัดการตรวจสอบกระเป๋าของเขาเสร็จแล้วก็รีบวิ่งมายังโต๊ะอาหารพร้อมกับโคล่าและเทียนซือก่อนจะนั่งและเริ่มกินอาหาร

　　 ฉันต้องกินมื้อนี้ให้อิ่มๆหลังจากนี้ฉันก็จะไม่ได้กินอาหารฝีมือเธอไปอีกนานเลย! 

　　ด้วยไข่ทอดในปากหลินเฉิงก็รีบเคี้ยวและพูดไปเรื่อย

　　ได้ยินเรื่องที่หลินเฉิงพูดหยูซานก็อดที่จะยิ้มเพราะเขินไม่ได้ ทันใดนั้นเธอก็หยิบเอาแคปซูลออกมาจากกระเป๋าของเธอ วางมันลงไปบนมือของหลินเฉิงและบอกเขาว่า  เอานี่ไปใช้นะพี่หลิน ฉันทำพวกฟาสต์ฟู้ดไว้ตอนที่ฉันว่าง เมื่อไหร่ที่พี่อยากกินอาหารฝีมือฉัน พี่ก็เอาส่วนหนึ่งของมันมาปลดปล่อยและกินให้อิ่มแปล้ไปเลย! แต่อย่างไรก็ตาม เพราะเวลามันสั้น ฉันเลยทำได้แค่พอสำหรับประมาณ 1 เดือน…เพราะงั้นพี่ต้องจัดการแบ่งอาหารเองนะ…  　　 จริงเหรอ?เธอนี่ช่างเป็นเด็กที่ขยันเสียจริง! 

　　มองไปยังแคปซูลที่หยูซานให้มาหลินเฉิงก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาในใจ ถึงแม้ว่าหยูซานนั้นค่อนข้างจะเงียบ แต่เธอก็ยังคงเป็นห่วงเขาผ่านความเงียบนั้น!

　　ถึงแม้ว่าหยูซานจะบอกว่าอาหารสำหรับ1 เดือนนั้นไม่ได้มาก แต่หลินเฉิงก็เข้าใจดี เมื่อเขาบอกเธอไปว่าเขาจะออกไป มันมีเวลาเพียง 2 วันจากวันนั้น และเธอใช้ 2 วันนั้นจัดเตรียมอาหารสำหรับ 1 เดือนได้ ถ้าให้คิดถึงสภาพของเธอล่ะก็ เธอคงจะเหนื่อยมากๆกับการต้องเตรียมอาหารแบบนี้ด้วย!

　　 มันไม่เป็นไรพี่หลินฉันก็แค่ทำตอนฉันเหนื่อยๆ หลังจากที่พี่ออกไปจากที่นี่แล้ว พี่คงจะไม่สะดวกสบายเหมือนกับที่อยู่ที่นี่แล้วนะ เพราะงั้นพี่ต้องคุมน้ำหนักให้ดี 

　　เขาส่ายหน้าแบบไม่ใส่ใจแต่หยูซานนั้นกลับคิดว่าเธอยังทำดีไม่พอด้วยซ้ำ กลับกัน เธอยังกังวลอีกด้วยว่าเขาจะเจอปัญหาเรื่องอาหารและการเดินทางหลังจากที่ออกไปแล้วหรือเปล่า

　　เมื่อเห็นว่าเด็กสาวไม่ได้จะเรียกร้องให้ชมแต่กำลังกังวลเรื่องเขาแทนหลินเฉิงก็ส่ายหน้าและพูดขึ้น  สาวน้อย ไม่รู้ว่าเธอรู้ไหม แต่ก่อนที่ฉันจะได้พบเธอ ฉันเองก็เคยมีชีวิตที่ดีมาก่อน เพราะงั้นเธอไม่ต้องห่วงฉันหรอก! ฉันดูแลตัวเองได้ 

　　 อืมฉันเชื่อว่าพี่หลินดูแลตัวเองได้แหละ! 

