I have a capsule system at the end of the world – ผมมีระบบแคปซูลในวันสิ้นโลก - บทที่ 537 การจู่โจมทางอากาศ!

　　SC:บทที่537 การจู่โจมทางอากาศ!

　　ด้วยเส้นทางนี้หลินเฉิงผู้ที่ได้เรียนรู้ฟังก์ชั่นต่างๆของเครื่องบินลำนี้แบบพื้นฐานไปแล้วก็เริ่มรู้สึกเบื่อ เขาหยิบเอาบุหรี่ออกมาจากในกระเป๋าและสูบอันเป็นกิจวัตรที่ทำได้ทั้งวันอยู่แล้ว

　　แต่เมื่อเขาพบบุหรี่ในกล่องหลินเฉิงก็หันหน้าออกและตระหนักได้ว่าห้องคนขับนี้ปิดสนิท ดังนั้นถ้าเขาสูบบุหรี่และพ่นควันออกมา มันจะทำให้ภายในนั้นห้องคนขับเล็กๆนั้นอัดแน่นไปด้วยควันจนกว่าจะได้ลงจอดเลย!

　　 บ้าเอ้ยลืมเรื่องนี้ไปได้ยังไงเนี่ย! รู้งี้ดูดก่อนจะขึ้นมาก็ดี… 

　　หลังจากที่รู้ว่าตัวเองสูบบุหรี่ไม่ได้ไปอีกพักใหญ่ๆหลินเฉิงก็บ่นออกมาอย่างไม่มีความสุขเล็กน้อย พอคิดได้ว่าจะไปเคี้ยวหมากฝรั่งที่เหลืออยู่ในแคปซูลแทนเพื่อจะได้ผ่อนคลายความเบื่อ แต่ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงสัญญาณเตือนดังมาจากวิทยุทั้งสองข้างที่อยู่เหนือหัวเขา!

　　 นี่มันหมายถึงอันตรายเหรอ!? 

　　ได้ยินเสียงสัญญาณเตือนดังขึ้นหลินเฉิงก็ตกใจนิดหน่อย แม้จะเป็นแค่ความคิด แต่เขาก็คิดว่านี่ต้องเป็นสัญญาณเตือนของระบบเครื่องบินที่กำลังบอกเขาว่า เขากำลังอยู่ในอันตราย แน่ๆ!

　　เขาไม่มีเวลาหาหมากฝรั่งในแคปซูลอีกต่อไปหลินเฉิงรีบเตรียมพร้อมบนที่นั่ง มองออกไปและทันใดนั้นเขาก็พบว่า มีนกขนาดใหญ่ที่มีความกว้างกว่า 5 เมตรและปกคลุมไปด้วยขนสีดำ ตัวหนึ่งมาทางซ้าย และอีกตัวมาทางขวา และพวกมันทั้งสองตัวก็ค่อยๆบินมารวมกันตรงกลาง

　　 นั่นมันบ้าอะไรวะเนี่ย!? 

　　หลังจากที่มองทั้งคู่ด้วยความระมัดระวังอยู่หลายครั้งเขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้ว่าไอ้นกตัวดำๆนั่นคือตัวอะไรกันแน่ มันอดไม่ได้ที่จะบ่นเบาๆและไม่กล้าที่จะนั่งอยู่เฉยๆเพื่อปล่อยเวลาให้ไหลผ่าน ทันทีที่เขายื่นมือขวาออกไป เขาก็กดเข้าไปที่ปุ่มสีแดงบนแผงควบคุมทันที

　　*ตึง!*

　　*ตึง!*

　　เพียงแค่กดปุ่มก่อนที่จะได้เห็นความเปลี่ยนแปลง หลินเฉิงก็รู้สึกได้ถึงแรงสั่นสะเทือนจากตัวถังเครื่องบิน เขารีบจับผนังกั้นไว้ทั้งสองฝั่งเพื่อประคองตัวเอง และเมื่อเขาได้มองชัดๆ เขาก็พบว่าเจ้านกยักษ์ทั้งอสงนั้นกำลังชนเข้ามาที่ตัวถังเครื่องบินของเขาทั้งสองข้างอย่างเมามัน!

　　 เป็นบ้าอะไรกันอีก!?นี่พวกแกได้กลิ่นคนอยู่ในนี้งั้นเหรอ!? 

　　เหมือนนั่งอยู่บนโรลเรอร์โคสเตอร์หลินเฉิงนั้นส่ายไปซ้ายทีขวาทีภายในห้องนักบินแคบๆนั้นโดยที่เจ้านักสองตัวนั้นยังคงโจมตีเครื่องบินอย่างไม่ลดละ ถ้าไม่ใช่เพราะนี่มีเกราะป้องกันระดับ 3 บางทีหลินเฉิงอาจจะโดนเจ้านกแปลก 2 ตัวนั้นทำลายเครื่องบินเป็นชิ้นๆไปแล้วก็ได้!