　　ได้ยินหลินเฉิงสัญญาหยูซานก็ก็ยังคงกังวลแต่ก็พยักหน้าไปเธอเข้าใจว่าหลินเฉิงหมายถึงอะไร ถ้าเขายังไม่อยากตาย บนโลกนี้จะมีซักกี่คนกันที่ล้มเขาได้ ดังนั้นการทีเขาสัญญากับเธออย่างจริงจังเช่นนี้ก็เพราะเขาเป็นห่วงความรู้สึกของเธอนั่นแหละ

　　หลังจากที่เพลิดเพลินไปกับมื้ออาหารแล้ว ลาก่อน มื้อที่ดีที่สุดของฉัน  หลินเฉิงยืนและเช็ดปากด้วยกระดาษทิชชู่ เขากำลังเดินไปหาป้าฉินเพื่อจะบอกลา แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงเคาะประตูจากด้านนอกขึ้นมาทันที!

　　 ทำไมตื่นเช้าจัง? 

　　ได้ยินเสียงเคาะประตูหลินเฉิงก็พอจะเดาได้ว่านั่นต้องเป็นป้าฉินแน่ๆเขาเดินไปที่ประตูก่อนจะเปิดประตูให้ และเมื่อดูดีๆ เขาก็เห็นว่ามีกลุ่มคนมากมายยืนอยู่ตรงหน้าประตูกำลังมองมาที่เขา

　　 ฉันบอกไปแล้วนี่ว่าต้องไปแต่เช้า? 

　　ป้าฉินพูดอะไรไม่ออกข้างๆเธอยังมีเฒ่าเหลียง ฉีเซียวฮันรวมไปถึงชูฉิงที่บอกจะมาส่งตั้งแต่เมื่อวานแล้วยืนอยู่ด้วยความเงียบ

　　ทันทีที่เขาให้พวกนั้นเข้ามาในบ้านห้องที่เคยรู้สึกว่าว่างก็แออัดขึ้นมาทันที หลังจากที่ส่งสัญญาณให้หยูซานไปเตรียมชา หลินเฉิงก็เดินขึ้นไปชั้นบนและทำความสะอาดอย่างรวดเร็ว จากนั้นเขาจึงกลับลงมาพร้อมกับกระเป๋าใบใหญ่ที่ดูเหมือนจะซ่อนใครไว้ได้เลย　　 มาเร็วพระอาทิตย์เพิ่งจะขึ้น ฉันอยากจะทำตามแผนวันนี้ให้เร็วที่สุด! 

　　วางกระเป๋าเดินทางใบใหญ่ไว้ด้านหลังหลินเฉิงก็พูดและเปลี่ยนการทักทายกัน

　　 โอเคในเมื่อหลินเฉิงนั้นกำลังรีบ งั้นพวกเราก็รีบด้วย! 

　　พวกเขานั้นไม่กล้าที่จะเสียเวลาที่นี่ไปมากกว่านั้นเพราะงั้นก็เลยรีบเดินตามหลินเฉิงออกไปด้านนอกเลย

　　 หือ? 

　　เพียงแค่ออกไปที่ประตูหลินเฉิงก็เห็นรถ SUV สุดแกร่งจอดอยู่ข้างทาง เขารู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ผิดปกติ เพราะงั้นเลยรีบหันไปหาเฒ่าเหลียงทันที

　　เมื่อเห็นหลินเฉิงมองมาที่เขาเฒ่าเหลียงก็ยิ้มออกมา เขาโบกมือก่อนจะบอก  ไม่ต้องเดา นี่คือรถที่ศูนย์บัญชาการของพวกเราส่งมาให้นาย! ข้างนอกนั้นมันอันตราย เพราะงั้นรถออฟโร้ดที่แข็งแกร่งๆจึงสำคัญมากๆ เพราะมันจะช่วยให้นายฟันฝ่าหนทางที่ไม่เรียบหรูได้ ไปทำความคุ้นเคยกับมันซะสิ! 