　　*ติ๊ดติ๊ด*

　　 ระบบอาวุธทำงาน! 

　　ในขณะที่เขาพยายามประคองตัวเองเพื่อจะเรียกน้ำแข็งออกมาจัดการเจ้านก2 ตัวข้างนอกนั่น หลินเฉิงก็ได้ยินเสียงของโอเปอเรเตอร์ประจำเครื่องบินนี้ดังมาจากลำโพงเหนือหัว จากนั้นก็ได้ยินเสียง  คลิกคลิก  และปืนกลหนักที่รูปร่างไม่เหมือนทั่วๆไป มันเหมือนกับหลุดออกมาจากนิยายวิทยาศาสตร์ โผล่ออกมาจากใต้ปีกทั้งสองข้างของเครื่องบินทันที!

　　 บ้าเอ้ย!ทำงานให้เร็วกว่านี้หน่อยไม่ได้หรือไง! ต้องให้โดนบ่นก่อนถึงจะใช้งานได้เหรอ! 

　　เขาบ่นเกี่ยวกับไอ้ระบบราคาถูกนี่ของเครื่องบินและพยายามประคองตัวเองให้ได้จากนั้นเขาก็สังเกตสภาพของตัวถังช้าๆ และพบว่าไอ้นกขี้โมโหทั้งสองตัวนั่นไม่สามารถทำให้ตัวถังเป็นได้แม้กระทั่งร่องรอย นั่นทำให้เขาแสยะยิ้มออกมาในทันที และขณะเดียวกันเขาก็กดปุ่ม 2 ปุ่มบนพวกมาลัยด้วย

　　*ปังๆ!*

　　*ปังๆ!*

　　ปุ่มที่หลินเฉิงกดนั้นคือปุ่มยิงปืนปืนกลหนักทั้งสองภายใต้ปีกก็เริ่มหันออกและกระหน่ำยิงใส่สัตว์ประหลาดที่อยู่ตรงหน้าเลย เพียงพริบตาเดียว นกประหลาดทั้งสองตัวที่กลายเป็นอมตะไปแล้ว บัดนี้มันกลายเป็นเศษเล็กๆโดยปืนกลหนักทั้งสองกระบอกไปแล้ว ซากนั้นค่อยๆปลิวหายไปตามอากาศในไม่ช้า!

　　 ฟู่… 

　　แน่นอนว่าการที่นกยักษ์สองตัวนั้นไม่เหลือแม้แต่ซากมันทำให้หลินเฉิงโล่งใจมากๆถึงแม้ว่าพลังในต่อสู้ของเขานั้นจะจัดอยู่ในระดับที่สุดยอดบนพื้นดิน และถึงแม้เขาจะเคยจินตนาการถึงปีกน้ำแข็งที่จะเอาไว้ใช้เวลาบินในระดับความสูงต่ำกว่านี้ แต่นี่ก็เป็นการต่อสู้กับสัตว์ก่อนประวัติศาสตร์ 2 ตัวครั้งแรกบนระดับความสูงกว่า 4000 เมตรนี่เลย คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่ากลัวไม่ใช่น้อยเลย

　　 ไม่ต้องบอกเลยว่ามันเป็นระบบอาวุธที่เรียกได้ว่าดุเดือดมากฉันเองก็ไม่รู้ว่าจะทนแรงกดดันจากความดุเดือดนี่ได้นานขนาดไหนด้วย… 

　　เขาพับแขนเสื้อขึ้นและปาดเหงื่อบนหน้าผากหลินเฉิงอดไม่ได้ที่จะบ่นเบาๆขณะมองปืนกลหนักทั้งสองกระบอกที่ปีกซึ่งมันกำลังถูกเก็บกับเข้าไปในที่เดิมที่มันโผล่มา

　　ตั้งแต่ที่ดื่มยาเสริมสมรรถนะระดับC มา หลินเฉิงก็เกือบจะละทิ้งการใช้อาวุธที่ยิงได้อย่างเช่นปืนไปหมดแล้ว เหตุผลนั้นง่ายมา เพราะไม่มีอาวุธของใครก็ตามที่จะมาแข็งแกร่งกว่าพลังน้ำแข็งที่เขาใจในแต่ละครั้งอีกแล้ว พวกนั้นยังห่างไกลจากการในแง่ของการข่มขู่และการสร้างความเสียหายแก่เขา และเสียเปรียบให้กับเขาแบบสุดๆ

　　อย่างไรก็ตามระบบต่อสู้ของเครื่องบินลำนี้เหมือนจะปลุกให้เขากลับมาคิดถึงเรื่องนี้อีกครั้ง บางทีพวกอาวุธที่ใช้ยิงก่อนที่จะถึงวันสิ้นโลกอาจจะน่ากลัวกว่านี้ก็ได้ แต่ตอนนี้โลกนั้นถูกปกครองไปด้วยวันสิ้นโลกมาเกือบจะครึ่งปีแล้ว ความสามารถพิเศษแต่ละอย่างต่างพากันทยอยตื่นขึ้นเมื่อวันสิ้นโลกมาถึง ในเมื่อเขานั้นยังไม่มั่นใจว่าจะสามารถหาทางออกจากความกดดันของปินกลหนักทั้งสองนี้ได้หรือเปล่า แต่สิ่งหนึ่งที่พิสูจน์ได้นั่นก็คือ ในอนาคตถ้าต้องเจอกับอาวุธที่ทรงพลังระดับนี้ มีหวังเขาได้ร่วงเป็นฝนแน่!

　　เรื่องนี้ถูกเก็บไว้ในส่วนลึกของจิตใจหลินเฉิงปลุกตัวเองให้มีสติและเก็บเรื่องดังกล่าวไว้แต่เพียงผู้เดียว ตลอดมาเขาสามารถฟันฝ่าความวุ่นวายมาได้จนถึงตอนนี้ อาศัยพลังของระบบแคปซูลที่ไม่สามารถมีใครหาที่เปรียบได้ แต่ในตอนนี้ เขาต้องพึงระวังไอ้เรื่องที่อยู่ในใจเอาไว้ เพื่อให้เตือนตัวเองเสมอว่า เขาอาจจะโดนใครหรือสิ่งใดโจมตีเมื่อไหร่ก็ได้!

　　*ตึกตักตึกตัก*

　　เพิ่งจะชนะในการต่อสู้มาแท้ๆหลินเฉิงก็เริ่มอยากจะดูดบุหรี่ขึ้นมาอีก หลังจากตีปากตัวเองไป 2 ครั้ง มันก็อดไม่ได้ที่จะมองหาที่เพื่อลงจอดชั่วคราว แต่เมื่อมองออกไป เขาก็พบว่า นอกจากทะเลที่ไกลออกไปสุดลูกหูลูกตาแล้ว มันก็ไม่มีสถานที่ที่ให้ลงจอดได้เลย

　　ด้วยความที่ไม่เต็มใจอยากจะเห็นทะเลมานานในท้ายที่สุดเขาก็พบเกาะที่ถูกปกคลุมไปด้วยหมอกหนาแน่นอยู่ตรงหน้า!

　　 ฮ่ะฮ่า!ฉันเลือกนาย! 

　　หลังจากที่เห็นเกาะแล้วหลินเฉิงก็รู้สึกยินดีเป็นอย่างยิ่ง เขาบังคับพวงมาลัยและทันใดนั้น เครื่องบินแคปซูลก็ก้มหน้าดิ่งลงไปยังเกาะนั้นในทันที!

　　เพียงแค่เครื่องบินเข้าใกล้เกาะหลินเฉิงก็เปิดประตูห้องนักบินออก จากนั้นก็ยื่นมือซ้ายออกไปพร้อมๆกับจับหน้าของโคล่าไว้ด้วย เมื่อเครื่องบินเริ่มใกล้พื้นขึ้นเรื่อยๆ เขาก็กดปุ่มหดตัวของเครื่องบินในทันที เครื่องบินที่กำลังดิ่งลงด้วยความเร็วสูงนั้นเปลี่ยนเป็นแคปซูลเล็กๆและกับไปอยู่ในมือของหลินเฉิงอย่างง่ายดาย! 　　*ซู่ม*

　　เสียงของน้ำแข็งที่ควบแน่นกันและกลายเป็นปีกน้ำแข็งสีฟ้าปรากฏขึ้นที่หลังของหลินเฉิงแบบพอดิบพอดีกับที่เครื่องบินแคปซูลหายไปการโบกสะบัดช้าๆของปีกน้ำแข็งนั้นทำให้พวกเขาสามารถลงพื้นได้อย่างมั่นคง

　　*ตุบ*

　　เมื่อถึงพื้นหลินเฉิงก็รีบเก็บปีกน้ำแข็งของเขาไปจากนั้นก็วางโคล่าที่อยู่ในอ้อมแขนลงไปด้วยพร้อมทั้งหยิบเอาบุหรี่จากในกระเป๋าขึ้นมาและจุดสูบในทันที เขาเดินไปบนทะเลทรายของเกาะแห่งนั้นระหว่างนั้นก็พ่นควันบุหรี่ออกไปเรื่อยๆด้วย