　　ฟังเฒ่าเหลียงอธิบายหลินเฉิงก็อดส่ายหน้าและหัวเราะออกมาไม่ได้ เขาไม่ต้องการรถ SUV แล้ว แถมเขาไม่ได้พูดไปด้วยว่าเขามี G65 อยู่แล้ว ซึ่งคันนี้คันเดียวก็ชนะทั้งดีไซน์ทั้งประสิทธิภาพเลย เพราะตั้งแต่ที่คิดว่าจะออกจากที่นี่ เขาก็แลกเอาแคปซูลมาไว้แล้วด้วย!

　　แต่อย่างไรก็ตามต่อให้เขาไม่ต้องการมันยังไง นี่ก็คือความตั้งใจของเฒ่าเหลียง ถึงแม้ว่าว่าตัวเขาเองจะไม่ได้ขัดสนอะไร แต่ก็ต้องทำเป็นว่าชอบมัน เพราะงั้นเขาเลยไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติม หลังจากที่เฒ่าเหลียงนั้นขึ้นไปในรถออฟโร้ดที่สร้างมาแบบพิเศษเพื่อการทหารแล้วเขาก็ขึ้นตามไป

　　เมื่อหลินเฉิงเข้ามายังที่นั่งคนขับเฒ่าเหลียงก็ออกไปยืนตรงหน้าต่างต่างเพื่อจะอธิบายถึงวิธีใช้งานฟังก์ชั่นพิเศษต่างๆของรถคันนี้ จากนั้นก็เอ่ยถาม  ฉันบอกนายหมดแล้วถึงฟังก์ชั่นพิเศษทุกอย่าง และสำหรับวิธีที่จะขับพ่อร่างใหญ่นี้ ฉันคิดว่านายคงไม่ต้องให้ฉันสอนด้วยนะ? 

　　 ไม่ต้องฉันขับรถเป็น 

　　หลังจากที่อีกฝ่ายโบกมือหลินเฉิงก็บิดกุญแจและฟังเสียงเครื่องยนต์คำรามออกมาเลย

　　เขารับรู้ได้ถึงพลังของSUV คันนี้ หลินเฉิงพยักหน้าด้วยความพอใจนิดหน่อย จากนั้นก็วางกระเป๋าไว้ตรงที่นั่งด้านหลังเขาและส่งสัญญาณเรียกโคล่าให้ขึ้นมาบนรถ

　　หลังจากที่โคล่ากระโดดขึ้นมาบนที่นั่งผู้โดยสารแล้วหลินเฉิงก็ตรวจพบความอึดอัดใจที่ก่อเกิดขึ้นมาจากฝูงชนตรงหน้ารถ ดวงตาของป้าฉินนั้นเริ่มจะแดงอีกแล้วและเขาก็รู้ด้วยว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น ในขณะที่หยูซานก็ยืนตัวสั่นอยู่ด้านหลังสุด ซึ่งเขานั้นมองเห็นหน้าเธอไม่ชัดเลย ชูฉิงและฉีเซียวฮันต่างก็ยืนอยู่ด้วยกันแล้วมองเขาแบบไม่มีความสุขเสียเท่าไหร่ พวกเธอกำลังเสียใจสุดๆที่ไม่สามารถไปกับหลินเฉิงได้

　　มองไปยังท่าทีของทุกคนหลินเฉิงก็ได้แตะหัวเราะเบาๆและมองไปยังป้าฉิน เมื่อเธอมองกลับมาที่เขา เขาก็พยักหน้าและตะโกนออกไปท่ามกลางความวุ่นวายนั้น  เอาล่ะทุกคน ขอบคุณมากๆสำหรับการที่ตื่นมาส่งฉันเช้านี้! แต่นี่ยังไม่สายที่จะกลับไปทำงานของทุกคน ฉันจะไม่รบกวนเวลาของทุกคนแล้ว เพราะงั้นฉันจะออกเดินทางแล้วล่ะ! 

　　หลังจากนั้นในการที่จะหลีกหนีปัญหาที่อาจจะเกิดตามมา หลินเฉิงก็เข้าเกียร์และเหยียบคันเร่ง จากนั้นรถทั้งคันก็เคลื่อนที่ออกมุ่งหน้าสู่โลกด้านนอกทันทีด้วยความเร็วสูง!